|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2011) 1 ΑΑΔ 768
20 Aπριλίου, 2011
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
[ΚΡΑΜΒΗΣ, ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στές]
ISHRAF BUSRA KHALIL ABASHI EBD-EL-MALAK,
Εφεσείων-Kαθ' ου η αίτηση,
v.
ΜΑΡΙΑΣ ΛΟΥΚΑ,
Εφεσίβλητης-Αιτήτριας.
(Έφεση Αρ. 14/2009)
Οικογενειακό Δίκαιο ― Διαζύγιο ― Ισχυρός κλονισμός στην έγγαμη σχέση ― Εύρημα ότι το κλονιστικό γεγονός ήταν - μεταξύ άλλων - η αδιαφορία του συζύγου για την εγκυμοσύνη της συζύγου του και η παραδοχή του συζύγου ότι ο λόγος που έμενε με τη σύζυγό του ήταν η απόκτηση Κυπριακής υπηκοότητας ― Τεκμηρίωση κλονιστικών γεγονότων από την προσαχθείσα μαρτυρία ― Επικύρωση, κατ' έφεση, πρωτόδικης απόφασης για λύση του γάμου.
Εφετείο ― Παρατήρηση Εφετείου σε σχέση με τη δομή δικαστικών αποφάσεων.
Οι διάδικοι τέλεσαν πολιτικό γάμο στις 3.6.2004. Στις 10.8.2004 η εφεσίβλητη απέβαλε. Αργότερα, στις 2.10.2004, οι διάδικοι τέλεσαν και θρησκευτικό γάμο. Στις 25.2.2005 επήλθε η οριστική διάσταση στο γάμο τους.
Το Οικογενειακό Δικαστήριο Λεμεσού έλυσε το γάμο των διαδίκων ως αποτέλεσμα της θεμελίωσης ισχυρού κλονισμού στην έγγαμη σχέση τους, αποδεχόμενο, μεταξύ άλλων, ως γεγονότα επιφέροντα τον κλονισμό, την αδιαφορία του εφεσείοντος για την εξέλιξη της εγκυμοσύνης της εφεσίβλητης, την απουσία ψυχικής και σωματικής επαφής μεταξύ τους, τη μη συνεισφορά του εφεσείοντος στα οικογενειακά βάρη και την παραδοχή του εφεσείοντος πως ο λόγος που έμενε μαζί της ήταν η απόκτηση της Κυπριακής υπηκοότητας.
Ο εφεσείων αμφισβήτησε την ορθότητα της πιο πάνω απόφασης. Το κύριο επιχείρημα που προβλήθηκε είναι η διάσταση, μεταξύ των δικογράφων και της προσαχθείσας από την εφεσίβλητη μαρτυρίας, και η λανθασμένη αξιολόγηση που έγινε σε συνάρτηση με τα γεγονότα που προβλήθηκαν ως επιφέροντα κλονισμό στη σχέση των διαδίκων.
Αντίθετα η εφεσίβλητη υποστήριξε την πρωτόδικη απόφαση στο σύνολό της.
Το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι οι λόγοι έφεσης δεν έχουν έρεισμα που σχετίζεται με τα γεγονότα που οδήγησαν στον κλονισμό και αφορούν το πρόσωπο του εφεσείοντος.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα, πλέον Φ.Π.Α., υπέρ της εφεσίβλητης και εναντίον του εφεσείοντος, όπως θα υπολογισθούν από τον πρωτοκολλητή για να υποβληθούν προς έγκριση.
Παρατήρηση Εφετείου: Για τη δομή δικαστικής απόφασης απαιτείται μια λογική προσέγγιση ως προς το περιεχόμενό της, που πρέπει να περιέχει τον καθορισμό του αγώγιμου δικαιώματος, την περίληψη της μαρτυρίας, την αξιολόγηση της και στη συνέχεια τη διαπίστωση των πραγματικών γεγονότων. Αφού τούτο γίνει, τότε ακολουθεί η ένταξή τους στο υφιστάμενο νομικό πλαίσιο, αφού βεβαίως ληφθεί υπόψη το βάρος απόδειξης.
