|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2009) 1 ΑΑΔ 749
19 Ιουνίου, 2009
[ΚΡΑΜΒΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στές]
ΠΕΤΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ,
Εφεσείων,
v.
ΠΑΝΤΕΛΗ ΚΑΡΥΟΥ,
Εφεσιβλήτου.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 237/2006)
Αποζημιώσεις ― Ονομαστικές αποζημιώσεις ― Επιδίκαση ονομαστικών αποζημιώσεων παρά την ύπαρξη πειστικού και αξιόπιστου στοιχείου μαρτυρίας για επιδίκαση ουσιαστικών αποζημιώσεων ― Η επέμβαση του Εφετείου κρίθηκε αναγκαία.
Στην υπόθεση αυτή, το πρωτόδικο Δικαστήριο, ενώ είχε ενώπιόν του μαρτυρία στη βάση της οποίας είχε τη δυνατότητα να καθορίσει το ποσό των αποζημιώσεων στις οποίες θα δικαιούτο ο εφεσείων - ενάγων για την πώληση εν αγνοία του από τον εφεσίβλητο - εναγόμενο, του πρακτορείου στοιχημάτων το οποίο λειτουργούσαν από κοινού στο Αυγόρου σε άλλη εταιρεία στοιχημάτων, την εταιρεία Megabet, έναντι του ποσού των Λ.Κ.18.500, επιδίκασε υπέρ του εφεσείοντος - ενάγοντος ονομαστικές αποζημιώσεις ύψους Λ.Κ.100, πλέον έξοδα επί της κλίμακας του επιδικασθέντος ποσού.
Το Ανώτατο Δικαστήριο αποδέχθηκε την έφεση εναντίον της πρωτόδικης απόφασης και αποφάνθηκε ότι:
1. Η συμφωνηθείσα τιμή πώλησης του πρακτορείου στη Megabet, υπό συνθήκες ελεύθερης αγοράς αποτελούσε καλό και αξιόπιστο κριτήριο για τον καθορισμό της αξίας της επιχείρησης. Το γεγονός ότι η συμφωνία ματαιώθηκε σε μεταγενέστερο χρόνο, ένα περίπου έτος μετά τη συνομολόγησή της, δεν εξουδετερώνει το πραγματικό γεγονός ότι η επιχείρηση του πρακτορείου κατά τον κρίσιμο χρόνο άξιζε το ποσό που ο ίδιος ο εφεσίβλητος συμφώνησε να πωλήσει το πρακτορείο.
2. Με βάση τις διαπιστώσεις του πρωτόδικου Δικαστηρίου, η τιμή πώλησης του πρακτορείου για το ποσό των Λ.Κ.18.500 αποτελούσε αξιόπιστο στοιχείο μαρτυρίας στη βάση του οποίου το Δικαστήριο μπορούσε να καθορίσει το ύψος των αποζημιώσεων στις οποίες, καθώς κρίθηκε, δικαιούται ο εφεσείων. Η προσκόμιση οποιασδήποτε άλλης μαρτυρίας προς απόδειξη της ζημιάς ήταν υπό τις περιστάσεις αχρείαστη. Η αναφορά του δικάσαντος δικαστηρίου σε προϋποθέσεις που υπήρχαν στη συμφωνία πώλησης του πρακτορείου στη Megabet και οι λόγοι για τους οποίους οι εν λόγω προϋποθέσεις δεν έχουν εκπληρωθεί όπως και η πλευρά που ενδεχομένως ευθύνεται για τη μη εκπλήρωσή τους, είναι ζητήματα άσχετα με το επίδικο θέμα του καθορισμού των αποζημιώσεων.
3. Ο εφεσείων δικαιούται στην έκδοση απόφασης υπέρ του και εναντίον του εφεσίβλητου για το ποσό των €15.804, ισάξιο του ποσού των Λ.Κ.9.250, δηλαδή, του ήμισυ της αξίας της επιχείρησης του πρακτορείου με βάση τη συμφωνηθείσα τιμή πώλησής του στη Megabet.
Η έφεση επιτράπηκε με έξοδα πρωτοδίκως και κατ' έφεση εναντίον του εφεσίβλητου.
Έφεση.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας (Καρακάννα, Ε.Δ.), (Υπόθεση Αρ. 387/03), ημερομ. 12.7.2006.
Γ. Πιττάτζης, για τον Εφεσείοντα.
