|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2003) 2 ΑΑΔ 56
28 Ιανουαρίου, 2003
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
ΟΡΦΑΝΙΔΗΣ ΛΑΪΚΗ ΥΠΕΡΑΓΟΡΑ ΛΤΔ,
Εφεσείουσα,
v.
ΔΗΜΟΥ ΛΑΡΝΑΚΑΣ,
Εφεσιβλήτου.
(Ποινική Έφεση Αρ. 7275)
Παράβαση Δημοτικών Κανονισμών ― Η εφεσείουσα, ιδιοκτήτρια υπεραγοράς, επέτρεψε την εναποθήκευση σκυβάλων εκτός των μεταλλικών υγιειονομικών δοχείων, που οφείλει να προμηθεύεται γι' αυτό το σκοπό σύμφωνα με τους σχετικούς κανονισμούς ― Η κατηγορούσα αρχή απέδειξε πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας όλα τα στοιχεία των εις βάρος της εφεσείουσας κατηγοριών για παράβαση των Δημοτικών Κανονισμών ― Η εφεσείουσα ορθά καταδικάστηκε.
Απόδειξη ― Τεκμήρια ― Εισήγηση υπεράσπισης ότι συγκεκριμένη επιστολή δεν έπρεπε να γίνει αποδεκτή ως τεκμήριο, γιατί σκοπός της παρουσίασης της ήταν να αυτοενισχύσει την υπόθεση της κατηγορούσας αρχής ― Η εισήγηση ήταν νομικά εσφαλμένη ― Η νομολογιακή αρχή στην οποία βασίστηκε δεν είχε εφαρμογή στα περιστατικά της υπόθεσης σε αναφορά με την παρουσίαση της επιστολής ως τεκμήριο.
Η εφεσείουσα εταιρεία, ιδιοκτήτρια υπεραγοράς στη Λάρνακα, κρίθηκε ένοχη σε 4 πανομοιότυπες κατηγορίες που προσάφθηκαν εναντίον της, και που αφορούσαν παραβάσεις των Κανονισμών 130 και 131 των Κανονισμών του Δήμου Λάρνακος 1949-1961, όπως τροποποιήθηκαν. Εφεσίβαλε την καταδίκη της υποστηρίζοντας ότι η μαρτυρία που προσκομίστηκε δεν αποδείκνυε ότι ο χώρος στον οποίο βρίσκονταν τα σκυβαλοδοχεία ανήκε στην εφεσείουσα και ότι αυτή είχε τον έλεγχο των σκυβαλοδοχείων.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η μαρτυρία των ΜΚ1 και ΜΚ2, υγιεινομικού επιθεωρητή και δημοτικού γιατρού αντίστοιχα, ήταν αναντίλεκτη και στη βάση της ορθά κρίθηκε πως η κατηγορούσα αρχή απέδειξε πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας όλα τα στοιχεία των εις βάρος της εφεσείουσας κατηγοριών.
2. Η μαρτυρία για την ιδιοκτησία και τον έλεγχο των σκυβαλοδοχείων προήλθε και από επιστολή (τεκμήριο 1) την οποία συνέταξε και υπέγραψε ο υγειονομικός επιθεωρητής και την οποία παρέδωσε διά χειρός στον διευθυντή της υπεραγοράς, ο οποίος και υπέγραψε σ' αυτή την παραλαβή της.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Έφεση εναντίον Καταδίκης.
Έφεση από την Κατηγορούμενη εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας (Υπόθεση Αρ. 12356/00) ημερ. 29/3/02, με την οποία κρίθηκε ένοχη σε 4 πανομοιότυπες κατηγορίες που προσήφθηκαν εναντίον της και που αφορούσαν σε παράβαση των Κανονισμών 130 και 131 των Κανονισμών του Δήμου Λάρνακος, 1949-1961, όπως τροποποιήθηκαν με τους Κανονισμούς 327/65 και 195/78, που θεσπίστηκαν βάσει των περί Δήμων Νόμων και συγκεκριμένα ότι η εφεσείουσα εταιρεία επέτρεψε την εναποθήκευση σκυβάλων, εκτός των μεταλλικών υγειονομικών δοχείων, που οφείλει να προμηθεύεται γι' αυτό το σκοπό, σύμφωνα με τους πιο πάνω κανονισμούς.
