|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2016:D395
(2016) 1 ΑΑΔ 1944
3 Αυγούστου, 2016
[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ/στής]
(Αγωγή Ναυτοδικείου Αρ. 4/2012)
ΑΥΛΩΝΙΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ,
Ενάγων,
v.
ΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ «AVANTIS II», ΥΠΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ, ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΛΕΜΕΣΟΥ,
Εναγομένου.
(Αγωγή Ναυτοδικείου Αρ. 6/2012)
ΦΩΚΙΑΝΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ,
Ενάγων,
v.
ΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ «AVANTIS II», ΥΠΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ, ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΛΕΜΕΣΟΥ,
Εναγομένου.
(Αγωγές Ναυτοδικείου Αρ. 4/2012, 6/2012)
Ναυτοδικείο ― Διαφορές από Ναυτική Σύμβαση ― Αγωγές για καταβολή οφειλομένων δεδουλευμένων και αποζημιώσεις ― Κατά πόσοι οι Ενάγοντες δικαιούνταν αποζημιώσεις για παράνομο τερματισμό Ναυτικής Σύμβασης ― Έκδοση απόφασης ότι οι Ενάγοντες δικαιούνταν μόνο σε δύο μηνιαίους μισθούς μέχρι το κλείσιμο του Ναυτολογίου του πλοίου.
Ναυτοδικείο ― Διαφορές από Ναυτική Σύμβαση ― Εργοδότης και Εργοδοτούμενος ― Απορριπτική κατάληξη σε αξίωση των Εναγόντων για καταβολή αποζημιώσεων δυνάμει του Άρθρου 25 του Νόμου 46/1963 ― Οι πρόνοιες του συγκεκριμένου άρθρου αφορούν σε πλοία υπό κυπριακή σημαία και όχι πλοία που είναι εγγεγραμμένα σε ξένα νηολόγια ― Iδιαίτερα όταν οι όροι εργασίας διέπονται από Συλλογική Σύμβαση της χώρας που το πλοίο είναι εγγεγραμμένο.
Όπως και σε άλλες παρεμφερείς Αγωγές, οι Ενάγοντες ήταν ναυτικοί επί του Εναγόμενου πλοίου "Avantis II", το οποίο είναι εγγεγραμμένο στο ελληνικό νηολόγιο. Με την Αγωγή τους αξίωναν μισθούς και άλλα ωφελήματα που, κατά τον ισχυρισμό τους, οφείλονταν σ' αυτούς για τις υπηρεσίες τους επί του Εναγόμενου πλοίου.
Όπως αναφερόταν στην Αναφορά, ο Ενάγοντας στην Αγωγή 4/2012, Αυλωνίτης Δημήτριος, είναι διπλωματούχος αξιωματικός, ναυτολογήθηκε ως Υποπλοίαρχος στη βάση συμφωνίας ημερομηνίας 19.5.2011, η οποία περιείχε όρο ότι θα του καταβαλλόταν μηνιαίος μισθός €3.356, ο οποίος θα καταβαλλόταν την τελευταία μέρα κάθε μήνα.
Όπως και στις συναφείς Αγωγές, ο Ενάγοντας ισχυρίστηκε ότι οι ιδιοκτήτες του εναγομένου πλοίου κατά παράβαση της συμφωνίας εργοδότησης, λόγω οικονομικών προβλημάτων που αντιμετώπιζαν, παρέλειπαν συστηματικά να καταβάλλουν τους μισθούς του ενάγοντα και όταν τους κατέβαλλαν τους κατέβαλλαν καθυστερημένα. Σύμφωνα με τα στοιχεία του φακέλου, το Εναγόμενο πλοίο συνελήφθη στη Λεμεσό στις 29.12.2011 και στη συνέχεια πωλήθηκε μετά από διάταγμα του Ανωτάτου Δικαστηρίου δια δημοσίου πλειστηριασμού στις 3.5.2012. Για την εργοδότηση του επί του Εναγόμενου πλοίου, του καταβλήθηκε το ποσό των €1.702 και ισχυριζόταν ότι του οφείλονταν διάφορα ποσά ως υπόλοιπα δεδουλευμένων, αναλογία μισθών και καταβολή δεδουλευμένων μέχρι την ημερομηνία επαναπατρισμού του, έξοδα επαναπατρισμύού και αποζημιώσεις.
Ο Ενάγοντας στην Αγωγή 6/2012, Φωκιανός Νικόλαος, είναι επίσης διπλωματούχος Αξιωματικός και διεκδικούσε αντίστοιχες θεραπείες.
Στα δικογραφηθέντα, το εναγόμενο πλοίο αρνήθηκε τα γεγονότα επί των οποίων οι Ενάγοντες στήριξαν τους ισχυρισμούς τους και με τροποποιημένη Ανταπάντηση προέβησαν σε αντίκρουση των ισχυρισμών της υπεράσπισης.
Κατά την ακροαματική διαδικασία κατέθεσαν οι δύο Ενάγοντες, ενώ για την Υπεράσπιση η κα Άννα Μπαράκου.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Από την προσεκτική παρακολούθηση της προσαχθείσας μαρτυρίας, προέκυπτε ότι οι δύο Ενάγονες δεν ήταν μάρτυρες που είπαν την αλήθεια στο Δικαστήριο και η σχετική μαρτυρία τους ήταν απορριπτέα.
2. Οι δύο Ενάγοντες, προσπάθησαν, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, παραποιώντας τα γεγονότα, να υποστηρίξουν θέσεις ώστε να ευθυγραμμιστούν με τις αρχικές τους αξιώσεις. Όπου η μαρτυρία τους ερχόταν σε αντίθεση με έγγραφα και πάλι δεν πτοούνταν.
3. Προσπαθούσαν να σκιάσουν τα γεγονότα, προωθώντας αναληθείς εκδοχές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν τα έγγραφα που υπέγραψαν ότι πληρώθηκαν όλα τα δεδουλευμένα τους και ότι δεν είχαν καμία απαίτηση από την πλοιοκτήτρια εταιρεία Νηλεύς, για να αμφισβητήσουν στη συνέχεια τα συγκεκριμένα έγγραφα ισχυριζόμενοι ότι ξεγελάστηκαν από τους αντιπροσώπους του πλοίου χωρίς όμως να προσκομίσουν κάποια μαρτυρία που να υποστηρίζει τις θέσεις τους π.χ. άλλων ναυτικών που δεν παρέμειναν επί του πλοίου.
4. Της παρούσας υπόθεσης προηγήθηκε η εκδίκαση της Αγωγής 3/2012 στην οποία η απόφαση του Δικαστηρίου επικυρώθηκε κατ' έφεση. Σ' αυτή απορρίφθησαν διάφορες παρόμοιες αξιώσεις των εκεί εναγόντων.
5. Οι εδώ Ενάγοντες επανέλαβαν τις ίδιες αξιώσεις και ισχυρισμούς. Θα ήταν αναμενόμενο ότι για ορισμένες τουλάχιστον αξιώσεις θα προσκόμιζαν μαρτυρία για να καλύψουν τα κενά που είχαν εντοπιστεί στην Αγωγή 3/2012.
6. Δεν το έπραξαν, με αποτέλεσμα να εγείρονταν τα ίδια κενά. Για παράδειγμα, οι δύο Ενάγοντες ισχυρίστηκαν ότι οι συμφωνίες για καταβολή υπερωριών στη βάση «συμφωνημένης φόρμουλας», έγινε με τον Αντώνη Αγραφιώτη για λογαριασμό του Εναγομένου πλοίου, στην παρουσία του Πλοιάρχου Γιώργου Τσουρουπή.
7. Θα ήταν αναμενόμενο ότι θα καλούσαν για να καταθέσουν, αν όχι και τους δύο, τουλάχιστον το ένα από τα δύο αυτά πρόσωπα και ιδιαίτερα τον Πλοίαρχο, εφόσον θα επιβεβαίωναν τα κατ' ισχυρισμό συμφωνηθέντα.
8. Το ίδιο συνέβη και με τον ισχυρισμό των Εναγόντων ότι παρέμειναν επί του πλοίου για να το φυλάγουν, κατόπιν συμφωνίας με τον Αξιωματικό Ναυτοδικείου. Ενόψει των ευρημάτων στην Αγωγή 3/12, τα οποία επιβεβαιώθηκαν και από το Εφετείο, θα αναμενόταν ότι είτε δεν θα επέμεναν σ' αυτή την αξίωση, είτε, αν επέμεναν, θα καλούσαν τον Αξιωματικό Ναυτοδικείου να επιβεβαιώσει τη Συμφωνία. Ούτε αυτό το έκαμαν, με αποτέλεσμα οι ισχυρισμοί τους να παραμείνουν μετέωροι.
9. Η μαρτυρία της μάρτυρος υπεράσπισης Άννας Μπαράκου ήταν αποδεχτή και η ίδια κρίθηκε ως μάρτυρας αλήθειας.
10. Με βάση τη μαρτυρία της, η οποία έγινε δεκτή ως αξιόπιστη, καθώς και την έγγραφη μαρτυρία και τα παραδεκτά γεγονότα, προέκυπτε ότι αποδείχθηκαν τα πιο κάτω γεγονότα:-
1. Ο Ενάγων Αυλωνίτης εργοδοτήθηκε με Ναυτική Σύμβαση ως Υποπλοίαρχος επί του εναγόμενου πλοίου, αρχικά από την πλοιοκτήτρια εταιρεία Νηλεύς από 19.5.2011.
1.1. Ο μηνιαίος μισθός του καθοριζόταν από τη Συλλογική Σύμβαση. Με βάση τους όρους της Σύμβασης, θα λάμβανε καθαρό μηνιαίο μισθό €1.637.
1.2. Ο Ενάγων Φωκιανός εργοδοτήθηκε επί του πλοίου ως Ανθυποπλοίαρχος από την πλοιοκτήτρια εταιρεία Νηλεύς, από 1.9.2011.
1.3. Ο μηνιαίος μισθός του καθοριζόταν από τη Συλλογική Σύμβαση. Με βάση τους όρους της Σύμβασης θα λάμβανε καθαρό μηνιαίο μισθό €1.437.
1.4. Η πιο πάνω εργοδότηση και των δύο Εναγόντων είναι παραδεκτό ότι τερματίστηκε στις 16.12.2011.
1.5. Κατά την ημέρα τερματισμού πληρώθηκαν στους δύο Ενάγοντες όλα όσα τους οφείλονταν και υπέγραψαν Δήλωση, ότι δεν τους οφείλετο οτιδήποτε άλλο για μισθούς, δώρα, υπερωρίες, κ.λπ. και θεωρούσαν τον εαυτό τους πλήρως ικανοποιημένους, χωρίς να έχουν οποιαδήποτε άλλη απαίτηση έναντι της πλοιοκτήτριας εταιρείας.
1.6. Καμιά συμφωνία γραπτή ή άλλη δεν έγινε για καταβολή σ' αυτούς υπερωριών στη βάση συμφωνημένης φόρμουλας.
1.7. Στις 16.12.2011 εργοδοτήθηκαν και οι δύο για δεύτερη φορά επί του Εναγόμενου πλοίου ως Υποπλοίαρχος και Ανθυποπλοίαρχος. Αυτή τη φορά η εργοδότησή τους έγινε από τη ναυλώτρια εταιρεία Άλφαμαρ και είχε διάρκεια ενός μηνός. Μεταξύ των μερών υπεγράφησαν σχετικές Συμβάσεις Ναυτικής Εργασίας.
1.8. Ο μισθός και άλλοι όροι θα διέπονταν, όπως και κατά την προηγούμενη εργοδότησή τους επί του πλοίου, από τη Συλλογική Σύμβαση. Με βάση τους όρους Σύμβασης ο καθαρός μισθός θα ήταν ο ίδιος όπως και κατά την προηγούμενη εργοδότησή τους από την πλοιοκτήτρια εταιρεία.
1.9. Ούτε αυτή τη φορά συμφωνήθηκε γραπτώς ή προφορικώς οποιαδήποτε φόρμουλα για καταβολή υπερωριών.
1.10. Δεκατρείς μέρες μετά τη ναύλωσή του και συγκεκριμένα στις 29.12.2011, το πλοίο συνελήφθη στο λιμάνι Λεμεσού, με αποτέλεσμα να ξεκινήσουν οι διαδικασίες για κλείσιμο του ναυτολογίου του πλοίου, το οποίο τελικά έκλεισε στις 24.2.2012.
1.11. Οι μισθοί των Εναγόντων από 16.12.2011 μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου του 2011, πληρώθηκαν από την Άλφαμαρ.
1.12. Επίσης όλες οι οφειλόμενες εισφορές οι οποίες ήταν ευθύνη της πλοιοκτήτριας εταιρείας, για Ν.Α.Τ. και Δ.Ο.Υ. είχαν εξοφληθεί μέχρι το κλείσιμο του Ναυτολογίου και για τους δύο Ενάγοντες.
1.13. Στις 13.1.2012, σύμφωνα με την τραπεζική απόδειξη της Τράπεζας Άλφα, κατατέθηκε στον τραπεζικό λογαριασμό του Αυλωνίτη το ποσό των €926,67 και με βάση την τραπεζική απόδειξη της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος, κατατέθηκε στον τραπεζικό λογαριασμό του Φωκιανού το ποσό των €740. Και τα δύο ποσά αφορούσαν την περίοδο μετά τις 16.12.2011, αλλά δεν διευκρινίστηκε σε τι ακριβώς αφορούσαν.
1.14. Μετά τη σύλληψη του πλοίου τόσο ο Αυλωνίτης, όσο και ο Φωκιανός, αρνήθηκαν να επαναπατριστούν όπως έπραξαν άλλοι ναυτικοί και επέλεξαν να παραμείνουν επί του πλοίου, χωρίς να τους το ζητήσει οποιοσδήποτε. Ο ισχυρισμός των ιδίων ότι τους ζήτησε ο Αξιωματικός Ναυτοδικείου να παραμείνουν επί του πλοίου, απορρίφθησαν, εφόσον η σχετική Βεβαίωση του Αξιωματικού Ναυτοδικείου, Τεκμήριο 16, από μόνη της ερχόταν σε αντίθεση με τον ισχυρισμό των Εναγόντων.
1.15. Προέκυπτε επομένως, ότι μετά τις 24.2.2012 που έκλεισε το Ναυτολόγιο του πλοίου από τον Προξενικό Λιμενάρχη της Ελλάδος στην Κύπρο, απολύθηκαν όλοι οι ναυτικοί, συμπεριλαμβανομένων και των δύο Εναγόντων και ως εκ τούτου δεν δικαιούνταν σε μισθό ή άλλα οφέλη. Προέκυπτε επίσης ότι στους Ενάγοντες προσφέρθηκε, όπως έγινε και με το υπόλοιπο πλήρωμα, να επαναπατριστούν, αλλά αυτοί αρνήθηκαν.
1.16. Η αξίωση για έξοδα επαναπατρισμού εγκαταλείφθηκε και από τους δύο Ενάγοντες.
11. Με βάση τα πιο πάνω ευρήματα, οι δύο Ενάγοντες δικαιούνταν μόνο σε δύο μηνιαίους μισθούς μέχρι το κλείσιμο του Ναυτολογίου του πλοίου, δηλαδή για τους μήνες Ιανουάριο και Φεβρουάριο του 2011.
12. Όμως δεν δικαιούνταν σε υπερωρίες, εφόσον κάτι τέτοιο δεν αποδείχθηκε ότι είχε συμφωνηθεί. Συγκεκριμένα ο Ενάγων Αυλωνίτης δικαιούτο σε απόφαση για €3.274 (€1.637 Χ 2), ενώ ο Ενάγων Φωκιανός σε απόφαση για €2.874 (€1.437 Χ 2).
13. Υπήρχε μαρτυρία ότι πληρώθηκαν δύο ποσά, €926,67 και €740, αντίστοιχα, στους δύο Ενάγοντες. Δεν ελήφθησαν υπόψη αυτά τα ποσά, γιατί δεν τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου οποιαδήποτε μαρτυρία που να εξηγούσε το λόγο που καταβλήθηκαν τα ποσά και αν συνδέονταν με οφειλόμενους μισθούς.
14. Πέραν τούτου, δεν έγινε καμία υποβολή στους Ενάγοντες ότι τα χρήματα τους καταβλήθηκαν έναντι οφειλόμενων μέχρι τότε μισθών.
15. Η σχετική Ναυτική Σύμβαση των δύο Εναγόντων ήταν διάρκειας ενός μηνός μόνο και παρατάθηκε μέχρι τις 24.2.2012 και επομένως δεν τίθετο θέμα αποζημίωσης για παράνομο τερματισμό.
16. Απορριπτέα θα έπρεπε να κριθεί και η αξίωση των Εναγόντων για καταβολή αποζημιώσεων δυνάμει του Άρθρου 25 του Νόμου 46/1963, εφόσον οι πρόνοιες του συγκεκριμένου άρθρου αφορούν σε πλοία υπό κυπριακή σημαία και όχι πλοία που είναι εγγεγραμμένα σε ξένα νηολόγια και ιδιαίτερα όταν οι όροι εργασίας διέπονται από Συλλογική Σύμβαση της χώρας που το πλοίο είναι εγγεγραμμένο, όπως συμβαίνει στην προκειμένη περίπτωση.
17. Δεν ήταν δυνατή έκδοση απόφασης για δύο απλήρωτες επιταγές, για συνολικό ποσό €10.000, τις οποίες κατέθεσε ο Ενάγων Φωκιανός, εφόσον οι δύο επιταγές δεν αποτελούσαν επίδικο θέμα σύμφωνα με το δικόγραφο.
Οι αγωγές ναυτοδικείου επέτυχαν μερικώς. Εκδόθηκε απόφαση υπέρ του Ενάγοντα Αυλωνίτη για €3.274 και υπέρ του Ενάγοντα Φωκιανού για €2.874, με έξοδα στην αντίστοιχη κλίμακα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Κεράνης κ.ά. v. Του πλοίου "Avantis II" (2014) 1(Γ) Α.Α.Δ. 2019, ECLI:CY:AD:2014:D683,
Κεράνης κ.ά. v. Του πλοίου "Avantis II" (2015) 1 Α.Α.Δ. 2422, ECLI:CY:AD:2015:A754.
Αγωγές Ναυτοδικείου.
Α. Χριστοφή για Α. Γιωρκάτζη, για τους Ενάγοντες και στις δύο Αγωγές.
Χρ. Καραπατάκης, για τους Εναγόμενους και στις δύο Αγωγές.
Cur. adv. vult.
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.:-
Οι θεραπείες που ζητούνται
Όπως και σε άλλες αδελφές Αγωγές, οι Ενάγοντες ήταν ναυτικοί επί του Εναγόμενου πλοίου "Avantis II", το οποίο είναι εγγεγραμμένο στο ελληνικό νηολόγιο. Με την Αγωγή τους αξιώνουν μισθούς και άλλα ωφελήματα που, κατά τον ισχυρισμό τους, οφείλονται σ' αυτούς για τις υπηρεσίες τους επί του Εναγόμενου πλοίου.
Οι δικογραφημένοι ισχυρισμοί των Εναγόντων
Αγωγή Αρ. 4/2012
Όπως αναφέρεται στην Αναφορά, ο Ενάγοντας στην Αγωγή 4/2012, Αυλωνίτης Δημήτριος, ο οποίος στη συνέχεια θα αναφέρεται ως «ο Αυλωνίτης», είναι διπλωματούχος αξιωματικός, ναυτολογήθηκε ως Υποπλοίαρχος στη βάση συμφωνίας ημερομηνίας 19.5.2011, η οποία περιείχε όρο ότι θα του καταβάλλετο μηνιαίος μισθός €3.356, ο οποίος θα καταβάλλετο την τελευταία μέρα κάθε μήνα. Όπως και στις αδελφές Αγωγές, ο Ενάγοντας ισχυρίζεται ότι οι ιδιοκτήτες του εναγομένου πλοίου κατά παράβαση της συμφωνίας εργοδότησης, λόγω οικονομικών προβλημάτων που αντιμετώπιζαν, παρέλειπαν συστηματικά να καταβάλλουν τους μισθούς του ενάγοντα και όταν τους κατέβαλλαν τους κατέβαλλαν καθυστερημένα. Σύμφωνα με τα στοιχεία του φακέλου, το Εναγόμενο πλοίο συνελήφθη στη Λεμεσό στις 29.12.2011 και στη συνέχεια πωλήθηκε μετά από διάταγμα του Ανωτάτου Δικαστηρίου δια δημοσίου πλειστηριασμού στις 3.5.2012. Για την εργοδότηση του επί του Εναγόμενου πλοίου, του καταβλήθηκε το ποσό των €1.702 και ισχυρίζεται ότι του οφείλονται τα πιο κάτω ποσά τα οποία και αξιώνει:-
Α. Ποσό €37.117 το οποίο αποτελεί το υπόλοιπο των δεδουλευμένων μισθών του για την περίοδο από 19.5.2011 μέχρι 30.4.2012.
Β. Αναλογία του μισθού του, ήτοι των €3.356 μηνιαίως από 1.5.2012 μέχρι την ημερομηνία επαναπατρισμού του.
Γ. Το ποσό των €150 τα οποία αντιπροσωπεύουν τα έξοδα επαναπατρισμού του. (Η αξίωση εγκαταλείφθηκε στο στάδιο της ακρόασης)
Δ. Το ποσό των €2.237 υπό μορφή αποζημίωσης σύμφωνα με το Άρθρο 25(2) του περί Εμπορικής Ναυτιλίας (Πλοίαρχος και Ναυτικοί) Νόμου του 1963 (Ν. 46/1963) (στο εξής «ο Νόμος»).
Ε. Αποζημιώσεις για παράβαση συμφωνίας εργοδότησης και/ή για άδικο και ή αδικαιολόγητο τερματισμό των υπηρεσιών του.
ΣΤ. Έξοδα της αγωγής.
Αγωγή Αρ. 6/2012
Ο Ενάγοντας στην Αγωγή 6/2012, Φωκιανός Νικόλαος, ο οποίος στη συνέχεια θα αναφέρεται ως «ο Φωκιανός», είναι διπλωματούχος Αξιωματικός και στην Αναφορά του ισχυρίζεται ότι ναυτολογήθηκε την 1.1.2010 ως Ανθυποπλοίαρχος στη βάση συμφωνίας που καταρτίσθηκε με το Εναγόμενο πλοίο. Αποτελούσε όρο της συμφωνίας ότι θα του καταβάλλετο μηνιαίος μισθός €3.120 ο οποίος θα πληρωνόταν την τελευταία ημέρα κάθε μήνα. Κατά παράβαση της συμφωνίας το Εναγόμενο πλοίο κατά τον ισχυρισμό του Φωκιανού παρέλειψε να του καταβάλλει τους μισθούς και/ή τους κατέβαλλε καθυστερημένα. Για την εργοδότησή του επί του Εναγομένου πλοίου μέχρι την ημέρα καταχώρησης της Αναφοράς, του καταβλήθηκε το ποσό των €13.512 και του οφείλονται τα πιο κάτω ποσά, τα οποία αξιώνει:-
Α. Ποσό €49.516 το οποίο αποτελεί το υπόλοιπο των δεδουλευμένων μισθών του για την περίοδο από 1.9.2010 μέχρι τις 30.4.2012.
Β. Αναλογία του μισθού του, ήτοι των €3.120,27 μηνιαίως από 1.5.2012 μέχρι την ημερομηνία επαναπατρισμού του.
Γ. Το ποσό των €150 τα οποία αντιπροσωπεύουν τα έξοδα επαναπατρισμού του. (Η αξίωση εγκαταλείφθηκε στο στάδιο της ακρόασης)
Δ. Το ποσό των €2.080,18 υπό μορφή αποζημίωσης σύμφωνα με το Άρθρο 25(2).
Ε. Αποζημιώσεις για παράβαση συμφωνίας εργοδότησης και/ή για άδικο και/ή αδικαιολόγητο τερματισμό των υπηρεσιών του.
ΣΤ. Έξοδα της αγωγής.
Οι δικογραφημένοι ισχυρισμοί του Εναγόμενου πλοίου
Το Εναγόμενο πλοίο με την τροποποιημένη Απάντησή του στην Αναφορά προβάλλει τους πιο κάτω ισχυρισμούς:-
1. Οι δύο Ενάγοντες ναυτολογήθηκαν στο Εναγόμενο πλοίο, ιδιοκτησίας της ελληνικής ναυτικής εταιρείας ΝΗΛΕΥΣ Ν.Ε., ο μεν Αυλωνίτης στις 19.5.2011 ως Υποπλοίαρχος, ο δε Φωκιανός στις 1.1.2010 ως Α΄ Ανθυποπλοίαρχος, με γραπτή Σύμβαση Ναυτικής Εργασίας (στο εξής «η Ναυτική Σύμβαση») με μισθό και όρους εργασίας σύμφωνα με την Συλλογική Σύμβαση Εργασίας Πληρωμάτων Μεσογειακών Φορτηγών Πλοίων της Ελληνικής Δημοκρατίας του 2010 (στο εξής «η Συλλογική Σύμβαση»), Τεκμήριο 2, που ίσχυε κατά τον ουσιώδη χρόνο για το συγκεκριμένο πλοίο.
2. Το Εναγόμενο πλοίο αρνείται ότι συμφωνήθηκε ο μισθός που αναφέρουν οι Ενάγοντες και ισχυρίζονται ότι ο μισθός που είχε συμφωνηθεί ήταν αυτός που προβλέπεται στους όρους της πιο πάνω Συλλογικής Σύμβασης, και ήταν, για μεν τον Αυλωνίτη €1.351,25 περίπου, για δε τον Φωκιανό €1.351,21 περίπου. Τα ποσά αυτά περιλαμβάνουν βασικό μισθό, επίδομα Κυριακών, διορθωτικό επίδομα, τροφοδοσία, άδεια, μείον το ποσό για το Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο (ΝΑΤ) και μείον ποσό για σχετικούς φόρους. Το Εναγόμενο πλοίο αρνείται ότι παρέλειπε να καταβάλλει τους μισθούς των Εναγόντων σύμφωνα με τη Σύμβαση.
3. Οι δύο Ενάγοντες ήταν ναυτολογημένοι επί του Εναγόμενου πλοίου μέχρι τις 16.12.2011, οπότε και αποχώρησαν παραιτούμενοι ρητώς και αφού προηγουμένως τους είχε εξοφληθεί η μέχρι τότε μισθοδοσία και ωφελήματά τους και υπέγραψαν δήλωση ότι δεν είχαν οποιαδήποτε περαιτέρω απαίτηση. Την ίδια ημέρα (16.12.2011) και οι δύο Ενάγοντες ναυτολογήθηκαν δυνάμει γραπτής συμφωνίας διάρκειας ενός μηνός από τους ναυλωτές του Εναγόμενου πλοίου, Άλφαμαρ Ναυτική Εταιρεία, με μισθό και όρους εργασίας, σύμφωνα με την πιο πάνω Συλλογική Σύμβαση.
4. Το σχετικό ναυτολόγιο του Εναγόμενου πλοίου έκλεισε επίσημα κατά ή περί τις 24.2.2012 με αποτέλεσμα να απολυθούν και επίσημα όλοι οι ναυτικοί από το Εναγόμενο πλοίο, συμπεριλαμβανομένων και των Εναγόντων. Η απόλυση έγινε από τον αρμόδιο Προξενικό Λιμενάρχη της Ελλάδος στην Κύπρο σύμφωνα με το εφαρμοστέο Ελληνικό Δίκαιο και τη διαδικασία που καθορίζει ο Κώδικας Δημοσίου Ναυτικού Δικαίου (Κ.Δ.Ν.Δ.). Κατά συνέπεια προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι οι Ενάγοντες δεν δικαιούνται σε οποιοδήποτε μισθό από εκείνη την ημερομηνία και μετά. Εν πάση περιπτώσει μέχρι εκείνη την ημερομηνία ο μισθός και όλα τα ωφελήματα είχαν καταβληθεί στους Ενάγοντες οι οποίοι, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του Εναγόμενου πλοίου, δεν εκτελούσαν οποιαδήποτε εργασία επί αυτού.
5. Αναφορικά με την αξίωση και των δύο Εναγόντων, στη βάση του Άρθρου 25(2) του Νόμου, το Εναγόμενο πλοίο προβάλλει ότι η νομική βάση που επικαλούνται οι Ενάγοντες δεν τυγχάνει εφαρμογής στην παρούσα περίπτωση επειδή για οποιαδήποτε διαφορά μεταξύ ναυτικού και πλοιοκτήτριας ελληνικής εταιρείας ναυτολογημένου σε πλοίο υπό ελληνική σημαία, όπως ήταν το Εναγόμενο πλοίο, το εφαρμοστέο δίκαιο ήταν το ελληνικό. Αυτός ο ισχυρισμός, εισηγήθηκε ο συνήγορος του πλοίου, συνάδει απόλυτα με τις πρόνοιες της Διεθνούς Σύμβασης της Ρώμης του 1980, η οποία κυρώθηκε με τον ελληνικό Νόμο 1792/1988.
6. Οι Ενάγοντες δεν δικαιούνται σε έξοδα επαναπατρισμού ή σε οποιοδήποτε ποσό ή αποζημίωση από το εκπλειστηρίασμα.
7. Τέλος προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι οι Ενάγοντες απέφυγαν επιμελώς να προσφύγουν στο ΝΑΤ μετά τη σύλληψη του Εναγόμενου πλοίου, επιλέγοντας να καταχωρήσουν τις παρούσες δύο αγωγές διεκδικώντας απαράδεκτες και αβάσιμες απαιτήσεις.
Η Ανταπάντηση των Εναγόντων
Με την τροποποιημένη Ανταπάντησή τους οι Ενάγοντες ισχυρίζονται ότι:-
1. Ο μισθός τους συμφωνήθηκε μεταξύ τους και του Πλοιάρχου του Εναγόμενου πλοίου και προέβλεπε για την εφαρμογή των προνοιών της Συλλογικής Σύμβασης, με βάση την οποία:-
(α) Ο Αυλωνίτης δικαιούτο σε αμοιβή €1.114,08 ως βασικό μηνιαίο μισθό, πλέον €18,63 διορθωτικό επίδομα, πλέον €245,10 επίδομα Κυριακών, πλέον €494,25 για άδεια, πλέον €109,52 αντίτιμο τροφής για άδειες, πλέον υπερωρίες. Οι υπερωρίες συμφωνήθηκαν να υπολογίζονται και να καταβάλλονται μηνιαίως στη βάση μιας «σταθερής φόρμουλας» που οι ιδιοκτήτες του Εναγόμενου πλοίου πρότειναν λαμβάνοντας υπόψιν τη φύση των εμπορευμάτων που θα φορτοεκφορτώνονταν στο πλοίο, καθώς και το μειωμένο προσωπικό που θα το επάνδρωνε. Στη βάση αυτής της φόρμουλας καθορίστηκε ότι οι υπερωρίες θα υπολογίζονταν ως εάν ο εργοδοτούμενος θα εργάζετο 80 ώρες μηνιαίως απλή υπερωρία, 32 ώρες υπερωρίες αργιών και 32 ώρες διπλή υπερωρία. Με βάση τα πιο πάνω, ο Αυλωνίτης ισχυρίζεται ότι είχε συμφωνηθεί ότι οι απολαβές του θα ανέρχονταν στο συνολικό ποσό των €3.346,86 (στην Αναφορά του ισχυρίζεται ότι ο μισθός του ήταν €3.356,86 μηνιαίως).
(β) Ο Φωκιανός, ως Α΄ Ανθυποπλοίαρχος, ισχυρίστηκε τα ίδια με αυτά που ισχυρίστηκε ο Αυλωνίτης. Θεωρεί ότι δικαιούτο, με βάση τη Συλλογική Σύμβαση, σε αμοιβή €998,41 ως βασικό μηνιαίο μισθό, πλέον €18,63 διορθωτικό επίδομα, πλέον €219,65 επίδομα Κυριακών, πλέον €442,93 για άδεια, πλέον €109,52 αντίτιμο τροφής για άδειες, πλέον υπερωρίες. Στη βάση των πιο πάνω, οι κατ' ισχυρισμό απολαβές του μαζί με τις συμφωνηθείσες υπερωρίες ανέρχονταν στο συνολικό ποσό των €3.012,01 μηνιαίως (στην Αναφορά του ισχυρίζεται ότι ο μισθός του ήταν €3.120 μηνιαίως).
Περαιτέρω οι δύο Ενάγοντες ισχυρίζονται ότι εργοδοτήθηκαν, ο μεν πρώτος από 19.5.2011-28.5.2012, ο δε δεύτερος από 1.9.2010-28.5.2012, όταν επαναπατρίστηκαν. Και οι δύο αρνούνται ότι τους καταβλήθηκαν οι μισθοί και τα ωφελήματά τους μέχρι τις 24.2.2012, όπως ισχυρίζονται οι Ενάγοντες και επαναλαμβάνουν τον ισχυρισμό τους ότι το μόνο ποσό που τους καταβλήθηκε ήταν του μεν πρώτου το ποσό των €1.702, του δε δεύτερου €13.512.
Περαιτέρω, αρνούνται ότι είχαν οποιαδήποτε υποχρέωση να προσφύγουν στο ΝΑΤ για να διεκδικήσουν τους μισθούς τους και, εν πάση περιπτώσει, από το σύνολο των περιστάσεων συνάγεται ότι η Σύμβαση Ναυτικής Εργασίας συνδέεται στενότερα με την Κύπρο, η οποία είναι και το καταλληλότερο μέρος για να επιλύσουν τη διαφορά.
Ως προς τον ισχυρισμό του Εναγόμενου πλοίου ότι υπέγραψαν έγγραφο ότι δεν είχαν οποιαδήποτε απαίτηση (Τεκμήρια 4 και 8), οι Ενάγοντες ισχυρίζονται ότι το εν λόγω έγγραφο υπεγράφη μετά από διαβεβαίωση του Πλοίου ότι το έγγραφο αποσκοπούσε στο να διασκεδάσει ανησυχίες των ναυλωτών, της εταιρείας Άλφαμαρ, και ότι παρά την υπογραφή του εγγράφου, αυτό δεν θα είχε οποιαδήποτε συνέπεια στους μισθούς και τα ωφελήματά τους, τα οποία θα καταβάλλονταν μεταγενέστερα από τον ναύλο που θα εισέπραττε η πλοιοκτήτρια εταιρεία από την Άλφαμαρ και εν πάση περιπτώσει, μετά τη λήξη της ναύλωσης και ότι θα καταστρέφετο μετά που θα επιδεικνύετο από την πλοιοκτήτρια εταιρεία στην Άλφαμαρ. Οι Ενάγοντες ισχυρίζονται περαιτέρω ότι σε περίπτωση που το συγκεκριμένο έγγραφο δεν καταστράφηκε, δεν τους στερεί το δικαίωμα να αξιώσουν να τους καταβληθούν οι μισθοί και τα ωφελήματά τους.
Η μαρτυρία ενώπιον του Δικαστηρίου
Κατά την ακροαματική διαδικασία κατέθεσαν οι δύο Ενάγοντες μόνο, ενώ για την Υπεράσπιση η κα Άννα Μπαράκου.
Ο Ενάγοντας Αυλωνίτης, στη Γραπτή Δήλωσή του (Τεκμήριο 1) ανέφερε ότι επιβιβάστηκε επί του πλοίου στις 19.5.2011 για να ασκεί τα καθήκοντα του Υποπλοίαρχου. Εργοδότες του ήταν οι πλοιοκτήτες του Εναγομένου πλοίου, η εταιρεία Νηλεύς Ν.Ε.. Η εργοδότησή του έγινε με βάση τη Συλλογική Σύμβαση και ο βασικός του μηνιαίος μισθός που θα έπρεπε να του καταβάλλεται, ήταν €1.981,09.
Ως προς τις υπερωρίες, ισχυρίζεται ότι συμφώνησε με τον Αντώνη Αγραφιώτη, για λογαριασμό των ιδιοκτητών του Εναγομένου πλοίου, στην παρουσία του Πλοιάρχου, Γιώργου Τσουρούπη, όπως του καταβάλλονται υπερωρίες στη βάση «συμφωνημένης φόρμουλας», ανεξάρτητα αν θα εργαζόταν περισσότερες ή λιγότερες ώρες υπερωριακά. Συγκεκριμένα ισχυρίζεται ότι συμφώνησαν όπως του καταβάλλονται υπερωρίες για 80 ώρες μηνιαίως στη βάση «απλής υπερωρίας», 32 ώρες μηνιαίως στη βάση «υπερωριών αργιών» και 32 ώρες μηνιαίως στη βάση «διπλής υπερωρίας». Ως αποτέλεσμα, ισχυρίζεται ότι οι υπερωρίες μηνιαίως είχαν καθοριστεί στο ποσό των €1.365,28, το οποίο θα του καταβαλλόταν μηνιαίως, πέραν του ποσού των €1.981,90 το οποίο αντιπροσώπευε τον μηνιαίο μισθό του. Ως εκ τούτου, οι μηνιαίες απολαβές του ανέρχονταν στο ποσό των €3.347,18.
Από την εργοδότησή του μέχρι τις 28.5.2012 που πωλήθηκε το Εναγόμενο πλοίο, εισέπραξε έναντι των οφειλόμενων μισθών και ωφελημάτων του, το ποσό των €11.702, με αποτέλεσμα να εξακολουθεί να του οφείλεται το ποσό των €23.298.
Τον Δεκέμβριο του 2011 οι πλοιοκτήτες του Εναγόμενου πλοίου αντιμετώπιζαν οικονομικά προβλήματα και δυσκολεύονταν να πληρώσουν τους μισθούς του πληρώματος. Γι' αυτό αποφάσισαν να ναυλώσουν το πλοίο στην εταιρεία Άλφαμαρ N.E., η οποία ήταν εταιρεία συμφερόντων της εταιρείας Σέλμαν. Ήταν προϋπόθεση της συμφωνίας, όπως οι οφειλόμενοι μισθοί του πληρώματος μέχρι τις 15.12.2011 καταβληθούν από τους ιδιοκτήτες του πλοίου. Όμως, λόγω των οικονομικών δυσκολιών που αντιμετώπιζε το πλοίο, ο Αντώνης Αγραφιώτης ζήτησε από τον ίδιο και τα άλλα μέλη του πληρώματος όπως βοηθήσουν ώστε να υλοποιηθεί η συμφωνία. Συγκεκριμένα, τους ζήτησε να υπογράψουν έγγραφο, που απαιτούσε να λάβει η Άλφαμαρ ώστε να ναυλώσει το Εναγόμενο πλοίο, πράγμα που έπραξε. Εξ' όσων θυμάται, στο έγγραφο αυτό δηλώνετο ότι του καταβλήθηκαν όλοι οι μισθοί που του οφείλονταν μέχρι τις 16.12.2011 και δεν του οφείλετο οτιδήποτε άλλο. Όμως, στην πραγματικότητα δεν του καταβλήθηκε οποιοδήποτε ποσό και του εξηγήθηκε από τον Πλοίαρχο ότι αυτό δεν θα δημιουργούσε οποιοδήποτε πρόβλημα, εφόσον ο ίδιος δεν είχε υπογράψει ότι εισέπραξε οποιουσδήποτε μισθούς και ότι σε περίπτωση που η πλοιοκτήτρια εταιρεία δεν τιμούσε τις υποχρεώσεις της με την καταβολή των οφειλόμενων μισθών, θα προσέφευγε στο Δικαστήριο. Μπροστά σε αυτό το δίλημμα και αφού την ίδια ημέρα του δόθηκαν δύο μεταχρονολογημένες επιταγές της εταιρείας Σέλμαν για το ποσό των €10.000, δέχθηκε και υπέγραψε τη δήλωση.
Πράγματι, η εταιρεία Άλφαμαρ στις 16.12.2011 ανέλαβε τη ναύλωση του πλοίου και την ίδια ημέρα συνήψε με τον Ενάγοντα Αυλωνίτη νέα Σύμβαση Ναυτικής Εργασίας (Τεκμήριο 3), η οποία προέβλεπε για μισθό και όρους εργασίας, όπως αυτοί προβλέπονται στη Συλλογική Σύμβαση. Η διάρκεια της Σύμβασης θα ήταν ένας μήνας.
Δυστυχώς το Εναγόμενο πλοίο κατά το πρώτο του ταξίδι με την Άλφαμαρ ως ναυλωτές, συνελήφθη στη Λεμεσό στις 29.12.2011, στα πλαίσια αγωγής εταιρείας που προμήθευσε το πλοίο με πετρέλαια. Ως αποτέλεσμα της σύλληψης, η Άλφαμαρ τερμάτισε τη ναύλωση και εγκατέλειψε το πλοίο στους πλοιοκτήτες.
Τέλος ο Αυλωνίτης ισχυρίζεται ότι παρέμεινε επί του Εναγομένου πλοίου μέχρι τις 28.5.2012 που το πλοίο παραδόθηκε στους νέους πλοιοκτήτες του, μετά από αναγκαστική πώληση με διάταγμα Δικαστηρίου. Η συμφωνία για να παραμείνει επί του πλοίου έγινε τον Φεβρουάριο του 2012 με τον Αξιωματικό Ναυτοδικείου, ο οποίος ζήτησε όπως τέσσερα μέλη του πληρώματος παραμείνουν επί του πλοίου. Η παραμονή του επί του πλοίου θα διέπετο από τους ίδιους όρους εργοδότησης που είχαν συμφωνηθεί με την πλοιοκτήτρια εταιρεία και την Άλφαμαρ.
Δεύτερος μάρτυρας κατέθεσε ο Ενάγων Φωκιανός. Στη Γραπτή του Δήλωση προβάλλει περίπου τους ίδιους ισχυρισμούς με τον Ενάγοντα Αυλωνίτη, εκτός από τα οικονομικά δεδομένα, που η περίπτωσή του διαφέρει. Ως προς τα δικά του ιδιαίτερα στοιχεία ανέφερε ότι από 1.9.2010 εργοδοτήθηκε στο Εναγόμενο πλοίο ως Ανθυποπλοίαρχος με βάση τη Συλλογική Σύμβαση, με μηνιαίο μισθό €1.789,46. Οι υπερωρίες του, σύμφωνα με τη «συμφωνημένη φόρμουλα» καθορίστηκαν στο ποσό των €1.222,88, με αποτέλεσμα οι μηνιαίες απολαβές του να ανέρχονται στο ποσό των €3.012. Από την εργοδότησή του μέχρι τις 28.5.2012 που πωλήθηκε το πλοίο, εισέπραξε έναντι των οφειλόμενων μισθών του και ωφελημάτων το ποσό των €13.512, με αποτέλεσμα να εξακολουθεί να του οφείλεται το ποσό των €36.287,86. Σημειώνει όμως ότι εξ' όσων γνωρίζει, οι ασφαλιστικές εισφορές του δυνάμει της Συλλογικής Σύμβασης οι οποίες ανέρχονται στο ποσό των €513,87 μηνιαίως, έχουν καταβληθεί μέχρι τις 24.2.2012. Λίγο πριν εργοδοτηθεί από την Άλφαμαρ και για να βοηθήσει τη ναύλωση, δέχθηκε δύο μεταχρονολογημένες επιταγές της εταιρείας Σέλμαν για το ποσό των €10.000, έναντι των οφειλών του και υπέγραψε τη δήλωση που του παρουσίασε ο Αντώνης Αγραφιώτης, κάτω από τις ίδιες συνθήκες που υπέγραψε και ο Ενάγων Αυλωνίτης. Κατέθεσε τις επιταγές αυτές στο Δικαστήριο, δηλώνοντας ότι δεν έχουν τιμηθεί, παρόλο που παρουσιάστηκαν κανονικά στην Τράπεζα. Στη συνέχεια ο μάρτυρας αναφέρθηκε στην εργοδότησή του από την Άλφαμαρ με τον ίδιο μισθό και όρους που προβλέπονται στη Συλλογική Σύμβαση. Το σχετικό συμβόλαιο κατατέθηκε ως Τεκμήριο 6. Και στην περίπτωσή του, ισχυρίστηκε ότι του ζητήθηκε από τον Αξιωματικό Ναυτοδικείου να παραμείνει στο πλοίο, πράγμα που έπραξε μέχρι τις 28.5.2012. Κατά τα λοιπά η μαρτυρία του συνάδει με αυτή του Αυλωνίτη.
Για την Υπεράσπιση κατέθεσε η κα Άννα Μπαράκου, υπό την ιδιότητά της ως Αντιπρόεδρος της πλοιοκτήτριας εταιρείας Νηλεύς Ναυτική Εταιρεία και υπεύθυνη πληρωμάτων. Όπως αναφέρει στη Γραπτή της Δήλωση (Τεκμήριο 10), ο Ενάγων Αυλωνίτης εργοδοτήθηκε επί του πλοίου ως Υποπλοίαρχος στις 19.5.2011, με μισθό και όρους εργασίας που προβλέπονταν στη Συλλογική Σύμβαση. Σύμφωνα με τη Σύμβαση, συμφωνήθηκε όπως λαμβάνει συνολικό μισθό €2.133,81 από τον οποίο θα αφαιρείτο το ποσό των €393,91 για αποκοπές Ν.Α.Τ. και 3% για τη Δημόσια Οικονομική Υπηρεσία Πλοίων (Δ.Ο.Υ.), με αποτέλεσμα να παίρνει καθαρό μισθό €1.637 περίπου. Η πιο πάνω εργοδότησή του τερματίστηκε στις 16.12.2011, οπότε ο Ενάγων Αυλωνίτης αφού εξοφλήθηκε για τα οποιαδήποτε ποσά τού οφείλονταν μέχρι τότε για τις υπηρεσίες του στο πλοίο, υπέγραψε σχετική δήλωση ημερ. 16.12.2011 (Τεκμήριο 4), με την οποία αναγνώριζε ότι δεν είχε οποιαδήποτε απαίτηση μέχρι τις 16.12.2011. Η μάρτυς εξηγεί περαιτέρω ότι μέχρι την ημέρα που υπέγραψε το Τεκμήριο 4, του οφείλετο συνολικά το ποσό των €11.500, τα οποία και έλαβε, εξού και υπέγραψε τη σχετική δήλωση.
Ως προς τον Ενάγοντα Φωκιανό, η μάρτυρας αναφέρει ότι εργοδοτήθηκε επί του Εναγόμενου πλοίου ως Ανθυποπλοίαρχος την 1.9.2010 με μισθό και όρους εργασίας ως η Συλλογική Σύμβαση, σύμφωνα με την οποία θα ελάμβανε €1.789,46, μείον €352,18 αποκοπή για Ν.Α.Τ. και Δ.Ο.Υ., με αποτέλεσμα να παραμείνει καθαρός μηνιαίος μισθός το ποσό των €1.437 περίπου. Η εργοδότησή του συνέχισε μέχρι τις 16.12.2011, οπότε και τερματίστηκε και ο Ενάγων πληρώθηκε το συνολικό ποσό των €27.900 που του οφείλετο μέχρι τότε για τις υπηρεσίες του στο Εναγόμενο πλοίο. Όπως και ο Ενάγων Αυλωνίτης, την ίδια ημέρα υπέγραψε σχετική δήλωση (Τεκμήριο 8), με την οποία αναγνώριζε και αυτός ότι δεν είχε οποιαδήποτε άλλη απαίτηση (μισθούς, δώρα, υπερωρίες, κ.λπ.), εναντίον της πλοιοκτήτριας εταιρείας και ότι θεωρούσε τον εαυτό του πλήρως ικανοποιημένο.
Ως προς τις υπερωρίες και των δύο Εναγόντων, η μάρτυς διευκρίνισε ότι δεν συμφωνήθηκε οποιαδήποτε υπερωριακή απασχόληση, ούτε προφορικώς, ούτε γραπτώς. Όπως αναφέρει, το πλοίο από τον Απρίλη του 2011 μέχρι τον Ιούνιο του 2011 ήταν δεμένο στο Λιμεναρχείο Χαλκίδας, λόγω κάποιου λάθους του Πλοιάρχου.
Με τη λήξη της εργοδότησής τους από την πλοιοκτήτρια εταιρεία στις 16.12.2011, την ίδια ημέρα και οι δύο εργοδοτήθηκαν επί του πλοίου και πάλι ως Υποπλοίαρχος και Ανθυποπλοίαρχος, αντίστοιχα, από την ναυλώτρια εταιρεία Άλφαμαρ Ναυτική Εταιρεία και για το σκοπό αυτό υπεγράφη συμφωνία η οποία είχε διάρκεια ενός μηνός με μισθό και όρους εργασίας σύμφωνα με τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας της Ελλάδος (Τεκμήριο 2). Ούτε σ' αυτή την περίπτωση συμφωνήθηκε είτε προφορικώς, είτε γραπτώς, ότι θα λάμβαναν οποιοδήποτε άλλο ποσό ως υπερωρίες ή οτιδήποτε άλλο. Στις 29.12.2011, δηλαδή 13 μέρες μετά την έναρξη της εργοδότησής του, το πλοίο συνελήφθη στο λιμάνι Λεμεσού και επομένως ήταν αδύνατο να παρείχε οποιαδήποτε υπερωριακή απασχόληση, όπως οι ίδιοι ισχυρίζονται.
Σύμφωνα με τη μάρτυρα, στις 13.1.2012 κατατέθηκε στον τραπεζικό λογαριασμό του Ενάγοντα Φωκιανού το ποσό των €740 (Τεκμήριο 15).
Τελικά στις 24.2.2012 ο Προξενικός Λιμενάρχης της Ελλάδος στην Κύπρο απέλυσε τόσο τους Ενάγοντες, όσο και τα υπόλοιπα μέλη του πληρώματος, με αποτέλεσμα να κλείσει επίσημα το ναυτολόγιο του πλοίου (Τεκμήριο 12). Τόσο οι οφειλόμενες εισφορές στο Ν.Α.Τ., όσο και ο σχετικός φόρος στη Δ.Ο.Υ., είχαν εξοφληθεί τόσο για την περίοδο εργοδότησης των Εναγόντων μέχρι 16.12.2011, αλλά και μέχρι και το κλείσιμο του ναυτολογίου στις 24.2.2012.
Η μάρτυς ισχυρίζεται ότι μετά το κλείσιμο του ναυτολογίου οι Ενάγοντες παρέμειναν αυθαίρετα επί του Εναγόμενου πλοίου με σκοπό να προβούν στη διεκδίκηση διαφόρων ποσών για δήθεν υπηρεσίες, ωφελήματα και υπερωρίες που προέκυψαν μετά τη σύλληψη του πλοίου. Περί τις αρχές Μαρτίου 2012, η μάρτυς προσπάθησε να διευθετήσει τις μέχρι τότε απαιτήσεις όλου του πληρώματος ώστε να επαναπατριστούν, αλλά οι Ενάγοντες, μαζί με άλλους, αντί να αποδεχθούν το ποσό που τους προσφερόταν, επέμεναν να παραμείνουν επί του πλοίου.
Η μάρτυς για να αποδείξει την κακοπιστία των δύο Εναγόντων, οι οποίοι παρέμειναν αυθαίρετα επί του πλοίου για να εγείρουν χρηματικές απαιτήσεις εναντίον του πλοίου, έκανε αναφορά σε Βεβαίωση του Αξιωματικού Ναυτοδικείου (Τεκμήριο 16), ότι από τις 29.12.2011 που συνελήφθη το πλοίο μέχρι την πώλησή του, οι ναυτικοί του πλοίου δεν εκτελούσαν οποιαδήποτε εργασία.
Σύμφωνα με τη μάρτυρα, οι δύο Ενάγοντες αντί να παραμείνουν αυθαίρετα επί του πλοίου, μπορούσαν να δεχθούν να επαναπατριστούν, όπως έπραξαν και οι άλλοι ναυτικοί και να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους μέσω της διαδικασίας του Ν.Α.Τ.. Η μάρτυς αναφέρθηκε στην περίπτωση τεσσάρων μελών του πληρώματος, οι οποίοι κατέφυγαν στο Ν.Α.Τ. και σε διάστημα 1½ μήνα από την απόλυσή τους εξασφάλισαν στις 10.4.2012 όλα τα δεδουλευμένα τους (Τεκμήριο 17).
Αξιοπιστία
Παρακολούθησα με προσοχή τους δύο Ενάγοντες καθ' όλη τη διάρκεια που βρίσκονταν στο εδώλιο του μάρτυρος. Είναι χωρίς δισταγμό που απορρίπτω τη μαρτυρία τους. Κατά την κρίση μου, δεν ήταν μάρτυρες που είπαν την αλήθεια στο Δικαστήριο. Αντίθετα, προσπάθησαν, παραποιώντας τα γεγονότα, να υποστηρίξουν θέσεις ώστε να ευθυγραμμιστούν με τις αρχικές τους αξιώσεις. Όπου η μαρτυρία τους ερχόταν σε αντίθεση με έγγραφα και πάλι δεν πτοούνταν. Προσπαθούσαν να σκιάσουν τα γεγονότα, προωθώντας αναληθείς εκδοχές. Κλασικό παράδειγμα είναι τα έγγραφα που υπέγραψαν (Τεκμήρια 4 και 8 αντίστοιχα) ότι πληρώθηκαν όλα τα δεδουλευμένα τους και ότι δεν είχαν καμία απαίτηση από την πλοιοκτήτρια εταιρεία Νηλεύς, για να αμφισβητήσουν στη συνέχεια τα συγκεκριμένα έγγραφα ισχυριζόμενοι ότι ξεγελάστηκαν από τους αντιπροσώπους του πλοίου χωρίς όμως να προσκομίσουν κάποια μαρτυρία που να υποστηρίζει τις θέσεις τους π.χ. άλλων ναυτικών που δεν παρέμειναν επί του πλοίου.
Θα πρέπει επίσης να σημειώσω ότι της παρούσας υπόθεσης προηγήθηκε η εκδίκαση της Αγωγής 3/2012 στην οποία η απόφαση του Δικαστηρίου επικυρώθηκε κατ' έφεση. Σ' αυτή απορρίπτονται διάφορες παρόμοιες αξιώσεις των εκεί εναγόντων. Οι εδώ Ενάγοντες επανέλαβαν τις ίδιες αξιώσεις και ισχυρισμούς. Ανέμενα ότι για ορισμένες τουλάχιστον αξιώσεις θα προσκόμιζαν μαρτυρία για να καλύψουν τα κενά που είχαν εντοπιστεί στην Αγωγή 3/2012. Δεν το έπραξαν, με αποτέλεσμα να εγείρονται τα ίδια κενά. Για παράδειγμα, οι δύο Ενάγοντες ισχυρίστηκαν ότι οι συμφωνίες για καταβολή υπερωριών στη βάση «συμφωνημένης φόρμουλας», έγινε με τον Αντώνη Αγραφιώτη για λογαριασμό του Εναγομένου πλοίου, στην παρουσία του Πλοιάρχου Γιώργου Τσουρουπή. Ανέμενα ότι θα καλούσαν για να καταθέσουν, αν όχι και τους δύο, τουλάχιστον το ένα από τα δύο αυτά πρόσωπα και ιδιαίτερα τον Πλοίαρχο, εφόσον θα επιβεβαίωναν τα κατ' ισχυρισμό συμφωνηθέντα.
Το ίδιο συνέβη και με τον ισχυρισμό των Εναγόντων ότι παρέμειναν επί του πλοίου για να το φυλάγουν, κατόπιν συμφωνίας με τον Αξιωματικό Ναυτοδικείου. Ενόψει των ευρημάτων μου στην Αγωγή 3/2012, τα οποία επιβεβαιώθηκαν και από το Εφετείο, ανέμενα ότι είτε δεν θα επέμεναν σ' αυτή την αξίωση, είτε, αν επέμεναν, θα καλούσαν τον Αξιωματικό Ναυτοδικείου να επιβεβαιώσει τη Συμφωνία. Ούτε αυτό το έκαμαν, με αποτέλεσμα οι ισχυρισμοί τους να παραμείνουν μετέωροι.
Κρίνω τη μάρτυρα υπεράσπισης Άννα Μπαράκου ως μάρτυρα αλήθειας και είναι χωρίς δισταγμό που την αποδέχομαι. Παρά τη σχέση της με το Εναγόμενο πλοίο, η μαρτυρία της δεν ήταν επιτηδευμένη, αλλά αντίθετα ήταν αισθητή η προσπάθεια που κατέβαλλε για να βοηθήσει το Δικαστήριο να καταλήξει στην αλήθεια. Καθ' όλη τη διάρκεια της μαρτυρίας της ήταν θετικότατη στις απαντήσεις που έδινε και χωρίς υπεκφυγές τεκμηρίωνε τις θέσεις της με αναφορά όπου ήταν δυνατό σε έγγραφη μαρτυρία. Μου έδωσε την εντύπωση προσώπου με πολλή πείρα στα ναυτιλιακά και δεν εντόπισα κανένα λόγο γιατί να μην δώσω θετικό πρόσημο στη μαρτυρία της.
Ευρήματα και τελική κατάληξη
Με βάση τη μαρτυρία της Άννας Μπαράκου, την οποία αποδέχθηκα ως αξιόπιστη, καθώς και την έγγραφη μαρτυρία και τα παραδεκτά γεγονότα, βρίσκω ότι αποδείχθηκαν τα πιο κάτω γεγονότα:-
1. Ο Ενάγων Αυλωνίτης εργοδοτήθηκε με Ναυτική Σύμβαση ως Υποπλοίαρχος επί του εναγόμενου πλοίου, αρχικά από την πλοιοκτήτρια εταιρεία Νηλεύς από 19.5.2011.
2. Ο μηνιαίος μισθός του καθοριζόταν από τη Συλλογική Σύμβαση (Τεκμήριο 2). Με βάση τους όρους της Σύμβασης, θα λάμβανε καθαρό μηνιαίο μισθό €1.637.
3. Ο Ενάγων Φωκιανός εργοδοτήθηκε επί του πλοίου ως Ανθυποπλοίαρχος από την πλοιοκτήτρια εταιρεία Νηλεύς, από 1.9.2011.
4. Ο μηνιαίος μισθός του καθοριζόταν από τη Συλλογική Σύμβαση (Τεκμήριο 2). Με βάση τους όρους της Σύμβασης θα λάμβανε καθαρό μηνιαίο μισθό €1.437.
5. Η πιο πάνω εργοδότηση και των δύο Εναγόντων είναι παραδεκτό ότι τερματίστηκε στις 16.12.2011.
6. Κατά την ημέρα τερματισμού πληρώθηκαν στους δύο Ενάγοντες όλα όσα τους οφείλονταν και υπέγραψαν Δήλωση (Τεκμήρια 4 και 8), ότι δεν τους οφείλετο οτιδήποτε άλλο για μισθούς, δώρα, υπερωρίες, κ.λπ. και θεωρούσαν τον εαυτό τους πλήρως ικανοποιημένους, χωρίς να έχουν οποιαδήποτε άλλη απαίτηση έναντι της πλοιοκτήτριας εταιρείας.
7. Καμιά συμφωνία γραπτή ή άλλη δεν έγινε για καταβολή σ' αυτούς υπερωριών στη βάση συμφωνημένης φόρμουλας.
8. Στις 16.12.2011 εργοδοτήθηκαν και οι δύο για δεύτερη φορά επί του Εναγόμενου πλοίου ως Υποπλοίαρχος και Ανθυποπλοίαρχος. Αυτή τη φορά η εργοδότησή τους έγινε από τη ναυλώτρια εταιρεία Άλφαμαρ και είχε διάρκεια ενός μηνός. Μεταξύ των μερών υπεγράφησαν σχετικές Συμβάσεις Ναυτικής Εργασίας (Τεκμήρια 3 και 6 αντίστοιχα).
9. Ο μισθός και άλλοι όροι θα διέπονταν, όπως και κατά την προηγούμενη εργοδότησή τους επί του πλοίου, από τη Συλλογική Σύμβαση. Με βάση τους όρους Σύμβασης ο καθαρός μισθός θα ήταν ο ίδιος όπως και κατά την προηγούμενη εργοδότησή τους από την πλοιοκτήτρια εταιρεία.
10. Ούτε αυτή τη φορά συμφωνήθηκε γραπτώς ή προφορικώς οποιαδήποτε φόρμουλα για καταβολή υπερωριών.
11. Δεκατρείς μέρες μετά τη ναύλωσή του και συγκεκριμένα στις 29.12.2011, το πλοίο συνελήφθη στο λιμάνι Λεμεσού, με αποτέλεσμα να ξεκινήσουν οι διαδικασίες για κλείσιμο του ναυτολογίου του πλοίου, το οποίο τελικά έκλεισε στις 24.2.2012.
12. Οι μισθοί των Εναγόντων από 16.12.2011 μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου του 2011, πληρώθηκαν από την Άλφαμαρ.
13. Επίσης όλες οι οφειλόμενες εισφορές οι οποίες ήταν ευθύνη της πλοιοκτήτριας εταιρείας, για Ν.Α.Τ. και Δ.Ο.Υ. έχουν εξοφληθεί μέχρι το κλείσιμο του Ναυτολογίου (Τεκμήριο 13) και για τους δύο Ενάγοντες.
14. Στις 13.1.2012, σύμφωνα με την τραπεζική απόδειξη (Τεκμήριο 14) της Τράπεζας Άλφα, κατατέθηκε στον τραπεζικό λογαριασμό του Αυλωνίτη το ποσό των €926,67 και με βάση την τραπεζική απόδειξη (Τεκμήριο 15) της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος, κατατέθηκε στον τραπεζικό λογαριασμό του Φωκιανού το ποσό των €740. Και τα δύο ποσά αφορούσαν την περίοδο μετά τις 16.12.2011, αλλά δεν διευκρινίστηκε σε τι ακριβώς αφορούσαν.
15. Μετά τη σύλληψη του πλοίου τόσο ο Αυλωνίτης, όσο και ο Φωκιανός, αρνήθηκαν να επαναπατριστούν όπως έπραξαν άλλοι ναυτικοί και επέλεξαν να παραμείνουν επί του πλοίου, χωρίς να τους το ζητήσει οποιοσδήποτε. Ο ισχυρισμός των ιδίων ότι τους ζήτησε ο Αξιωματικός Ναυτοδικείου να παραμείνουν επί του πλοίου, απορρίπτεται, εφόσον η σχετική Βεβαίωση του Αξιωματικού Ναυτοδικείου, Τεκμήριο 16, από μόνη της έρχεται σε αντίθεση με τον ισχυρισμό των Εναγόντων.
16. Βρίσκω επομένως, ότι μετά τις 24.2.2012 που έκλεισε το Ναυτολόγιο του πλοίου από τον Προξενικό Λιμενάρχη της Ελλάδος στην Κύπρο, απολύθηκαν όλοι οι ναυτικοί, συμπεριλαμβανομένων και των δύο Εναγόντων και ως εκ τούτου δεν δικαιούνταν σε μισθό ή άλλα οφέλη. Βρίσκω επίσης ότι στους Ενάγοντες προσφέρθηκε, όπως έγινε και με το υπόλοιπο πλήρωμα, να επαναπατριστούν, αλλά αυτοί αρνήθηκαν.
17. Η αξίωση για έξοδα επαναπατρισμού εγκαταλείφθηκε και από τους δύο Ενάγοντες.
Με βάση τα πιο πάνω ευρήματα, καταλήγω ότι οι δύο Ενάγοντες δικαιούνται μόνο σε δύο μηνιαίους μισθούς μέχρι το κλείσιμο του Ναυτολογίου του πλοίου, δηλαδή για τους μήνες Ιανουάριο και Φεβρουάριο του 2011. Όμως δεν δικαιούται σε υπερωρίες, εφόσον κάτι τέτοιο δεν αποδείχθηκε ότι είχε συμφωνηθεί. Συγκεκριμένα ο Ενάγων Αυλωνίτης δικαιούται σε απόφαση για €3.274 (€1.637 Χ 2), ενώ ο Ενάγων Φωκιανός σε απόφαση για €2.874 (€1.437 Χ 2).
Υπάρχει μαρτυρία (Τεκμήρια 14 και 15) ότι πληρώθηκαν δύο ποσά, €926,67 και €740, αντίστοιχα, στους δύο Ενάγοντες. Δεν έλαβα υπόψη αυτά τα ποσά, γιατί δεν τέθηκε ενώπιον μου οποιαδήποτε μαρτυρία που να εξηγεί το λόγο που καταβλήθηκαν τα ποσά και αν συνδέονταν με οφειλόμενους μισθούς. Πέραν τούτου, δεν έγινε καμία υποβολή στους Ενάγοντες ότι τα χρήματα τους καταβλήθηκαν έναντι οφειλόμενων μέχρι τότε μισθών.
Η σχετική Ναυτική Σύμβαση των δύο Εναγόντων ήταν διάρκειας ενός μηνός μόνο και παρατάθηκε μέχρι τις 24.2.2012 και επομένως δεν τίθεται θέμα αποζημίωσης για παράνομο τερματισμό.
Απορριπτέα θα πρέπει να κριθεί και η αξίωση των Εναγόντων για καταβολή αποζημιώσεων δυνάμει του Άρθρου 25 του Νόμου 46/1963, εφόσον οι πρόνοιες του συγκεκριμένου άρθρου αφορούν σε πλοία υπό κυπριακή σημαία και όχι πλοία που είναι εγγεγραμμένα σε ξένα νηολόγια και ιδιαίτερα όταν οι όροι εργασίας διέπονται από Συλλογική Σύμβαση της χώρας που το πλοίο είναι εγγεγραμμένο, όπως συμβαίνει στην προκειμένη περίπτωση.
Στο ίδιο νομικό συμπέρασμα κατέληξα και στην απόφαση Κεράνης κ.ά. v. Του πλοίου Avantis II (2014) 1 , ECLI:CY:AD:2014:D683Α.Α.Δ. 2019, η οποία αφορούσε το ίδιο πλοίο και πανομοιότυπα γεγονότα και η οποία κρίθηκε από το Εφετείο ως ορθή (βλ. Κεράνης κ.ά. v. Του πλοίου "Avantis II" (2015) 1 , ECLI:CY:AD:2015:A754Α.Α.Δ. 2422).
Προτού δώσω την τελική μου κατάληξη, θα ήθελα να διευκρινίσω ότι δεν μπορεί να εκδοθεί απόφαση για τις δύο απλήρωτες επιταγές, Τεκμήρια 7Α και 7Β για συνολικό ποσό €10.000, τις οποίες κατέθεσε ο Ενάγων Φωκιανός, εφόσον οι δύο επιταγές δεν αποτελούν επίδικο θέμα σύμφωνα με το δικόγραφο. Δυστυχώς, αν τα μέρη δεν καταλήξουν σε κάποια εξώδικη διευθέτηση, ο Ενάγων Φωκιανός θα πρέπει, αν επιμένει, να διεκδικήσει τα δικαιώματά του δικαστικώς.
Με βάση τα πιο πάνω, εκδίδω απόφαση υπέρ του Ενάγοντα Αυλωνίτη για €3.274 και υπέρ του Ενάγοντα Φωκιανού για €2.874, με έξοδα στην αντίστοιχη κλίμακα, όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο, πλέον ΦΠΑ.
Οι αγωγές ναυτοδικείου επιτυγχάνουν μερικώς. Εκδίδεται απόφαση υπέρ του Ενάγοντα Αυλωνίτη για €3.274 και υπέρ του Ενάγοντα Φωκιανού για €2.874, με έξοδα στην αντίστοιχη κλίμακα.