|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2012) 1 ΑΑΔ 2519
15 Νοεμβρίου, 2012
[ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στής]
OSCAR SHIPPING PTE LTD,
Ενάγοντες,
v.
ΤΟΥ ΦΟΡΤΙΟΥ ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ ASPHODEL, ΣΗΜΑΙΑΣ ΛΙΒΕΡΙΑΣ ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΑΓΚΥΡΟΒΟΛΙΟ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΛΕΜΕΣΟΥ (ΑΡ. 1),
Εναγομένου.
(Αγωγή Ναυτοδικείου Αρ. 22/2011)
Ναυτοδικείο ― Τροποποίηση δικογράφων σε διαδικασία ενώπιον Ναυτοδικείου ― Απορρίφθηκε αίτηση τροποποίησης δικογράφων η οποία υποβλήθηκε ενώ ήταν σε εξέλιξη η ακρόαση ― Με την προτεινόμενη τροποποίηση επιδιωκόταν και η αύξηση του ποσού της απαίτησης με αναπόφευκτη συνέπεια τη διαφοροποίηση της βάσης της αγωγής.
Ναυτοδικείο ― Το θέμα της τροποποίησης των δικογράφων σε υποθέσεις Ναυτοδικείου ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του δικαστηρίου η οποία ασκείται στη βάση κριτηρίων ανάλογων προς εκείνα που διέπουν το ίδιο θέμα με βάση τον αντίστοιχο θεσμό της Δ.25 θ.1 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών.
Πολιτική Δικονομία ― Τροποποίηση Δικογράφων ― Επιτρέπεται σε κάθε στάδιο της διαδικασίας δεδομένου ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις που την καθιστούν απαραίτητη για την αποτελεσματική απονομή της δικαιοσύνης.
Οι ενάγοντες οι οποίοι είχαν εγείρει αγωγή in rem ενώπιον του Ναυτοδικείου κατά εναγόμενου φορτίου αξιώνοντας αποζημιώσεις για ζημιές και απώλειες που είχαν υποστεί λόγω παράβασης συμφωνίας ναύλωσης που αφορούσε στη μεταφορά του εναγόμενου φορτίου, υπέβαλαν αίτημα τροποποίησης των δικογράφων τους σε στάδιο που βρισκόταν σε εξέλιξη η ακρόαση της υπόθεσης.
Στην ένορκη δήλωση που συνόδευε την αίτηση, αναφερόταν ότι η ανάγκη τροποποίησης προέκυψε όταν διαπιστώθηκε ότι προωθείτο στην αναφορά αξίωση για απώλεια εισοδημάτων (loss of earnings) χωρίς όμως να γινόταν λόγος στους παράγοντες και τις προσπάθειες που καταβλήθηκαν για μετριασμό της ζημιάς διά της απασχόλησης (employment) του πλοίου με άλλο τρόπο μετά την παράβαση της συμφωνίας.
Με τις προτεινόμενες τροποποιήσεις οι ενάγοντες εισηγήθηκαν ότι θα έθεταν ενώπιον του δικαστηρίου όλες τις πράξεις τους μετά την ακύρωση του επίδικου ναυλοσυμφώνου για να αποδειχθεί έτσι η πραγματική τους ζημιά.
Οι ιδιοκτήτες του φορτίου και δικαιούχοι του εκπλειστηριάσματος καταχώρησαν ένσταση στην αίτηση για τροποποίηση.
Υποστήριξαν μεταξύ άλλων ότι με τα όσα τέθησαν δεν μπορούσε να δικαιολογηθεί η ενάσκηση της διακριτικής ευχέρειας του δικαστηρίου υπέρ της τροποποίησης σε εκείνο το στάδιο της διαδικασίας.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Στην ουσία με την προτεινόμενη τροποποίηση επιδιώχθηκε ο επαναπροσδιορισμός της βάσης υπολογισμού των αποζημιώσεων διά της εισαγωγής για πρώτη φορά στοιχείων και παραγόντων που είχαν σχέση με το θέμα του καθήκοντος των εναγόντων για μετριασμό της ζημιάς που κατ' ισχυρισμόν υπέστησαν.
2. Προέκυπτε από τα γεγονότα ότι οι ενάγοντες διατηρούσαν τη δυνατότητα να προβούν στα αναγκαία δικονομικά διαβήματα για τροποποίηση της αναφοράς τουλάχιστον πριν από την έναρξη της ακρόασης της αγωγής.
