|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Δεν έχει εντοπιστεί νομοθεσία ή απόφαση ή δικονομικός θεσμός στον οποίο να κάνει αναφορά η απόφαση αυτή
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
(2011) 1 ΑΑΔ 1808
20 Οκτωβρίου, 2011
[ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ, ΕΜΠΟΡΕΥΟΜΕΝΗ ΥΠΟ
ΤΗΝ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΕΠΩΝΥΜΙΑ KATERINA TRAVEL,
Εφεσείουσα-Ενάγουσα,
v.
TUI POLAND SP.ZO.O,
Εφεσίβλητης-Εναγόμενης.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 251/2008)
Ευρωπαϊκός Εκτελεστός Τίτλος ― Κανονισμός (ΕΚ) 805/2004 ― Στόχος η θέσπιση ενός Ευρωπαϊκού εκτελεστού τίτλου για τις μη αμφισβητούμενες αξιώσεις ― Καθορίζει τους βασικούς κανόνες προς διασφάλιση ότι οι αποφάσεις, οι δικαστικοί συμβιβασμοί και δημόσια έγγραφα που αφορούν μη αμφισβητούμενες αξιώσεις μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθερα, καταργουμένης της διαδικασίας εγγραφής και αναγνώρισης στο κράτος όπου επιδιώκεται η εκτέλεση ― Αφ' ης στιγμής, μια απόφαση πιστοποιείται ως Ευρωπαϊκός Εκτελεστός Τίτλος από το Δικαστήριο προέλευσης, θεωρείται, για σκοπούς εκτέλεσης, ως εκδοθείσα στο κράτος μέλος στο οποίο ζητείται η εκτέλεση, άνευ ανάγκης λήψης ενδιάμεσων μέτρων στο κράτος εκτέλεσης.
Ευρωπαϊκός Εκτελεστός Τίτλος ― Κανονισμός (ΕΚ) 805/2004 ― Η ερμηνεία της παραγράφου (δ) του Άρθρου 6 του Κανονισμού ― Εάν σε μια μη αμφισβητούμενη αξίωση, ο σκοπός της σύμβασης κείται εκτός της δραστηριότητας ή του επαγγέλματος του οφειλέτη και ο οφειλέτης είναι ο καταναλωτής, τότε σε μια τέτοια περίπτωση, μπορεί να εκδοθεί πιστοποίηση μόνο εάν η απόφαση εκδόθηκε στο κράτος μέλος όπου έχει την κατοικία του ο οφειλέτης.
Αίτηση της εφεσείουσας με την οποία ζήτησε από το Επαρχιακό Δικαστήριο την έκδοση Πιστοποιητικού Ευρωπαϊκού Εκτελεστού Τίτλου απόφασης, σύμφωνα με το Παράρτημα Ι του Κανονισμού (ΕΚ) αρ. 805/2004) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, είχε απορριπτική κατάληξη. Σύμφωνα με την πρωτόδικη κρίση, στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν εφαρμόζονταν οι προϋποθέσεις του Άρθρου 6(1)(δ) του Κανονισμού ΕΚ 805/2004.
Η εφεσείουσα προσέβαλε την ορθότητα της πιο πάνω απόφασης υποστηρίζοντας ότι υπήρξε εσφαλμένη ερμηνεία από το πρωτόδικο Δικαστήριο ως προς τις πρόνοιες του Κανονισμού 805/2004.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Στην υπό εξέταση περίπτωση ήταν ήδη έκδηλο και δεδομένο ότι η εφεσίβλητη δεν είχε την έδρα ή κατοικία της στην Κύπρο, αλλά στην Πολωνία.
2. Εσφαλμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο ερμήνευσε τις διατάξεις της παρ. (δ) του Άρθρου 6 του Κανονισμού 805/2004 και εσφαλμένα έκρινε ότι συνιστούσαν εμπόδιο στην έγκριση της αίτησης αφενός το γεγονός ότι η εφεσίβλητη δεν είχε την κατοικία της στην Κύπρο και αφετέρου το άλλο γεγονός ότι η απαίτηση δεν αφορούσε σε σύμβαση για σκοπό ο οποίος ενέπιπτε εκτός των επαγγελματικών δραστηριοτήτων της εφεσίβλητης.
3. Σύμφωνα με την ορθή ερμηνεία της παρ. (δ), η προϋπόθεση ότι η απόφαση θα πρέπει να έχει εκδοθεί στο κράτος μέλος όπου συνήθως κατοικεί ο οφειλέτης, εφαρμόζεται ως προϋπόθεση μόνο στις περιπτώσεις όπου πέραν του ότι η αξίωση είναι μη αμφισβητούμενη, επιπρόσθετα ο σκοπός της σύμβασης κείται εκτός της δραστηριότητας ή του επαγγέλματος του οφειλέτη και ο οφειλέτης είναι ο καταναλωτής.
4. Εάν σε μια μη αμφισβητούμενη αξίωση, ο σκοπός της σύμβασης κείται εκτός της δραστηριότητας ή του επαγγέλματος του οφειλέτη και ο οφειλέτης είναι ο καταναλωτής, τότε σε μια τέτοια περίπτωση, μπορεί να εκδοθεί πιστοποίηση μόνο εάν η απόφαση εκδόθηκε στο κράτος μέλος όπου έχει την κατοικία του ο οφειλέτης.
5. Επομένως, ο περιορισμός στην παρα. (δ) του Άρθρου 6 δεν εφαρμοζόταν στην προκείμενη περίπτωση, αφού ο σκοπός της σύμβασης ήταν εντός και όχι εκτός των επαγγελματικών δραστηριοτήτων του Πολωνού οφειλέτη, δηλαδή της εφεσίβλητης και, επομένως, δεν ίσχυε η προϋπόθεση ότι η απόφαση θα έπρεπε να είχε εκδοθεί στη χώρα κατοικίας ή έδρας της, δηλαδή στην Πολωνία. Μπορούσε να εκδοθεί, όπως και εκδόθηκε στη χώρα προέλευσης, δηλαδή την Κύπρο. Συνακόλουθα, εσφαλμένα δεν εγκρίθηκε η αίτηση πρωτόδικα.
Η έφεση είχε επιτυχή κατάληξη και η πρωτόδικη απόφαση παραμερίστηκε με έξοδα. Εκδόθηκε διάταγμα για έκδοση Πιστοποιητικού Ευρωπαϊκού Εκτελεστού τίτλου.
Έφεση.
Έφεση από την εφεσείουσα εναντίον της απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού (Xατζηγιάννη, A.E.Δ.), (Αγωγή Aρ. 6379/2005), ημερομ. 13.2.2008.
Αλ. Φράγκου, για την Εφεσείουσα.
M. Jude με Χρ. Κληρκώτου, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Κληρίδης, Δ..
ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ.: Η εφεσείουσα, ως ενάγουσα στην αγωγή αρ. 6379/05 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, εξασφάλισε μονομερώς την έκδοση απόφασης υπέρ της και εναντίον της εφεσίβλητης-εναγομένης, κατόπιν απόδειξης της απαίτησής της η οποία ακολούθησε την παράλειψη της δεύτερης να καταχωρήσει σημείωμα εμφάνισης στην αγωγή.
Η εφεσίβλητη είναι εταιρεία με έδρα την Πολωνία και, κατόπιν διατάγματος που είχε εκδώσει το Δικαστήριο, επιτράπηκε και διενεργήθηκε επίδοση της ειδοποίησης του Κλητηρίου προς αυτήν εκτός δικαιοδοσίας με διπλοσυστημένη επιστολή. Της έκδοσης της απόφασης, ακολούθησε η έκδοση Βεβαίωσης από το Δικαστήριο, δυνάμει των Αρθρων 54 και 58 του Κανονισμού 44/2001 του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη Διεθνή Δικαιοδοσία Αναγνώρισης και Εκτέλεσης Αποφάσεων σε Αστικές και Εμπορικές Υποθέσεις. Επιπρόσθετα, η εφεσείουσα με άλλη αίτησή της ζήτησε από το Δικαστήριο την έκδοση Πιστοποιητικού Ευρωπαϊκού Εκτελεστού Τίτλου απόφασης, σύμφωνα με το Παράρτημα Ι του Κανονισμού (ΕΚ) αρ. 805/2004) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου. Ανώτερος Επαρχιακός Δικαστής που επιλήφθηκε αυτής της μονομερούς αίτησης της εφεσείουσας την απέρριψε με αιτιολογημένη ενδιάμεση απόφασή του. Λόγο της απόρριψης της αίτησης της εφεσείουσας απετέλεσε η κρίση του Δικαστηρίου ότι στην υπό εξέταση περίπτωση δεν εφαρμόζονταν οι προϋποθέσεις του Αρθρου 6(1)(δ) του Κανονισμού ΕΚ 805/2004.
Με την παρούσα έφεσή της, η εφεσείουσα προσβάλλει την ορθότητα της πρωτόδικης κρίσης, προβάλλοντας ένα κύριο Λόγο Έφεσης, κάτω από τον οποίο και εγείρει επί μέρους επιχειρηματολογία για να υποστηρίξει τη θέση της.
Σημειώνουμε ότι κατά την εκδίκαση της έφεσης εκπροσωπήθηκε στο Εφετείο και η εφεσίβλητη, η οποία και υποστήριξε την ορθότητα της υπό έφεση απόφασης.
Λόγος Έφεσης αρ. 1 - Η κατ' ισχυρισμό εσφαλμένη ερμηνεία του πρωτόδικου Δικαστηρίου ως προς τις πρόνοιες του Κανονισμού 805/2004.
Εισαγωγικά αναφέρουμε ότι ο στόχος του Κανονισμού 805/2004 ήταν η θέσπιση ενός Ευρωπαϊκού εκτελεστού τίτλου για τις μη αμφισβητούμενες αξιώσεις. Ο Κανονισμός καθορίζει τους βασικούς κανόνες προς διασφάλιση ότι οι αποφάσεις, οι δικαστικοί συμβιβασμοί και δημόσια έγγραφα που αφορούν μη αμφισβητούμενες αξιώσεις μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθερα, καταργουμένης δηλαδή της διαδικασίας εγγραφής και αναγνώρισης στο κράτος όπου επιδιώκεται η εκτέλεση. Αφ' ης στιγμής, δηλαδή, μια απόφαση πιστοποιείται ως Ευρωπαϊκός Εκτελεστός Τίτλος από το Δικαστήριο προέλευσης, η απόφαση θα πρέπει, για τους σκοπούς εκτέλεσης, να θεωρείται ως εκδοθείσα στο κράτος μέλος στο οποίο ζητείται η εκτέλεση, αποφευγομένης της ανάγκης για λήψη ενδιάμεσων μέτρων στο κράτος εκτέλεσης. Όπως τονίζεται στο ίδιο το εισαγωγικό μέρος του Κανονισμού, αυτή η διαδικασία παρέχει σημαντικά πλεονεκτήματα σε σύγκριση με τη διαδικασία του exequatur, η οποία προβλέπεται στον Κανονισμό ΕΚ 44/2001 για τη Διεθνή Δικαιοδοσία Αναγνώρισης και Εκτέλεσης Αποφάσεων σε Αστικές και Εμπορικές Υποθέσεις, καθόσον δεν απαιτείται η χρησιμοποίηση δικαστικής διαδικασίας έγκρισης στο κράτος εκτέλεσης με τις αναπόφευκτες καθυστερήσεις και δαπάνες τις οποίες αυτή συνεπάγεται.
Οι προϋποθέσεις και περιορισμοί στην έκδοση πιστοποίησης Ευρωπαϊκού Εκτελεστού Τίτλου με βάση τις πρόνοιες του Κανονισμού 805/2004, εκτίθενται στο Άρθρο 6 του Κανονισμού και έχουν ως εξής:
"Άρθρο 6
Απαιτήσεις για την πιστοποίηση ευρωπαϊκού εκτελεστού τίτλου
1. Η απόφαση επί μη αμφισβητούμενης αξιώσεως, η οποία εκδίδεται σε κράτος μέλος, κατόπιν αιτήσεως που υποβάλλεται ανά πάσα στιγμή στο δικαστήριο προέλευσης, πιστοποιείται ως ευρωπαϊκός εκτελεστός τίτλος, εάν:
α) η απόφαση είναι εκτελεστή στο κράτος μέλος προέλευσης, και
β) δεν αντίκειται προς τους κανόνες περί δικαιοδοσίας που καθορίζονται στα τμήματα 3 και 6 του κεφαλαίου ΙΙ του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 44/2001, και
γ) οι δικαστικές διαδικασίες στο κράτος μέλος προέλευσης πληρούν τις απαιτήσεις που καθορίζονται στο κεφάλαιο ΙΙΙ στην περίπτωση μη αμφισβητούμενης αξιώσεως κατά την έννοια του Αρθρου 3, παράγραφος 1, στοιχεία β) ή γ), και
δ) η απόφαση εκδόθηκε στο κράτος μέλος όπου έχει την κατοικία του ο οφειλέτης κατά την έννοια του Αρθρου 59 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 44/2001, όταν
- μια αξίωση είναι μη αμφισβητούμενη κατά την έννοια του Αρθρου 3, παράγραφος 1, στοιχεία β) ή γ), και
- αναφέρεται σε σύμβαση που συνάπτει ένα πρόσωπο, ο καταναλωτής, για σκοπό που μπορεί να θεωρηθεί ότι κείται εκτός της δραστηριότητας ή του επαγγέλματός του, και
- ο οφειλέτης είναι ο καταναλωτής."
Εξετάζοντας την αίτηση της εφεσίβλητης, κάτω από το πρίσμα των προνοιών του προαναφερθέντος Αρθρου 6 του Κανονισμού 805/2004, το πρωτόδικο Δικαστήριο είχε αποφανθεί ότι αυτή δεν ικανοποιούσε τις προϋποθέσεις της παρα. (δ) επειδή:
α. Η επιδιωκόμενη προς εκτέλεση απόφαση δεν είχε εκδοθεί στο κράτος-μέλος όπου έχει την κατοικία του ο οφειλέτης, δηλαδή η εφεσίβλητη-εναγομένη, αφού η έδρα της είναι στην Πολωνία, ενώ η απόφαση εκδόθηκε στην Κύπρο, και,
β. Η εκδοθείσα απόφαση δεν αναφέρεται σε σύμβαση που συνήψε η εφεσίβλητη (ως οφειλέτης - καταναλωτής) για σκοπό που θεωρείται ότι βρίσκεται εκτός της δραστηριότητας ή του επαγγέλματός της. Συγκεκριμένα, η αιτία αγωγής αφορούσε σε μη τήρηση όρων συμφωνίας για αποστολή από την εφεσίβλητη τουριστών από την Πολωνία στην Κύπρο, συμφωνία που εμπίπτει στη φύση του επαγγέλματος της εφεσίβλητης, ως τουριστικού οργανισμού.
Αμφισβητώντας τις πιο πάνω διαπιστώσεις του πρωτόδικου Δικαστηρίου, η εφεσείουσα ισχυρίζεται ότι εσφαλμένα ερμηνεύθηκαν οι προϋποθέσεις της παρα. (δ) του Κανονισμού και ότι θα έπρεπε, εν πάση περιπτώσει, σύμφωνα με τις πρόνοιες τις παρα. (δ), να επιστρατεύονταν οι πρόνοιες του Αρθρου 59 του Κανονισμού ΕΚ 44/2001 για να αποφασιζόταν αν ο διάδικος - οφειλέτης δεν είχε την κατοικία του στο κράτος - μέλος όπου είχε εγερθεί η αγωγή.
Σε σχέση με τούτο, διαπιστώνεται από το λεκτικό της προαναφερθείσας παρα. (δ) του Αρθρου 6 του Κανονισμού 805/2004, ότι πράγματι το θέμα του καθορισμού της κατοικίας (domicile) του οφειλέτη, κρίνεται με παραπομπή στην έννοια που αποδίδεται στον όρο τούτο, στο Αρθρο 59 του άλλου Κανονισμού αρ. 44/2001. Πιο συγκεκριμένα, με την παρ. 2 του Αρθρου 59 του ΕΚ 44/2001, προνοείται ότι:
"2. Αν ο διάδικος δεν έχει κατοικία στο κράτος μέλος όπου έχει ασκηθεί η αγωγή, το δικαστήριο, προκειμένου να καθορίσει αν ο διάδικος έχει κατοικία σε άλλο κράτος μέλος, εφαρμόζει το δίκαιο του κράτους μέλους αυτού."
Σύμφωνα με την εφεσείουσα, κατ' εφαρμογή της πιο πάνω πρόνοιας του Αρθρου 59 του Κανονισμού 44/2001, εφόσον η εφεσείουσα δεν είχε την κατοικία της στην Κύπρο όπου ασκήθηκε η αγωγή, το Δικαστήριο θα έπρεπε να εφαρμόσει το δίκαιο της Κύπρου για να καθορίσει αν ο διάδικος αυτός έχει κατοικία σε άλλο κράτος μέλος.
Η θέση αυτή είναι εσφαλμένη για δύο λόγους:
Πρώτον, στην υπό εξέταση περίπτωση ήταν ήδη έκδηλο και δεδομένο ότι η εφεσίβλητη δεν είχε την έδρα ή κατοικία της στην Κύπρο, αλλά στην Πολωνία. Εξάλλου, ρητά προνοείται από το Αρθρο 60 του ίδιου Κανονισμού ότι:
"Άρθρο 60
1. Για την εφαρμογή του ανά χείρας κανονισμού, εταιρεία ή άλλο νομικό πρόσωπο έχει την κατοικία της στον τόπο στον οποίο έχει:
α) την καταστατική της έδρα·
β) την κεντρική της διοίκηση ή·
γ) την κύρια εγκατάστασή της."
Δεύτερον, εάν χρειαζόταν ιδιαίτερη διερεύνηση για καθορισμό της ύπαρξης κατοικίας του διάδικου σε κάποιο κράτος μέλος άλλο παρά στην Κύπρο όπου ηγέρθη η αγωγή και εκδόθηκε η απόφαση, το δίκαιο το οποίο θα έπρεπε να επιστρατευθεί για τον καθορισμό αυτού του στοιχείου δεν θα ήταν το Κυπριακό, όπως εισηγείται η εφεσείουσα, αλλά το Πολωνικό δίκαιο. Σύμφωνα με το κείμενο του Αρθρου 59(2) του Κανονισμού 44/2001, το οποίο έχουμε παραθέσει προηγουμένως, "Αν ο διάδικος δεν έχει κατοικία στο κράτος μέλος που έχει ασκηθεί η αγωγή, το δικαστήριο προκειμένου να καθορίσει αν ο διάδικος έχει κατοικία σε άλλο κράτος μέλος, εφαρμόζει το δίκαιο του κράτους μέλους αυτού", δηλαδή, εδώ της Πολωνίας και όχι της Κύπρου.
Όμως, παρά τις πιο πάνω παρατηρήσεις μας, θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι εσφαλμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο ερμήνευσε τις διατάξεις της παρα. (δ) του Αρθρου 6 του Κανονισμού 805/2004 και εσφαλμένα έκρινε ότι συνιστούσαν εμπόδιο στην έγκριση της αίτησης αφενός το γεγονός ότι η εφεσίβλητη δεν είχε την κατοικία της στην Κύπρο και αφετέρου το άλλο γεγονός ότι η απαίτηση δεν αφορούσε σε σύμβαση για σκοπό ο οποίος ενέπιπτε εκτός των επαγγελματικών δραστηριοτήτων της εφεσίβλητης. Μεταφέρουμε ξανά εδώ, για σκοπούς διευκόλυνσης, το πλήρες κείμενο της παρα. (δ) του Αρθρου 6, αφού σημειώσουμε κατ' αρχάς ότι είναι υποχρεωτικό όπως ικανοποιούνται αθροιστικά και οι 4 προϋποθέσεις (α), (β), (γ) και (δ) του άρθρου.
Το κείμενο της παρα. (δ) έχει ως εξής:
"δ) η απόφαση εκδόθηκε στο κράτος μέλος όπου έχει την κατοικία του ο οφειλέτης κατά την έννοια του Αρθρου 59 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 44/2001, όταν
- μια αξίωση είναι μη αμφισβητούμενη κατά την έννοια του Αρθρου 3, παράγραφος 1, στοιχεία β) ή γ), και
- αναφέρεται σε σύμβαση που συνάπτει ένα πρόσωπο, ο καταναλωτής, για σκοπό που μπορεί να θεωρηθεί ότι κείται εκτός της δραστηριότητας ή του επαγγέλματός του, και
- ο οφειλέτης είναι ο καταναλωτής."
Η ερμηνεία την οποία έδωσε το πρωτόδικο Δικαστήριο στην πιο πάνω παράγραφο (δ), σύμφωνα με την οποία αποτελεί προϋπόθεση για την πιστοποίηση ότι η απόφαση θα πρέπει να έχει εκδοθεί στο κράτος μέλος όπου κατοικεί ο οφειλέτης και ότι θα πρέπει να αναφέρεται σε σύμβαση της οποίας ο σκοπός κείται εκτός της δραστηριότητας ή επαγγέλματός του, είναι εσφαλμένη.
Σύμφωνα με την ορθή ερμηνεία της παρα. (δ), η προϋπόθεση ότι η απόφαση θα πρέπει να έχει εκδοθεί στο κράτος μέλος όπου συνήθως κατοικεί ο οφειλέτης, (δηλαδή στην Πολωνία), εφαρμόζεται ως προϋπόθεση μόνο στις περιπτώσεις όπου πέραν του ότι η αξίωση είναι μη αμφισβητούμενη, επιπρόσθετα ο σκοπός της σύμβασης κείται εκτός της δραστηριότητας ή του επαγγέλματος του οφειλέτη και ο οφειλέτης είναι ο καταναλωτής.
Για να θέσουμε το θέμα αντίστροφα, εάν σε μια μη αμφισβητούμενη αξίωση, ο σκοπός της σύμβασης κείται εκτός της δραστηριότητας ή του επαγγέλματος του οφειλέτη και ο οφειλέτης είναι ο καταναλωτής, τότε σε μια τέτοια περίπτωση, μπορεί να εκδοθεί πιστοποίηση μόνο εάν η απόφαση εκδόθηκε στο κράτος μέλος όπου έχει την κατοικία του ο οφειλέτης.
Επομένως, ο περιορισμός στην παρα. (δ) του Αρθρου 6 δεν εφαρμοζόταν στην προκείμενη περίπτωση, αφού ο σκοπός της σύμβασης ήταν εντός και όχι εκτός των επαγγελματικών δραστηριοτήτων του Πολωνού οφειλέτη, δηλαδή της εφεσίβλητης και, επομένως, δεν ίσχυε η προϋπόθεση ότι η απόφαση θα έπρεπε να είχε εκδοθεί στη χώρα κατοικίας ή έδρας της, δηλαδή στην Πολωνία. Μπορούσε να εκδοθεί, όπως και εκδόθηκε στη χώρα προέλευσης, δηλαδή την Κύπρο.
Συνακόλουθα, εσφαλμένα δεν εγκρίθηκε η αίτηση πρωτόδικα για το λόγο που έχει προαναφερθεί.
Η έφεση επιτυγχάνει και η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται.
Στην αίτηση ημερομηνίας 18.12.2007 στο πλαίσιο της Αγωγής Αρ. 6379/2005 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, εκδίδεται διάταγμα για έκδοση Πιστοποιητικού Ευρωπαϊκού Εκτελεστού τίτλου, ως το αιτητικό (α) της αίτησης.
Τα έξοδα της έφεσης επιδικάζονται υπέρ της εφεσείουσας και εναντίον της εφεσίβλητης, όπως αυτά θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο, ενώ στην πρωτόδικη διαδικασία δεν εκδίδεται διαταγή εξόδων.
Η έφεση επιτυγχάνει και η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται με έξοδα. Εκδίδεται διάταγμα για έκδοση Πιστοποιητικού Ευρωπαϊκού Εκτελεστού τίτλου.