|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2012) 1 ΑΑΔ 201
21 Φεβρουαρίου, 2012
[ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στές]
MAΡIA KAΛΛHNOY,
Εφεσείουσα-Εναγόμενη 2,
v.
ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΙΒΙΤΑΝΙΔΗ,
Εφεσιβλήτου-Ενάγοντα.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 253/2008)
Δικαιοδοσία Επαρχιακού Δικαστηρίου ― Εδάφιο (1) του Άρθρου 21 του περί Δικαστηρίων Νόμου (Ν.14/60) ― Κατά τόπο δικαιοδοσία για επίλυση διαφοράς εκ συμβάσεως ― Εφαρμοστέες αρχές ― Αμφισβήτηση δικαιοδοσίας και κατάληξη ότι από την ύπαρξη συμβατικής πρόνοιας για παράδοση παραγγελίας εμπορευμάτων στην Αργάκα της Πάφου, και τη χωρίς αμφισβήτηση, μη παράδοση στον εφεσίβλητο, δικαιοδοσία αποκτούσε το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου.
Ο εφεσίβλητος διεκδίκησε ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου την επιστροφή ποσού που κατέβαλε στο λογαριασμό της εφεσίβλητης/εναγόμενης 2 λόγω μη εκπλήρωσης των υποχρεώσεων της από σχετική συμφωνία που είχε συνάψει ο εφεσίβλητος με την ίδια και τον εναγόμενο 1.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο αφού εξέτασε και αποφάσισε αναφορικά με τις δύο εκ διαμέτρου αντίθετες εκδοχές που παρουσιάστηκαν ενώπιον του, απεδέχθη ως αξιόπιστη την εκδοχή του εφεσίβλητου και εξέδωσε απόφαση υπέρ του.
Με την έφεση που άσκησε η εφεσείουσα προέβαλε μεταξύ άλλων τα εξής:
α) Το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου δεν είχε κατά τόπο αρμοδιότητα.
β) Δεν υπήρχε αγώγιμο δικαίωμα εναντίον της εφεσείουσας.
γ) Ήταν εσφαλμένη η δομή της αξιολόγησης της μαρτυρίας.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Το αγώγιμο δικαίωμα του εφεσίβλητου στην προκείμενη υπόθεση, ήταν η επιστροφή του ποσού των £1.500 που κατατέθηκε σε τραπεζικό λογαριασμό στην Πόλη Χρυσοχούς και διεκδικήθηκε μετά τη μη παράδοση της συμφωνηθείσας ποσότητας καρβούνων, στην Αργάκα, και πάλι εντός της δικαιοδοσίας του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου.
2. Η όλη μαρτυρία για ύπαρξη μιας τρίτης νομικής οντότητας, μιας εταιρείας, με την οποία κατ'ισχυρισμό είχε κάμει τη συναλλαγή ο εφεσίβλητος, ορθώς δεν έπεισε ότι ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα.
3. Δεν υπήρχε περιθώριο επέμβασης. Το συμπέρασμα του πρωτόδικου δικαστηρίου, στηριζόμενο στην αποδεχθείσα εκδοχή των γεγονότων, δικαιολογήθηκε επαρκώς.
4. Από τη στιγμή που το πρωτόδικο δικαστήριο είχε αποδεχτεί την ύπαρξη συμβατικής υποχρέωσης που έχει αθετηθεί, με υπαιτιότητα των τότε δυο εναγομένων, ορθώς εξέδωσε απόφαση υπέρ του εφεσίβλητου για επιστροφή του ποσού των €1.500 και παρείλκε οποιαδήποτε συζήτηση επί του θέματος του αδικαιολόγητου πλουτισμού.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από την εφεσείουσα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου (Κουνίδου, Ε.Δ.), (Αγωγή Αρ. 451/06), ημερομηνίας 9/5/2008.
Πιερίδης & Πιερίδης, για την Εφεσείουσα.
Γ. Χ"Νεοφύτου, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Κ. Παμπαλλή, Δ..
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Υλοποιώντας o εφεσίβλητος την υποχρέωση του, όπως αυτή απόρρεε από τη συμφωνία αγοράς καρβούνων, κατέθεσε, μετά από υπόδειξη του Αντώνη Πρωτοπαπά, τότε εναγόμενου 1, ποσό €1,500 σε τραπεζικό λογαριασμό στο όνομα της εφεσείουσας.
Επειδή η συμφωνία δεν υλοποιήθηκε και η συμφωνηθείσα ποσότητα καρβούνων δεν παραδόθηκε, ο εφεσίβλητος διεκδίκησε δικαστικώς την επιστροφή του πιο πάνω ποσού και πέτυχε την έκδοση απόφασης υπέρ του.
Η εφεσείουσα, τότε εναγόμενη 2, αμφισβητεί την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης. Η όλη δομή των προβληθέντων λόγων έφεσης είχαν ως επίκεντρο την αξιολόγηση της μαρτυρίας που έγινε πρωτοδίκως.
Θα πρέπει για σκοπούς πληρέστερης εικόνας των γεγονότων να σημειώσουμε ότι είχε αποτελέσει παραδεχτό γεγονός ότι στις 10 Μαρτίου 2000 ο εφεσίβλητος κατέθεσε στο λογαριασμό της εφεσείουσας £1,500.
Ήταν ο ισχυρισμός του ευπαίδευτου συνήγορου για την εφεσείουσα ότι το πρωτόδικο δικαστήριο παρερμήνευσε τα γεγονότα και δεν έδωσε τη δέουσα βαρύτητα στα τεκμήρια που τέθηκαν ενώπιον του, τα οποία έπρεπε, όπως λέχθηκε να οδηγήσουν σε διαφορετικό συμπέρασμα.
Το πρώτο θέμα που προβλήθηκε είναι η απουσία δικαιοδοσίας για εκδίκαση της υπόθεσης. Η συμφωνία έγινε τηλεφωνικώς και περιλάμβανε, όπως εισηγήθηκε η ενάγουσα, υποχρέωση παραλαβής των καρβούνων από τα υποστατικά του εναγόμενου 1, στη Λευκωσία.
Για αντίκριση του εγειρόμενου θέματος πρέπει να σχολιάσουμε το αντικείμενο της έφεσης που είναι η αξιολόγηση. Από εκεί αρχίζει και εκεί τελειώνει η εμβέλεια εξέτασης της παρούσας έφεσης.
Το πρωτόδικο δικαστήριο απομόνωσε φράσεις από τη μαρτυρία του Αντώνη Πρωτοπαπά και κατέληξε σε συμπέρασμα αναξιοπιστίας εισηγήθηκε ο συνήγορος της εφεσείουσας. Αυτό δε μας βρίσκει σύμφωνους. Έχουμε διεξέλθει το σύνολο της μαρτυρίας του εν λόγω μάρτυρα και θεωρούμε το συμπέρασμα της πρωτόδικου δικαστή ορθό. Η όλη μαρτυρία για ύπαρξη μιας τρίτης νομικής οντότητας, μιας εταιρείας, με την οποία κατ΄ισχυρισμό είχε κάμει τη συναλλαγή ο εφεσίβλητος θεωρούμε ότι ορθώς δεν έπεισε ότι ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα. Παράλληλα ούτε ο περί εμπλοκής των δυο σε νέα παραγγελία καρβούνων από την Αίγυπτο, μπορούσε να πείσει για τα διαδραματισθέντα όπως τα περιέγραψε ο εν λόγω μάρτυρας.
Ταυτοχρόνως, η εμπλοκή της εφεσείουσας στη συναλλαγή στηρίχθηκε στα λεγόμενα του Α. Πρωτοπαπά, όπως τα περιέγραψε στο δικαστήριο ο εφεσίβλητος, η μαρτυρία του οποίου έγινε πιστευτή από το δικαστήριο.
Υπήρχαν ενώπιον του πρωτόδικου δικαστηρίου δυο εκ διαμέτρου αντίθετες εκδοχές. Προτίμησε, αξιολογώντας το σύνολο της μαρτυρίας, την εκδοχή του εφεσίβλητου. Δεν θεωρούμε ότι υπάρχει οποιοδήποτε περιθώριο επέμβασης μας. Η εκδοχή που δόθηκε για την εμπλοκή της εφεσείουσας στην επιχείρηση πώλησης καρβούνων έχει τη λογική της, εξ ου και η, όπως αποτελεί αποδεχτό γεγονός, κατάθεση των £1.500 στον τραπεζικό λογαριασμό της εφεσείουσας. Δεν έπεισε η εκδοχή περί προβλημάτων της υποτιθέμενης εταιρείας. Το συμπέρασμα του πρωτόδικου δικαστηρίου, στηριζόμενο στην αποδεχθείσα εκδοχή των γεγονότων, δικαιολογήθηκε επαρκώς και δεν βλέπουμε λόγο επέμβασης.
Επανερχόμεθα στο συμπέρασμα του πρωτόδικου δικαστηρίου ότι δικαιοδοσία είχε το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου. Από τη στιγμή που έγινε αποδεχτό ότι, η μεταξύ των διαδίκων συμφωνία, προνοούσε παράδοση της παραγγελθείσας ποσότητας καρβούνων στην Αργάκα, και υπήρξε, χωρίς αμφισβήτηση, μη παράδοση καρβούνων στον εφεσίβλητο, δικαιοδοσία αποκτούσε το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου.
Η παραγρ. (α) του εδαφίου (1) του Άρθρου 21 του περί Δικαστηρίων Νόμου (Ν. 14/60) που καθορίζει την κατά τόπο αρμοδιότητα των Επαρχιακών Δικαστηρίων, ορίζει:
«(α) η βάσις της αγωγής έχει προκύψει είτε καθ' ολοκληρίαν είτε εν μέρει εντός των ορίων της επαρχίας δι' ην το δικαστήριον καθιδρύθη.»
Το πιο πάνω άρθρο συνδυαζόμενο και με το Άρθρο 2 του Νόμου όπου προσδιορίζεται η «βάση αγωγής».
Το αγώγιμο δικαίωμα του εφεσίβλητου στην προκείμενη υπόθεση, ήταν η επιστροφή του ποσού των £1.500 που κατατέθηκαν σε τραπεζικό λογαριασμό στην Πόλη Χρυσοχούς και διεκδικήθηκαν μετά τη μη παράδοση της ποσότητας καρβούνων, στην Αργάκα, και πάλι εντός της δικαιοδοσίας του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου. Συνεπώς το επιχείρημα δεν έχει έρεισμα και απορρίπτεται.
Ως προς το δεύτερο επιχείρημα για απουσία αγώγιμου δικαιώματος εναντίον της εφεσείουσας, έχουμε ήδη ασχοληθεί. Τα χρήματα κατατέθηκαν στο λογαριασμό της, αφού εξηγήθηκε στον εφεσείοντα, όπως αποδέχτηκε το πρωτόδικο δικαστήριο, ότι «τη δουλειά» (των καρβούνων) την έκανε ο Α. Πρωτοπαπάς με τη σύζυγο του, εφεσείουσα. Τα περί προβλημάτων της εταιρείας, που οδήγησαν στην εντολή για κατάθεση στο λογαριασμό της εφεσείουσας, δεν έγιναν, και ορθώς κατά την άποψη μας, δεκτά. Συνεπώς, ούτε αυτό το επιχείρημα έχει έρεισμα. Τα ίδια ισχύουν και για το τρίτο επιχείρημα περί αντιπροσώπευσης της εφεσείουσας από τον Α. Πρωτοπαπά. Δεν έχουμε πεισθεί ότι υπάρχει οποιοδήποτε λάθος στον τρόπο αξιολόγησης της μαρτυρίας και στο αναπόφευκτο συμπέρασμα ότι ο Α. Πρωτοπαπάς και η εφεσείουσα σύζυγος του «έκαμναν τη δουλειά (πώλησης καρβούνων) μαζί.»
Από τη στιγμή που το πρωτόδικο δικαστήριο έχει αποδεχτεί την ύπαρξη συμβατικής υποχρέωσης που έχει αθετηθεί, με υπαιτιότητα των τότε δυο εναγομένων, ορθώς εξέδωσε απόφαση υπέρ του εφεσίβλητου για επιστροφή του ποσού των €1.500 και παρέλκει οποιαδήποτε συζήτηση επί του θέματος του αδικαιολόγητου πλουτισμού.
Συνακόλουθα, η έφεση απορρίπτεται με έξοδα υπέρ του εφεσίβλητου και εναντίον της εφεσείουσας, όπως αυτά θα υπολογιστούν.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.