|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2009) 1 ΑΑΔ 771
30 Ιουνίου, 2009
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
[ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ/στές]
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑ ΠΑΥΛΟΥ ΚΟΝΗ,
Εφεσείουσα-Αιτήτρια,
v.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ,
Εφεσιβλήτου-Καθ' ου η αίτηση.
(Έφεση Αρ. 3/2007)
Οικογενειακό Δικαστήριο ― Διαζύγιο ― Έκδοση απόφασης για λύση του γάμου των διαδίκων στην απουσία της εφεσείουσας, η οποία επέδειξε παντελή αδιαφορία να ανταποκριθεί στις οδηγίες του Δικαστηρίου να καταχωρήσει υπεράσπιση και να παρουσιαστεί στο Δικαστήριο ― Επικύρωση της πρωτόδικης απόφασης κατ' έφεση.
Στις 22.11.2006 το Οικογενειακό Δικαστήριο Λάρνακας, αφού άκουσε τον εφεσίβλητο, εξέδωσε απόφαση για τη λύση του γάμου του με την εφεσείουσα. Είχαν προηγηθεί αλλεπάλληλες αναβολές οι οποίες παραχωρούνταν από το Δικαστήριο για να δώσουν την ευκαιρία στην εφεσείουσα να καταχωρήσει την υπεράσπισή της στην αίτηση του εφεσίβλητου για λύση του γάμου τους. Η εφεσείουσα είχε καταχωρήσει αίτηση για νομική αρωγή στο Οικογενειακό Δικαστήριο Λάρνακας η οποία είχε οριστεί αρχικά στις 15.9.2006 και απορρίφθηκε στις 21.12.2006 λόγω μη προώθησής της.
Με την παρούσα έφεση η εφεσείουσα ζητά την ακύρωση της απόφασης για τη λύση του γάμου. Υποστηρίζει ότι η εν λόγω απόφαση είναι προϊόν παράβασης του Άρθρου 30 του Συντάγματος, του περί Νομικής Αρωγής Νόμου (N.165(Ι)/2002), και των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Δεν έχει προβληθεί οτιδήποτε από την εφεσείουσα με το οποίο να τεκμηριώνεται ο ισχυρισμός της για παραβίαση των προνοιών του Νόμου 165(Ι)/2002 και των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης.
2. Δεν έχει καθορίσει η εφεσείουσα ποια συγκεκριμένη παράγραφος του Άρθρου 30 του Συντάγματος έχει καταστρατηγηθεί και ο σχετικός ισχυρισμός απορρίπτεται λόγω ασάφειας.
3. Από τα διαδραματισθέντα, τόσο στη διαδικασία της αίτησης για τη λύση του γάμου όσο και στη διαδικασία για την παροχή νομικής αρωγής, φαίνεται ότι η έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης ήταν το αποτέλεσμα της παντελούς αδιαφορίας της εφεσείουσας να ανταποκριθεί στις οδηγίες του Δικαστηρίου να καταχωρήσει την υπεράσπισή της και της παράλειψής της να εμφανιστεί στο Δικαστήριο. Η εφεσείουσα δεν μπορεί να επικαλείται ότι η παράλειψή της να εμφανιστεί οφειλόταν στο ότι πίστευε ότι η αίτηση διαζυγίου θα εξεταζόταν από άλλο Δικαστήριο.
Η έφεση απορρίφθηκε με €2.000 έξοδα εις βάρος της εφεσείουσας.
Έφεση.
Έφεση από την εφεσείουσα εναντίον της απόφασης του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λάρνακας (Κούσιου - Χρυσανδρέα, Δ.), (Αίτηση Αρ. 107/06), ημερομ. 22.11.2006.
Λ. Διομήδους, για την Εφεσείουσα.
Γ. Λιβέρας, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Τ. Ηλιάδης.
ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.: Οι διάδικοι παντρεύτηκαν στις 21/1/79 στη Λεμεσό και από το γάμο τους απέκτησαν δύο παιδιά, ηλικίας σήμερα 25 και 30 χρόνων. Λόγω οικογενειακών διαφορών που προέκυψαν στις σχέσεις τους οι διάδικοι ζούσαν χωριστά από το 2000.
(α) Η αίτηση για τη λύση του γάμου.
Στις 16/5/2006 ο εφεσίβλητος καταχώρισε την υπ' αρ. 107/2006 αίτηση στο Οικογενειακό Δικαστήριο Λάρνακας για τη λύση του γάμου, η οποία ορίστηκε στις 14/6/2006. Στις 14/6/2006 η εφεσείουσα εμφανίστηκε και αφού ζήτησε χρόνο για να καταχωρίσει την υπεράσπιση της, το Δικαστήριο όρισε την υπόθεση στις 20/9/2006. Η εφεσείουσα εμφανίστηκε στις 20/9/2006 και για β΄ φορά, αφού ζήτησε παράταση για να καταχωρίσει την υπεράσπιση της, το Δικαστήριο όρισε εκ νέου την υπόθεση στις 4/10/2006. Η εφεσείουσα εμφανίστηκε στις 4/10/2006 και για γ΄ φορά ζήτησε νέα αναβολή για να καταχωρίσει την υπεράσπιση της. Το Δικαστήριο δέχθηκε ξανά το αίτημα της εφεσείουσας και ανέβαλε την υπόθεση για την 1/11/2006, με οδηγίες όπως μέχρι τότε καταχωρηθεί η υπεράσπιση. Η εφεσείουσα παρέλειψε να καταχωρίσει την υπεράσπιση της μέχρι την 1/11/2006 και επιπρόσθετα, αν και γνώριζε ότι η υπόθεση ήταν ορισμένη την 1/11/2006, παρέλειψε να εμφανιστεί κατά την πιο πάνω ημερομηνία στο Δικαστήριο. Ως αποτέλεσμα το Δικαστήριο όρισε την υπόθεση για απόδειξη στις 22/11/2006 και αφού άκουσε τον εφεσίβλητο εξέδωσε απόφαση για τη λύση του γάμου.
(β) Η αίτηση για την παροχή νομικής αρωγής.
Από τα σχετικά πρακτικά που έχουν καταχωρηθεί φαίνεται επίσης ότι η εφεσείουσα καταχώρισε την υπ' αρ. 73/2006 αίτηση για νομική αρωγή στο Οικογενειακό Δικαστήριο Λάρνακας, η οποία ορίστηκε στις 15/9/2006. Κατά την πιο πάνω ημερομηνία η εφεσείουσα ζήτησε αναβολή της εξέτασης της αίτησης για να μελετήσει το ενδεχόμενο απόσυρσης της και το Δικαστήριο όρισε την αίτηση για τις 19/10/2006. Κατά την πιο πάνω ημερομηνία φαίνεται από τα πρακτικά ότι η εφεσείουσα θα συνέχιζε την προώθηση της αίτησης και το Δικαστήριο έδωσε οδηγίες για την ετοιμασία κοινωνικοοικονομικής έκθεσης από το Γραφείο Ευημερίας, ορίζοντας την αίτηση για ακρόαση στις 17/11/2006. Η εφεσείουσα είχε εμφανιστεί στις 17/11/2006 αλλά λόγω της απουσίας εκπροσώπου του Γραφείου Ευημερίας κατά την πιο πάνω ημερομηνία, το Δικαστήριο όρισε εκ νέου την αίτηση για ακρόαση στις 21/12/2006. Κατά την πιο πάνω ημερομηνία η εφεσείουσα παρέλειψε να εμφανιστεί, αλλά υπήρξαν εμφανίσεις εκ μέρους του Γραφείου Γενικού Εισαγγελέα και του Γραφείου Ευημερίας. Κατόπιν δήλωσης της εκπροσώπου του Γραφείου Ευημερίας, ότι όπως φαινόταν από επιστολή ημερομηνίας 20/12/2006 που βρισκόταν στο φάκελο του Δικαστηρίου ότι, "η αιτήτρια δεν ενδιαφέρεται πλέον για παροχή δωρεάν νομικής αρωγής στην υπόθεση αυτή", το Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση "λόγω μη προώθησής της".
Με την παρούσα έφεση η εφεσείουσα ζητά την ακύρωση της απόφασης για τη λύση του γάμου γιατί, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της, αυτή είναι αποτέλεσμα παράβασης του Άρθρου 30 του Συντάγματος, του περί Νομικής Αρωγής Νόμου (αρ. 165(Ι)/2002), όπως επίσης και των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης. Είναι η θέση της εφεσείουσας ότι είχε πληροφορήσει το Δικαστήριο ότι είχε υποβάλει αίτηση για παροχή νομικής αρωγής και επειδή πίστευε ότι η αίτηση της θα εξεταζόταν από το Δικαστήριο που θα εξέταζε την ουσία της αίτησης διάλυσης του γάμου, παρέλειψε να εμφανιστεί την 1/11/2006, με αποτέλεσμα να ακουστεί η υπόθεση στην απουσία της και να εκδοθεί το διαζύγιο σε βάρος της.
Αναφορικά με τους ισχυρισμούς για παραβίαση των προνοιών του Νόμου 165(Ι)/2002 και των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης, δεν έχουν προβληθεί οποιοιδήποτε συγκεκριμένοι λόγοι που θα μπορούσαν να τεκμηριώσουν τους πιο πάνω ισχυρισμούς, οι οποίοι ως επακόλουθο απορρίπτονται.
Αναφορικά με την κατ' ισχυρισμό παράβαση του Άρθρου 30 του Συντάγματος, η εφεσείουσα δεν έχει καθορίσει ποια συγκεκριμένη παράγραφος έχει καταστρατηγηθεί και ο ισχυρισμός αυτός απορρίπτεται λόγω της ασάφειας που προκύπτει. Ανεξάρτητα από την πιο πάνω κατάληξη έχουμε ήδη προβεί σε μια λεπτομερή αναφορά στα όσα διαδραματίστηκαν τόσο στη διαδικασία της αίτησης για την παροχή νομικής αρωγής, όπως επίσης και στη διαδικασία της αίτησης για την έκδοση διαζυγίου. Από τα πιο πάνω φαίνεται ότι η έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης ήταν το αποτέλεσμα της παντελούς αδιαφορίας της εφεσείουσας να ανταποκριθεί στις οδηγίες του Δικαστηρίου να καταχωρίσει την υπεράσπιση της και της παράλειψης της να εμφανιστεί στο Δικαστήριο. Η εφεσείουσα δεν μπορεί να επικαλείται ότι η παράλειψη της να εμφανιστεί οφειλόταν στο ότι πίστευε ότι η αίτηση διαζυγίου θα εξεταζόταν από άλλο Δικαστήριο.
Η έφεση απορρίπτεται με €2.000 έξοδα σε βάρος της εφεσείουσας.
Η έφεση απορρίπτεται με €2.000 έξοδα εις βάρος της εφεσείουσας.