Γ. Λουκαΐδης για Α. Ποιητή, για την Εφεσείουσα.
Μ. Χατζηχριστοφής, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Η εφεσείουσα εταιρεία, ιδιοκτήτρια υπεραγοράς στη Λάρνακα, κρίθηκε ένοχη σε 4 πανομοιότυπες κατηγορίες που προσάφθηκαν εναντίον της, και που αφορούσαν σε παράβαση των Κανονισμών 130 και 131 των Κανονισμών του Δήμου Λάρνακος, 1949-1961, όπως τροποποιήθηκαν με τους Κανονισμούς 327/65 και 195/78, που θεσπίστηκαν βάσει των περί Δήμων Νόμων. Οι λεπτομέρειες των κατηγοριών είναι πως η εφεσείουσα εταιρεία επέτρεψε την εναποθήκευση σκυβάλων εκτός των μεταλλικών υγειονομικών δοχείων, που οφείλει να προμηθεύεται γι' αυτό το σκοπό σύμφωνα με τους πιο πάνω κανονισμούς.
Η μαρτυρία που προσκομίστηκε κατά την εκδίκαση της υπόθεσης προήλθε κυρίως από τον υγειονομικό επιθεωρητή του Δήμου Λάρνακος, ΜΚ1, και το δημοτικό γιατρό, ΜΚ2. Ο πρώτος ανέφερε πως σε συχνές επισκέψεις του στο χώρο της υπεραγοράς διαπίστωσε πως μεγάλο μέρος των σκυβάλων ήταν έξω από τις δύο σκυβαλαποθήκες, που διέθετε και οι οποίες ήσαν υπερπλήρεις, με αποτέλεσμα χαρτιά, κιβώτια, πλαστικές φιάλες, σακούλες και αλουμινένια κουτιά να είναι σκορπισμένα στη γύρω περιοχή, πολλά δε από αυτά τα αντικείμενα με το φύσημα του αέρα να μεταφέρονταν σε παρακείμενες ιδιοκτησίες. Υπέδειξε πολλές φορές στους διευθυντές της υπεραγοράς, καθώς και στον ίδιο τον κ.Ορφανίδη, πως θα έπρεπε να προμηθευτούν περισσότερα σκυβαλοδοχεία ώστε να χωρούν σ' αυτά όλα τα σκύβαλα της υπεραγοράς. Παρά τις διαβεβαιώσεις των διευθυντών, τα ονόματα των οποίων ανέφερε στο Δικαστήριο, τούτο δεν έγινε, με αποτέλεσμα να καταχωριστεί η υπό συζήτηση ποινική υπόθεση, και προφανώς άλλες.
Κατά τη δίκη ο υγειονομικός επιθεωρητής παρουσίασε στο Δικαστήριο επιστολή την οποία συνέταξε και υπέγραψε ο ίδιος, και την οποία παρέδωσε δια χειρός ο επιθεωρητής υγείας στον Γεώργιο Γεωργίου, διευθυντή της υπεραγοράς, ο οποίος και υπέγραψε σ' αυτή παραλαβή της. Στην επιστολή γίνεται αναφορά στο πρόβλημα που παρουσιαζόταν από την έλλειψη ικανού αριθμού σκυβαλοδοχείων, καθώς και σε άλλα ζητήματα, τα οποία όμως δεν αφορούν την παρούσα υπόθεση.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε πως με τη μαρτυρία που είχε ενώπιον του αποδεικνύονταν πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας 4 από τις 6 κατηγορίες (2η, 3η, 5η και 6η), ενώ δεν αποδεικνύονταν οι υπόλοιπες 2 (1η και 4η). Μετά την καταδίκη επεβλήθη στην εφεσείουσα το πολύ χαμηλό πρόστιμο των £50, στη μια μάλιστα κατηγορία, τη 2η, ενώ δεν επιβλήθηκε καμιά ποινή στις υπόλοιπες. Δεν θα μας απασχολήσει όμως το ζήτημα της ποινής, εφόσον αυτή δεν προσβάλλεται ως ανεπαρκής από το Δήμο.
