|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2011) 1 ΑΑΔ 1896
26 Οκτωβρίου, 2011
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ZAHID KHAN SARDAR GUL
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΤΙΣ ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ, ΩΣ ΥΠΟΔΙΚΟΣ,
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ
ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ HABEAS CORPUS,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 11, 30, 34 ΚΑΙ 35
ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 5 ΚΑΙ 6 ΤΗΣ
ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
2. ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ
ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ,
3. ΑΡΧΗΓΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΣΤΙΣ 09/09/11 ΣΥΝΕΛΑΒΑΝ ΚΑΙ ΕΘΕΣΑΝ
ΥΠΟ ΚΡΑΤΗΣΙΝ ΣΤΙΣ ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ, ΩΣ ΥΠΟΔΙΚΟ, ΣΤΗΝ ΥΠ' ΑΡ. 15986/2011 ΠΟΙΝΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ
ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ,
ΤΟΝ ZAHID KHAN SARDAR GUL, ΠΑΡΑΚΟΥΟΝΤΑΣ
ΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΚΑΙ/ Ή ΔΙΑΤΑΓΗ ΤΟΥ
ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ ΚΑΘ' Ο,ΤΙ
Ο ΑΙΤΗΤΗΣ ΕΚΠΛΗΡΩΣΕ ΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΩΣ ΙΣΧΥΡΙΖΟΝΤΑΙ ΤΟ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟ ΠΟΥ ΠΑΡΕΔΩΣΕ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΑΙΤΗΤΩΝ ΑΣΥΛΟΥ ΣΤΙΣ 16/10/2009
ΚΑΙ/ Ή ΣΕ ΑΛΛΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ
ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΤΟΥ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ, ΕΙΝΑΙ ΠΛΑΣΤΟ
ΚΑΙ ΤΟΥΤΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΒΑΣΙΝ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΕΩΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
2. ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ
ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ,
3. ΑΡΧΗΓΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΣΤΙΣ 09/09/11 ΣΥΝΕΛΑΒΑΝ ΚΑΙ ΕΘΕΣΑΝ
ΤΟΝ ZAHID KHAN SARDAR GUL, ΥΠΟ ΚΡΑΤΗΣΙΝ
ΣΤΙΣ ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ, ΟΠΟΥ ΚΡΑΤΕΙΤΑΙ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ, ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΤΟΝ ΑΦΗΣΟΥΝ ΕΚΕΙ ΜΕΧΡΙ
ΤΗΝ ΕΚΔΙΚΑΣΙΝ ΤΗΣ ΥΠ' ΑΡ. 15986/2011
ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΥΠΟΘΕΣΕΩΣ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΤΟΝ
ΚΡΑΤΟΥΝ ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟ ΚΑΘ' ΟΤΙ ΙΣΧΥΡΙΖΟΝΤΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΤΟΥΣ ΠΑΡΕΔΩΣΕ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΤΟΥ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΑΣΥΛΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΠΛΑΣΤΟ.
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 111/2011)
Προνομιακά εντάλματα ― Habeas Corpus ― Έκδοση διατάγματος απελευθέρωσης του αιτητή και απόφανση ότι απλή υποψία ότι το διαβατήριο του ήταν πλαστό δεν μπορούσε να εκληφθεί ως μη τήρηση των όρων απόλυσής του.
Προνομιακά εντάλματα ― Habeas Corpus ― H αίτηση για την έκδοση διατάγματος της φύσεως Habeas Corpus ― Οι Σχετικοί Αγγλικοί Διαδικαστικοί Κανονισμοί προϋποθέτουν όπως η ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση υπογράφεται από τον ίδιο τον αιτητή.
Δικηγόροι ― Ένορκη δήλωση από δικηγόρο ― Δεν καθιστούσε άκυρη η διαδικασία το γεγονός ότι η ένορκη δήλωση που συνόδευε την αίτηση για την έκδοση διατάγματος Habeas Corpus έγινε από το δικηγόρο του αιτητή και όχι από τον ίδιο.