3. Αν και πάλι, δεν παρεχόταν κατά την κρίση τους ικανοποιητικός χρόνος για να προβούν στα αναγκαία διαβήματα, διατηρούσαν τη δυνατότητα να ζητήσουν αναβολή. Αντί αυτού, προχώρησαν στην ακρόαση της υπόθεσης.
4. Αν ο πραγματικός σκοπός των εναγόντων ήταν να καταδείξουν μέσω της τροποποίησης ότι προέβησαν σε ενέργειες για μείωση της ζημιάς, το ποσό της απαίτησης θα έπρεπε λογικά να παρέμενε αμετάβλητο. Στην ουσία, με την προτεινόμενη τροποποίηση αυξανόταν το ποσό της απαίτησης με αναπόφευκτη συνέπεια τη διαφοροποίηση της βάσης της αγωγής.
5. Δεν συνέτρεχε βάσιμος λόγος ο οποίος να δικαιολογούσε την τροποποίηση. Η προτεινόμενη τροποποίηση θα προκαλούσε εκτροπή της δίκης από την πορεία της.
6. Θα χρειαζόταν επανακλήτευση μαρτύρων από το εξωτερικό και η ακρόαση της αγωγής από την αρχή οπωσδήποτε θα επηρέαζε δυσμενώς τα συμφέροντα των εναγομένων λόγω και της καθυστέρησης που αναπόφευκτα θα προκαλείτο.
Η αίτηση απορρίφθηκε με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Φοινιώτης ν. Greenmar Navigation (1989) 1(Ε) Α.Α.Δ. 33.
Αγωγή Ναυτοδικείου-Αίτηση.
Α. Χαβιαράς, για τον Αιτήτρια-Ενάγουσα.
Α. Γιωρκάτζης, Ν. Θρασυβούλου, Μ. Μιχαηλίδου και Α. Χριστοφή, για το Καθ' ου η αίτηση-εναγόμενο φορτίο.
Cur. adv. vult.
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Οι ενάγοντες με αγωγή in rem κατά του εναγόμενου φορτίου αξιώνουν αποζημιώσεις για ζημιές και απώλειες που έχουν υποστεί λόγω παράβασης της συμφωνίας ναύλωσης που αφορούσε στη μεταφορά του εναγόμενου φορτίου. Οι αποζημιώσεις καθορίζονται στο δικόγραφο της αναφοράς.
Μετά την καταχώρηση της αγωγής κρίθηκε αναγκαία η πώληση του φορτίου. Το ποσό του εκπλειστηριάσματος ή μέρος τούτου, βρίσκεται κατατεθειμένο στο δικαστήριο. Οι ιδιοκτήτες του φορτίου και δικαιούχοι του εκπλειστηριάσματος καταχώρησαν υπεράσπιση. Κατά το στάδιο της ακρόασης της αγωγής και ενώ άρχισε να καταθέτει ο τρίτος μάρτυρας που κάλεσαν οι ενάγοντες, οι τελευταίοι, υπέβαλαν την υπό κρίση αίτηση για τροποποίηση της αναφοράς. Η αίτηση συνοδεύεται με δήλωση του γενικού διευθυντή των εναγόντων κ. Sim Kyong Seop από τη Σιγκαπούρη. Στη δήλωσή του ο κ. Seop λέγει ότι στην αναφορά προωθείται αξίωση για απώλεια εισοδημάτων (loss of earnings) χωρίς όμως να γίνεται λόγος στους παράγοντες και τις προσπάθειες που καταβλήθηκαν για μετριασμό της ζημιάς διά της απασχόλησης (employment) του πλοίου με άλλο τρόπο/διαφορετικά μετά την παράβαση της συμφωνίας. Ο κ. Seop αναφέρει στη δήλωσή του ότι η εν λόγω παράλειψη αποκαλύφθηκε κατά την αντεξέταση του πρώτου μάρτυρα των εναγόντων οπότε ο δικηγόρος (των εναγόντων) τους εξήγησε για το καθήκον που είχαν κάτω από αυτές τις περιστάσεις για μετριασμό της ζημιάς από τις απώλειες που υπέστησαν. Ο κ. Seop λέγει ακόμη στη δήλωσή του ότι με τις προτεινόμενες τροποποιήσεις οι ενάγοντες θα θέσουν ενώπιον του δικαστηρίου όλες τις πράξεις τους μετά την ακύρωση του ναυλοσυμφώνου με την EOL Shipping για να αποδειχθεί έτσι η πραγματική τους ζημιά.
Η National Enma for Food Stuff από τη Λιβύη ιδιοκτήτες του φορτίου και δικαιούχοι του εκπλειστηριάσματος καταχώρησαν ένσταση στην αίτηση για τροποποίηση. Είναι η θέση τους ότι με βάση τους ισχυρισμούς που περιέχονται στην προαναφερόμενη δήλωση του κ. Seop δεν μπορεί να δικαιολογηθεί η ενάσκηση της διακριτικής ευχέρειας του δικαστηρίου υπέρ της τροποποίησης κατά το στάδιο αυτό της διαδικασίας. Οι ενάγοντες παρόλο ότι γνώριζαν τα γεγονότα τα οποία επιδιώκουν να εισαγάγουν διά της τροποποίησης από τις 6.8.2012 εντούτοις δεν παρέχουν οποιαδήποτε δικαιολογία για την καθυστέρησή τους να αποταθούν στο δικαστήριο νωρίτερα. Λέγουν επίσης ότι οι επιδιωκόμενες τροποποιήσεις συνιστούν ανεπίτρεπτη εισαγωγή μαρτυρίας και στην ουσία προβάλλουν μια διαφορετική θέση από την ήδη δικογραφημένη θέση των εναγόντων στην αναφορά και στην απάντηση.
Το θέμα της τροποποίησης των δικογράφων σε υποθέσεις Ναυτοδικείου ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του δικαστηρίου η οποία ασκείται στη βάση κριτηρίων ανάλογων προς εκείνα που διέπουν το ίδιο θέμα με βάση τον αντίστοιχο θεσμό της Δ.25 θ.1 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών. Στη Φοινιώτης ν. Greenmar Navigation (1989) 1(Ε) Α.Α.Δ. 33 ο δικαστής Πικής συνόψισε τις αρχές που διέπουν την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του δικαστηρίου σε σχέση με την τροποποίηση των δικογράφων ως εξής:
«(1) Η τροποποίηση της δικογραφίας επιτρέπεται σε κάθε στάδιο της διαδικασίας δεδομένου ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις που την καθιστούν απαραίτητη για την αποτελεσματική απονομή της δικαιοσύνης.
(2) Στον προσδιορισμό των συμφερόντων της δικαιοσύνης όπως διαγράφονται στην συγκεκριμένη υπόθεση συνεκτιμούνται και οι επιπτώσεις από την τροποποίηση στα δικαιώματα και συμφέροντα του αντιδίκου. Η διεξαγωγή της δίκης μέσα σε εύλογο χρόνο καθιερώνεται από το Άρθρο 30.2 του Συντάγματος ως θεμελιώδες δικαίωμα του κάθε διάδικου.
(3) Η τροποποίηση επιτρέπεται κατά κανόνα εφόσον δεν προκαλείται ανεπανόρθωτη ζημιά στην αντίδικο δηλαδή ζημιά άλλη από εκείνη που μπορεί να θεραπευθεί με την έκδοση της κατάλληλης διαταγής ως προς τα έξοδα. Το αποδεικτικό βάρος για την αιτιολόγηση του αιτήματος και της καθυστέρησης στην διατύπωση των θέσεων του αιτητή ποικίλλει ανάλογα με το στάδιο κατά το οποίο υποβάλλεται η αίτηση. Οσο μεγαλύτερη είναι η καθυστέρηση ανάλογα επαυξάνει και το βάρος το οποίο πρέπει να αποσείσει ο αιτητής για την έκδοση διατάγματος για την τροποποίηση.
(4) Η έναρξη της δίκης δεν δημιουργεί ανυπέρβλητο εμπόδιο στην επιδίωξη της τροποποίησης της υπεράσπισης. Στο στάδιο αυτό όμως η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου ασκείται με φειδώ, λαμβάνοντας υπόψη τον εκτροχιασμό της δίκης από την προσδιορισθείσα πορεία και τις αναπόφευκτες επιπτώσεις στα δικαιώματα του αντιδίκου. Στην υπόθεση Hipgrave v. Case, 28 Ch.D. 361, υποδείχθηκε ότι το Δικαστήριο αντιμετωπίζει με διστακτικότητα αιτήσεις για τροποποίηση της δικογραφίας κατά τη δίκη.»
Στην ουσία με την προτεινόμενη τροποποίηση επιδιώκεται ο επαναπροσδιορισμός της βάσης υπολογισμού των αποζημιώσεων διά της εισαγωγής για πρώτη φορά στοιχείων και παραγόντων που έχουν σχέση με το θέμα του καθήκοντος των εναγόντων για μετριασμό της ζημιάς που κατ' ισχυρισμόν υπέστησαν ως αποτέλεσμα της παράβασης του ναυλοσυμφώνου μεταφοράς του φορτίου. Κατά την ακρόαση της αίτησης, ο ευπαίδευτος δικηγόρος των εναγόντων ανέφερε ότι η ναύλωση η οποία ακυρώθηκε εξ αιτίας της παράβασης του ναυλοσυμφώνου είχε ισχύ μέχρι τις 25.8.2012. Διευκρίνισε ότι η εν λόγω ναύλωση ήταν για ένα έτος από 25.8.2011 μέχρι 25.8.2012, και αυτό σημαίνει, ότι ο νέος ναυλωτής θα είχε το πλοίο υπό την εντολή του από 25.8.2011 μέχρι 25.8.2012. Ο κ. Χαβιαράς υποστήριξε ότι δεν υπήρχε δυνατότητα να δικογραφηθούν στην αναφορά τα όσα έπραξαν οι ενάγοντες για ελαχιστοποίηση της ζημιάς μέχρι τις 25.8.2012, περίοδο για την οποία ζητούνται αποζημιώσεις.
Η ακρόαση της αγωγής άρχισε στις 26.9.2012 και η κατάθεση του πρώτου μάρτυρα των εναγόντων συμπληρώθηκε την επομένη 27.9.2012. Τα γεγονότα στα οποία αναφέρονται οι προτεινόμενες τροποποιήσεις φαίνεται ότι εξελίχθηκαν σταδιακά. Μετά την παράβαση και τον τερματισμό της συμφωνίας, η χρονική περίοδος η οποία οριοθετεί τις απώλειες και ζημιές των εναγόντων έχει ως τελευταίο όριο την ημερομηνία ισχύος της ναύλωσης που ακυρώθηκε εξ αιτίας της παράβασης της συμφωνίας μεταφοράς του φορτίου ήτοι, την 25.8.2012.
Εκ των ανωτέρω προκύπτει ότι οι ενάγοντες διατηρούσαν τη δυνατότητα να προβούν στα αναγκαία δικονομικά διαβήματα για τροποποίηση της αναφοράς τουλάχιστον πριν από την έναρξη της ακρόασης της αγωγής στις 26.9.2012. Αν δεν παρεχόταν κατά την κρίση τους και πάλιν ικανοποιητικός χρόνος για να προβούν στα αναγκαία διαβήματα, διατηρούσαν τη δυνατότητα να ζητήσουν αναβολή. Αντί αυτού, προχώρησαν στην ακρόαση της υπόθεσης. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι με την επιδιωκόμενη τροποποίηση αυξάνεται το ποσό της ζημιάς που οι ενάγοντες αξιώνουν με την αγωγή τους από 1.953.000 Δολ. Αμερικής στα 2.245.370 Δολ. Αμερικής. Αν ο πραγματικός σκοπός των εναγόντων είναι να καταδείξουν μέσω της τροποποίησης ότι προέβησαν σε ενέργειες για μείωση της ζημιάς, το ποσό της απαίτησης θα έπρεπε λογικά να παραμείνει αμετάβλητο. Στην ουσία, με την προτεινόμενη τροποποίηση αυξάνεται το ποσό της απαίτησης με αναπόφευκτη συνέπεια τη διαφοροποίηση της βάσης της αγωγής.
Ενόψει των πιο πάνω διαπιστώνω ότι δεν συντρέχει βάσιμος λόγος ο οποίος να δικαιολογεί την τροποποίηση. Για τους λόγους που έχουν εξηγηθεί η αίτηση για τροποποίηση μπορούσε να υποβληθεί ευχερώς ακόμη και πριν την έναρξη της ακρόασης. Αυτό δεν έγινε χωρίς να έχει δοθεί οποιαδήποτε δικαιολογία. Εχω τη γνώμη ότι η προτεινόμενη τροποποίηση θα προκαλέσει εκτροπή της δίκης από την πορεία της. Θα χρειαστεί η επανάκληση μαρτύρων από το εξωτερικό και η ακρόαση της αγωγής από την αρχή οπωσδήποτε θα επηρεάσει δυσμενώς τα συμφέροντα των εναγομένων λόγω και της καθυστέρησης που αναπόφευκτα θα προκληθεί.
Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα.
Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα.