ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
(2012) 1 ΑΑΔ 531
26 Μαρτίου, 2012
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡ. 155(4) ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964 ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΟΥ,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑ ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ
ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI,
KAI
ANAΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΥΙΟΘΕΣΙΑΣ ΤΟΥ ΑΝΗΛΙΚΟΥ
ALEXANDRU COTEGOV-ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ (Αίτηση αρ. 34/2011),
ΚΑΙ
ANAΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΥΙΟΘΕΣΙΑΣ ΤΗΣ ΑΝΗΛΙΚΗΣ
ΤΑΤΙΑΝΑΣ CΕΒΑΝ-ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ (Αίτηση αρ. 35/2011).
(Πολιτικές Αιτήσεις Αρ. 34/2011, 35/2011)
Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari ― Αίτηση για ακύρωση διατάγματος υιοθεσίας ανηλίκων που εκδόθηκε από το Οικογενειακό Δικαστήριο ― Απόρριψη αίτησης επί τω ότι δεν είχε θεμελιωθεί οποιοδήποτε γεγονός που να καταδείκνυε ότι τα διατάγματα υιοθεσίας εκδόθηκαν με δόλο ή ψευδορκία που ήταν και η βάση στην οποία εκδόθηκε η άδεια για την καταχώρηση αίτησης.
Ο αιτητής αφού εξασφάλισε σχετική άδεια, καταχώρησε αίτηση για την έκδοση προνομιακού εντάλματος certiorari προς το σκοπό της ακύρωσης διατάγματος υιοθεσίας με το οποίο υιοθέτησε τα δύο ανήλικα τέκνα της συζύγου του και ετεροθαλή αδέλφια της ανήλικης θυγατέρας του που απέκτησε με την σύζυγο του.
Ο αιτητής είχε εξασφαλίσει άδεια για καταχώρηση αίτησης για certiorari προς ακύρωση των διαταγμάτων υιοθ`εσίας, πάνω σε δυο βάσεις: Κατά την πρώτη, τα διατάγματα εκδόθηκαν με δόλο ή ψευδορκία. Κατά τη δεύτερη, το Οικογενειακό Δικαστήριο που τα εξέδωσε στερείτο δικαιοδοσίας. Η δεύτερη βάση εγκαταλείφθηκε και, ενόψει των ισχυρισμών που προβλήθηκαν, χορηγήθηκε άδεια σε σχέση με την πρώτη βάση.
Οι δυο αιτήσεις που ακούστηκαν μαζί στηρίχτηκαν πάνω στα ίδια ακριβώς σημεία.
Ο αιτητής στήριξε τη βάση της επιχειρηματολογίας του για ακύρωση των εν λόγω διαταγμάτων υιοθεσίας στο ότι αυτά εκδόθηκαν στη βάση της δυνατότητας που παρείχε ο περί Υιοθεσίας Νόμος του 1995, [Ν. 19(Ι)/95], να μην απαιτηθεί η συγκατάθεση του ενός γονέα όταν γονέας «δεν είναι δυνατό να εξευρεθεί». Υποβλήθηκαν εν προκειμένω σχετικές αιτήσεις και, στην πιο πάνω βάση, δεν απαιτήθηκε η συγκατάθεση του πατέρα των ανηλίκων.
Σύμφωνα με τα όσα έθεσε ο αιτητής ενώπιον του Δικαστηρίου, η μη εξεύρεση του πατέρα των ανηλίκων ήταν ενσυνείδητο ψέμα της καθ' ης η αίτηση, στη διαβεβαίωση της οποίας και ο ίδιος είχε στηριχτεί. Η θέση του ήταν πως στην πραγματικότητα η καθ' ης η αίτηση προωθώντας καταχθόνιο σχέδιο, τον παραπλάνησε με τελικό αποτέλεσμα την εξαπάτηση και του Δικαστηρίου.
Σύμφωνα με τον αιτητή η μητέρα των ανηλίκων ήταν πάντοτε σε επαφή με τον πατέρα των δυο ανηλίκων και, μάλιστα, αυτοί τη βοηθούσαν και οικονομικά. Απέβλεπε όμως και στην εκμετάλλευση των δυνατοτήτων για να καρπωθεί η ίδια και τα παιδιά οικονομικό όφελος από τον ίδιο, δια μέσου της υιοθεσίας. Η καθ' ης η αίτηση, με τις δικές της ένορκες δηλώσεις, την αρχική και τη συμπληρωματική, όπως και κατά την αντεξέταση της, αρνήθηκε όλους τους ισχυρισμούς του αιτητή.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Ο ισχυρισμός του αιτητή πως η καθ' ης η αίτηση τον εκβίαζε ότι εκτός αν συγκατατίθετο στην υιοθεσία δεν θα αποκτούσαν δικό τους παιδί είναι εμφανώς αναξιόπιστος αφού ήδη είχε γεννηθεί το 2004 η θυγατέρα που απέκτησαν μαζί, ενώ τα διατάγματα υιοθεσίας, μετά από αιτήσεις τού 2008, εκδόθηκαν το 2009.
2. Πολλά σημεία από τις σχετικές ένορκες δηλώσεις που ετέθησαν ενώπιον του Δικαστηρίου δεν υποστήριζαν και αντικρούονταν με τις θέσεις του αιτητή.
3. Δεν μπορούσε να δοθεί βάση στην αναξιόπιστη, μαρτυρία του αιτητή και έγινε δεκτή ως αξιόπιστη η αντίθετη μαρτυρία ήτοι, εκείνη της καθ' ης η αίτηση.
4. Δεν είχε θεμελιωθεί οποιοδήποτε γεγονός που να έδειχνε πως, αντίθετα προς τις ένορκες δηλώσεις που οδήγησαν στα διατάγματα υιοθεσίας, γνώριζε η καθ' ης η αίτηση πού βρίσκονταν οι φυσικοί πατέρες των παιδιών και είχε επαφή μαζί τους.
5. Ο αιτητής απέτυχε να αποδείξει την υπόθεσή του.
Οι αιτήσεις απορρίφθηκαν με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Κυριακίδη κ.ά. (Αρ. 2) (1990) 1 Α.Α.Δ. 555.
Αιτήσεις.
Σ. Σωφρονίου, για τον Αιτητή.
Χρ. Π. Αδάμου για την Όλγα Θεοκλήτου (καθ' ης η αίτηση).
Cur. adv. vult.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Ο αιτητής είναι Κύπριος και η Όλγα Θεοκλήτου, (για λόγους εύκολης αναφοράς στο εξής η καθ' ης η αίτηση), Μολδαβή, η οποία, το 2005, απέκτησε την κυπριακή υπηκοότητα. Νυμφεύθηκαν στις 16.9.2000, ορισμένους μήνες μετά την έλευση της καθ' ης η αίτηση στην Κύπρο, μαζί με τα παιδιά της Αλέξανδρο και Τατιάνα που γεννήθηκαν στη Μολδαβία, στις 16.3.94 και 23.1.97, αντιστοίχως. Στις 24.9.04 απέκτησαν και δικό τους παιδί, τη Χριστίνα και όλη η οικογένεια συζούσε στη Λεμεσό. Στις 10.1.08 υποβλήθηκαν αιτήσεις τους (η 1/2008 και η 2/2008) για υιοθεσία του Αλέξανδρου και της Τατιάνας οι οποίες εγκρίθηκαν με διατάγματα του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λεμεσού, στις 5.6.09.