Ν. Νικολάου, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων με αγωγή που καταχώρισε εναντίον του εφεσίβλητου αξίωσε γενικές αποζημιώσεις καθώς και ειδικές ύψους Λ.Κ.10.000. Ισχυρίστηκε ότι δυνάμει προφορικής συμφωνίας μεταξύ αυτού και του εφεσίβλητου, λειτουργούσαν ως συνιδιοκτήτες και υπό μορφή κοινοπραξίας, πρακτορείο στοιχημάτων στο Αυγόρου. Οι άδειες που αφορούσαν στη λειτουργία κλπ. του πρακτορείου όπως και το ενοικιαστήριο έγγραφο του καταστήματος ήταν στο όνομα του εφεσίβλητου. Κατά καιρούς ήλεγχαν τους λογαριασμούς και εισέπρατταν εξ ημισείας τα κέρδη. Περί το τέλος 2002 αρχές 2003, πώλησαν την επιχείρηση σε τρίτο για το ποσό των Λ.Κ.10.800. Για την πληρωμή του τιμήματος πήραν από τον αγοραστή δέκα μεταχρονολογημένες επιταγές από τις οποίες οι εννέα ήταν προς Λ.Κ.Ι.000 εκάστη και μια προς Λ.Κ.1.800. Ο αγοραστής ανέλαβε την εξόφληση των χρεών της επιχείρησης που ανέρχονταν στις Λ.Κ.10.000. Η εν λόγω συμφωνία πώλησης του πρακτορείου τελικά ματαιώθηκε εξ υπαιτιότητος του αγοραστή ο οποίος κατέβαλε στους ιδιοκτήτες Λ.Κ.3.000 ως αποζημίωση.
Ο εφεσίβλητος, μέσα σε σύντομο χρόνο από τη ματαίωση της προαναφερόμενης συμφωνίας, εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι οι άδειες λειτουργίας του πρακτορείου ήταν στο όνομά του, πώλησε εν αγνοία του (του εφεσείοντα) την επιχείρηση στην εταιρεία στοιχημάτων Megabet για το ποσό των Λ.Κ.20.000.
Ο εφεσίβλητος, αντικρούοντας τους ισχυρισμούς του εφεσείοντα, ισχυρίστηκε ότι ήταν ο μοναδικός ιδιοκτήτης του πρακτορείου. Ο εφεσείων εργοδοτείτο εκεί ως υπάλληλος και έπαιρνε ποσοστά προμήθειας πάνω στον τζίρο των ποδοσφαιρικών και ιπποδρομιακών στοιχημάτων. Περί τις αρχές του 2003 συμφώνησε (ο εφεσίβλητος) με τη Megabet την πώληση της επιχείρησης του πρακτορείου για το ποσό των Λ.Κ.18.500. Η πληρωμή του τιμήματος θα γινόταν με δόσεις ήτοι, Λ.Κ.3.000 με την υπογραφή της συμφωνίας, Λ.Κ.1.500 ετησίως διά της καταβολής Λ.Κ.125 μηνιαίως και Λ.Κ.5.000 με τη μεταβίβαση της άδειας. Η συμφωνία με τη Megabet ματαιώθηκε το 2004 επειδή η Λέσχη Ιπποδρομιών αρνήθηκε να μεταβιβάσει στη Megabet τη σχετική άδεια. Το πρακτορείο έκλεισε και η Megabet στράφηκε δικαστικώς εναντίον του. Ο εφεσίβλητος ισχυρίστηκε ότι δεν εισέπραξε κανένα ποσό από την πώληση του πρακτορείου στη Megabet.
Εκτός από τους διάδικους κατέθεσαν και άλλοι μάρτυρες που αντιστοίχως κάλεσαν από τις δύο πλευρές. Η πρωτόδικος δικαστής αφού αξιολόγησε τη μαρτυρία, δέχθηκε την εκδοχή του εφεσείοντα. Από τη μαρτυρία του εφεσίβλητου δέχθηκε μόνο ότι ουδέποτε υλοποιήθηκε η συμφωνία του με τη Megabet και ότι η άδεια ιπποδρομιακών στοιχημάτων ανακλήθηκε από τη Λέσχη Ιπποδρομιών.
Αναφορικά με το θέμα των αποζημιώσεων, η ευπαίδευτη δικαστής διαπίστωσε ότι ο εφεσείων απέτυχε να προσκομίσει θετική μαρτυρία ότι η αξία της επιχείρησης κατά τον ουσιώδη χρόνο ήταν Λ.Κ.20.000 όπως ισχυρίστηκε. Σχετικά με αυτή τη πτυχή του θέματος η πρωτόδικος δικαστής διαπίστωσε ότι η μόνη μαρτυρία που αναφέρεται στο θέμα είναι η συμφωνία πώλησης του πρακτορείου στη Megabet για Λ.Κ.18.500 αλλά από αυτό και μόνο το γεγονός «δεν εξυπακούεται αυτόματα ότι αυτή ήταν και η αξία της επιχείρησης. Το πιο πάνω τίμημα θα καταβαλλόταν αν πληρούνταν ορισμένες προϋποθέσεις. ...» Παρενθετικά η δικαστής αναφέρει ακόμη ότι «με βάση τη μαρτυρία του τραπεζικού υπαλλήλου η επιχείρηση είχε και χρέη, το ύψος των οποίων παραμένει άγνωστο στο δικαστήριο τα οποία ανέλαβε και διευθέτησε ο ίδιος ο ενάγοντας.» Ενόψει των πιο πάνω, η κατάληξη αναφορικά με το θέμα των αποζημιώσεων ήταν η επιδίκαση ονομαστικών αποζημιώσεων Λ.Κ.100 υπέρ του εφεσείοντα και εναντίον του εφεσίβλητου πλέον έξοδα επί της κλίμακας του επιδικασθέντος ποσού.
Με την παρούσα έφεση αμφισβητείται η ορθότητα της εκκαλούμενης απόφασης κατά την έκταση που αυτή αφορά στο θέμα των αποζημιώσεων. Ο εφεσίβλητος δεν άσκησε αντέφεση και ενόψει τούτου, η εξέταση της έφεσης γίνεται με δεδομένη τη διαπίστωση που αφορά στο ιδιοκτησιακό καθεστώς του πρακτορείου κατά τον κρίσιμο χρόνο της πώλησης του από τον εφεσίβλητο στη Megabet, ότι δηλαδή, οι διάδικοι ήταν συνιδιοκτήτες του πρακτορείου κατά ½ μερίδιο ο καθένας.
Θεωρούμε, όπως προκύπτει από τα ευρήματα του δικαστηρίου, ότι η συμφωνηθείσα τιμή πώλησης του πρακτορείου στη Megabet, υπό συνθήκες ελεύθερης αγοράς αποτελούσε καλό και αξιόπιστο κριτήριο για τον καθορισμό της αξίας της επιχείρησης. Το γεγονός ότι η συμφωνία ματαιώθηκε σε μεταγενέστερο χρόνο, ένα περίπου έτος μετά τη συνομολόγησή της, δεν εξουδετερώνει το πραγματικό γεγονός ότι η επιχείρηση του πρακτορείου κατά τον κρίσιμο χρόνο άξιζε το ποσό που ο ίδιος ο εφεσίβλητος συμφώνησε να πωλήσει το πρακτορείο. Αν κατά τον ίδιο χρόνο, η επιχείρηση είχε χρέη τα οποία ανέλαβε να πληρώσει ο εφεσίβλητος, ο τελευταίος, είχε υποχρέωση να προσκομίσει μαρτυρία και να αποδείξει θετικά το ύψος των εν λόγω χρεών. Αντί αυτού, επέμενε μέχρι τέλους ότι ήταν ο μοναδικός ιδιοκτήτης της επιχείρησης.
Με βάση τις πάνω διαπιστώσεις του δικαστηρίου, θεωρούμε ότι η τιμή πώλησης του πρακτορείου για το ποσό των Λ.Κ.18.500 αποτελούσε πειστικό και αξιόπιστο στοιχείο μαρτυρίας στη βάση του οποίου το δικαστήριο μπορούσε να καθορίσει το ύψος των αποζημιώσεων στις οποίες, καθώς κρίθηκε, δικαιούται ο εφεσείων. Η προσκόμιση οποιασδήποτε άλλης μαρτυρίας προς απόδειξη της ζημιάς ήταν υπό τις περιστάσεις αχρείαστη. Η αναφορά του δικάσαντος δικαστηρίου σε προϋποθέσεις που υπήρχαν στη συμφωνία πώλησης του πρακτορείου στη Megabet και οι λόγοι για τους οποίους οι εν λόγω προϋποθέσεις δεν έχουν εκπληρωθεί όπως και η πλευρά που ενδεχομένως ευθύνεται για τη μη εκπλήρωσή τους, είναι ζητήματα άσχετα με το επίδικο θέμα του καθορισμού των αποζημιώσεων. Εξάλλου, δεν υπήρξε θετική μαρτυρία από πλευράς εφεσίβλητου για ό,τι αφορά στα προαναφερόμενα ζητήματα για να κριθεί η νομική σημασία τους.
Για τους πιο πάνω λόγους, η έφεση επιτυγχάνει και η εφεσιβαλλόμενη απόφαση παραμερίζεται. Εκδίδεται απόφαση υπέρ του εφεσείοντα και εναντίον του εφεσίβλητου για το ποσό των €15.804, ισάξιο του ποσού των Λ.Κ.9.250 δηλαδή, του ήμισυ της αξίας της επιχείρησης του πρακτορείου με βάση τη συμφωνηθείσα τιμή πώλησής του στη Megabet. Τα έξοδα της δίκης στο Επαρχιακό Δικαστήριο και τα έξοδα της έφεσης θα βαρύνουν τον εφεσίβλητο.
Η έφεση επιτρέπεται με έξοδα πρωτοδίκως και κατ' έφεση εναντίον του εφεσίβλητου.