|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2009) 1 ΑΑΔ 814
6 Ioυλίου, 2009
[ΗΛΙΑΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ/στές]
1. G. & A. OPTUS ELECTRONICS SERVICES LTD,
2. ΠΟΛΥΞΕΝΗ (ΞΕΝΙΑ) ΝΙΚΟΛΑΟΥ,
3. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ,
4. ΜΑΡΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ,
5. COSMOTIL LTD,
Εφεσείοντες-Εναγόμενοι,
v.
ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΥΠΡΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΤΔ,
Εφεσίβλητης-Ενάγουσας.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 193/2007)
Πολιτική Δικονομία ― Αίτηση για παραμερισμό απόφασης που εκδόθηκε ερήμην ― Ο αιτητής οφείλει να ικανοποιήσει το Δικαστήριο ότι έχει εκ πρώτης όψεως καλή υπεράσπιση ― Eπιδίωξη του Δικαστηρίου πρέπει να είναι η εξισορρόπηση αφενός του δικαιώματος διαδίκου να ακουστεί στην υπόθεσή του και αφετέρου η ταχεία διεκπεραίωση της δικαστικής διαδικασίας ― H αδικαιολόγητη καθυστέρηση στην υποβολή της αίτησης παραμερισμού προσμετρά εναντίον του αιτητή.
Με αίτησή τους την 30.3.2007, οι εφεσείοντες ζήτησαν τον παραμερισμό απόφασης που είχε εκδοθεί εναντίον τους την 22.11.2006 λόγω ελλείψεως καταχωρήσεως εμφανίσεως. Η αγωγή είχε σαν βάση την ανάκτηση του χρεωστικού υπολοίπου δανείου και την εκποίηση υποθηκών που εδόθησαν για την εξασφάλισή του. Στην ένορκη δήλωση που συνόδευε την αίτησή τους για παραμερισμό της απόφασης, οι εφεσείοντες ισχυρίστηκαν ότι η εφεσίβλητη, υπό το κράτος απειλών, αθέμιτης επιρροής και ψυχικής πίεσης, τους εξώθησε να υπογράψουν τις επίδικες συμφωνίες με σκοπό να μεταφερθεί το χρέος άλλης εταιρείας στην εφεσείουσα 1 με τις εγγυήσεις και τις εξασφαλίσεις που θα παραχωρούσαν οι εφεσείοντες. Εντελώς αντίθετη ήταν η θέση της εφεσίβλητης στη δική της ένορκη δήλωση.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο κατέληξε ότι οι εφεσείοντες δεν είχαν αποσείσει το βάρος που είχαν να καταδείξουν εκ πρώτης όψεως υπεράσπιση. Το Δικαστήριο παρατήρησε ότι δεν εφαίνετο να υπήρχε καλή δικαιολογία για την παράλειψη καταχώρησης εμφάνισης και για την καθυστέρηση των τεσσάρων και πλέον μηνών που υπήρξε για την καταχώρηση της αίτησης για παραμερισμό.
Οι εφεσείοντες καταχώρησαν έφεση προβάλλοντας τις ίδιες θέσεις που είχαν προβάλει και πρωτοδίκως.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Οι εφεσείοντες δεν ικανοποίησαν το Δικαστήριο ότι υπάρχει εκ πρώτης όψεως καλή υπεράσπιση στην αγωγή και επίσης ότι η παράλειψη καταχώρησης εμφάνισης και ιδιαίτερα η μεγάλη καθυστέρηση που υπήρξε στην καταχώρηση της αίτησης για παραμερισμό, εδικαιολογούντο.
2. Το πρωτόδικο Δικαστήριο άσκησε ορθώς τη διακριτική του εξουσία εκδίδοντας την απόφασή του για απόρριψη της αίτησης για παραμερισμό.
Η έφεση απορρίφθηκε με €1.500 έξοδα, πλέον Φ.Π.Α., υπέρ της εφεσίβλητης.
Έφεση.
Έφεση από τους εφεσείοντες εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού (Ψαρά-Μιλτιάδους, Π.Ε.Δ.), (Αγωγή Αρ. 4653/06), ημερομ. 27.6.2007.
Α. Χαραλάμπους για Α. Σαββίδου, για τους Εφεσείοντες.
Δ. Καρή για Ν. Χρ. Αναστασιάδη και Συνεταίροι, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Χατζηχαμπής.
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Η Εφεσίβλητη τράπεζα ήγειρε αγωγή εναντίον της Εφεσείουσας 1 εταιρείας ως πρωτοφειλέτιδας και των Εφεσειόντων 2, 3, 4 και 5, όσο και 3 άλλων εναγομένων ως εγγυητών, για την ανάκτηση του χρεωστικού υπολοίπου του δανείου και την εκποίηση υποθηκών που εδόθησαν για την εξασφάλισή του. Η αγωγή επεδόθη στους Εφεσείοντες οι οποίοι δεν κατεχώρησαν εμφάνιση μέσα στην προβλεπόμενη χρονική περίοδο, οπότε η Εφεσείουσα κατεχώρησε ex parte αίτηση για απόφαση εναντίον τους λόγω ελλείψεως καταχωρήσεως εμφανίσεως. Εξεδόθη απόφαση, στη βάση έγγραφης μαρτυρίας που προσκομίσθηκε, την 22.11.2006. Την 30.3.2007 οι Εφεσείοντες κατεχώρησαν αίτηση για παραμερισμό της ούτω εκδοθείσας απόφασης.
Το Δικαστήριο, κατά την εξέταση της αίτησης, επικεντρώθηκε ιδιαίτερα στο κατά πόσο καταδεικνύετο εκ πρώτης όψεως υπεράσπιση. Όπως παρατήρησε, από την ένορκη δήλωση των Εφεσειόντων ανεδύετο ως πρώτιστο θέμα υπεράσπισης ότι η Εφεσίβλητη, υπό το κράτος απειλών, αθέμιτης επιρροής και ψυχικής πίεσης, εξώθησε τους Εφεσείοντες να υπογράψουν τις επίδικες συμφωνίες με σκοπό να μεταφερθεί το χρέος άλλης εταιρείας στην Εφεσείουσα 1 με τις εγγυήσεις και εξασφαλίσεις που θα παραχωρούσαν οι Εφεσείοντες. Εντελώς αντίθετη ήταν η θέση της Εφεσίβλητης στη δική της ένορκη δήλωση. Παραπέμποντας στη μακρά συνεργασία της με τους Εφεσείοντες από το 1992, παρατήρησαν ότι, ένεκα της αδυναμίας της άλλης εταιρείας να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της, και με δεδομένη την έκδοση απόφασης εναντίον της και ορισμένων από τους Εφεσείοντες, η Εφεσίβλητη, με αίτημα των ιδίων των Εφεσειόντων, δέχθηκε να τους βοηθήσει να ανακάμψουν επαναδανειοδοτώντας τους, μετά από τη διάλυση της άλλης εταιρείας, με τις επίδικες συμφωνίες. Και μάλιστα, μετά από την υπογραφή των επιδίκων συμφωνιών, ορισμένοι από τους Εφεσείοντες συνεβλήθησαν με την Εφεσίβλητη και σε άλλες συμφωνίες επί των οποίων εξεδόθησαν αποφάσεις ερήμην. Το Δικαστήριο κατέληξε ότι οι Εφεσείοντες δεν είχαν αποσείσει το βάρος που είχαν να καταδείξουν εκ πρώτης όψεως υπεράσπιση. Θεώρησε ότι οι αναφορές τους στην ένορκη δήλωση ήσαν γενικές και αόριστες και απευθύνοντο σε προηγούμενες δοσοληψίες της άλλης εταιρείας χωρίς συγκεκριμένες αναφορές σε χρόνο και άλλα στοιχεία που να μπορούσαν να θεμελιώσουν την προβολή συζητήσιμης υπεράσπισης σύμφωνα με τη νομολογία. Η επίκληση, ανέφερε, μη θετικά προσδιοριζόμενης σχέσης με την άλλη εταιρεία και η προβολή απειλής για δικαστικά μέτρα εναντίον της και των εγγυητών της εγίνετο υπό μορφή κατάληξης μάλλον παρά αναγκαίων λεπτομερειών ώστε να μην ήταν δυνατό να γίνεται λόγος για ψυχική πίεση, αθέμιτη επιρροή και απειλές.