Πολιτική Δικονομία ― Παρατυπία ― Διαταγή 64 ― Το ζήτημα της παρατυπίας σε πρωτογενείς αιτήσεις ― Πότε δεν προκαλείται οποιαδήποτε παραπλάνηση στην άλλη πλευρά εξαιτίας της παρατυπίας, και πότε μπορεί να θεωρηθεί ως απλή και θεραπεύσιμη παρατυπία.
Ο αιτητής επεδίωξε την έκδοση εντάλματος της φύσεως Habeas Corpus, με το οποίο να διατασσόταν η προσαγωγή του αιτητή ενώπιον του Δικαστηρίου, για να διατασσόταν η άμεση απελευθέρωση του.
Ήταν η θέση του ότι παράνομα συνελήφθη και τέθηκε υπό κράτηση στις κεντρικές φυλακές για το λόγο ότι δεν εκπλήρωσε τους όρους που του έθεσε το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού σε ποινική υπόθεση.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Στην προκειμένη περίπτωση η ένορκη δήλωση που συνόδευε την αίτηση και η οποία έγινε από το δικηγόρο του αιτητή ήταν στην προκειμένη ζήτημα περισσότερο δεοντολογικό και δεν καθιστούσε άκυρη τη διαδικασία, η διπλή ιδιότητα του δικηγόρου και μάρτυρα.
2. Η δε απουσία τίτλου στην ένορκη δήλωση του δικηγόρου αποτελούσε θεραπεύσιμη παρατυπία και δόθηκαν οδηγίες όπως για τη σύνταξη της απόφασης του Δικαστηρίου τεθεί ως όρος η διόρθωση της παρατυπίας, με την καταχώριση νέας ένορκης δήλωσης.
3. Στην ένορκη δήλωση του δικηγόρου δεν αναγραφόταν ρητά οτιδήποτε σε σχέση με οποιαδήποτε αδυναμία του αιτητή να προβεί στην ένορκη δήλωση, λόγω του περιορισμού της ελευθερίας του. Όμως, από τα όσα ανέφερε ο δικηγόρος στην ένορκη δήλωση του, ο αιτητής βρισκόταν υπό κράτηση στις κεντρικές φυλακές και ο ίδιος ήταν εξουσιοδοτημένος από τον αιτητή να προβεί στην ένορκη δήλωση, η οποία προετοιμάστηκε στη βάση των όσων ο ίδιος είχε αναφέρει στο δικηγόρο του και στη βάση των όσων περιήλθαν εις γνώση του δικηγόρου. Επομένως στην ένορκη δήλωση υπήρχε επαρκής εξήγηση γιατί δεν την υπέγραψε ο ίδιος ο αιτητής, αλλά ο δικηγόρος του.
4. Το Δικαστήριο διέταξε την παράδοση των οποιωνδήποτε ταξιδιωτικών εγγράφων του αιτητή στην Αστυνομία. Δεδομένου ότι το διαβατήριο του βρισκόταν στην κατοχή των Αρχών τα τελευταία δύο περίπου χρόνια, θα έπρεπε να θεωρηθεί ότι ήταν το ταξιδιωτικό έγγραφο το οποίο χρησιμοποίησε ο αιτητής από το χρόνο άφιξης του στην Κύπρο και επομένως ότι ο όρος που έθεσε το Δικαστήριο είχε ικανοποιηθεί.
5. Δεν ήταν ορθή η θέση των καθ' ων η αίτηση ότι, επειδή κατά τις υποψίες της Αστυνομίας- η οποία είχε στην κατοχή της αυτό το έγγραφο για τα τελευταία περίπου δύο χρόνια- το έγγραφο αυτό ήταν πλαστό, δεν έπρεπε να θεωρηθεί ότι ικανοποιήθηκε ο όρος του Δικαστηρίου για παράδοση ταξιδιωτικών εγγράφων.
6. Η Αστυνομία είχε υποχρέωση να διερευνήσει το ζήτημα αυτό κατά τα τελευταία δύο χρόνια και να καταλήξει σε σαφή συμπεράσματα, στα οποία προφανώς δεν έχει καταλήξει, εφόσον όταν ο αιτητής κατηγορήθηκε για άλλα αδικήματα, αυτός δεν κατηγορήθηκε και για κυκλοφορία πλαστού εγγράφου. Εν πάση περιπτώσει, ούτε και μέχρι την ημερομηνία εκδίκασης είχε κατηγορηθεί ο αιτητής για κατοχή ή κυκλοφορία πλαστού εγγράφου.
7. Επειδή θεωρείτο ότι με την παράδοση του ταξιδιωτικού εγγράφου που είχε ο αιτητής, στην Αστυνομία, ουσιαστικά ικανοποιήθηκε ο όρος του Επαρχιακού Δικαστηρίου, η σύλληψη και κράτηση του ήταν παράνομη η αίτηση για την έκδοση διατάγματος της φύσεως Habeas Corpus, εγκρίθηκε.
8. Αν τα πράγματα ήσαν όπως τα θεωρούσαν οι καθ' ων η αίτηση, τότε θα εσήμαινε ότι με την απλή υποψία της Αστυνομίας, ότι ένα ταξιδιωτικό έγγραφο είναι πλαστό, θα μπορούσε κάποιος, του οποίου διατάχθηκε η απόλυση υπό τον όρο της παράδοσης του ταξιδιωτικού του εγγράφου, να κρατείτο επ' αόριστο και αυτό παρά το τεκμήριο της αθωότητας το οποίο ισχύει σύμφωνα με το δίκαιο μας.
Η αίτηση εγκρίθηκε με έξοδα υπέρ του αιτητή.
Αναφερόμενη Υπόθεση:
Satter v. Δημοκρατίας κ.ά., Προσφυγή Aρ. 1320/2009, ημερ. 3/11/2009.
Aίτηση.
Στ. Στυλιανού και Χρ. Γαβριηλίδης, για τον Αιτητή.
Ι. Δημητρίου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας και Μ. Σπανού (κα), Aσκούμενη Δικηγόρος, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα.
Αιτητής παρών.
Ex tempore
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Με την αίτηση αυτή ζητείται η έκδοση εντάλματος της φύσεως Habeas Corpus, με το οποίο να διατάσσεται η προσαγωγή του αιτητή ενώπιον του Δικαστηρίου, για να διαταχθεί η άμεση απελευθέρωσή του.
Είναι η θέση του αιτητή ότι στις 9/9/2011 αυτός συνελήφθη και τέθηκε υπό κράτηση στις κεντρικές φυλακές για το λόγο ότι δεν εκπλήρωσε τους όρους που του έθεσε το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού στην Ποινική Υπόθεση Aρ. 15986/2011. Είναι θέση του ότι η σύλληψη και κράτησή του από τις 9/9/2011 μέχρι σήμερα είναι παράνομη και ως εκ τούτου αυτός δικαιούται στο ζητούμενο προνομιακό ένταλμα.
Στην ένσταση των καθ'ων η αίτηση, η οποία καταχωρίστηκε σήμερα, υπάρχουν δύο προδικαστικές ενστάσεις, τις οποίες το Δικαστήριο άκουσε στο πλαίσιο της ακρόασης της αίτησης. Η πρώτη προδικαστική ένσταση αφορά στο γεγονός ότι την ένορκη δήλωση προς υποστήριξη της αίτησης υπέγραψε ο δικηγόρος κ. Στυλιανός Στυλιανού, ο οποίος εμφανίστηκε και ως δικηγόρος του αιτητή στην παρούσα διαδικασία από την πρώτη φορά που η υπόθεση αυτή τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου μέχρι πριν λίγα λεπτά σήμερα, όταν τον αντικατέστησε ο δικηγόρος κ. Χρίστος Γαβριηλίδης, εκ μέρους του οποίου καταχωρήθηκε και η αίτηση. Η δεύτερη προδικαστική ένσταση αφορά στο παράτυπο της ένορκης δήλωσης του κ. Στυλιανού προς υποστήριξη της αίτησης, καθότι σε αυτή δεν αναγράφεται ο τίτλος της αίτησης, με αποτέλεσμα να μην καθορίζεται ουσιαστικά το πλαίσιο της υπόθεσης για την οποία ορκίστηκε ο κ. Στυλιανού και να μην προσδιορίζονται οι αντίδικοι.
Θα εξετάσω πρώτα τις δύο προδικαστικές ενστάσεις και στη συνέχεια την ουσία της υπόθεσης.
Είναι θεμελιωμένο ότι είναι άκρως ανεπιθύμητο δικηγόροι που χειρίζονται υποθέσεις να είναι ταυτόχρονα και μάρτυρες στις υποθέσεις τις οποίες χειρίζονται. Αυτή η διπλή ιδιότητα θεωρείται ως αντιδεοντολογική και επομένως μη επιθυμητή. Κατά την κρίση μου όμως, το ζήτημα αυτό είναι περισσότερο δεοντολογικό και αφορά το δικηγόρο ο οποίος εμφανίστηκε για τον αιτητή και ταυτόχρονα υπέγραψε και την ένορκη δήλωση. Δεν θεωρώ δηλαδή ότι η διπλή ιδιότητα του αιτητή και του μάρτυρα καθιστά την ένορκη δήλωση του κ. Στυλιανού στην παρούσα διαδικασία άκυρη. Όσον αφορά την παρατυπία της ένορκης δήλωσης του κ. Στυλιανού παρατηρώ τα εξής. Πράγματι στην ένορκη δήλωση δεν υπάρχει οποιοσδήποτε τίτλος της υπόθεσης, στα πλαίσια της οποίας ο κ. Στυλιανού υπέγραψε την ένορκη δήλωση. Ούτε καν το Δικαστήριο ενώπιον του οποίου εκκρεμεί η υπόθεση δεν αναφέρεται σε αυτήν, όπως βέβαια ούτε και οι διάδικοι.
Η ευπαίδευτη συνήγορος για τους καθ'ων η αίτηση με παρέπεμψε σε απόφαση του αδελφού Δικαστή κ. Πασχαλίδη στη Satter v. Δημοκρατίας κ.ά., Προσφυγή Aρ. 1320/2009, ημερ. 3/11/2009. Στην υπόθεση εκείνη ο αδελφός Δικαστής αναφέρθηκε στη σημασία του ορθού τύπου στην περίπτωση ενόρκων δηλώσεων, ιδιαίτερα σε ενδιάμεσες αιτήσεις, όπως ήταν η αίτηση που είχε ενώπιόν του. Στην προκείμενη περίπτωση αναγνωρίζω ότι υπάρχει παρατυπία για τους προαναφερόμενους λόγους, όμως η αίτηση αυτή είναι πρωτογενής, δεν είναι ενδιάμεση. Κατά την εκτίμηση μου δεν προκλήθηκε οποιαδήποτε παραπλάνηση στην άλλη πλευρά εξαιτίας της παρατυπίας, εφόσον είναι προφανές ότι η ένορκη δήλωση του κ. Στυλιανού κατατέθηκε προς υποστήριξη της παρούσας αίτησης για Habeas Corpus και επομένως καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η παρατυπία μπορεί να θεωρηθεί ως απλή και θεραπεύσιμη παρατυπία, δυνάμει των προνοιών της Διαταγής 64 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας. Μια παρατυπία όμως πρέπει να θεραπεύεται και να μην αφήνεται να συνεχίσει επ' αόριστο. Ως εκ τούτου, δίνονται οδηγίες όπως για τη σύνταξη της απόφασης του Δικαστηρίου στην παρούσα υπόθεση τεθεί ως όρος η διόρθωση της παρατυπίας, με την καταχώριση νέας ένορκης δήλωσης του κ. Στυλιανού στην οποία να υπάρχει η ορθή επικεφαλίδα στην οποία θα αναγράφεται το Δικαστήριο ενώπιον του οποίου εκκρεμεί και οι διάδικοι.
Όσον αφορά την ουσία της υπόθεσης παρατηρώ τα εξής. Σύμφωνα με το σχετικό αγγλικό Διαδικαστικό Κανονισμό, η αίτηση θα έπρεπε να συνοδευόταν από ένορκη δήλωση από τον ίδιο τον κρατούμενο, τον αιτητή δηλαδή, εκτός αν αυτό δεν ήταν δυνατό λόγω του περιορισμού της ελευθερίας του, οπότε και θα μπορούσε να γίνει από άλλο πρόσωπο. Στην ένορκη δήλωση του κ. Στυλιανού δεν αναγράφεται ρητά οτιδήποτε σε σχέση με οποιαδήποτε αδυναμία του αιτητή να προβεί στην ένορκη δήλωση, λόγω του περιορισμού της ελευθερίας του από τις 9/9/2011. Όμως, από τα όσα ανέφερε ο κ. Στυλιανού στην ένορκη δήλωση του, ημερομηνίας 21/9/2011, ο αιτητής βρισκόταν υπό κράτηση στις κεντρικές φυλακές από τις 9/9/2011 και ο ίδιος ο κ. Στυλιανού ήταν εξουσιοδοτημένος από τον αιτητή να προβεί στην ένορκη δήλωση, η οποία προετοιμάστηκε στη βάση των όσων ο αιτητής είχε αναφέρει στο δικηγόρο του και στη βάση των όσων περιήλθαν εις γνώση του δικηγόρου στην Ποινική Υπόθεση Aρ. 15986/2011, του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού. Θεωρώ επομένως ότι στην ένορκη δήλωση υπάρχει επαρκής εξήγηση γιατί την ένορκη δήλωση δεν υπέγραψε ο ίδιος ο αιτητής, αλλά ο δικηγόρος του.
Όσον αφορά τα γεγονότα της υπόθεσης, αυτά ουσιαστικά φαίνονται στην ένορκη δήλωση του κ. Διονύσιου Διονυσίου, Αστυφύλακα 530, του Τμήματος Ανιχνεύσεως Εγκλημάτων Λευκωσίας και εξεταστή της υπόθεσης, η οποία συνοδεύει την ένσταση. Στην ένορκη δήλωση αναγράφεται ουσιαστικά ότι από 16/10/2009, όταν ο αιτητής κλήθηκε στην Υπηρεσία Ασύλου για να εξηγήσει τους λόγους της αίτησης του για πολιτικό άσυλο, του ζητήθηκε το διαβατήριο του. Αυτός παρουσίασε ένα διαβατήριο του Αφγανιστάν με αριθμό OR197404 στο οποίο αναγραφόταν το όνομα του αιτητή και η φωτογραφία του. Στη συνέχεια, σχεδόν δύο χρόνια αργότερα, στις 9/9/2011, ο αιτητής κατηγορήθηκε ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού στην προαναφερόμενη ποινική υπόθεση για διάφορα αδικήματα. Το Δικαστήριο στις 12/9/2011 διέταξε όπως ο αιτητής αφεθεί ελεύθερος υπό όρους, μεταξύ των οποίων ήταν και η παράδοση των ταξιδιωτικών του εγγράφων στην Αστυνομία. Μετά από εξηγήσεις του αιτητή διαπιστώθηκε ότι το προαναφερόμενο διαβατήριο του βρισκόταν στην κατοχή της ΥΠΕΓΕ και ήταν, κατά την άποψη της Αστυνομίας, πλαστό. Εφόσον ήταν πλαστό δεν θεωρήθηκε από την Αστυνομία ως έγκυρο ταξιδιωτικό έγγραφο και επομένως κρίθηκε ότι ο αιτητής παρέβηκε τον προαναφερόμενο όρο που έθεσε το Δικαστήριο για να αφεθεί ελεύθερος και κατά συνέπεια αυτός συνελήφθη και κρατείται από τότε μέχρι σήμερα.
Εξέτασα με προσοχή τα ενώπιόν μου στοιχεία και δεν μπορώ να συμφωνήσω με τη θέση των καθ'ων η αίτηση. Κατά την κρίση μου, το Δικαστήριο διέταξε την παράδοση των οποιωνδήποτε ταξιδιωτικών εγγράφων του αιτητή στην Αστυνομία. Δεδομένου ότι το προαναφερόμενο διαβατήριο του βρισκόταν στην κατοχή των Αρχών τα τελευταία δύο περίπου χρόνια, θα πρέπει να θεωρηθεί ότι ήταν το ταξιδιωτικό έγγραφο το οποίο χρησιμοποίησε ο αιτητής από το χρόνο άφιξης του στην Κύπρο και επομένως ότι ο όρος που έθεσε το Δικαστήριο είχε ικανοποιηθεί. Το Δικαστήριο βέβαια, δεν διευκρίνισε ποιο ταξιδιωτικό έγγραφο θα έπρεπε να παραδώσει ο αιτητής στην Αστυνομία. Όμως, η θέση των καθ'ων η αίτηση ότι, επειδή κατά τις υποψίες της Αστυνομίας, η οποία όπως ανέφερα έχει στην κατοχή της αυτό το έγγραφο για τα τελευταία περίπου δύο χρόνια, το έγγραφο αυτό είναι πλαστό, δεν πρέπει να θεωρηθεί ότι ικανοποιήθηκε ο όρος του Δικαστηρίου για παράδοση ταξιδιωτικών εγγράφων, δεν με βρίσκει σύμφωνο. Κατά την άποψή μου η Αστυνομία είχε υποχρέωση να διερευνήσει το ζήτημα αυτό κατά τα τελευταία δύο χρόνια και να καταλήξει σε σαφή συμπεράσματα, στα οποία προφανώς δεν έχει καταλήξει, εφόσον μέχρι τις 9/9/2011, όταν ο αιτητής κατηγορήθηκε για άλλα αδικήματα, αυτός δεν κατηγορήθηκε και για κυκλοφορία πλαστού εγγράφου. Εν πάση περιπτώσει, ούτε και μέχρι σήμερα έχει κατηγορηθεί ο αιτητής για κατοχή ή κυκλοφορία πλαστού εγγράφου.
Για τους λόγους που προσπάθησα να εξηγήσω και ειδικά επειδή θεωρώ ότι με την παράδοση του ταξιδιωτικού εγγράφου που είχε ο αιτητής, στην Αστυνομία, ουσιαστικά ικανοποιήθηκε ο όρος του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, κρίνω ότι η σύλληψη και κράτηση του από τις 9/9/2011 είναι παράνομη και επομένως εγκρίνεται η αίτηση για την έκδοση διατάγματος της φύσεως Habeas Corpus. Αν τα πράγματα ήσαν όπως θεωρούν οι καθ'ων η αίτηση, τότε θα σήμαινε ότι με την απλή υποψία της Αστυνομίας, ότι ένα ταξιδιωτικό έγγραφο είναι πλαστό, θα μπορούσε κάποιος, του οποίου διατάχθηκε η απόλυση υπό τον όρο της παράδοσης του ταξιδιωτικού του εγγράφου, να κρατείται επ' αόριστο και αυτό παρά το τεκμήριο της αθωότητας το οποίο ισχύει σύμφωνα με το δίκαιο μας.
Τα έξοδα υπέρ του αιτητή να υπολογιστούν από τον αρμόδιο Πρωτοκολλητή. Τα έξοδα των μεταφραστών να καταβληθούν από τη Δημοκρατία.
Η αίτηση εγκρίνεται με έξοδα υπέρ του αιτητή.