Στις 16.2.11 ο αιτητής ζήτησε άδεια για καταχώρηση αίτησης για certiorari προς ακύρωση των διαταγμάτων υιοθεσίας, πάνω σε δυο βάσεις: Κατά την πρώτη, τα διατάγματα εκδόθηκαν με δόλο ή ψευδορκία. Κατά τη δεύτερη, το Οικογενειακό Δικαστήριο που τα εξέδωσε στερείτο δικαιοδοσίας. Η δεύτερη βάση εγκαταλείφθηκε και, ενόψει των ισχυρισμών που προβλήθηκαν, χορήγησα τη ζητηθείσα άδεια σε σχέση με την πρώτη βάση. Στις 15.3.11 καταχωρήθηκαν οι παρούσες αιτήσεις. Περιλήφθηκαν σ' αυτές και αναφορές σε σχέση με τη δικαιοδοσία του Οικογενειακού Δικαστηρίου αλλά, στο τέλος, καλώς δεν προωθήθηκε τέτοιο θέμα το οποίο είχε εγκαταλειφθεί και για το οποίο συνακολούθως, δεν χορήγησα άδεια. Οι δυο αιτήσεις στηρίχτηκαν πάνω στα ίδια ακριβώς και ενέκρινα το αίτημα των μερών να ακουστούν μαζί.
Ιδιαίτερα νομικής φύσης ζητήματα, συναρτημένα προς τη δυνατότητα ακύρωσης των διαταγμάτων για τους αναφερθέντες λόγους, δεν έχουν συζητηθεί. Αναφέρθηκαν συναφώς τα μέρη γενικά στη νομολογία αλλά και στην Κυριακίδη και άλλου (Αρ. 2) (1990) 1 Α.Α.Δ. 555 στην οποία, ακριβώς, με certiorari ακυρώθηκε διάταγμα υιοθεσίας. Η αντιδικία αφορούσε, κατ' εξοχήν, στο πραγματικό υπόβαθρο από το οποίο, κατά την υπόθεση του αιτητή, προκύπτει ο κατ' ισχυρισμόν δόλος και η ψευδορκία.
Σύμφωνα με το Άρθρο 4 του περί Υιοθεσίας Νόμου του 1995, [Ν. 19(Ι)/95], για την έκδοση διαταγμάτων υιοθεσίας απαιτείται συναίνεση των γονέων. Είναι δυνατό, όμως, μετά από επί τούτου αίτηση, το Δικαστήριο να μην την απαιτήσει μεταξύ άλλων, όταν γονέας «δεν είναι δυνατό να εξευρεθεί». Υποβλήθηκαν εν προκειμένω σχετικές αιτήσεις και, στην πιο πάνω βάση, δεν απαιτήθηκε η συγκατάθεση του πατέρα των ανηλίκων. Ο φυσικός πατέρας του Αλέξανδρου Vladimir Cotegov, από τη Μολδαβία, ως το 1997 σύζυγος της καθ' ης η αίτηση, και ο φυσικός πατέρας της Τατιάνας, Sergiu Ceban, από την Ουκρανία, κατά την ένορκη δήλωση των μερών, ημερομηνίας 10.1.08, δεν ήταν δυνατό να εξευρεθούν. Ο πρώτος, «το έτος 1997 εγκατέλειψε τη Μολδαβία και έκτοτε ουδέποτε δεν έδωσε σημεία ζωής ή εξεδήλωσε οιονδήποτε ενδιαφέρον δια τον ανήλικον ούτε και είχε καμιά επικοινωνία μετά του ανηλίκου από το έτος 1997». Ο δεύτερος, «ουδέποτε έδωσε σημεία ζωής ή εξεδήλωσε οιονδήποτε ενδιαφέρον διά την ανήλικη».
Αυτά, κατά την υπόθεση του αιτητή, ήταν ψέμα ενσυνείδητο της καθ' ης η αίτηση, στη διαβεβαίωση της οποίας και ο ίδιος είχε στηριχτεί. Η πραγματικότητα είναι πως, στοχευμένα, προωθώντας καταχθόνιο σχέδιο, η καθ' ης η αίτηση τον παραπλάνησε με τελικό αποτέλεσμα την εξαπάτηση και του Δικαστηρίου. Ήταν πάντοτε σε επαφή με τον πατέρα των δυο ανηλίκων και, μάλιστα, αυτοί τη βοηθούσαν και οικονομικά. Απέβλεπε όμως και στην εκμετάλλευση των δυνατοτήτων για να καρπωθεί η ίδια και τα παιδιά οικονομικό όφελος από τον ίδιο, δια μέσου της υιοθεσίας. Ιδιαιτέρως, μάλιστα, αφού η καθ' ης η αίτηση τον εκβίαζε πως εκτός αν συγκατατίθετο στην υιοθεσία δεν θα δεχόταν να αποκτήσουν δικό τους παιδί. Μόλις, λοιπόν, εκδόθηκαν τα διατάγματα υιοθεσίας, προκαλώντας η καθ' ης η αίτηση έντονους καυγάδες, οδήγησε σε ρήξη και εντελώς ξαφνικά υπέβαλε αίτηση τον Απρίλιο 2010, για επίλυση περιουσιακών διαφορών. Όλα αυτά, όμως, χωρίς να ήταν σε θέση ο ίδιος να προσφέρει προσωπικά μαρτυρία ή έστω άλλη άμεση μαρτυρία από ανεξάρτητη πηγή. Η υπόθεση του, όπως την εξήγησε με τη βασική και τη συμπληρωματική ένορκη δήλωσή του, αλλά και κατά την αντεξέτασή του, ήταν πως το καταχθόνιο σχέδιο αποκαλύφθηκε, ουσιαστικά, από ομολογίες της ίδιας της καθ' ης η αίτηση και των δυο παιδιών. Είναι εκείνη που του ομολόγησε, «αμέσως μετά που εξεδόθη το διάταγμα υιοθεσίας» πως ήταν σε επαφή με τους φυσικούς πατέρες των παιδιών και πως της απέστελλαν χρήματα τα οποία κατέθετε σε λογαριασμό στο Συνεργατικό Ταμιευτήριο Λεμεσού. Από τον οποίο απέσυρε σχεδόν όλο το ποσό (€11.000) «για να καλύψει κάθε σχετικό στοιχείο». Όπως του το ομολόγησαν και τα παιδιά, μάλιστα η Τατιάνα στο πλαίσιο συνομιλίας, μετά τη ρήξη στις σχέσεις του με την καθ' ης η αίτηση, την οποία μαγνητοφώνησε, δακτυλογράφησε και κατέθεσε ενώπιόν μου ως τεκμήριο.
Η καθ' ης η αίτηση, με τις δικές της ένορκες δηλώσεις, την αρχική και τη συμπληρωματική, όπως και κατά την αντεξέταση της, αρνήθηκε όλους τους ισχυρισμούς του αιτητή. Ήταν η αλήθεια πως δεν μπορούσαν να ανευρεθούν οι πατέρες των παιδιών και πως ουδέποτε οποιοσδήποτε από αυτούς ήταν σε επαφή μαζί της ή της απέστειλε οποιοδήποτε ποσό. Ο λογαριασμός στο Συνεργατικό Ταμιευτήριο Λεμεσού δεν συσχετιζόταν με οποιονδήποτε τρόπο. Τα χρήματα ανήκαν στην αδελφή της και εξήγησε με λεπτομέρεια τους λόγους για τους οποίους αυτός ο λογαριασμός δημιουργήθηκε. Αναφέρθηκε και σε δικαστικά και άλλα έγγραφα από τη Μολδαβία ως ενισχυτικά της θέσης της και επεσήμανε ιδιαίτερες αντιφάσεις στη στάση του αιτητή, ενδεικτικές της πλήρους αναξιοπιστίας του.
Μελέτησα όλο το υλικό και παρατηρώ τα ακόλουθα:
- Ο ισχυρισμός του αιτητή πως η καθ' ης η αίτηση τον εκβίαζε ότι εκτός αν συγκατατίθετο στην υιοθεσία δεν θα αποκτούσαν δικό τους παιδί είναι εμφανώς αναξιόπιστος αφού είχε ήδη γεννηθεί η Χριστίνα το 2004 ενώ τα διατάγματα υιοθεσίας, μετά από αιτήσεις τού 2008, εκδόθηκαν το 2009.
- Ο ισχυρισμός του αιτητή πως, αμέσως μετά την έκδοση των διαταγμάτων υιοθεσίας (βλ. παράγραφο 5(β) της αρχικής ένορκης δήλωσής του) η καθ' ης η αίτηση προέβη στις πιο πάνω παραδοχές, δεν είναι δυνατό να εναρμονιστεί προς τις θέσεις της, στο πλαίσιο της αίτησης της ημερομηνίας 23.6.10, με αριθμό 19/2010, εκτός αν δεχόμασταν πως, ενώ είχε γίνει η σκευωρία που επικαλείται ο αιτητής, στην οποία εμπλέκονταν και τα παιδιά, του τα αποκάλυψε η ίδια η καθ' ης η αίτηση προβάλλοντας όμως και τους ισχυρισμούς της 23.6.10. Πολύ λιγότερο, δεν εναρμονίζεται προς τις δικές του θέσεις, στο πλαίσιο εκείνης της αίτησης, ότι το ποσό που ήταν κατατεθειμένο στο Συνεργατικό Ταμιευτήριο Λεμεσού προερχόταν από δικά του χρήματα, οπότε και το διεκδικούσε. Η εξήγησή του πως, τότε, έτσι πίστευε, δεν πείθει. Αφού, αν μη τι άλλο, ήταν κατά τρόπο θετικό που υποστήριζε πως τα χρήματα εκείνα ήταν δικά του. Άλλωστε, αυτός ο ισχυρισμός προβλήθηκε αρχικώς στην Υπεράσπιση/Ανταπαίτηση που καταχώρησε την 1.6.10 στο πλαίσιο της πιο πάνω αίτησης, μαζί με ταυτόσημη ένορκη δήλωσή του. Αυτό δε, μαζί και με σειρά άλλων ισχυρισμών, στο πλαίσιο της δικής του αίτησης αριθμός 92/2010, ημερομηνίας 16.4.10, με την οποία διεκδίκησε και πέτυχε απαγόρευση εξόδου των τριών παιδιών του από την Κύπρο, επικαλούμενος το δικαίωμα του στην επίβλεψη, επιμέλεια, γονική μέριμνα και επικοινωνία μαζί τους. Πέρα από αυτά, ο αιτητής επικαλείται το αφύσικο να είχε αποσύρει η καθ' ης η αίτηση τα χρήματα για να «καλύψει κάθε σχετικό στοιχείο», όταν παραλλήλως προέβαινε σε ομολογίες.
- Στον απομαγνητοφωνημένο διάλογο του αιτητή με την Τατιάνα δεν μπορώ να προσδώσω βαρύτητα. Ήταν σχεδιασμένος από τον αιτητή και είναι προφανές στο διάλογο το στοιχείο της υποβολής του αιτητή προς την ανήλικη Τατιάνα. Έχω συναφώς σημειώσει πως έγινε παραδεκτό ότι πριν από την ουσιώδη, υποτίθεται, απάντηση «ναι», στην υποβολή πως η καθ' ης η αίτηση είχε τα τηλέφωνα των πατέρων των παιδιών, ακούγονται άλλα που δεν ήταν δυνατό να απομαγνητοφωνηθούν. Αλλά και το περιεχόμενο του διαλόγου δεν είναι δυνατό να θεωρηθεί ότι συνιστά εκείνη τη μαρτυρία, ανεξάρτητα από οτιδήποτε άλλο, πάνω στην οποία θα ήταν δυνατό να θεμελιωθεί διαπίστωση για δόλο ή ψευδορκία. Ο διάλογος, όπως ανέφερε ο αιτητής, έγινε στο τέλος Μαΐου ή στις αρχές Ιουνίου 2010 και έχουμε δει ποιες θέσεις και αιτήματα προωθούσε, τότε, ο αιτητής. Ανεξάρτητα από αυτά, κατά το διάλογο, υποτίθεται η Τατιάνα δεν γνώριζε η ίδια οτιδήποτε. Υποτίθεται ότι μετέφερε όσα της είπε η καθ' ης η αίτηση. Εμφανίζει, λοιπόν, την καθ' ης η αίτηση να λέγει στην ανήλικη Τατιάνα ότι η ίδια τηλεφώνησε στον πατέρα της για να του πει να απαντήσει αρνητικά σε πιθανή ερώτηση της αστυνομίας αν είχε πρόβλημα που έγινε η Τατιάνα, Θεοκλήτου. Εκείνος, όπως της είπε η καθ' ης η αίτηση, ζήτησε εκβιαστικά 10.000, δεν αναφέρεται σε ποιο νόμισμα, και το θέμα, ως αστείο, έμεινε εκεί. Αυτά, όμως, θα ήταν εντελώς ασυμβίβαστα στο πλαίσιο της σχέσης και των αιτημάτων όπως είχαν τότε διαμορφωθεί και υπενθυμίζω ότι η αίτηση για άδεια εν προκειμένω, καταχωρίστηκε στις 16.2.11. Αυτά δε ανεξάρτητα και από το ότι δεν προκύπτει, από το διάλογο, οτιδήποτε ως προς το ζητούμενο, δηλαδή την κατ' ισχυρισμό γνώση της καθ' ης η αίτηση για το πού βρισκόταν ο πατέρας της Τατιάνας το 2008 όταν υποβλήθηκε η αίτηση για υιοθεσία.
- Προσθέτω και τα εξής ανακόλουθα στις θέσεις του αιτητή. Στην παράγραφο 6(ε) της ένορκης δήλωσης του ημερομηνίας 16.2.11 ισχυρίστηκε πως «από τότε που εξεδόθησαν τα διατάγματα υιοθεσίας (2009) και μετά, τα δυο υιοθετηθέντα παιδιά απομακρύνθησαν από εμένα τελείως, δεν μου μιλούν και μόνο όταν θέλουν χρήματα με πλησιάζουν». Με αυτόν τον ισχυρισμό, αποδίδεται, βεβαίως, όπως ουσιαστικά εξηγείται και στη συνέχεια, συμμετοχή και των ανήλικων παιδιών στο σχέδιο, το οποίο, όμως, στη συνέχεια, κατά τους ισχυρισμούς του αιτητή και τα παιδιά και η καθ' ης η αίτηση υποτίθεται ότι ομολόγησαν.
- Πέραν όμως από αυτό, κατά την αντεξέτασή του ο αιτητής, που προηγουμένως ισχυρίστηκε πως τα παιδιά δεν του μιλούσαν αφ' ότου εκδόθηκαν τα διατάγματα υιοθεσίας, προφανώς για να εξηγήσει τα περί των ομολογιών των παιδιών, ισχυρίστηκε πως, μετά την έκδοση των διαταγμάτων υιοθεσίας, αφού πείστηκαν από τη μητέρα τους πως πλέον είχαν ανεξαρτητοποιηθεί και δεν τον είχαν ανάγκη, του μιλούσαν «άνετα πλέον».
Δεν νομίζω πως χρειάζεται να επεκταθώ σε άλλες λεπτομέρειες και, ασφαλώς, δεν τίθεται θέμα σχολιασμού ζητημάτων που ανήκουν σε άλλες δικαστικές διαδικασίες. Δεν μπορώ να στηριχτώ στην αναξιόπιστη, όπως εκτιμώ μαρτυρία του αιτητή και ασφαλώς δέχομαι ως αξιόπιστη την αντίθετη, εκείνη της καθ' ης η αίτηση. Δεν έχει θεμελιωθεί οποιοδήποτε γεγονός που να δείχνει πως, αντίθετα προς τις ένορκες δηλώσεις που οδήγησαν στα διατάγματα υιοθεσίας, γνώριζε η καθ' ης η αίτηση πού βρίσκονταν οι φυσικοί πατέρες των παιδιών και είχε επαφή μαζί τους.
Ο αιτητής απέτυχε να αποδείξει την υπόθεσή του και οι αιτήσεις απορρίπτονται, με έξοδα.
Οι αιτήσεις απορρίπτονται με έξοδα.