Ως προς την άλλη προϋπόθεση, για την δικαιολόγηση της παράλειψης καταχώρησης εμφάνισης, το Δικαστήριο δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα εν όψει της κατάληξής του επί της πτυχής της εκ πρώτης όψεως υπεράσπισης. Παρετήρησε όμως ότι δεν εφαίνετο να υπήρχε καλή δικαιολογία για την παράλειψη. Την ίδια παρατήρηση έκανε το Δικαστήριο και ως προς την καθυστέρηση των τεσσάρων και πλέον μηνών που υπήρξε για την καταχώρηση της αίτησης για παραμερισμό.
Οι Εφεσείοντες παραπονούνται ότι το Δικαστήριο δεν αξιολόγησε σωστά την ενώπιον του μαρτυρία ως προς τις διαπιστώσεις του. Με βάση το ότι το δάνειο που αφορούσαν οι επίδικες συμφωνίες χρησιμοποιήθηκε για κάλυψη των οφειλών της άλλης οικογενειακής τους εταιρείας, επαναλαμβάνουν τη θέση τους ότι οι εγγυητές Εφεσείοντες αναγκάσθησαν να παρέχουν τις εν λόγω εγγυήσεις και εξασφαλίσεις τους υπό το κράτος του βάρους του χρέους της άλλης οικογενειακής εταιρείας και των επαπειλούμενων δικαστικών μέτρων εναντίον της και των ως προς εκείνη εγγυητών.
Δεν βλέπουμε πώς η απλή αυτή επανάληψη των θέσεων των Εφεσειόντων μπορεί να δικαιολογήσει την παρέμβαση μας με την κατάληψη του Δικαστηρίου. Η όποια δική τους αντίληψη σήμερα για τους λόγους που τους ώθησαν να αντικαταστήσουν το χρέος της άλλης οικογενειακής εταιρείας με τις επίδικες συμφωνίες δεν έχει έρεισμα στη βεβαιότητα των επίδικων συμφωνιών και τις συνέπειές τους, η νομιμότητα των οποίων μάλιστα ουδέποτε αμφισβητήθηκε από τους ιδίους από το 2002 που τις υπέγραψαν παρά μόνο εκ των υστέρων όταν εξασφαλίσθηκε απόφαση εναντίον τους το 2006 με επιδίωξη τον παραμερισμό της. Εξ άλλου, οι επίδικες συμφωνίες είχαν ως αποτέλεσμα τη διευθέτηση του χρέους της άλλης οικογενειακής εταιρείας, το οποίο βεβαίως και δεν μπορεί να αναβιώσει με τον παραμερισμό των επίδικων συμφωνιών, αλλά ούτε και να εξετασθεί στην ουσία του ως εκ της διευθέτησής του, περιλαμβανομένου του ισχυρισμού των Εφεσειόντων ότι περιείχε και κεφαλαιοποιήσεις και υπερχρεώσεις τόκων. Δεν βλέπουμε πως θα μπορούσαμε να παρέμβουμε ούτε στις άλλες καταλήξεις του Δικαστηρίου ως προς το μη δικαιολογηθέν της παράλειψης καταχώρησης εμφάνισης και ιδιαίτερα της μεγάλης καθυστέρησης που υπήρξε στην καταχώρηση της αίτησης για παραμερισμό.
Η έφεση αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Οι Εφεσείοντες θα καταβάλουν €1.500 έξοδα, πλέον Φ.Π.Α., στην Εφεσίβλητη.
Η έφεση απορρίπτεται με €1.500 έξοδα, πλέον Φ.Π.Α., υπέρ της εφεσίβλητης.