|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 2 ΑΑΔ 99
15 Απριλίου, 1997
[ΝΙΚΗΤΑΣ, ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΚΑΛΛΗΣ, Δ/στές]
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΒΕΛΤΙΩΣΕΩΣ ΞΥΛΟΦΑΓΟΥ,
Εφεσείοντες,
ν.
ΓΙΑΝΝΑΚΗ ΚΟΥΜΑ,
Εφεσίβλητου.
(Ποινική Έφεση Αρ. 6225)
Πλανοδιοπώληση Εμπορευμάτων — Πλανοδιοπώληση εμπορευμάτων μέσα στα όρια του Συμβουλίου Βελτιώσεως Ξυλοφάγου κατά παράβαση του Καν. 155 (1) των περί Συμβουλίου Βελτιώσεως Ξυλοφάγου Κανονισμών — Η κατ' οίκον παράδοση εμπορευμάτων, μετά από σχετική διευθέτηση πελάτη - πωλητή, δε θεωρείται πλανοδιοπώληση — Ποια τα συστατικά στοιχεία του αδικήματος.
Λέξεις και Φράσεις — "Πλανοδιοπώληση", στον Καν. 155(1) των περί Συμβουλίου Βελτιώσεως Ξυλοφάγου Κανονισμών.
Ποινική Δικονομία — Κατηγορητήριο — Αίτηση για προσθήκη νέας κατηγορίας — Ο περί Ποινικής Δικονομίας Νόμος Κεφ. 155, Άρθρο 83.1 — Διακριτική ευχέρεια.
Στην κρινόμενη υπόθεση η μόνη μαρτυρία ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου ήταν πως ο κατηγορούμενος τοποθέτησε ένα δοχείο νερό στην πόρτα κάποιου σπιτιού στο Συνοικισμό Ξυλοφάγου. Η μαρτυρία αυτή δε στοιχειοθετούσε την κατηγορία. Ως εκ τούτου ο κατηγορούμενος απαλλάγηκε και αθωώθηκε.
Αντικείμενο της έφεσης ήταν η ενδιάμεση απόφαση του Δικαστηρίου να μη επιτρέψει στην κατηγορούσα αρχή να προσθέσει στο κατηγορητήριο δεύτερη κατηγορία και επίσης ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο έσφαλε στην κρίση του ότι δεν αποδείχθηκε πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας η κατηγορία.
Το Εφετείο απέρριψε την έφεση και αποφάνθηκε ότι:
Η απόφαση να μη δοθεί άδεια για προσθήκη νέας κατηγορίας επαφίεται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου. Στην παρούσα υπόθεση η διακριτική ευχέρεια ασκήθηκε ορθά ενόψει του μεγάλου χρόνου που η υπόθεση εκκρεμούσε ενώπιον τουΔικαστηρίου.
Η πλανοδιοπώληση διαφοροποιείται από την περίπτωση όπου κάποιος πωλητής πηγαίνει στους πελάτες του για να τους ρωτήσει κατά πόσο επιθυμούν να τους προμηθεύσει εμπόρευμα σε ορισμένη ημερομηνία.
Η έφεση απορρίπτεται.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Μούζουρας κ.ά. ν. Συμβουλίου Βελτιώσεως Αγίας Νάπας (1988) 2 Α.Α.Δ. 26.
Έφεση.
Έφεση από το Συμβούλιο Βελτιώσεως Ξυλοφάγου εναντίον της απαλλαγής και αθώωσης του κατηγορουμένου στις 23 Σεπτεμβρίου, 1996 από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας (Ζωμενής, Ε.Δ.) (Ποινική Υπόθεση Αρ. 14030/95) στην κατηγορία ότι πλανοδιοπωλούσε εμπορεύματα μέσα στα όρια του Συμβουλίου Βελτιώσεως Ξυλοφάγου χωρίς να έχει προς τούτο σχετική άδεια.
Ν .Γερολέμου, για τους Εφεσείοντες.
Κ. Ευσταθίου, για τον Εφεσίβλητο.
ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο δικαστής Χρ. Αρτεμίδης.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας απάλλαξε και αθώωσε τον κατηγορούμενο-εφεσίβλητο ο οποίος αντιμετώπιζε κατηγορία ότι στις 28.8.95 πλανοδιοπωλούσε εμπορεύματα μέσα στα όρια του Συμβουλίου Βελτιώσεως Ξυλοφάγου χωρίς να έχει προς τούτο σχετική άδεια.
