|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1998) 2 ΑΑΔ 403
25 Νοεμβρίου, 1998
[ΑΡΤΕΜΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ/στές]
ΧΡΥΣΤΑΛΛΑ ΚΥΡΙΑΚΙΔΟΥ,
Εφεσείουσα,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 6368)
Απόδειξη — Αξιοπιστία μαρτύρων — Διαπίστωση πραγματικών γεγονότων — Ανάγεται κατ' εξοχήν στην αρμοδιότητα του πρωτόδικου Δικαστηρίου — Σπάνια η επέμβαση του Εφετείου — Οι μικρές διαφορές στη μαρτυρία δεν κλονίζουν την αξιοπιστία των μαρτύρων.
Η εφεσείουσα καταδικάστηκε μαζί με άλλους, αφού βρέθηκε ένοχη στην κατηγορία επίθεσης κατά της παραπονούμενης με πρόκληση πραγματικής σωματικής βλάβης. Άλλοι κατηγορούμενοι επετέθηκαν κατά του γιου της παραπονούμενης, ενώ παρέσχαν συνδρομή στους προηγούμενους κατηγορούμενους κατά τη διάπραξη του αδικήματος της επίθεσης κατά της παραπονούμενης.
Τα γεγονότα, όπως τα δέχτηκε το πρωτόδικο Δικαστήριο, είναι τα εξής:
Η παραπονούμενη, κάτοικος Αγγλίας, είχε οικονομικές διαφορές με τον κατηγορούμενο 1, σύζυγο της εφεσείουσας, στον οποίο, σύμφωνα με την εκδοχή της, είχε δώσει ποσό 17.000 Στερλινών για να ανοίξουν μαζί επιχείρηση στην Κύπρο. Όταν διαπίστωσε ότι αυτό δεν έγινε, επισκέφθηκε τον κατηγορούμενο 1 στο σπίτι της πενθεράς του με σκοπό να του ζητήσει την επιστροφή των χρημάτων. Της λέχθηκε από μέλη της οικογένειας του κατηγορουμένου 1 ότι αυτός δεν ήθελε να τη δει. Η παραπονούμενη επέμενε και ξαφνικά ο κατηγορούμενος 1 εισέβαλε από τη βεράντα και της επιτέθηκε αρχίζοντας να την κλωτσά δυνατά. Η παραπονούμενη ένοιωσε να την αρπάζουν από τα μαλλιά, να την κτυπούν στον τοίχο και να τη ρίχνουν στο πάτωμα, όπου συνέχισαν να την κλωτσούν. Κατά το χρόνο της επίθεσης, ο γιος της παραπονούμενης εσυγκρατείτο από παρευρισκόμενους για να μην επέμβει. Η παραπονούμενη, όταν σηκώθηκε με τη βοήθεια του γιου της, επισκέφθηκε το νοσοκομείο όπου υποβλήθηκε σε ιατρική εξέταση.
Η εφεσείουσα ισχυρίσθηκε ότι δεν ήταν παρούσα κατά το επεισόδιο. Το Δικαστήριο απέρριψε την εκδοχή αυτή και δέχτηκε τα γεγονότα όπως κατατέθηκαν τόσο από την παραπονούμενη όσο και από το γιο της και βρήκε όλους τους κατηγορούμενους, μαζί και την εφεσείουσα, ένοχους σύμφωνα με το κατηγορητήριο.
Υποβλήθηκε εκ μέρους της εφεσείουσας ότι οι διαπιστώσεις του Δικαστηρίου ήταν εσφαλμένες ενόψει της ενώπιόν του μαρτυρίας. Ο συνήγορός της αναφέρθηκε σε αντιφάσεις στη μαρτυρία της παραπονούμενης και του γιου της. Επίσης υποστήριξε, ότι αυτή δεν έλεγε την αλήθεια, αφού, παρ' όλον ότι κτυπήθηκε, ο γιατρός που την εξέτασε δε διαπίστωσε στο σώμα της κανένα σημάδι.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Το πρωτόδικο Δικαστήριο ανέλυσε προσεκτικά και με λεπτομέρειες τη μαρτυρία και τους λόγους που το ώθησαν στο συμπέρασμα που κατέληξε. Ως εκ τούτου δεν υπάρχει λόγος για επέμβαση του Εφετείου στις διαπιστώσεις του επί των πραγματικών γεγονότων.
2. Το Δικαστήριο επισημαίνει τις ουσιαστικές αντιφάσεις που υπήρχαν μεταξύ της μαρτυρίας για την υπεράσπιση, ενώ είναι πολύ έντονο στη διαπίστωση ότι οι μάρτυρες υπεράσπισης του έκαμαν την χειρίστη των εντυπώσεων, τονίζοντας ότι δε διατηρεί κανένα απολύτως ενδοιασμό στο να απορρίψει τη μαρτυρία τους.
3. Αντίθετα, η εντύπωση που προκάλεσε στο Δικαστήριο τόσο η παραπονούμενη όσο και ο γιος της ήταν πολύ θετική. Οι μικρές διαφορές στη μαρτυρία τους επισημαίνονται αλλά τονίζεται ότι οφείλονται στο ότι δεν προϋπήρχε κακόβουλη συνεννόηση μεταξύ τους.
4. Αυτή η εντύπωση αντανακλάται και στα πρακτικά της υπόθεσης.
5. Η συμμετοχή της εφεσείουσας στη σκηνή προκύπτει από τη μαρτυρία του γιου της παραπονούμενης, ο οποίος με τρόπο σαφή και χαρακτηριστικές λεπτομέρειες την τοποθέτησε επανειλημμένα στη σκηνή είτε να τραβά την παραπονούμενη από τα μαλλιά είτε να την κτυπά στον τοίχο και να τη ρίχνει στο έδαφος.
6. Η αξιοπιστία της παραπονούμενης δεν κλονίζεται καθ' οιονδήποτε τρόπο ούτε και από το γεγονός ότι παρά τα κτυπήματα δεν παρουσιάστηκαν σημάδια στο σώμα της. Σύμφωνα με τη μαρτυρία, τα σημάδια σε τέτοια περίπτωση παρουσιάζονται μετά πάροδο κάποιου χρόνου.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εναντίον της εφεσείουσας.
Έφεση εναντίον Kαταδίκης.
Έφεση εναντίον της καταδίκης από Xρυστάλλα Kυριακίδου, η οποία βρέθηκε ένοχη στις 14 Iουλίου, 1997, από το Eπαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας (Ποινική Yπόθεση Αρ. 38221/96) στην κατηγορία επίθεσης προκαλούσας πραγματική σωματική βλάβη, κατά παράβαση των Άρθρων 243, 29 και 20 του Ποινικού Kώδικα, Kεφ. 154 και καταδικάστηκε από Mαλαχτό, E.Δ., σε πρόστιμο £200.
Κ. Κούσιος, για την Εφεσείουσα.
Α. Μαππουρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα απαγγείλει ο Φρ. Νικολαΐδης, Δ.
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Η εφεσείουσα καταδικάστηκε μαζί με άλλους από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, αφού βρέθηκε ένοχη στην κατηγορία ότι στις 25.6.1996 επετέθηκε εναντίον της Ελένης Κασιανίδου και της προκάλεσε πραγματική σωματική βλάβη. Άλλοι κατηγορούμενοι κατά τον ίδιο χρόνο επετέθηκαν στο Φώτη Κασιανίδη, ενώ παρέσχαν συνδρομή στους προηγούμενους κατηγορούμενους, κατά τη διάπραξη του αδικήματος της επίθεσης κατά της Ελένης Κασιανίδου.
Εναντίον της απόφασης του Δικαστηρίου ασκήθηκε αριθμός εφέσεων, όμως κατά την εκδίκαση όλες οι εφέσεις πλην της παρούσας αποσύρθηκαν.
Η εφεσείουσα ισχυρίζεται ότι το Δικαστήριο αξιολόγησε λανθασμένα τη μαρτυρία, ότι δεν έλαβε υπόψη και δεν αξιολόγησε σωστά αντικρουόμενες μαρτυρίες των μαρτύρων κατηγορίας και ότι προέβη σε διαπιστώσεις που δε συνάδουν με την ενώπιόν του μαρτυρία.
Τα γεγονότα, όπως τα δέκτηκε το πρωτόδικο δικαστήριο, είναι απλά. Η παραπονούμενη που κατοικά στο Λονδίνο, είχε οικονομικές διαφορές με τον κατηγορούμενο 1, σύζυγο της εφεσείουσας, στον οποίο σύμφωνα με την εκδοχή της, είχε δώσει ποσό 17.000 Στερλινών για να ανοίξουν μαζί επιχείρηση πλυντηρίων στην Κύπρο. Όταν διαπίστωσε ότι τίποτα δεν είχε γίνει, επισκέφθηκε τον κατηγορούμενο 1 στο σπίτι της πενθεράς του με σκοπό να του ζητήσει την επιστροφή των χρημάτων, και τούτο γιατί, παρά τις συνεχείς οχλήσεις της, την απέφευγε.
Όταν η παραπονούμενη και ο γιος της εισήλθαν στο σπίτι, στο οποίο γινόταν μια μικρή οικογενειακή συγκέντρωση, τόσο η εφεσείουσα όσο και η μητέρα της τους είπαν ότι ο κατηγορούμενος 1 δεν ήθελε να τους δει. Στη συνέχεια η εφεσείουσα και άλλη παρευρισκόμενη άρχισαν να φωνάζουν. Η παραπονούμενη επέμενε να τον δει και ξαφνικά ο κατηγορούμενος 1 εισέβαλε τρέχοντας από τη βεράντα και της επιτέθηκε αρχίζοντας να την κλωτσά δυνατά.
Η παραπονούμενη ένοιωσε να την αρπάζουν από τα μαλλιά, να την κτυπούν στον τοίχο και να τη ρίχνουν στο πάτωμα, όπου συνέχισαν να την κλωτσούν. Κατά το χρόνο της επίθεσης, ο γιος της παραπονούμενης εσυγκρατείτο από παρευρισκόμενους για να μην επέμβει. Τελικά ο γιος της κατάφερε να την σηκώσει και μαζί μπόρεσαν να προχωρήσουν προς την έξοδο του σπιτιού και να αποχωρήσουν. Η παραπονούμενη επισκέφθηκε το νοσοκομείο, όπου υποβλήθηκε σε ιατρική εξέταση.
Η θέση της εφεσείουσας συνίστατο στον ισχυρισμό, ότι κατά το επεισόδιο δεν ήταν παρούσα, αφού βρισκόταν στο ανώγειο του σπιτιού φροντίζοντας το παιδί της. Την εκδοχή αυτή απέρριψε το Δικαστήριο που δέχτηκε τα γεγονότα όπως κατατέθηκαν τόσο από την παραπονούμενη όσο και από το γιο της και βρήκε όλους τους κατηγορούμενους, μαζί και την εφεσείουσα, ένοχους σύμφωνα με το κατηγορητήριο.
Η έφεση εστιάζεται στον ισχυρισμό ότι το Δικαστήριο λανθασμένα κατέληξε στις διαπιστώσεις που κατέληξε ενόψει της ενώπιόν του μαρτυρίας. Η αγόρευση του ευπαίδευτου συνηγόρου για την εφεσείουσα στο μεγαλύτερό της μέρος αναφερόταν σε διάφορες κατά την άποψή του αντιφάσεις που υπήρχαν τόσο στη μαρτυρία της παραπονούμενης, όσο και στη μαρτυρία του γιου της. Έγινε αναφορά στην ακριβή χρονική στιγμή κατά την οποία η παραπονούμενη είδε για πρώτη φορά τους διάφορους κατηγορούμενους, ενώ πολύς λόγος έγινε για την ιατρική εξέταση στην οποία υποβλήθηκε. Υποστηρίκτηκε ότι η παραπονούμενη δεν έλεγε την αλήθεια, αφού, παρ' όλον ότι κτυπήθηκε, ο γιατρός που την εξέτασε δε διαπίστωσε στο σώμα της κανένα σημάδι.
Είναι γνωστή η αρχή ότι το Εφετείο μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις επεμβαίνει στις διαπιστώσεις επί των πραγματικών γεγονότων του πρωτόδικου δικαστηρίου. Στην παρούσα υπόθεση το έργο μας είναι πολύ εύκολο. Το Δικαστήριο, σε μια πολυσέλιδη, πολύ προσεκτική και λεπτομερή ανάλυση, καταλήγει σε συγκεκριμένες διαπιστώσεις, αφού αναλύει με μεγάλη λεπτομέρεια τη μαρτυρία και τους λόγους που το ώθησαν στο συμπέρασμα που κατέληξε.
Το Δικαστήριο επισημαίνει τις ουσιαστικές αντιφάσεις που υπήρχαν μεταξύ της μαρτυρίας για την υπεράσπιση, ενώ είναι πολύ έντονο στη διαπίστωση ότι οι μάρτυρες υπεράσπισης του έκαμαν τη χειρίστη των εντυπώσεων, ενώ τονίζει ότι δε διατηρεί κανένα απολύτως ενδοιασμό στο να απορρίψει τη μαρτυρία τους.
Αντίθετα, πολύ θετική εντύπωση έκαμε στο Δικαστήριο τόσο η παραπονούμενη, όσο και ο γιος της. Οι μικρές διαφορές που είχαν οι δύο μαρτυρίες επισημαίνονται, αλλά δεν παραλείπεται να τονιστεί, ότι ο καθένας από τους δύο περιέγραψε με τρόπο ειλικρινέστατο τα περιστατικά όπως τα συνέλαβε, με τις μικροδιαφορές στη μαρτυρία να ενισχύουν την πεποίθηση ότι δεν προϋπήρχε κακόβουλη προσυνεννόηση. Ιδιαίτερα ο γιος της παραπονούμενης περιγράφεται ως καθηλωτικά εντυπωσιακός, ενώ η μαρτυρία και των δύο σαν ζωντανή και θετική.
Πράγματι, αυτή η εντύπωση αντανακλάται και στα πρακτικά της υπόθεσης. Χαρακτηριστικά μπορεί κάποιος να επισημάνει ότι η παραπονούμενη, ενώ είχε κάθε λόγο να κάνει ονομαστική αναφορά σε όλους τους κατηγορούμενους, προσπαθώντας να αποδείξει ότι κτυπήθηκε από όσο το δυνατόν περισσότερους, ενώ αναφέρει σε πολλά σημεία της μαρτυρίας της ότι κάποιος την άρπαξε από τα μαλλιά και την κτύπησε στον τοίχο ρίχνοντας την στο πάτωμα, δεν λέει ότι το πρόσωπο αυτό ήταν η εφεσείουσα, την οποία τοποθετεί απλώς στη σκηνή προηγουμένως.
Τη συμμετοχή της εφεσείουσας στη σκηνή περιγράφει γλαφυρά ο γιος της παραπονούμενης, ο οποίος με σαφήνεια αναφέρεται στις κινήσεις της. Την τοποθετεί επανειλημμένα στη σκηνή και εξιστορεί, με μεγάλη λεπτομέρεια σε πολλά σημεία της μαρτυρίας του, ότι την είδε να τραβά την παραπονούμενη από τα μαλλιά, να την κτυπά στον τοίχο και να τη ρίχνει στο έδαφος. Ο μάρτυρας θυμόταν χαρακτηριστικές λεπτομέρειες, όπως για παράδειγμα το σημείο στο οποίο η εφεσείουσα στεκόταν σε σχέση με το κεφάλι της μητέρας του που βρισκόταν στο έδαφος ή ακόμα ότι η εφεσείουσα έσκυβε από πάνω της.
Αν η εκδοχή της παραπονούμενης ήταν κατασκευασμένη, το λιγότερο που θα περίμενε κανένας είναι ακριβώς να συνεννοηθεί με το γιο της και να τονίσει τη συμμετοχή της εφεσείουσας στο όλο συμβάν. Αντίθετα, απλώς εξιστόρησε το συμβάν, χωρίς όμως να αναφερθεί σ' αυτήν. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι η μόνη αναφορά που γίνεται από την παραπονούμενη στην εφεσείουσα είναι κατά την αντεξέταση και αυτό μόνο για να πει ότι στις αρχές του συμβάντος, μόλις εισήλθε στο σπίτι, την άκουσε μαζί με μιαν άλλη παρευρισκόμενη να της φωνάζει να φύγει.
Είναι εξ άλλου χαρακτηριστικό ότι στο γιο της παραπονούμενης δεν υποβλήθηκε κατά την αντεξέταση οποιαδήποτε ερώτηση σε σχέση με την παρουσία της εφεσείουσας στη σκηνή. Αργότερα η ίδια μόνο ισχυρίστηκε ότι δε βρισκόταν στη σκηνή, αλλά στο ανώγειο φροντίζοντας το μικρό της γιο, εκδοχή την οποία προσπάθησαν να προωθήσουν και άλλοι μάρτυρες υπεράσπισης, των οποίων όμως τη μαρτυρία το Δικαστήριο απέρριψε κατηγορηματικά.
Η αξιοπιστία της παραπονούμενης δεν κλονίζεται καθ' οιονδήποτε τρόπο ούτε και από το γεγονός ότι παρά τα κτυπήματα δεν παρουσιάστηκαν οποιαδήποτε σημάδια στο σώμα της. Σύμφωνα με τη μαρτυρία, τα σημάδια σε μια τέτοια περίπτωση παρουσιάζονται μετά την πάροδο κάποιου χρόνου.
Ενόψει όλων των πιο πάνω, θεωρούμε ότι η απόφαση του Δικαστηρίου είναι απόλυτα ορθή και τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξε αδιάσειστα. Κάτω από τις περιστάσεις, η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εναντίον της εφεσείουσας.
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα εναντίον της εφεσείουσας.