|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2010) 1 ΑΑΔ 1391
30 Ioυλίου, 2010
[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΔΡEΟΥ,
Ενάγων,
v.
COLOSSOS SIGNS LTD,
Εναγομένων.
(Αγωγή Αρ. 1/2009)
Διπλώματα Ευρεσιτεχνίας ― Αγωγή η οποία εδράζεται σε ισχυριζόμενη πράξη προσβολής δικαιωμάτων του ενάγοντος τα οποία πηγάζουν από το αποκλειστικό προνόμιο χρήσης Διπλώματος Ευρεσιτεχνίας ― Κατά πόσο ο ενάγων χρησιμοποίησε το ορθό έντυπο αγωγής ― Κατά πόσο το Ανώτατο Δικαστήριο, στο οποίο προσέφυγε ο ενάγων για να διεκδικήσει τα δικαιώματά του, αποτελούσε το κατάλληλο Δικαστήριο ― Ο περί Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας Νόμος του 1998, Ν.16(Ι)/98 ― Εφαρμοστέες αρχές.
Οι εναγόμενοι αμφισβητούν με την παρούσα προδικαστική ένσταση την ορθότητα του εντύπου το οποίο χρησιμοποίησε ο ενάγων στην αγωγή του υποστηρίζοντας ότι έχει χρησιμοποιηθεί έντυπο αγωγής ήτοι ο τύπος αρ. 2 (form 2) που είναι το έντυπο που χρησιμοποιείται για αγωγές ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου. Η αγωγή εδράζεται σε ισχυριζόμενη πράξη προσβολής δικαιωμάτων του ενάγοντος που πηγάζουν από το αποκλειστικό προνόμιο χρήσης Διπλώματος Ευρεσιτεχνίας. Οι εναγόμενοι θέτουν επίσης υπό αμφισβήτηση τη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου.
Ο ενάγων ισχυρίστηκε ότι η δικαιοδοσία του Δικαστηρίου, που είναι το ουσιαστικό θέμα υπάρχει, και το θέμα του χρησιμοποιηθέντος τύπου είναι διαδικαστικό, ρυθμιζόμενο από τους Διαδικαστικούς Κανονισμούς.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Στο Άρθρο 2 του περί Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας Νόμου του 1998, Ν.16(Ι)/98 (ο «Νόμος»), το Ανώτατο Δικαστήριο της Δημοκρατίας καθορίζεται ως το αρμόδιο Δικαστήριο να επιλαμβάνεται θεμάτων που αφορούν απόκτηση διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας και πράξεων προσβολής τους. Συνεπώς, αναμφίβολα ο ενάγων προσέφυγε στο κατάλληλο Δικαστήριο για να διεκδικήσει τα δικαιώματά του. Το Υπουργικό Συμβούλιο έχει, βάσει του Άρθρου 78 του Νόμου, την ευθύνη για θέσπιση από καιρού εις καιρόν Κανονισμών για τη ρύθμιση όσων ζητημάτων έχουν σχέση με την εκτέλεση και εφαρμογή των διατάξεων του εν λόγω Νόμου. Επειδή τέτοιοι κανονισμοί δεν έχουν ακόμη θεσπιστεί, θα πρέπει να ισχύσουν κατ' αναλογία οι πλησιέστεροι για το θέμα Κανονισμοί.
2. Από τις διατάξεις των Άρθρων 60, 61(1) και (2) και 62 παραγρ. 4 του Νόμου, καθίσταται σαφές ότι το διαδικαστικό διάβημα, που πρέπει να λάβει ένας ιδιοκτήτης δικαιώματος ευρεσιτεχνίας εναντίον κάθε προσβολής του, είναι η αγωγή. Ελλείψει δε κανονισμών θα πρέπει κατ' αναλογία να ισχύσουν οι πλησιέστεροι με το θέμα διαδικαστικοί κανονισμοί που δεν είναι άλλοι, παρά οι Διαδικαστικοί Κανονισμοί Πολιτικής Δικονομίας.
3. Το έντυπο που χρησιμοποίησε ο ενάγων ήτοι τύπος Αριθμ. 2 - κλητήριο ειδικώς οπισθογραφημένο - είναι το ορθό.
Η αίτηση απορρίφθηκε με έξοδα εναντίον των εναγομένων.
Aίτηση.
Α. Ποιητής, για τον Ενάγοντα.
Δ. Καλλής, για τους Εναγόμενους.
Cur. adv. vult.
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Το θέμα που εγείρεται στην παρούσα αίτηση άπτεται της ορθότητας του χρησιμοποιηθέντος εντύπου, με το οποίο καταχωρήθηκε και προωθήθηκε η παρούσα διαδικασία. Επεκτείνοντας το θέμα αυτό τίθεται, οι εναγόμενοι θέτουν υπό αμφισβήτηση και τη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου.
Το αγώγιμο δικαίωμα του ενάγοντα εδράζεται σε ισχυριζόμενη πράξη προσβολής των δικαιωμάτων του που πηγάζουν από το αποκλειστικό προνόμιο χρήσης του Διπλώματος Ευρεσιτεχνίας υπ' αριθμό Δ.Ε.CY2447.
Με την καταχωρηθείσα Υπεράσπιση εκ μέρους των εναγομένων, συμπεριλήφθηκε ένσταση, σύμφωνα με την οποία το Δικαστήριο δεν έχει δικαιοδοσία να επιληφθεί της αγωγής «δια τον λόγο ότι έχει χρησιμοποιηθεί έντυπο αγωγής ήτοι ο τύπος αρ. 2 (form 2) που είναι το έντυπο που χρησιμοποιείται για αγωγές ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου». Για σκοπούς προώθησης και εκδίκασης προδικαστικώς της παρούσας ένστασης οι εναγόμενοι καταχώρισαν σχετική αίτηση, η εκδίκαση της οποίας προχώρησε με τη σύμφωνη γνώμη του ενάγοντα.