Η κατηγορία βασίζεται στον Κανονισμό 155 των περί Συμβουλίου Βελτιώσεως Ξυλοφάγου Κανονισμών, που προβλέπει τα εξής:
"155(1) Ουδέν πρόσωπον δύναται, εντός της περιοχής Βελτιώσεως, να πλανοδιοπωλεί οιαδήποτε είδη άνευ επί τούτω αδείας, προηγουμένως λαμβανομένης καθ' έκαστον έτος παρά του Συμβουλίου ή του προσώπου του εξουσιοδοτημένου παρά του Συμβουλίου προς τούτο."
Το μόνο στοιχείο που προσκομίστηκε στο Δικαστήριο, για να αποδεικτεί η κατηγορία, ήταν η μαρτυρία του Μιχαήλ Γρίβα (Μ.Κ.2) Βοηθού Επιθεωρητή στο Συμβούλιο Βελτιώσεως Ξυλοφάγου, ο οποίος είπε πως στις 28.8.95 ενώ βρισκόταν στο Συνοικισμό Ξυλοφάγου είδε τον κατηγορούμενο έξω από κάποιο σπίτι να γεμίζει ένα δοχείο με νερό από βυτιοφόρο όχημα που έφερε την επιγραφή "πωλείται νερό Καλοπαναγιώτη".
Όταν το Δικαστήριο έκρινε πως είχε αποδειχθεί εκ πρώτης όψεως υπόθεση εναντίον του ο κατηγορούμενος επέλεξε, όπως είχε κατά νόμο δικαίωμα, να προβεί σε ανώμοτη δήλωση. Αρνήθηκε πως πλανοδιοπωλούσε και είπε πως όταν τον είδε ο μάρτυρας απλώς παρέδιδε ένα δοχείο με νερό σε πρόσωπο που ήταν πελάτης του εργοδότη του Μιχάλη Βασιλείου.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο αφού αναφέρθηκε στις διατάξεις του υπό συζήτηση Κανονισμού, υιοθετώντας την ερμηνεία που απέδωσε το Ανώτατο Δικαστήριο στη λέξη "πλανοδιοπώληση" στην υπόθεση Μούζουρας κ.α. ν. Συμβουλίου Βελτιώσεως Αγίας Νάπας (1988) 2 Α.Α.Δ. 26, έκρινε πως δεν αποδείκτηκαν τα συστατικά στοιχεία του αδικήματος. Το Δικαστήριο ανέφερε στην απόφαση του πως η περιγραφή που δόθηκε από το μάρτυρα του τρόπου με τον οποίο έγινε η πώληση και παράδοση του νερού στη συγκεκριμένη περίπτωση, έδειχνε προηγούμενη διευθέτηση του πωλητή με τον πελάτη. Η διαπίστωση αυτή, όπως σχολιάζει στην απόφαση του το Δικαστήριο, συνάδει με την εκδοχή του κατηγορουμένου που έδωσε στην ανώμοτη δήλωσή του και κατέληξε στο συμπέρασμα πως η παράδοση εμπορεύματος σε συγκεκριμένο πελάτη, μετά από διευθέτηση, δεν έχει τα στοιχεία του αδικήματος της πλανοδιοπώλησης.
Για την ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης προβλήθηκαν στην έφεση δυο λόγοι. Με τον πρώτο προσβάλλεται η ενδιάμεση απόφαση του Δικαστηρίου να μην επιτρέψει στην κατηγορούσα αρχή να προσθέσει στο κατηγορητήριο δεύτερη κατηγορία. Ο δεύτερος λόγος άπτεται της ουσίας της υπόθεσης με την εισήγηση πως το πρωτόδικο Δικαστήριο έσφαλε στην κρίση του πως δεν απεδείχθη πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας η κατηγορία.
Στις 17.9.96, μετά που η υπόθεση εμφανίστηκε ενώπιον του Δικαστηρίου για τουλάχιστο 8 φορές, ο δικηγόρος της κατηγορούσας αρχής ζήτησε την άδεια του Δικαστηρίου για να προσθέσει δεύτερη κατηγορία στο κατηγορητήριο. Ο συνήγορος του κατηγορουμένου έφερε ένσταση, γιατί κατά την άποψή του η πρόσθεση της προτεινόμενης κατηγορίας θα ανάγκαζε τον ίδιο να ζητήσει αναβολή εφόσον θα αντιμετώπιζε μια ολωσδιόλου νέα κατηγορία, εντελώς άσχετη, στο νομικό της περιεχόμενο, με αυτή που εκατηγορείτο. Η υπόθεση ήταν ήδη εκκρεμής για πολύ χρόνο ενώπιον του Δικαστηρίου και γι' αυτό ο συνήγορος εισηγήθηκε πως τούτο θα επηρέαζε τα δικαιώματά του, στην εκδίκαση δηλαδή μιας απλής και μη σοβαρής υπόθεσης, μέσα σε εύλογο χρόνο. Το Δικαστήριο συμφώνησε με την ένσταση του δικηγόρου του κατηγορουμένου και απέρριψε το αίτημα της κατηγορούσας αρχής.
Δεν αμφισβητείται το δικαίωμα της κατηγορούσας αρχής στην υποβολή αιτήματος στο Δικαστήριο για τροποποίηση του κατηγορητηρίου. Τούτο προβλέπεται ρητά στο άρθρο 83.1 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155. Δεν προτιθέμεθα να ασχοληθούμε στην υπό συζήτηση υπόθεση με την πλούσια νομολογία που άπτεται του θέματος, γιατί έχουμε την άποψη πως τα γεγονότα στην παρούσα έφεση δε δικαιολογούν την εις βάθος ενασχόληση μας με το ζήτημα. Υπό τις περιστάσεις, όπως έχουν εκτεθεί πιο πάνω, κρίνουμε πως είναι δίκαιο να μην επέμβουμε στο αποτέλεσμα της άσκησης της διακριτικής ευχέρειας του πρωτόδικου Δικαστηρίου.
Προχωρούμε να εξετάσουμε το δεύτερο λόγο της έφεσης. Το Ανώτατο Δικαστήριο στην υπόθεση Μούζουρα, πού αναφέρεται πιο πάνω, είπε τα εξής, στη σελίδα 31 της απόφασης, αναφορικά με την έννοια της λέξης "πλανοδιοπώληση" - "hawker" στα Αγγλικά, δεδομένου ότι τότε πανομοιότυπος Κανονισμός ήταν διατυπωμένος στην Αγγλική.
"The words "hawk", "hawking" and "hawker" are indeed not defined either in the Law or in the Bye-laws. They have therefore to be construed in their ordinary and natural meaning. For that purpose we felt that we should turn to the dictionaries for instruction and consultation. The meaning of the word "hawk" given in the Concise Oxford Dictionary is "carry goods; to cry in the street". The same meaning is to be found also in the Shorter Oxford English Dictionary. And "hawker" is defined as one who hawks goods about, a man who goes from place to place selling his wares or who cries them in the street. It is clear therefore that the dictionary meaning of the words is their ordinary meaning and everyone who had the opportunity to consider their meaning took this to be their ordinary signification in the sense that they mean the sale or offer for sale in the streets of merchandise conveyed from place to place by means of animals, vehicles or even on foot. The definition of "hawker" in the Hawkers Act (supra), cannot be invoked as that was a definition drafted for the purposes of that enactment."
Πολύ σχετικό όμως, και ιδιαίτερα βοηθητικό στα γεγονότα της υπόθεσης μας, είναι και αυτά που αναφέρονται στο βιβλίο Words and Phrases Legally Defined, 2ος τόμος (2η έκδοση) σελ.351, όπου γίνεται η διαφοροποίηση της πλανοδιοπώλησης από την περίπτωση όπου κάποιος πωλητής πηγαίνει στους πελάτες του για να τους ρωτήσει κατά πόσο επιθυμούν να τους προμηθεύσει εμπόρευμα σε ορισμένη ημερομηνία. Σ' αυτή τη δεύτερη περίπτωση ο πωλητής δεν εμπίπτει στην έννοια του πλανοδιοπώλη.
Στην υπόθεση που εξετάζουμε το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε πως η μόνη μαρτυρία που είχε ενώπιον του ήταν πως ο κατηγορούμενος τοποθέτησε ένα δοχείο νερό στην πόρτα κάποιου σπιτιού στο Συνοικισμό. Δεν είχε ενώπιον του κανένα στοιχείο που αποδείκνυε πως ο κατηγορούμενος πρόσφερε για πώληση στον τυχόντα νερό. Αν δοθεί διαφορετική ερμηνεία στον Κανονισμό, τότε η οποιαδήποτε κατ' οίκον παράδοση εμπορευμάτων, μετά από σχετική διευθέτηση πελάτη-πωλητή, θα θεωρείται πλανοδιοπώληση, κάτι βεβαίως που εκφεύγει από τη συνήθη έννοια της λέξης "πλανοδιοπώληση", και ταυτόχρονα του σκοπού του νομοθετήματος.
Είμαστε επομένως της γνώμης πως η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου είναι ορθή. Η έφεση απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται.