|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2013) 1 ΑΑΔ 1079
24 Μαΐου, 2013
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ
ΤΟΥ 1964,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤOY MASOUD
MEHRABIPARI, ΥΠΗΚΟΟΥ ΙΡΑΝ, ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΤΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ ΚΡΑΤΗΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΜΕΝΝΟΓΕΙΑΣ,
ΛΑΡΝΑΚΑΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΗΣ
ΦΥΣΗΣ HABEAS CORPUS,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ 18ΠΣΤ(4) ΤΟΥ Ν. 3 ΤΟΥ 153(Ι)
ΤΟΥ 2011 ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ
ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ
ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ ΔΙΑΜΕΝΟΝΤΩΝ ΥΠΗΚΟΩΝ
ΤΡΙΤΩΝ ΧΩΡΩΝ.
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
2. ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ,
3. ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ,
ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΕΞΑΜΗΝΟΥ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΩΝ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΕΛΑΣΗΣ, ΚΑΙ ΠΑΡΑ ΤΟ
ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΑΡΑΤΑΘΕΙ Η ΚΡΑΤΗΣΗ
ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ, ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟ ΚΡΑΤΗΣΗ ΣΤΑ
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ ΚΡΑΤΗΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΜΕΝΝΟΓΕΙΑΣ, ΛΑΡΝΑΚΑΣ, ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ, ΤΟΝ MASOUD
MEHRABIPARI, ΥΠΗΚΟΟ ΙΡΑΝ, ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ
ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 18ΠΣΤ(4) ΤΟΥ Ν. 3 ΤΟΥ 153(Ι)/2011,
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ
ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ
ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ.
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 42/2013)
Προνομιακά εντάλματα ― Habeas Corpus ― Αίτηση για απελευθέρωση από κράτηση για σκοπούς απέλασης ― Δεδομένης μαρτυρίας για έλλειψη συνεργασίας του αιτητή, η παράταση της κράτησης του πέραν των έξι μηνών κρίθηκε νόμιμη και σύμφωνη με τις πρόνοιες του σχετικού εναρμονιστικού νόμου.
Με την αίτηση ο αιτητής αιτήθηκε την έκδοση εντάλματος της φύσεως Habeas Corpus για τον έλεγχο της νομιμότητας της κράτησης του, με το οποίο να διατασσόταν και η αποφυλάκιση του.
Με βάση ευρήματα του Δικαστηρίου ως προς τα γεγονότα, εναντίον του αιτητή, Ιρανού υπηκόου, εκδόθηκαν διατάγματα κράτησης και απέλασης στις 19.8.12 εφόσον αυτός παρέμενε στην Κύπρο παράνομα και κηρύχθηκε παράνομος μετανάστης. Η κράτηση του άρχισε στις 18.8.2012 δυνάμει εντάλματος συλλήψεως. Παρατάθηκε μέχρι 30.11.12, στη συνέχεια μέχρι 31.12.12 και μετά μέχρι 31.1.13, με απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών. Την 31.1.2013 η κράτησή του παρατάθηκε από τον αρμόδιο Υπουργό για περαιτέρω περίοδο 6 μηνών. Ο λόγος της παράτασης ήταν ότι ο αιτητής δεν συνεργαζόταν με τις Αρχές της Δημοκρατίας ώστε να καθίστατο δυνατή η εξασφάλιση διαβατηρίου ή ταξιδιωτικού εγγράφου και στη συνέχεια η απέλαση του.
Η αίτηση στηρίχθηκε στο Άρθρο 18ΠΣΤ του εναρμονιστικού Νόμου 153(Ι)/2011 (που τροποποίησε τον περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμο, Κεφ. 105).
Ενώπιον του Δικαστηρίου έδωσε μαρτυρία ένας αστυνομικός για την πλευρά της Καθ' ης η Αίτησης ως επίσης και ο ίδιος ο αιτητής.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Στην παρούσα υπόθεση, η υπό εξέταση αίτηση καταχωρήθηκε μετά την πάροδο της προθεσμίας των 6 μηνών από την ημερομηνία έναρξης της κράτησης του αιτητή. Όμως, προέκυπτε από τα σχετικά τεκμήρια στην ένσταση, η κράτηση του αιτητή, σύμφωνα με τις πρόνοιες του εδαφίου 8(α) του Άρθρου 18ΠΣΤ, του εναρμονιστικού Νόμου 153(Ι)/2011 (που τροποποίησε τον περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμο, Κεφ. 105), επεκτάθηκε για περαιτέρω περίοδο 6 μηνών για το λόγο ότι ο αιτητής αρνιόταν να συνεργαστεί με τις αρμόδιες Αρχές για την επιστροφή του στο Ιράν. Στον αιτητή, επιδόθηκε η σχετική απόφαση παράτασης και αρνήθηκε να υπογράψει σχετική παραλαβή του εγγράφου.
2. Ήταν αρκετό, ότι οι δοθείσες μαρτυρίες συνέκλιναν στο ότι ο αιτητής δεν ήταν κάτοχος έγκυρου διαβατηρίου ή άλλου ταξιδιωτικού εγγράφου και ότι δεν ήταν, με κανένα τρόπο, διατεθειμένος να μεταβεί στην Πρεσβεία του Ιράν στη Λευκωσία με σκοπό τη διασφάλιση διαβατηρίου ή ταξιδιωτικού εγγράφου ώστε να γίνει δυνατή η απέλαση του στο Ιράν.
3. Ο λόγος της παράτασης ήταν ότι ο αιτητής δεν συνεργαζόταν με τις Αρχές της Δημοκρατίας ώστε να καταστεί δυνατή η εξασφάλιση διαβατηρίου ή ταξιδιωτικού εγγράφου και στη συνέχεια η απέλαση του.
4. Υπό τις περιστάσεις, οι καθ' ων η αίτηση ενήργησαν νόμιμα σύμφωνα με τα εδάφια 7 και 8 του Άρθρου 18ΠΣΤ του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου Κεφ. 105, όπως τροποποιήθηκε από το Ν. 153(Ι)/2011 και σύμφωνα με το πνεύμα και το γράμμα της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2008/115/ΕΚ, η κράτηση του αιτητή ήταν νόμιμη.
Η αίτηση απορρίφθηκε με έξοδα.
Αίτηση.
Χρ. Χριστοδουλίδης, για τον Αιτητή.
Ι. Δημητρίου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Αιτητής παρών.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Με την αίτηση του ο αιτητής ζητά την έκδοση εντάλματος της φύσεως Habeas Corpus με το οποίο να ελεγχθεί η νομιμότητα της κράτησης του και να διαταχθεί η αποφυλάκιση του.
Ο αιτητής είναι Ιρανός υπήκοος και κατάγεται από το Ιράν. Από το 2001 ήλθε στην Κύπρο με τη σύζυγο και τη θυγατέρα του, στη συνέχεια το 2002 έφυγαν και το 2003 επανήλθε εκ νέου από τα κατεχόμενα κυπριακά εδάφη. Το 2007 του παραχωρήθηκε προσωρινή άδεια παραμονής επειδή ήταν αιτητής ασύλου. Μετά την απόρριψη της αίτησης ασύλου από την Υπηρεσία Ασύλου και την Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων, το 2011, συνελήφθη ως παράνομος μετανάστης και κρατήθηκε σε Αστυνομικά Κρατητήρια για περίοδο περίπου 7 μηνών. Αργότερα του δόθηκε άδεια παραμονής για 1 χρόνο υπό το όρο ότι θα εξασφάλιζε εργοδότη, δεν κατάφερε να εξεύρει εργοδότη και στις 18.8.2012 συνελήφθη δυνάμει εντάλματος συλλήψεως και έκτοτε κρατείται στα Αστυνομικά Κρατητήρια δυνάμει διαταγμάτων κράτησης και απέλασης. Η αίτηση του καταχωρήθηκε στις 8.3.2013 μετά δηλαδή τη συμπλήρωση 6 μηνών από την ημερομηνία της αρχικής σύλληψης του.
Η αίτηση βασίζεται ουσιαστικά στο Άρθρο 18ΠΣΤ του εναρμονιστικού Νόμου 153(Ι)/2011 (που τροποποιεί τον περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμο, Κεφ. 105). Ο εναρμονιστικός Ν 153(Ι)/2011 δημοσιεύθηκε τον Νοέμβριο του 2011 με σκοπό την ενσωμάτωση της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2008/115/ΕΚ. Σύμφωνα με το Άρθρο 18ΠΣΤ (1) του προαναφερόμενου νόμου ο Υπουργός Εσωτερικών έχει εξουσία να θέτει υπό κράτηση υπήκοο τρίτης χώρας υποκείμενο σε διαδικασίες επιστροφής, μόνο για την προετοιμασία της επιστροφής και/ή τη διεκπεραίωση της διαδικασίας απομάκρυνσης του, ιδίως (μεταξύ άλλων) όταν ο συγκεκριμένος υπήκοος τρίτης χώρας αποφεύγει ή παρεμποδίζει την προετοιμασία της επιστροφής ή τη διαδικασία απομάκρυνσης του. Τέτοια κράτηση όμως, έχει τη μικρότερη δυνατή διάρκεια και διατηρείται μόνον καθ' όσον χρόνο η διαδικασία απομάκρυνσης εξελίσσεται. Σύμφωνα με το εδάφιο 7 του προαναφερόμενου άρθρου η κράτηση, εφόσον πληρούνται οι προαναφερόμενοι όροι, και εφόσον είναι αναγκαία για να διασφαλιστεί η επιτυχής απομάκρυνση του αλλοδαπού, δεν υπερβαίνει τους 6 μήνες. Το εδάφιο 8 του ιδίου άρθρου προνοεί ότι ο Υπουργός Εσωτερικών δεν δύναται να παρατείνει το χρονικό διάστημα των 6 μηνών παρά μόνο για πρόσθετο περιορισμένο χρόνο που δεν υπερβαίνει τους 12 μήνες, σε περιπτώσεις κατά τις οποίες, παρόλες τις εύλογες προσπάθειες, η επιχείρηση απομάκρυνσης είναι πιθανόν να διαρκέσει περισσότερο επειδή, μεταξύ άλλων, ο συγκεκριμένος υπήκοος της τρίτης χώρας αρνείται να συνεργαστεί.
Στην παρούσα υπόθεση, όπως ήδη αναφέρθηκε, η υπό εξέταση αίτηση καταχωρήθηκε μετά την πάροδο της προθεσμίας των 6 μηνών από την ημερομηνία έναρξης της κράτησης του αιτητή. Όμως, όπως φαίνεται από το τεκμήριο 38 που επισυνάφθηκε στην ένορκη δήλωση της κας Ευγενίας Κυριάκου, Λειτουργού στο Τμήμα Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης, ημερ. 3.4.13, που συνοδεύει την ένσταση των καθ' ων η αίτηση, με απόφαση του Υπουργού των Εσωτερικών, ημερ. 31.1.2012, η κράτηση του αιτητή, σύμφωνα με τις πρόνοιες του εδαφίου 8(α) του προαναφερόμενου άρθρου, επεκτάθηκε για περαιτέρω περίοδο 6 μηνών για το λόγο ότι ο αιτητής αρνείται να συνεργαστεί με τις αρμόδιες Αρχές για την επιστροφή του στο Ιράν. Στο τεκμήριο 38 υπάρχει σημείωση, ημερ. 14.2.2013, ότι αυτό επιδόθηκε στον αιτητή, ο οποίος, όμως, αρνήθηκε να υπογράψει σχετική παραλαβή του εγγράφου.
Ενώπιον του δικαστηρίου έδωσε μαρτυρία ο Αστυνομικός 4540, Κ. Κωμοδρόμος, της Υπηρεσίας Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Λευκωσίας, ο οποίος είπε, μεταξύ άλλων, ότι συνάντησε τον αιτητή τέσσερις φορές στα Κρατητήρια Λακατάμιας, του ανέφερε ότι έπρεπε να μεταβεί στην Πρεσβεία του Ιράν για να καταστεί δυνατή η έκδοση ταξιδιωτικού εγγράφου του αιτητή και η απέλαση του στο Ιράν, όμως σε όλες τις περιπτώσεις ο αιτητής αρνήθηκε να συνεργαστεί. Ο προαναφερόμενος Αστυνομικός παρουσίασε και κατάθεση του αιτητή ημερ. 23.4.2013 στην οποίαν αυτός αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι, σε καμιά περίπτωση, δεν είναι διατεθειμένος να συνεργαστεί με τις Αρχές της χώρας του ή με την Πρεσβεία του Ιράν στην Κύπρο για να αποκτήσει διαβατήριο ή οποιοδήποτε ταξιδιωτικό έγγραφο. Αν όμως αφεθεί ελεύθερος θα βρει τρόπο να φύγει από την Κύπρο και να πάει στη Γερμανία.
Ο ίδιος ο αιτητής επίσης έδωσε μαρτυρία ενώπιον του δικαστηρίου και επιβεβαίωσε ουσιαστικά ότι σέβεται την Κυπριακή Δημοκρατία αλλά στην Πρεσβεία του Ιράν στην Κύπρο δεν είναι διατεθειμένος να μεταβεί. Δεν έχει έγκυρο διαβατήριο, όπως παραδέχθηκε, και δεν είναι διατεθειμένος να μεταβεί στο Ιράν ή στην Πρεσβεία του Ιράν στη Λευκωσία διότι έχει πρόβλημα με την Κυβέρνηση της χώρας του.
Δεν θεωρώ σκόπιμο να προβώ σε ευρήματα αξιοπιστίας της μαρτυρίας του προαναφερόμενου Αστυνομικού και του αιτητή. Είναι αρκετό, κατά την κρίση μου, ότι οι μαρτυρίες τους συγκλίνουν στο ότι ο αιτητής δεν είναι κάτοχος έγκυρου διαβατηρίου ή άλλου ταξιδιωτικού εγγράφου και ότι δεν είναι, με κανένα τρόπο, διατεθειμένος να μεταβεί στην Πρεσβεία του Ιράν στη Λευκωσία με σκοπό τη διασφάλιση διαβατηρίου ή ταξιδιωτικού εγγράφου ώστε να γίνει δυνατή η απέλαση του (στο Ιράν).
Ενόψει των προαναφερομένων καταλήγω στα εξής συμπεράσματα:
Εναντίον του αιτητή εκδόθηκαν διατάγματα κράτησης και απέλασης στις 19.8.12 εφόσον αυτός παρέμενε στην Κύπρο παράνομα και κηρύχθηκε παράνομος μετανάστης. Η κράτηση του άρχισε στις 18.8.2012 δυνάμει εντάλματος συλλήψεως. Η κράτηση του παρατάθηκε μέχρι 30.11.12, στη συνέχεια μέχρι 31.12.12 και μετά μέχρι 31.1.13, με απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών. Την 31.1.2013 η κράτηση του παρατάθηκε από τον αρμόδιο Υπουργό για περαιτέρω περίοδο 6 μηνών. Ο λόγος της παράτασης ήταν ότι ο αιτητής δεν συνεργάζεται με τις Αρχές της Δημοκρατίας ώστε να καταστεί δυνατή η εξασφάλιση διαβατηρίου ή ταξιδιωτικού εγγράφου και στη συνέχεια η απέλαση του (Σχετικά είναι τα τεκμήρια 33-38 επί της ενόρκου δηλώσεως της κας Κυριάκου). Θεωρώ ότι, υπό τις περιστάσεις, οι καθ' ων η αίτηση ενήργησαν νόμιμα σύμφωνα με τα εδάφια 7 και 8 του Άρθρου 18ΠΣΤ του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου Κεφ. 105, όπως τροποποιήθηκε από το Ν 153(Ι)/2011. Θεωρώ επίσης ότι οι καθ' ων η αίτηση ενήργησαν και σύμφωνα με το πνεύμα και το γράμμα της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2008/115/ΕΚ.
Για τους λόγους που προσπάθησα να εξηγήσω θεωρώ ότι η κράτηση του αιτητή είναι νόμιμη και επομένως δεν συντρέχει λόγος για έκδοση του ζητούμενου προνομιακού εντάλματος. Κατά συνέπεια η αίτηση απορρίπτεται με €500.- έξοδα εις βάρος του αιτητή.
Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα.