|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1998) 2 ΑΑΔ 409
27 Nοεμβρίου, 1998
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
MORARU SORINA CARMEN,
GIANINA CETATEAN ROMAN,
Εφεσείουσες,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Eφεσίβλητης.
(Ποινικές Eφέσεις Αρ. 6631 και 6632)
Διάταγμα προσωποκράτησης — Έκδοση διατάγματος προσωποκράτησης υπόπτων προς διευκόλυνση ανακρίσεων σε σχέση με διερευνόμενο αδίκημα — Επικυρώθηκε κατ' έφεση.
Το διάταγμα εκδόθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου, για προσωποκράτηση δύο υπόπτων, προς διευκόλυνση των ανακρίσεων σε σχέση με διερευνόμενο από την Αστυνομία αδίκημα υποκίνησης μαρτύρων για ψευδή ή απόκρυψη αληθούς μαρτυρίας, βάσει του Άρθρου 118 του Ποινικού Κώδικα, στο οποίο υπήρχε εύλογη υποψία ότι ενείχοντο.
Το χρονικό διάστημα που χρειαζόταν για προώθηση του έργου της Αστυνομίας, σύμφωνα με την αίτηση, ήταν 5 μέρες. Η δικαστής έκρινε εύλογο το διάστημα αυτό και το ενέκρινε.
Ο συνήγορος των εφεσειουσών εισηγήθηκε, τόσο πρωτόδικα όσο και κατ' έφεση, ότι η αίτηση της Αστυνομίας έγινε για εξυπηρέτηση αλλότριων σκοπών, δηλαδή την κράτηση των υπόπτων για να ασκηθεί σ' αυτές ψυχολογική πίεση ώστε να μη δώσουν μαρτυρία σε άλλη ποινική υπόθεση.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ότι η πιο πάνω εισήγηση ήταν αστήρικτη και αφού ανέλυσε τις προϋποθέσεις που πρέπει να τηρούνται στην έκδοση διατάγματος προσωποκράτησης, κατέληξε στην επίδικη απόφαση.
Το Εφετείο επικύρωσε την πρωτόδικη απόφαση.
Οι εφέσεις απορρίπτονται.
Eφέσεις εναντίον Διατάγματος Προσωποκράτησης.
Εφέσεις από τις Moraru Sorina Carmen και Gianina Cetatean Roman κατά του διατάγματος προσωποκράτησης που εξεδόθη από το Eπαρχιακό Δικαστήριο Πάφου (T. Ψαρά-Mιλτιάδου, E.Δ.) στις 24/11/1998, σε σχέση με διερευνόμενο αδίκημα υποκίνησης μαρτύρων σε ψευδή ή απόκρυψη αληθούς μαρτυρίας, βάσει του Άρθρου 118 του Ποινικού Kώδικα.
Γ. Κορφιώτης με Λ. Λυσάνδρου, για τις Εφεσείουσες.
Στ. Τσιβιτανίδου-Κίζη, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Δικαστής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου απεδέχθη αίτηση της Αστυνομίας για την προσωποκράτηση των δύο υπόπτων, προς διευκόλυνση των ανακρίσεων που διεξάγονται σε σχέση με διερευνόμενο αδίκημα υποκίνησης μαρτύρων για ψευδή ή απόκρυψη αληθούς μαρτυρίας, βάσει του άρθρου 118 του Ποινικού Κώδικα, στο οποίο υπάρχει εύλογη υποψία ότι ενέχονται.
Προς υποστήριξη της αιτήσεως, κατέθεσε ενώπιον του Δικαστηρίου ο αστυφύλακας, εξεταστής της υπόθεσης, ο οποίος έκανε ειδική αναφορά στη μαρτυρία και στοιχεία που συνδέουν τις ύποπτες με το υπό διερεύνηση αδίκημα. Είπε επίσης, πως για την εξιχνίαση της υπόθεσης είχε να πάρει 10 περίπου καταθέσεις από μάρτυρες στην Πάφο και Λευκωσία, και πρόσθεσε πως, λόγω της φύσεώς της, υπήρχε πιθανότητα οι ύποπτες να παρέμβουν στο έργο της έρευνας. Το χρονικό διάστημα που χρειαζόταν για προώθηση του έργου της Αστυνομίας, σύμφωνα με την αίτηση, ήταν 5 μέρες, το οποίο η δικαστής έκρινε εύλογο και ενέκρινε.
Ο δικηγόρος των εφεσειουσών εισηγήθηκε ενώπιόν μας, όπως και στο πρωτόδικο Δικαστήριο, πως η αίτηση της Αστυνομίας δεν είναι ειλικρινής, αλλά έγινε για την εξυπηρέτηση αλλότριων σκοπών, δηλαδή την κράτηση των υπόπτων για να ασκηθεί σ' αυτές ψυχολογική πίεση, ώστε να μη δώσουν μαρτυρία σε άλλη ποινική υπόθεση που εκκρεμεί στο Δικαστήριο και στην οποία θα παρουσιαστούν ως μάρτυρες υπεράσπισης.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, πολύ ορθά, έκρινε πως η πιο πάνω εισήγηση ήταν αστήρικτη, αφού δε ανέλυσε τις προϋποθέσεις που πρέπει να τηρούνται στην έκδοση διατάγματος προσωποκράτησης, κατέληξε στην απόφαση, αντικείμενο της έφεσης.
Κρίνουμε πως η έφεση είναι ολωσδιόλου αβάσιμη. Δεν έχει λεχθεί τίποτε ενώπιόν μας που να ανατρέπει την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης. Η πιο σοβαρή εισήγηση του δικηγόρου των εφεσειουσών, πως το διάταγμα ζητείται για αλλότριους σκοπούς της Αστυνομίας, παραμένει μετέωρη ως προερχόμενη μόνο από τον ίδιο το συνήγορο, εφόσον κανένα άλλο στοιχείο δεν παρουσιάστηκε για να την στηρίξει.
Οι εφέσεις απορρίπτονται.
Oι εφέσεις απορρίπτονται.