|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1998) 2 ΑΑΔ 367
30 Oκτωβρίου, 1998
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΤΑΚΗΣ ΣΚΑΡΟΣ,
Eφεσείων,
v.
ΔΗΜΟY ΑΓΙΑΣ ΝΑΠΑΣ,
Eφεσιβλήτου.
(Ποινική Έφεση Αρ. 6603)
Χρήση παραλίας κατά παράβαση όρου άδειας της αρμόδιας αρχής — Τοποθέτηση σε συγκεκριμένη περιοχή στην παραλιακή περιοχή Αγίας Νάπας μεγαλύτερου αριθμού κρεβατιών από αυτόν για τα οποία ο εφεσείων είχε άδεια από το Δήμο Αγίας Νάπας — Ακύρωση της καταδίκης λόγω έλλειψης μαρτυρίας.
Η καταδίκη του εφεσείοντα και παρεπόμενα η ποινή ενός μηνός φυλάκισης που του επιβλήθηκε, όταν κρίθηκε ένοχος σε κατηγορία ότι τοποθέτησε 78 αντί 50 κρεβατάκια σε πέντε συγκεκριμένα τεμάχια στην παραλία της Αγίας Νάπας, ακυρώθηκαν από το Εφετείο, στην απουσία μαρτυρίας που να συνδέει τον αύξοντα αριθμό 31, που αναφέρεται στην άδειά του, με τα πέντε τεμάχια τα οποία απαριθμούνται στις λεπτομέρειες της κατηγορίας.
Η έφεση επιτρέπεται και ο εφεσείων αθωώνεται.
Έφεση εναντίον Kαταδίκης και Ποινής.
Έφεση εναντίον της καταδίκης και της ποινής από τον Tάκη Σκάρο, ο οποίος βρέθηκε ένοχος στις 15 Oκτωβρίου, 1998, από το Eπαρχιακό Δικαστήριο Aμμοχώστου (Ποινική Yπόθεση Αρ. 2107/98) στην κατηγορία της τοποθέτησης κρεβατιών στην παραλιακή περιοχή "Bαθειά Γωνιά", Aγία Nάπα, κατά παράβαση των Άρθρων 5Γ του περί Προστασίας της παραλίας Nόμου, Kεφ. 59 και καταδικάστηκε από Στυλιανίδη, Προσ. E.Δ., σ' ένα μήνα φυλάκιση.
Μ. Iωάννου, για τον Εφεσείοντα.
Α. Ποιητής, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων αντιμετώπισε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Αμμοχώστου, που συνεδριάζει στη Λάρνακα, κατηγορία για το ότι, κατά την περίοδο 1.6.98 μέχρι 21.6.98, τοποθέτησε στην παραλιακή περιοχή Αγίας Νάπας, γνωστή ως «Βαθειά Γωνιά», και συγκεκριμένα στα τεμάχια 417, 419, 420, 421 και στο όμορο τεμάχιο 422, 78 κρεββατάκια αντί 50, για τα οποία είχε σχετική άδεια από το Δήμο Αγίας Νάπας.
Μετά από ακροαματική διαδικασία ο εφεσείων, που επέλεξε να μη δώσει μαρτυρία στο Δικαστήριο, βρέθηκε ένοχος στην κατηγορία και καταδικάστηκε σε ένα μήνα φυλάκιση.
Η ενώπιόν μας έφεση στρέφεται εναντίον της καταδίκης και της ποινής. Από την αγόρευση του δικηγόρου του εφεσείοντα έχουμε επικεντρώσει την προσοχή μας σε ένα σημείο, επί του οποίου καλέσαμε και το δικηγόρο της κατηγορούσης αρχής να εκφράσει τις απόψεις του. Το θέμα που μας απασχόλησε είναι, κατά πόσο υπήρξε ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου μαρτυρία που να συνδέει την αναφορά των 5 τεμαχίων στο κατηγορητήριο, με το χώρο με αύξοντα αριθμό 31, στον οποίο αφορούσε η σχετική άδεια, τεκμήριο 3 που είχε ο εφεσείων. Στην απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου παρατίθεται αυτούσια η σχετική άδεια, η οποία προβλέπει στο ουσιαστικό μέρος της τα εξής:
«(α) Να σας εγκρίνει την τοποθέτηση 50 κρεββατιών για τα έτη 1998, 1999 και 2000 και των ανάλογων ομπρελών θαλάσσης, στο χώρο με αύξοντα αριθμό 31 της παραλιακής περιοχής 'Βαθειά Γωνιά'».
Δεν προσκομίστηκε ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου ίχνος μαρτυρίας που να συνδέει τον αύξοντα αριθμό 31, που αναφέρεται στην άδεια, με τα 5 τεμάχια τα οποία απαριθμούνται στις λεπτομέρειες της κατηγορίας. Πρέπει δε να παρατηρήσουμε πως οι ισχυρισμοί του δικηγόρου της υπεράσπισης, όπως υποβάλλονταν κατά την αντεξέταση των μαρτύρων κατηγορίας, μεταξύ άλλων, ήταν και ότι ο αύξων αριθμός 31 αφορούσε μόνο το χαλίτικο τεμάχιο, υπ' αριθμόν 422, ένα δηλαδή από τα τεμάχια που απαριθμούνταν στο κατηγορητήριο.
Ενόψει των ανωτέρω, η καταδίκη του εφεσείοντα είναι εσφαλμένη. Η πρωτόδικη απόφαση ακυρώνεται, και ο εφεσείων αθωώνεται. Ο εφεσείων δικαιούται στα έξοδά του.
H έφεση επιτρέπεται και ο εφεσείων αθωώνεται.