Με τη γραπτή τους αγόρευση οι συνήγοροι των εναγομένων εισηγούνται ότι η χρησιμοποίηση λανθασμένου εντύπου επιφέρει πρόβλημα στην ενεργοποίηση της δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ως προς την εκδίκαση της παρούσας υπόθεσης. Μόνο με έγκυρη αγωγή αποκτά το Δικαστήριο δικαιοδοσία να επιληφθεί δικαστικού διαβήματος για χορήγηση των αιτουμένων θεραπειών. Στην αντιπέρα πλευρά ο ενάγων ισχυρίστηκε, μέσα από τη γραπτή αγόρευση του συνήγορου του, ότι η δικαιοδοσία του Δικαστηρίου, που είναι το ουσιαστικό θέμα υπάρχει και το θέμα του χρησιμοποιηθέντος τύπου είναι διαδικαστικό, ρυθμιζόμενο από τους Διαδικαστικούς Κανονισμούς.
Ο περί Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας Νόμος του 1998, Ν.16(Ι)/98 (ο «Νόμος») που ρυθμίζει το θέμα της απόκτησης διπλώματος ευρεσιτεχνίας και πράξεων προσβολής του καθορίζει ως αρμόδιο Δικαστήριο, στο Αρθρο 2 του Νόμου, το Ανώτατο Δικαστήριο της Δημοκρατίας. Συνεπώς, αναμφίβολα ο ενάγων προσέφυγε στο κατάλληλο Δικαστήριο για να διεκδικήσει τα δικαιώματα του. Στο Αρθρο 78 του Νόμου καθορίζεται ως ευθύνη του Υπουργικού Συμβουλίου η θέσπιση από καιρού εις καιρόν, Κανονισμούς για τη ρύθμιση όλων των ζητημάτων που έχουν σχέση με την εκτέλεση και εφαρμογή των διατάξεων του εν λόγω Νόμου. Είναι αποδεκτό ότι τέτοιοι κανονισμοί δεν έχουν ακόμη θεσπιστεί. Το ερώτημα που τίθεται είναι αν, ως συνέπεια αυτής της παράλειψης, θα πρέπει ο ενάγων να παραμείνει χωρίς θεραπεία. Σαφέστατα όχι. Θα πρέπει να ισχύσουν κατ' αναλογία οι πλησιέστεροι για το θέμα Κανονισμοί.
Η απάντηση θα πρέπει να αναζητηθεί μέσα από τις πρόνοιες του ίδιου του Νόμου. Το Αρθρο 60 χαρακτηρίζει, ως πράξη προσβολής, οποιαδήποτε ενέργεια που επηρεάζει τα δικαιώματα του ιδιοκτήτη ενός διπλώματος ευρεσιτεχνίας. Το Αρθρο 61(1) ασχολείται με το αγώγιμο δικαίωμα του ιδιοκτήτη διπλώματος ευρεσιτεχνίας, εναντίον οποιουδήποτε προσώπου. Στο εδάφιο 2 του ιδίου άρθρου γίνεται αναφορά στις δυνατότητες που παρέχονται στο Δικαστήριο να χορηγήσει είτε απαγορευτικό διάταγμα είτε αποζημιώσεις για την προσβολή του δικαιώματος ενός ιδιοκτήτη. Στην παράγραφο 4 του Άρθρου 62 του Νόμου, καθορίζεται με σαφήνεια ότι η πράξη προσβολής αποτελεί αντικείμενο αγωγής, σε αντίθεση με τις πρόνοιες του εδαφίου 1 του Αρθρου 62, όπου ένα τρίτο ενδιαφερόμενο πρόσωπο δικαιούται να ζητήσει από το Δικαστήριο δήλωση ότι η διάπραξη συγκεκριμένης πράξης δεν συνιστά προσβολή του δικαιώματος ευρεσιτεχνίας.
Ενόψει των πιο πάνω καθίσταται σαφές ότι το διαδικαστικό διάβημα, που πρέπει να λάβει ένας ιδιοκτήτης δικαιώματος ευρεσιτεχνίας δικαιώματος εναντίον κάθε προσβολής του, είναι αγωγή. Ελλείψει δε κανονισμών θα πρέπει κατ' αναλογία να ισχύσουν οι πλησιέστεροι με το θέμα διαδικαστικοί κανονισμοί που δεν είναι άλλοι, παρά οι Διαδικαστικοί Κανονισμοί Πολιτικής Δικονομίας.
Συνεπώς βρίσκω ότι το έντυπο που χρησιμοποίησε ο εναγόμενος ήτοι τύπος Αριθμ. 2 - κλητήριο ειδικώς οπισθογραφημένο, είναι το ορθό.
Ως εκ τούτου η αίτηση απορρίπτεται. Έχω προβληματιστεί για το θέμα των εξόδων, λαμβανομένου υπόψη του νεοφανούς θέματος που εγείρεται, όμως το ίδιο θέμα είχε εγερθεί από τους εναγόμενους στην αγωγή 1/2007, που σημειώνω ήταν αγωγή μεταξύ των ιδίων διαδίκων, είχε το ίδιο αντικείμενο, αποφασίστηκε με ανάλογο τρόπο η δε απόφαση δεν εφεσιβλήθηκε. Επομένως θεωρώ ότι οι εναγόμενοι θα πρέπει να καταβάλουν τα έξοδα της παρούσας αίτησης, και εκδίδεται ανάλογη διαταγή.
Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα εναντίον των εναγομένων.