Στην έφεση που συζητήσαμε ο δικηγόρος της εφεσείουσας ήγειρε μόνο ένα ζήτημα. Εισηγείται πως δεν αποδείχθηκε στο πρώτοδικο Δικαστήριο ότι ο χώρος στον οποίο βρίσκονταν τα σκυβαλοδοχεία ανήκε στην εφεσείουσα και ότι αυτή είχε τον έλεγχο των σκυβαλοδοχείων. Προβάλλοντας την πιο πάνω θέση υποστήριξε πως η μόνη μαρτυρία στην οποία βασίστηκε το Δικαστήριο για να αποφασίσει το πιο πάνω στοιχείο ήταν η επιστολή, τεκμ. 1, στην οποία και αναφερθήκαμε, η οποία όμως, κατά το συνήγορο, εσφαλμένα έγινε αποδεκτή ως τεκμήριο. Και τούτο, συνεχίζει η εισήγηση, γιατί ο σκοπός της παρουσίασης της ήταν να αυτοενισχύσει την υπόθεση της κατηγορούσας αρχής, κατά παράβαση νομολογιακής αρχής που δεν επιτρέπει μαρτυρία που αποβλέπει σε τέτοιο σκοπό.
Από την σύντομη αναφορά μας στα γεγονότα της υπόθεσης καταδεικνύεται, νομίζουμε, πως, καθώς είναι χρέος μας, μελετήσαμε όλο το φάκελο της υπόθεσης. Η μαρτυρία απέδειξε πως τα σκυβαλοδοχεία βρισκόντουσαν στον ειδικά διαρρυθμισμένο χώρο στάθμευσης της υπεραγοράς. Η μαρτυρία, για την ιδιοκτησία και έλεγχο τω σκυβαλοδοχείων, δεν προήλθε μόνο από το τεκμήριο 1, αλλά και από την ένορκη κατάθεση στο Δικαστήριο των ΜΚ1 και ΜΚ2, που είχαν επανειλημμένα προσωπική επαφή με τους διευθυντές της εφεσείουσας, καθώς και με τον ίδιο τον κ. Ορφανίδη, στους οποίους και υποδείκνυαν τρόπους αντιμετώπισης του προβλήματος, με υπόσχεση από τους τελευταίους να το διευθετήσουν. Όμως, και το τεκμήριο 1, ορθά έγινε αποδεκτό από το Δικαστήριο. Είναι επιστολή την οποία υπογράφει ο δημοτικός γιατρός του Δήμου Λάρνακας, στην οποία εκθέτει τις παρανομίες της εφεσείουσας, που ο ίδιος ο Δήμος διαπίστωνε, και την οποία παρέλαβε ένας από τους διευθυντές της εταιρείας. Ανεξάρτητα από αυτό που είπε το πρωτόδικο Δικαστήριο, ότι δηλαδή από το πιο πάνω τεκμήριο αποδεικνυόταν η ιδιοκτησία και διαχείριση των σκυβαλοδοχείων, η μαρτυρία των ΜΚ1 και ΜΚ2 ήταν αναντίλεκτη και στη βάση της ορθά κρίθηκε πως η κατηγορούσα αρχή απέδειξε πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας όλα τα στοιχεία των εις βάρος της εφεσείουσας κατηγοριών.
Τέλος, και συνοπτικά, να αναφέρουμε πως η εισήγηση του δικηγόρου της εφεσείουσας πως το τεκμήριο 1, δεν ήταν αποδεκτό ως μαρτυρία, είναι νομικά εσφαλμένη. Η νομολογιακή αρχή που επικαλέστηκε δεν έχει καμιά εφαρμογή στα περιστατικά της υπόθεσης σε αναφορά με την παρουσίαση της επιστολής ως τεκμήριο. Δεν θα επεκταθούμε όμως στο θέμα, γιατί δεν δικαιολογείται η παραπέρα ανάπτυξή του.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.