|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1993) 2 ΑΑΔ 19
19 Ιανουαρίου, 1993
[Α. ΛΟΙΖΟΥ, Π., ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ/στές]
BILAL KHALED ΚΗΑΖΜΑ,
Εφεσείων,
ν.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
( Ποινική Έφεση Αρ. 5606).
Ποινή —Ανθρωποκτονία κατά παράβαση των άρθρων 205(1)(3) και 20 τον Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154 — Εφεσείων νεαράς ηλικίας έγγαμος και πατέρας δύο ανηλίκων παιδιών — Επιβολή ποινής φυλάκισης δέκα χρόνων — Επικυρώθηκε από το Εφετείο το οποίο την χαρακτήρισε επιεικέστατη.
Ποινή — Διαφοροποίηση — Συνεργασία εφεσείοντα με συγκατηγορούμενό του — Δεν άφηνε περιθώρια για διαφοροποίηση.
Ο εφεσείων ήταν κουνιάδος του συγκατηγορουμένου του, ήταν ηλικίας 23 ετών και το θύμα 54. Το θύμα ήταν κάτοικος Λιβάνου, έγγαμος, πατέρας πέντε παιδιών και θείος του εφεσείοντα και του συγκατηγορουμένου του, οι οποίοι με επιτήδειο τρόπο πέτυχαν να το φέρουν στην Κύπρο. Την νύκτα του εγκλήματος διασκέδαζαν και οι τρεις μαζί στη Λάρνακα. Μετά το θύμα παρεσύρθη σε απόμερο μέρος κοντά στην παραλία όπου το μαχαίρωσε ο συγκατηγορούμενος και μαζί με τον εφεσείοντα το βούτηξαν στην θάλασσα και το έπνιξαν.
Αίτια του εγκλήματος ήταν ο βιασμός σε ηλικία δέκα χρόνων της συζύγου του συγκατηγορουμένου από το θύμα και ο εκβιασμός της για συνέχιση των σχέσεων μαζί της μέχρι την ηλικία των 15 χρόνων.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την έφεση εναντίον μείωσης της ποινής λόγω μη διαφοροποίησης στην ποινή των δύο συγκατηγορουμένων και απεφάνθηκε ότι:
1.Ο τρόπος συνεργασίας μεταξύ των δύο δραστών για την από κοινού διάπραξη του εγκλήματος δεν άφηνε περιθώρια διαφοροποίησης στις ποινές που τους επεβλήθηκαν.
2. Η επιβληθείσα ποινή κρίνεται επιεικέστατη γιατί δείχνει πως το Κακουργιοδικείο έλαβε υπόψη στον ανώτατο επιτρεπτό βαθμό όλα τα ελαφρυντικά στοιχεία και δικαιολογείται μόνο με βάση τα εξαιρετικά περιστατικά της υπόθεσης. Για τον λόγον αυτόν δεν πρέπει να θεωρηθεί προηγούμενο για παρόμοιας φύσεως εγκλήματα.
Η έφεση απορρίπτεται.
Έφεση εναντίον Ποινής.
Έφεση εναντίον της ποινής από τον Bilal Khaled Khazma ο οποίος βρέθηκε ένοχος στις 15.4.92 από το Κα-κουργιοδικείο Λάρνακας (Αριθμός Ποινικής Υπόθεσης 468/92) στην κατηγορία ανθρωποκτονίας κατά παράβαση των άρθρων 205 (1) (3) και 20 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154, και καταδικάστηκε από Κρονίδη, Π.Ε.Δ., Σ. Νικολαΐδη, Α.Ε.Δ., Πασχαλίδη, Ε.Δ. σε ποινή φυλακίσεως 10 ετών.
Ε. Χειμώνας, για τον εφεσείοντα.
Γ. Παπαϊωάννου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους εφεσίβλητους.
Α. ΛΟΙΖΟΥ, Π. ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Ο εφεσείων παραδέχθηκε ενοχή σε κατηγορία ανθρωποκτονίας κατά παράβαση των άρθρων 205(1)(3) και 20 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154, και επεβλήθηκε σ' αυτόν και στο συγκατηγορούμενό του ποινή φυλακίσεως 10 ετών.
Τα γεγονότα της υπόθεσης εξετέθησαν ενώπιον του Κακουργιοδικείου και σε συντομία είναι ότι, ο εφεσείων είναι κουνιάδος του συγκατηγορουμένου του. Είναι ηλικίας 23 ετών, πελεκάνος το επάγγελμα, είναι έγγαμος και πατέρας δύο ανηλίκων παιδιών. Το θύμα ήταν ηλικίας 54 ετών, κάτοικος Λιβάνου, έγγαμος, πατέρας πέντε παιδιών και θείος του εφεσείοντα και του συγκατηγορουμένου του.
Τα αίτια του εγκλήματος ανάγονται στο γεγονός ότι το θύμα είχε βιάσει τη γυναίκα του συγκατηγορουμένου, ονόματι Λάμια, όταν ήταν 10 χρονών και συνέχισε να έχει σχέσεις μαζί της μέχρι την ηλικία των 15 χρόνων, αφού την εξεβίαζε για τούτο. Όταν αυτή επανδρεύθηκε το συγκατηγορούμενο του εφεσείοντα, αυτή αποκάλυψε το γεγονός αυτό στον άντρα της την πρώτη νύκτα του γάμου τους και έκτοτε η σκέψη αυτή στριφογύριζε στο μυαλό του. Λίγο πριν την ημέρα που διαπράχθηκε το έγκλημα αυτό, ο συγκατηγορούμενος και η γυναίκα του εβρίσκοντο στην Κύπρο. Ήλθε τότε και ο εφεσείων και προσπάθησαν, χρησιμοποιώντας τον πεθερό του συγκατηγορουμένου να φέρουν το θύμα στην Κύπρο. Πράγμα που έγινε.
Τη νύκτα που διεπράχθηκε το έγκλημα, βρίσκονταν στη Λάρνακα μαζί και διασκέδαζαν. Στη συνέχεια πήγαν στην παραλία, κοντά στο παλαιό Κάστρο της πόλης. Ενώ περπατούσαν, ο συγκατηγορούμενος ζήτησε εξηγήσεις, επετίμησε το θύμα για τις πράξεις του προς τη γυναίκα του και το θύμα του απάντησε προκλητικά. Τότε ο συγκατηγορούμενος ανέσυρε στιλλέτο και άρχισε να κτυπά το θύμα. Επενέβη και ο εφεσείων, ο οποίος όμως στη συμπλοκή δέκτηκε μαχαίρωμα στην παλάμη. Το θύμα σπρώχθηκε προς τη θάλασσα και ο εφεσείων με τον συγκατηγορούμενό του τον κρατούσαν κάτω από το νερό μέχρι που πνίγηκε.
Οι δύο δράστες έδωσαν μετά τη σύλληψη τους εκτεταμένες καταθέσεις στην αστυνομία στις οποίες περιγράφουν τα συμβάντα.
Είναι φανερό ότι πρόκειται για ένα απεχθές έγκλημα, άσχετα από τα αίτια που το προκάλεσαν. Πέτυχαν με επιτήδειο τρόπο να φέρουν το θύμα στην Κύπρο και αφού του πρόσφεραν τη συντροφιά τους, τον παρέσυραν σε απόμερο μέρος, τον μαχαίρωσε ο συγκατηγορούμενος και μαζί με τον εφεσείοντα τον βούτηξαν στη θάλασσα και τον έπνιξαν. Δεν χρειάζεται να σχολιάσουμε περισσότερο τη σοβαρότητα αυτής της υπόθεσης. Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους.
Από μέρους του εφεσείοντα έχει προβληθεί διά του συνηγόρου του το επιχείρημα ότι δεν υπήρξε διαφοροποίηση στην επιμέτρηση της ποινής μεταξύ των δύο κατηγορουμένων και τούτο δικαιολογεί τη μείωση της ποινής που του επεβλήθηκε.
Έχοντας υπόψη το σύνολο των γεγονότων της υπόθεσης βρίσκουμε ότι η σοβαρότητα του υπό εξέταση εγκλήματος ήταν τέτοια που δεν άφηνε περιθώρια διαφοροποίησης μεταξύ των δύο δραστών λόγω του τρόπου συνεργίας του εφεσείοντα και της όλης από κοινού διάπραξης του εγκλήματος. Έχουμε δε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η ποινή που επεβλήθηκε στον εφεσείοντα παρόλες τις προσωπικές του συνθήκες συμπεριλαμβανομένων των οικογενειακών του συνθηκών και της ηλικίας του, ήταν επιεικέστατη και δεν έχει περιθώρια οποιασδήποτε μειώσεως της, γιατί δείχνει πως το Κακουργιοδικείο έλαβε υπόψη στον ανώτατο επιτρεπτό βαθμό κάθε ελαφρυντικό στοιχείο. Θα ήταν όμως σφάλμα να θεωρηθεί ότι μια τέτοια ποινή δημιουργεί προηγούμενο για παρόμοιας φύσεως εγκλήματα, γιατί κατά την κρίση μας δικαιολογείται μόνο με βάση τα εξαιρετικά περιστατικά της υποθέσεως αυτής.
Για τους πιο πάνω λόγους, η έφεση απορρίπτεται.
Έφεση απορρίπτεται.