Έφεση.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Oικογενειακού Δικαστηρίου Λεμεσού (Tουμαζή, Π., Kαρατσής, Δ., Aντωνιάδης, Δ.), (Yπόθεση Aρ. 516/06), ημερομ. 22.1.2009.
Δ. Λαμπριανίδης, για τον Εφεσείοντα.
Α. Παπαλλής, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από το Δικαστή Κ. Παμπαλλή.
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Ως αποτέλεσμα της θεμελίωσης ισχυρού κλονισμού στην έγγαμη σχέση των διαδίκων, το Οικογενειακό Δικαστήριο Λεμεσού έλυσε το γάμο τους.
Ο εφεσείων αμφισβητεί την ορθότητα της πιο πάνω απόφασης. Το κύριο επιχείρημα που προβλήθηκε είναι η διάσταση, μεταξύ των δικογράφων και της προσαχθείσας από την εφεσίβλητη μαρτυρίας, και η λανθασμένη αξιολόγηση που έγινε σε συνάρτηση με τα γεγονότα που προβλήθηκαν ως επιφέροντα κλονισμό στη σχέση των διαδίκων.
Αντίθετα η εφεσίβλητη υποστήριξε την πρωτόδικη απόφαση στο σύνολό της.
Οι διάδικοι τέλεσαν το γάμο τους στις 3 Ιουνίου, 2004 στο Δημαρχείο Αραδίππου. Εγκαταστάθηκαν στη Λεμεσό. Η εφεσίβλητη έμεινε έγκυος και μετακόμισαν στις Βρυσούλλες, όπου διέμεναν με τη μητέρα της εφεσίβλητης. Στις 10 Αυγούστου, 2004, η εφεσείουσα απέβαλε. Αργότερα στις 2 Οκτωβρίου, 2004, τέλεσαν και θρησκευτικό γάμο. Στη συνέχεια μετακόμισαν και πάλι στη Λεμεσό όπου διέμεναν μέχρι την οριστική διάσταση που επήλθε στις 25 Φεβρουαρίου, 2005. Η εφεσίβλητη πρόβαλε ως γεγονότα επιφέροντα κλονισμό στην έγγαμη σχέση τους τα πιο κάτω:
«Α) Αδιαφορία του Καθ' ου η αίτηση για την εξέλιξη της εγκυμοσύνης της Αιτήτριας.
Β) Ο Καθ' ου η αίτηση δεν συμπεριφερόταν με στοργή στην Αιτήτρια. Ήταν ψυχρός, απόμακρος και αδιαφορούσε γι' αυτήν.
Γ) Ο Καθ' ου η αίτηση δεν είχε σταθερή δουλειά και δεν συνεισέφερε στα οικογενειακά βάρη.
Δ) Δεν είχαν καμιά ψυχική και σωματική επαφή μεταξύ τους.
Ε) Παραδοχή του Καθ' ου η αίτηση πως ο λόγος που έμενε μαζί της ήταν για ν' αποκτήσει Κυπριακή υπηκοότητα».
Το πρωτόδικο Δικαστήριο προσέγγισε την προσαχθείσα μαρτυρία με ένα αποσπασματικό τρόπο συνδεόμενο με τον καθένα από τους πιο πάνω προβληθέντες λόγους, που επέφεραν τον ισχυρό κλονισμό.
Στο σημείο αυτό πρέπει να σημειώσουμε παρόλο που δεν υπάρχει οριστικός τύπος, ή υποχρεωτική ή παραδεχτή δομή στην καταγραφή μιας απόφασης, εντούτοις απαιτείται μια λογική προσέγγιση που να περιέχει τον καθορισμό του αγώγιμου δικαιώματος, την περίληψη της μαρτυρίας, την αξιολόγηση της και στη συνέχεια τη διαπίστωση των πραγματικών γεγονότων. Αφού τούτο γίνει, τότε ακολουθεί η ένταξη τους στο υφιστάμενο νομικό πλαίσιο, αφού βεβαίως ληφθεί υπόψη το βάρος απόδειξης.
Δεν συμμεριζόμαστε την εισήγηση του εφεσείοντα ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο, όπως προβάλλεται με τον πρώτο λόγο έφεσης, δεν προέβη σε αξιολόγηση της προσαχθείσας μαρτυρίας της αιτήτριας. Έγινε αναφορά στην έλλειψη ψυχικής και σωματικής επαφής, που, όπως υπάρχει εύρημα του Δικαστηρίου, τα προβλήματα άρχισαν μετά την έναρξη της εγκυμοσύνης της εφεσίβλητης. Η θέση αυτή προβάλλεται και με τις παραγράφους 5-10 των γεγονότων της αρχικής αιτήσεως διαζυγίου.
Έγινε αναφορά πρωτοδίκως στην μαρτυρία της εφεσίβλητης, εντοπίστηκαν αντιφάσεις στη μαρτυρία του εφεσείοντα και έγινε τελικώς αποδεχτό ότι δεν υπήρχε ούτε ψυχική αλλά ούτε και σεξουαλική επαφή των δυο. Αυτό κρίθηκε ως στοιχείο που προκάλεσε κλονισμό στη σχέση, ενισχυμένο και από τα γεγονότα που ακολούθησαν και σχετιζόταν με την αποβολή και την απώλεια του εμβρύου. Και σ' αυτό το σημείο εξηγείται επαρκώς γιατί το πρωτόδικο Δικαστήριο αποδέχτηκε την εκδοχή της εφεσίβλητης έναντι της μαρτυρίας του εφεσείοντα. To δε Εφετείο δεν επεμβαίνει στην αξιολόγηση της προσαχθείσας μαρτυρίας εκτός αν καταδειχθούν επαρκείς λόγοι, που εδώ δεν στοιχειοθετήθηκαν.
Ακόμη και για τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στις 25 Φεβρουαρίου, 2005, που επήλθε η οριστική διάσταση πρωτοδίκως γίνεται αποδεχτό ότι ο εφεσίβλητος είπε στην εφεσίβλητη, ότι έδωσε «1.500 λίρες και η δουλειά δεν έγινε», γεγονός που θεωρήθηκε ότι η όλη μεταξύ τους σχέση, που οδήγησε σε γάμο, ήταν μια προσπάθεια εξασφάλισης ανταλλάγματος, για τον εφεσείοντα που στην προκείμενη περίπτωση ήταν η δυνατότητα παραμονής, μέσω του γάμου, νομίμως στην Κύπρο. Συνεπώς δεν βρίσκουμε έρεισμα στον πρώτο λόγο έφεσης.
Η μαρτυρία που αποδέχτηκε το Δικαστήριο, πρόβαλε με το δεύτερο λόγο έφεσης ο εφεσείων, είναι αντίθετη με τη λογική. Δεν συμφωνούμε. Εξηγείται πρωτοδίκως γιατί αποδέχτηκε τη μαρτυρία της εφεσίβλητης. Ιδιαιτέρως για το λόγο που την ώθησε να προβεί σε θρησκευτικό γάμο με τον εφεσίβλητο, τέσσερις μήνες μετά τον τερματισμό της κύησης. Δίδονται παράλληλα και ικανοποιητικοί λόγοι για την απόρριψη της εκδοχής του εφεσείοντα για τα γεγονότα. Υπάρχει επαρκής εξήγηση και ανάλυση της αντιφατικής μαρτυρίας που πρόσφερε ο εφεσείων, ιδιαιτέρως ως προς την ύπαρξη ή όχι σεξουαλικής επαφής μεταξύ των διαδίκων και της ανειλικρινούς, όπως χαρακτηρίστηκε, προσέγγισης του ως προς τα θρησκευτικά του πιστεύω. Για τους πιο πάνω λόγους ούτε ο τρίτος λόγος έφεσης έχει έρεισμα, που σχετίζεται με τα γεγονότα που οδήγησαν στον κλονισμό και αφορούν το πρόσωπο του εφεσείοντα.
Ως αποτέλεσμα των πιο πάνω η έφεση απορρίπτεται με έξοδα, πλέον Φ.Π.Α., υπέρ της εφεσίβλητης και εναντίον του εφεσείοντα, όπως θα υπολογισθούν από τον πρωτοκολλητή για να υποβληθούν προς έγκριση.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα, πλέον Φ.Π.Α., υπέρ της εφεσίβλητης και εναντίον του εφεσείοντος, όπως θα υπολογισθούν από τον πρωτοκολλητή για να υποβληθούν προς έγκριση.