|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2009) 1 ΑΑΔ 1465
20 Νοεμβρίου, 2009
[ΚΡΑΜΒΗΣ, ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΕΞΑΡΤΗΜΑΤΑ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ (ΔΙΑΝΟΜΕΙΣ) ΛΤΔ,
Εφεσείοντες,
v.
ΞΕΝΟΦΩΝ ΑΡΤΕΜΙΟΥ ΛΤΔ,
Εφεσιβλήτων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 103/2007)
Απόδειξη ― Αξιολόγηση μαρτυρίας ― Αποτελεί κατ' εξοχήν έργο του πρωτόδικου Δικαστηρίου ― Προϋποθέσεις επέμβασης του Εφετείου ― Τα πρωτόδικα Δικαστήρια έχουν υποχρέωση να εξετάζουν και να αξιολογούν το σύνολο της μαρτυρίας και όχι να εξετάζουν τη μαρτυρία αποσπασματικά, πριν προβούν σε διαπιστώσεις επί των αμφισβητούμενων γεγονότων.
Οι εφεσείοντες καταχώρησαν αγωγή εναντίον των εφεσιβλήτων αξιώνοντας την παράδοση σ' αυτούς ενός παλαιού αυτοκινήτου τύπου HILMAN με αριθμό εγγραφής 3404, Λ.Κ.5.000 ως αποζημίωση ίση προς την αξία του επίδικου αυτοκινήτου το οποίο, κατ' ισχυρισμό, οι εφεσίβλητοι κατακρατούν και αρνούνται να τους παραδώσουν, παραδειγματικές αποζημιώσεις, νόμιμο τόκο και έξοδα.
Οι εφεσείοντες, ιδιοκτήτες επιχείρησης εξαρτημάτων αυτοκίνητων, ισχυρίζοντο ότι το προαναφερθέν αυτοκίνητο, το οποίο έχει συλλεκτική αξία, είχε εξαιρεθεί γραπτής συμφωνίας πώλησης ημερ. 5.3.1999 μεταξύ των ιδίων και των εφεσιβλήτων για την πώληση από τους πρώτους στους δεύτερους των αντικειμένων τους τα οποία περιγράφονταν στη συμφωνία καθώς και την εμπορική εύνοια της επιχείρησής τους. Οι εφεσείοντες επίσης ισχυρίζοντο ότι συμφώνησαν προφορικά με τους εφεσίβλητους όπως το επίδικο αυτοκίνητο παραμείνει υπό τη φύλαξη και κατοχή των εφεσιβλήτων στο χώρο της επιχείρησης και ότι οι τελευταίοι, ανέλαβαν την υποχρέωση να επιστρέψουν τούτο στους εφεσείοντες οποτεδήποτε αυτοί (οι εφεσείοντες) επιθυμούσαν ή το ζητούσαν. Περί τις αρχές Ιανουαρίου 2003 οι εφεσείοντες ζήτησαν από τους εφεσίβλητους το επίδικο αυτοκίνητο οι τελευταίοι όμως, αρνήθηκαν να το επιστρέψουν ή να επιτρέψουν την παραλαβή του. Ακολούθησε επιστολή του δικηγόρου των εφεσειόντων αλλά και πάλι οι εφεσίβλητοι δεν επέτρεψαν την παραλαβή του αυτοκινήτου. Οι εφεσίβλητοι ισχυρίστηκαν ότι το επίδικο αυτοκίνητο ήταν μεταξύ των αντικειμένων που είχαν πωληθεί με βάση την προαναφερόμενη συμφωνία και η αξία του συμπεριλαμβανόταν στο συμφωνηθέν ποσό των Λ.Κ.20.000 το οποίο αφορούσε όλα τα αντικείμενα της πώλησης συμπεριλαμβανομένης και της εμπορικής εύνοιας.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο κατέληξε στο τελικό συμπέρασμα ότι το επίδικο αυτοκίνητο συμπεριλαμβανόταν στα αντικείμενα των οποίων η πώληση είχε συμφωνηθεί και συνακόλουθα απέρριψε την αγωγή των εφεσειόντων.
Οι εφεσείοντες εφεσίβαλαν την απόφαση. Υποστήριξαν κατ' έφεση ότι τα συμπεράσματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου αναφορικά με το επίδικο αυτοκίνητο είναι αυθαίρετα και αντίθετα με την κοινή λογική. Επίσης, εσφαλμένα είναι τα συμπεράσματα και διαπιστώσεις αναφορικά με την αξιοπιστία των μαρτύρων και τα πραγματικά γεγονότα της υπόθεσης.
Το Ανώτατο Δικαστήριο επέτρεψε την έφεση και αποφάνθηκε ότι:
1. Το πρωτόδικο Δικαστήριο διέπραξε σφάλμα με το να εκτιμήσει αποσπασματικά τη μαρτυρία. Το Ανώτατο Δικαστήριο συνεκτιμώντας τη μαρτυρία στο σύνολό της καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το επίδικο αυτοκίνητο δεν αποτελούσε μέρος της συμφωνίας των διαδίκων. Αν επεδίωκαν το αντίθετο, ρητά θα προσδιόριζαν την βούλησή τους στο κείμενο της συμφωνίας όπως έπραξαν αναφορικά με τα μικρότερης αξίας οχήματα. Το μαρτυρικό υλικό που ευρίσκεται ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου παρέχει σε αυτό τη δυνατότητα να καταλήξει σε ασφαλές τελικό συμπέρασμα αντί να διατάξει επανεκδίκαση της υπόθεσης.
2. Ενόψει των ανωτέρω, εκδίδεται διαταγή εναντίον των εφεσιβλήτων για επιστροφή του επίδικου αυτοκινήτου στους εφεσείοντες. Σε περίπτωση αδυναμίας, οι εφεσίβλητοι να καταβάλουν στους εφεσείοντες Λ.Κ.5.000 ως αποζημίωση ίση προς την αξία του επίδικου αυτοκινήτου κατά τον ουσιώδη χρόνο.
Η έφεση επιτράπηκε με έξοδα πρωτοδίκως και κατ' έφεση εναντίον των εφεσιβλήτων. Εκδόθηκε διαταγή ως ανωτέρω.
Έφεση.
Έφεση από τους εφεσείοντες εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Aμπίζας, Ε.Δ.), (Αγωγή Αρ. 3591/03), ημερομ. 30.3.2007.
Γ. Παπαθεοδώρου, για τους Εφεσείοντες.
Α. Αρτεμίου, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΔIKAΣTHPIO: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Δικαστή Κραμβή.
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Δυνάμει γραπτής συμφωνίας ημερ. 5.3.1999 με τίτλο «Συμφωνία Πώλησης Εμπορευμάτων, Οχημάτων, Εργαλείων και Εμπορικής Εύνοιας», οι εφεσείοντες ως πωλητές και οι εφεσίβλητοι ως αγοραστές συμφώνησαν μεταξύ τους όπως, υπό όρους και αντί καθορισμένης τιμής, οι εφεσείοντες πωλήσουν και οι εφεσίβλητοι αγοράσουν τα περιγραφόμενα στο έγγραφο αντικείμενα των πωλητών καθώς και την εμπορική εύνοια της επιχείρησής τους.
Στις 2.7.2007 οι εφεσείοντες καταχώρησαν αγωγή εναντίον των εφεσιβλήτων με την οποία αξίωσαν
(α) την παράδοση σ' αυτούς αυτοκινήτου τύπου HILMAN με αριθμό εγγραφής 3404, αρ. μηχανής 1121686 και αρ. πλαισίου 1120444 («το επίδικο αυτοκίνητο»), ισχυριζόμενοι ότι αυτό τους ανήκει,
(β) Λ.Κ.5.000 ως αποζημίωση ίση προς την αξία του επίδικου αυτοκινήτου το οποίο οι εφεσίβλητοι κατακρατούν και αρνούνται να παραδώσουν στους εφεσείοντες,
(γ) παραδειγματικές αποζημιώσεις,
(δ) νόμιμο τόκο και έξοδα.
Οι εφεσείοντες ασχολούνταν με το εμπόριο εξαρτημάτων και ανταλλακτικών αυτοκινήτων, επιδιορθώσεις οχημάτων και άλλες συναφείς εργασίες. Η επιχείρησή τους, γνωστή με το όνομα «ΕΞΑΡΤΗΜΑΤΑ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ», στεγαζόταν σε υποστατικό στα Λατσιά. Η εκδοχή τους είναι ότι κατά το χρόνο σύναψης της συμφωνίας το επίδικο αυτοκίνητο, το οποίο έχει συλλεκτική αξία, βρισκόταν στο πιο πάνω υποστατικό και ρητά είχε εξαιρεθεί της συμφωνίας. Οι εφεσείοντες ισχυρίστηκαν ότι συμφώνησαν προφορικά με τους εφεσίβλητους όπως το επίδικο αυτοκίνητο παραμείνει υπό τη φύλαξη και κατοχή των εφεσιβλήτων στο χώρο της επιχείρησης και ότι οι τελευταίοι, ανέλαβαν την υποχρέωση να επιστρέψουν τούτο στους εφεσείοντες οποτεδήποτε αυτοί (οι εφεσείοντες) επιθυμούσαν ή το ζητούσαν. Περί τις αρχές Ιανουαρίου 2003 οι εφεσείοντες ζήτησαν από τους εφεσίβλητους το επίδικο αυτοκίνητο οι τελευταίοι όμως, αρνήθηκαν να το επιστρέψουν ή να επιτρέψουν την παραλαβή του. Ακολούθησε επιστολή του δικηγόρου των εφεσειόντων αλλά και πάλι οι εφεσίβλητοι δεν επέτρεψαν την παραλαβή του αυτοκινήτου. Οι εφεσίβλητοι ισχυρίστηκαν ότι το επίδικο αυτοκίνητο ήταν μεταξύ των αντικειμένων που είχαν πωληθεί με βάση την προαναφερόμενη συμφωνία και η αξία του συμπεριλαμβανόταν στο συμφωνηθέν ποσό των Λ.Κ.20.000 το οποίο αφορούσε όλα τα αντικείμενα της πώλησης συμπεριλαμβανομένης και της εμπορικής εύνοιας. Οι εφεσίβλητοι ισχυρίστηκαν επίσης ότι πλήρωσαν επιπροσθέτως στους εφεσείοντες Λ.Κ.1.800 για δύο άλλα οχήματα και ένα ανυψωτήρα καθώς και άλλες Λ.Κ.800 για διάφορα εργαλεία.
Για την υπόθεση των εφεσειόντων κατέθεσαν ο Διευθυντής τους Φ. Παπαμιχαήλ και ο Κ. Ανδρέου. Για την υπεράσπιση των εφεσιβλήτων κατέθεσε ο Διευθυντής τους Ξ. Αρτεμίου. Το πρωτόδικο δικαστήριο δέχθηκε ως αξιόπιστη τη μαρτυρία του κ. Ξ. Αρτεμίου ενώ αξιολόγησε ως αναξιόπιστη τη μαρτυρία των μαρτύρων των εφεσειόντων. Στα πλαίσια αξιολόγησης της μαρτυρίας των εν λόγω μαρτύρων το δικαστήριο σημείωσε,
«Δεν μου διαφεύγει ότι ο Μ.Ε.2, και κατ' επέκταση οι ενάγοντες βασίζονται σε συμφωνία μεταξύ των διαδίκων για το ότι το εν λόγω όχημα δεν αποτελούσε αντικείμενο της συμφωνίας πώλησης (τεκμήριο 1). Από τη μαρτυρία, αυτή η συμφωνία τοποθετείται πριν την υπογραφή του τεκμηρίου 1, παρά την αναφορά του μάρτυρα και σε μετά τη συμφωνία αυτή. Όμως εμφανής είναι η σύγκρουση των ως άνω με τον όρο 5 του τεκμηρίου 1, στον οποίο αναφέρεται ότι τα μέρη συμφωνούν από κοινού ότι οποιαδήποτε τυχόν προηγούμενη συμφωνία, προφορική ή γραπτή ή προκαταρκτική συμφωνία που δυνατόν να αναφέρεται στο πιο πάνω θέμα ακυρούται..
Εις δε «το πιο πάνω θέμα» περιλαμβάνεται και «οτιδήποτε κινητό αντικείμενο βρίσκεται σήμερα εντός του .. ακινήτου».»
Εν ολίγοις το πρωτόδικο δικαστήριο αφού απέρριψε την εκδοχή των εφεσειόντων περί προφορικής συμφωνίας για την εξαίρεση του επίδικου αυτοκινήτου από τη συμφωνία πώλησης, στάθηκε στη γραπτή συμφωνία των διαδίκων, θεωρώντας ότι αυτή αποτελούσε προφανώς και το κλειδί για την επίλυση της διαφοράς. Οι όροι της συμφωνίας παρατίθενται:
«1. Ο ΠΩΛΗΤΗΣ συμφωνεί να πωλήσει στους ΑΓΟΡΑΣΤΕΣ την εμπορικήν εύνοια (GOODWILL) ήτοι την φήμη και πελατεία την οποία έχει δημιουργήσει με μακροχρόνια προσπάθεια και εργασία ήτοι την επιχείρηση που ευρίσκεται ή που στεγάζεται ή που ασκείται εντός του ακινήτου και των υποστατικών που βρίσκονται στην Λεωφόρο Λεμεσού αρ. 39 στα ΛΑΤΣΙΑ γνωστή ως «ΕΞΑΡΤΗΜΑΤΑ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ».
2. Οι ΑΓΟΡΑΣΤΕΣ αναγνωρίζουν την ύπαρξη της πιο πάνω αναφερόμενης φήμης και πελατείας προς όφελος του ΠΩΛΗΤΗ ο οποίος για περίοδο πέραν των 20 (είκοσι ετών) ασκούσε εντός του άνω ακινήτου την επιχείρηση της εμπορίας ανταλλακτικών, επιδιόρθωσης οχημάτων ως και άλλες συναφείς επιχειρήσεις, και συμφωνούν και επιθυμούν όπως αγοράσουν το πιο πάνω δικαίωμα του ΠΩΛΗΤΗ.
3. Οι ΑΓΟΡΑΣΤΕΣ συμφωνούν και αναλαμβάνουν να καταβάλουν στον ΠΩΛΗΤΗ το ποσό των £2.400.00σ. (δύο χιλιάδες τετρακόσιες λίρες) για την αγορά και απόκτηση από αυτούς της εις τας παραγράφους 1 και 2 αναφερόμενης εμπορικής ευνοίας ως και του ονόματος ΕΞΑΡΤΗΜΑΤΑ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ το οποίο θα δικαιούνται όπως χρησιμοποιούν μόνον ενόσω διαρκεί η ενοικίαση του ακινήτου που αναφέρεται στην παράγραφο 3 πιο πάνω.
4. Επιπλέον του πιο πάνω εις την παράγραφο 3 αναφερόμενου ποσού ο ΠΩΛΗΤΗΣ συμφωνεί και οι ΑΓΟΡΑΣΤΕΣ αποδέχονται και συμφωνούν όπως καταβάλουν στον ΠΩΛΗΤΗ και το ποσό των £20.000,00σ. (είκοσι χιλιάδων λιρών) πλέον ΦΠΑ που είναι η συμφωνημένη αξία διαφόρων εμπορευμάτων ή και οτιδήποτε κινητού αντικειμένου βρίσκεται σήμερα εντός του εις την παράγραφο 1 του πιο πάνω ΑΚΙΝΗΤΟΥ το οποίο οι ΑΓΟΡΑΣΤΕΣ ενοικίασαν δυνάμει ενοικιαστηρίου εγγράφου σημερινής ημερομηνίας. Οι ΑΓΟΡΑΣΤΕΣ θα συνεχίσουν χωρίς διακοπή την λειτουργία της επιχείρησης του ΠΩΛΗΤΗ όπως αυτή λειτουργεί σήμερα μαζί με τα εμπορεύματα, εργαλεία, εξαρτήματα, εμπορική εύνοια και εμπορική επωνυμία τα οποία αγοράζουν συνολικά με την συμφωνία αυτή. Οι ΑΓΟΡΑΣΤΕΣ θα καταβάλουν επίσης στον ΠΩΛΗΤΗ το ποσό των £1.800.- (χίλιες οκτακόσιες λίρες μόνο)ως συμφωνημένη αξία των Land Rover FX60 και Pick Up Rover Sherba και ενός fork lift ως επίσης και του ποσού των £800.00σ. (οκτακόσιων λιρών) ως την αξία διαφόρων εργαλείων.
5. Τα ΜΕΡΗ συμφωνούν από κοινού ότι οποιαδήποτε τυχόν προηγούμενη συμφωνία προφορική ή γραπτή ή προκαταρκτική συμφωνία που δυνατόν να αναφέρεται στο πιο πάνω θέμα διά της παρούσης ακυρούται.
6. Τα ΜΕΡΗ ταυτόχρονα με την υπογραφή της συμφωνίας αυτής αναγνωρίζουν ότι το συνολικό ποσό των £25.000,00σ. (είκοσι πέντε χιλιάδων λιρών) ως οι παράγραφοι 3 και 4 ανωτέρω αναφέρεται θα καταβληθεί ως πιο κάτω από τους ΑΓΟΡΑΣΤΕΣ προς τον ΠΩΛΗΤΗ ο οποίος παρέδωσε όλα όσα οι ΑΓΟΡΑΣΤΕΣ συμφώνησαν να αγοράσουν και αγόρασαν από αυτόν.»
Το πρωτόδικο δικαστήριο κατέληξε στο τελικό συμπέρασμα ότι το επίδικο αυτοκίνητο συμπεριλαμβανόταν στα αντικείμενα των οποίων η πώληση είχε συμφωνηθεί και συνακόλουθα απέρριψε την αγωγή των εφεσειόντων.
Οι εφεσείοντες θεωρούν ότι η πρωτόδικη απόφαση είναι λανθασμένη και ζητούν τον παραμερισμό της για τους πιο κάτω λόγους:
(α) Το πρωτόδικο δικαστήριο εσφαλμένα συνέπλεξε το θέμα της αξιοπιστίας των μαρτύρων με το βάρος απόδειξης με αποτέλεσμα να καταλήξει σε λανθασμένα συμπεράσματα και διαπιστώσεις αναφορικά με την αξιοπιστία των μαρτύρων και τα πραγματικά γεγονότα της υπόθεσης.
(β) Τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξε το πρωτόδικο δικαστήριο αναφορικά με το επίδικο αυτοκίνητο είναι αυθαίρετα και αντίθετα προς την κοινή λογική και τούτο, γιατί απέτυχε να εκτιμήσει σωστά τη μαρτυρία που είχε ενώπιόν του.
Ομολογουμένως δεν έχουμε αντιληφθεί τη σημασία των λεχθέντων του δικάσαντος δικαστηρίου τα οποία αποτελούν μέρος του σκεπτικού και των συμπερασμάτων του. Παραθέτουμε τις τρεις προτελευταίες παραγράφους της εκκαλούμενης απόφασης για σκοπούς καλύτερης κατανόησης αυτών που θα πούμε στη συνέχεια.
«Επίσης, για σκοπούς πληρότητας, θεωρώ σκόπιμο να σημειώσω ότι αποδέχομαι ως αξία του επίδικου οχήματος το αναφερόμενο ποσό των £5.000, δεχόμενος την εμπειρία του Μ.Ε.2. Επίσης, υπό άλλα συμπεράσματα, θα κατέληγα στην αναγκαιότητα έκδοσης διατάγματος παράδοσης του οχήματος και διαζευκτικά, σε περίπτωση αντικειμενικής αδυναμίας συμμόρφωσης, σε επιδίκαση του αιτούμενου ποσού, λόγω του ότι πρόκειται για ξεχωριστό αντικείμενο. (Kyriakidou v. Solomonides [1975] 11 J.S.C. 1723, General and Finance Facitilities Ltd v. Cooks Cars (Romford) Ltd [1963] 1 W.L.R. 644, Clerk & Lindsell on Torts, 12η έκδ., παράγρ. 936, Panayi v. Artemiou & Others [1976] 3 J.S.C. 511).
Μη αποδεχόμενος την εκδοχή των εναγόντων και αποδεχόμενος την εκδοχή των εναγομένων για τους λόγους που έχω αναφέρει, καθίσταται αντιληπτό ότι το Δικαστήριο δεν είναι σε θέση να καταλήξει σε συμπεράσματα που να υποστηρίζουν τους δικογραφημένους ισχυρισμούς των εναγόντων και να αποδεικνύουν την απαίτησή των ως αποτυπώνεται στην έκθεση απαίτησης, στο βαθμό που απαιτείται σε πολιτικές αγωγές.
Καταλήγω ότι οι ενάγοντες απέτυχαν να αποδείξουν την υπόθεσή των και συνεπώς η παρούσα αγωγή δεν θα πρέπει να έχει επιτυχή κατάληξη.»
Το ερώτημα που προκύπτει είναι τί ακριβώς εννοούσε το πρωτόδικο δικαστήριο λέγοντας «επίσης υπό άλλα συμπεράσματα, θα κατέληγα στην αναγκαιότητα έκδοσης διατάγματος παράδοσης του οχήματος και διαζευκτικά, σε περίπτωση αντικειμενικής αδυναμίας συμμόρφωσης, σε επιδίκαση του αιτούμενου ποσού, λόγω του ότι πρόκειται για ξεχωριστό αντικείμενο». Αντιλαμβανόμαστε πως το πρωτόδικο δικαστήριο, αν αποδεχόταν ως αξιόπιστη την εκδοχή των εφεσειόντων περί εξαίρεσης του επίδικου αυτοκινήτου από τη συμφωνία πώλησης, θα προχωρούσε στην έκδοση διατάγματος παράδοσης του επίδικου αυτοκινήτου κλπ. Όμως, επειδή αποδέχθηκε την εκδοχή των εφεσιβλήτων, δεν ήταν σε θέση να καταλήξει, όπως λέγει, σε συμπεράσματα που να υποστηρίζουν τους δικογραφημένους ισχυρισμούς των εφεσειόντων και να αποδεικνύουν την απαίτησή τους ως αποτυπώνεται στην έκθεση απαίτησης, στο βαθμό που απαιτείται σε πολιτικές αγωγές, κατέληξε στο τελικό συμπέρασμα ότι οι εφεσείοντες απέτυχαν να αποδείξουν την υπόθεσή τους.
Ποιά όμως ήταν η εκδοχή των εφεσιβλήτων; Οι εφεσίβλητοι αφού αρνήθηκαν ότι το επίδικο αυτοκίνητο εξαιρέθηκε, δυνάμει προφορικής συμφωνίας, από την πώληση, ισχυρίσθηκαν ότι αυτό συμπεριλαμβανόταν στα πωληθέντα αντικείμενα, δυνάμει της γραπτής συμφωνίας. Ωστόσο, στη γραπτή συμφωνία δεν γίνεται οποιαδήποτε αναφορά στο επίδικο αυτοκίνητο η αξία του οποίου, καθορίστηκε στις Λ.Κ.5.000 και αυτό σε αντίθεση προς ό,τι συμβαίνει με τα άλλα οχήματα τα οποία ρητώς περιγράφονται στο έγγραφο (Land Rover, FX60, Pick Up Rover Shebra και του Forklift) και των οποίων η αξία τους καθορίστηκε στις Λ.Κ.1.800 καθώς επίσης και η αξία διαφόρων εργαλείων στις Λ.Κ.800. Ενώ βλέπουμε ότι η πρόθεση των διαδίκων ήταν να καθορίσουν ρητά στη γραπτή συμφωνία τα οχήματα που θέλησαν να συμπεριληφθούν στη συμφωνία πώλησης, άνκαι μικρότερης αξίας από το επίδικο αυτοκίνητο, έτσι ώστε να διακρίνονται από όλα τα άλλα άχρηστα αυτοκίνητα, εξαρτήματα και υλικά των οποίων η αξία υπολογίστηκε πάνω σε διαφορετική βάση, δεν αναφέρθηκαν καθόλου στο επίδικο αυτοκίνητο. Εύλογα προκύπτει το ερώτημα πώς το πρωτόδικο δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το επίδικο αυτοκίνητο συμπεριλαμβανόταν στα πωληθέντα. Για να καταλήξει σε αυτό το συμπέρασμα σίγουρα δεν πρέπει να έλαβε υπόψη μαρτυρία ότι τούτο, δυνάμει προφορικής συμφωνίας είχε συμπεριληφθεί στη συμφωνία πώλησης αφού, καθώς διαπίστωσε νωρίτερα, οποιαδήποτε τυχόν προηγούμενη συμφωνία των διαδίκων ακυρώθηκε δυνάμει του όρου 5 της συμφωνίας (ανωτέρω).
Αυτό που απομένει να εξεταστεί είναι αν σωστά το πρωτόδικο δικαστήριο δεν μπορούσε να καταλήξει σε συμπεράσματα τα οποία να συνάδουν με τους δικογραφημένους ισχυρισμούς των εφεσειόντων.
Στην έκθεση απαίτησής τους οι εφεσείοντες ξεκάθαρα ισχυρίζονται ότι το επίδικο αυτοκίνητο είχε συλλεκτική αξία και η τρέχουσα τιμή του ανερχόταν στις Λ.Κ.5.000. Ρητά διατύπωσαν τη θέση τους ότι το εν λόγω αυτοκίνητο δεν αποτέλεσε μέρος της συμφωνίας και ότι εξαιρέθηκε από αυτή κλπ. Σταθερή και συνεπής επί του προκειμένου ήταν και η θέση των εφεσειόντων κατά την ακροαματική διαδικασία.
Συνεκτιμώντας τη μαρτυρία στο σύνολό της και όχι αποσπασματικά όπως λανθασμένα έπραξε το πρωτόδικο δικαστήριο, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το επίδικο αυτοκίνητο δεν αποτελούσε μέρος της συμφωνίας των διαδίκων. Αν επιδίωκαν το αντίθετο ρητά θα προσδιόριζαν την βούλησή τους στο κείμενο της συμφωνίας όπως έπραξαν αναφορικά με τα μικρότερης αξίας προαναφερόμενα οχήματα. Εκτιμούμε ότι το μαρτυρικό υλικό που έχουμε ενώπιόν μας είναι αρκετό και μας παρέχει τη δυνατότητα να καταλήξουμε σε ασφαλές τελικό συμπέρασμα αντί να αποφασίσουμε επανεκδίκαση της υπόθεσης.
Για τους λόγους που έχουν εξηγηθεί η έφεση επιτυγχάνει και η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται. Εκδίδεται διαταγή εναντίον των εφεσιβλήτων για επιστροφή του επίδικου αυτοκινήτου στους εφεσείοντες. Σε περίπτωση αδυναμίας, οι εφεσίβλητοι να καταβάλουν στους εφεσείοντες Λ.Κ.5.000 ως αποζημίωση ίση προς την αξία του επίδικου αυτοκινήτου κατά τον ουσιώδη χρόνο. Οι εφεσίβλητοι καταδικάζονται στα έξοδα της διαδικασίας ενώπιον του πρωτόδικου δικαστηρίου και στα έξοδα της έφεσης.
Η έφεση επιτρέπεται με έξοδα πρωτοδίκως και κατ' έφεση εναντίον των εφεσιβλήτων. Εκδίδεται διαταγή ως ανωτέρω.