|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2008) 1 ΑΑΔ 1143
20 Νοεμβρίου, 2008
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στές]
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΣΑΡΤΣΙΔΗΣ,
Εφεσείων - Εναγόμενος,
ν.
ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΜΑΓΝΗΤΙΚΗΣ
ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ ΑΓ. ΘΕΡΙΣΣΟΣ ΛΤΔ,
Εφεσίβλητης - Ενάγουσας.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 55/2007)
Αμέλεια ― Συντρέχουσα αμέλεια ― Τροχαίο ατύχημα ― Απόδοση αποκλειστικής ευθύνης σε οδηγό αυτοκινήτου για τη σύγκρουση του αυτοκινήτου του με προπορευόμενο αυτοκίνητο το οποίο μείωσε την ταχύτητά του επιχειρώντας να στρίψει σε δεξιά πάροδο ― Κατ' έφεση καταλογίστηκε συντρέχουσα αμέλεια 30% στον οδηγό του προπορευόμενου αυτοκινήτου.
Ο οδηγός του αυτοκινήτου της εφεσίβλητης - ενάγουσας οδηγώντας το αυτοκίνητό του στον κύριο δρόμο Φρενάρους - Αυγόρου έδειξε πως θα έστριβε δεξιά σε χωματόδρομο, ελάττωσε ταχύτητα και έστριψε δεξιά. Ο εφεσείων - εναγόμενος, το αυτοκίνητο του οποίου ακολουθούσε το αυτοκίνητο της εφεσίβλητης σε απόσταση όχι μεγαλύτερη των 20 μέτρων, συγκρούστηκε με αυτό.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο απέδωσε αποκλειστική ευθύνη για την πρόκληση του ατυχήματος στον εφεσείοντα.
Ο εφεσείων εφεσίβαλε την απόφαση υποστηρίζοντας ότι θα έπρεπε τουλάχιστον να είχε καταλογιστεί στον άλλο οδηγό συντρέχουσα αμέλεια, αφού είχε ελαττώσει ταχύτητα και είχε επιχειρήσει να στρίψει προς τα δεξιά, παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι ο ίδιος τον ακολουθούσε σε μικρή απόσταση. Η εφεσίβλητη υπέβαλε πως ήταν αρκετό το γεγονός ότι ο οδηγός του αυτοκινήτου της έδειξε ότι θα έστριβε προς τα δεξιά και ότι αφού κοίταξε στο δεξιό καθρεφτάκι του αυτοκινήτου του, δεν είδε να τον προσπερνά άλλο αυτοκίνητο.
Το Ανώτατο Δικαστήριο αποδέχθηκε την έφεση και αποφάνθηκε ότι:
Το καθήκον του οδηγού της εφεσίβλητης δεν εξαντλήθηκε με το να ελέγξει αν τον προσπερνούσε άλλο αυτοκίνητο. Η παράλειψή του να αντιληφθεί την ύπαρξη του αυτοκινήτου που τον ακολουθούσε σε μικρή απόσταση, τον καθιστά υπεύθυνο συντρέχουσας αμέλειας με ποσοστό 30%.
Εκδίδεται απόφαση υπέρ της εφεσίβλητης για το 70% των £3.300, που ήταν οι συμφωνημένες ζημιές της και, επί της ανταπαίτησης, απόφαση υπέρ του εφεσείοντος για το 30% επί των £4.500, που ήταν οι δικές του συμφωνημένες ζημιές.
Η έφεση επιτράπηκε με έξοδα υπέρ του εφεσείοντος. Δεν εκδόθηκε διαταγή εξόδων της πρωτόδικης διαδικασίας.
Έφεση.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Αμμοχώστου, (Γερολέμου, Ε.Δ.), (Αγωγή Αρ. 414/03), ημερομ. 23.1.07.
Γ. Φούλιας, για τον Εφεσείοντα.
Χρ. Θεοδώρου, για την Εφεσίβλητη.
Ex tempore
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Γ. Κωνσταντινίδης.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Ο οδηγός του αυτοκινήτου της εφεσίβλητης-ενάγουσας, με αριθμό εγγραφής ΗΒΤ701, κατά τη διαδρομή του στον κύριο δρόμο Φρενάρους-Αυγόρου, έδειξε πως θα έστριβε δεξιά σε χωματόδρομο και αμέσως ελάττωσε ταχύτητα και έστριψε προς τα δεξιά. Ο εφεσείων οδηγούσε το αυτοκίνητο ΗΒΝ518 και, κατά το χρόνο της εκδήλωσης των πιο πάνω ενεργειών του οδηγού του άλλου αυτοκινήτου, βρισκόταν σε μικρή απόσταση, όχι μεγαλύτερη των 20 μέτρων, πίσω του. Στη βάση της μαρτυρίας και των δύο οδηγών, τους οποίους το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ως βασικά αξιόπιστους, διαπιστώθηκε ότι το αυτοκίνητο του εφεσείοντα προσέκρουσε στο άλλο αυτοκίνητο όταν πλέον εκείνο βρισκόταν στη δεξιά πλευρά για να εισέλθει στο χωματόδρομο, στην προσπάθεια αποφυγής του κινδύνου που αντιμετώπισε εξαιτίας της μείωσης της ταχύτητας του προπορευόμενου αυτοκινήτου με τον τρόπο που έχουμε περιγράψει και της μικρής απόστασης που τους χώριζε.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο θεώρησε πως την αποκλειστική ευθύνη για το δυστύχημα είχε ο εφεσείων, ως ο οδηγός που ακολουθούσε τον άλλο, και που είχε την πρώτη ευθύνη για τον έλεγχο της κατάστασης. Ο εφεσείων εισηγείται πως θα έπρεπε τουλάχιστον να είχε καταλογιστεί στον άλλο οδηγό συντρέχουσα αμέλεια, αφού είχε ελαττώσει ταχύτητα και είχε επιχειρήσει να στρίψει προς τα δεξιά, παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι ο ίδιος τον ακολουθούσε σε μικρή απόσταση. Η εφεσίβλητη υποστηρίζει πως ήταν αρκετό το γεγονός ότι ο οδηγός του αυτοκινήτου της έδειξε ότι θα έστριβε προς τα δεξιά και ότι, αφού κοίταξε στο δεξιό καθρεφτάκι του αυτοκινήτου του, δεν είδε να τον προσπερνά άλλο αυτοκίνητο.
Θεωρούμε πως στη βάση των παραδεκτών ουσιαστικά γεγονότων θα έπρεπε να είχε καταλογιστεί συντρέχουσα αμέλεια και στον οδηγό του αυτοκινήτου της εφεσίβλητης. Έδειξε μεν ότι θα έστριβε δεξιά, και αυτό σε απόσταση μόλις 10 μέτρων από το χωματόδρομο, όπως ο ίδιος κατέθεσε, αλλά παρέλειψε να αντιληφθεί την ύπαρξη του αυτοκινήτου που τον ακολουθούσε σε μικρή απόσταση. Ο ευπαίδευτος συνήγορος της εφεσίβλητης εισηγήθηκε πως το καθήκον του εξαντλήθηκε στο ότι έλεγξε αν τον προσπερνούσε άλλο αυτοκίνητο, αλλά δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε πως αυτό ήταν αρκετό κάτω από τις περιστάσεις. Αδιαμφισβητήτως τον ακολουθούσε αυτοκίνητο σε μικρή απόσταση, η ενέργειά του ασφαλώς ήταν εύλογο να αναμένεται ότι θα επηρέαζε την πορεία του αυτοκινήτου εκείνου και θεωρούμε ότι, κάτω από τις περιστάσεις, θα έπρεπε να του είχε καταλογιστεί συντρέχουσα αμέλεια 30%.
Επομένως, η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται και διαμορφώνεται ως ακολούθως:
Εκδίδεται απόφαση υπέρ της εφεσίβλητης για το 70% των £3.300, που ήταν οι συμφωνημένες ζημιές της και, επί της ανταπαίτησης, απόφαση υπέρ του εφεσείοντος για το 30% επί των £4.500, που ήταν οι δικές του συμφωνημένες ζημιές. Δεν θα υπάρχει διαταγή για έξοδα σε σχέση με πρωτόδικη διαδικασία. Τα έξοδα της έφεσης επιδικάζονται υπέρ του εφεσείοντος και εναντίον της εφεσίβλητης εταιρείας.
Η έφεση επιτρέπεται με έξοδα υπέρ του εφεσείοντος. Δεν εκδίδεται διαταγή εξόδων της πρωτόδικης διαδικασίας.