|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
ΚΕΦ.224 - Immovable Property (Tenure, Registration and Valuation) Law
ΚΕΦ.224 - Immovable Property (Tenure, Registration and Valuation) Law
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
(2008) 1 ΑΑΔ 900
11 Σεπτεμβρίου, 2008
[ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στές]
ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΟΥΡΟΥΚΛΙΔΗΣ,
Εφεσείων - Εναγόμενος,
ν.
ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ
ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑΣ ΑΠΟΛΛΩΝ ΚΩΡΤ,
Εφεσιβλήτων - Εναγόντων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 26/2006)
Πολυκατοικίες ― Κοινόχρηστα ― Αγωγή από Διαχειριστική Επιτροπή Πολυκατοικίας εναντίον ιδιοκτήτη διαμερίσματος για οφειλόμενα κοινόχρηστα ― Κατά πόσο ο τρόπος υπολογισμού των κοινοχρήστων από τη Διαχειριστική Επιτροπή με βάση το εμβαδόν της κάθε μονάδος, ήταν εντός των πλαισίων του περί Ακίνητης Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμηση) Νόμου, Κεφ.224, Άρθρο 38.1(Α).
Η Διαχειριστική Επιτροπή της πολυκατοικίας Απόλλων Κωρτ στη Λεμεσό, οι εφεσίβλητοι, καταχώρησαν αγωγή εναντίον του εφεσείοντος, ιδιοκτήτη διαμερίσματος στην εν λόγω πολυκατοικία αξιώνοντας το ποσό των £121.92 πλέον νόμιμους τόκους, ως οφειλόμενα κοινόχρηστα, για τους μήνες από 1.7.2003 μέχρι 30.6.2004. Με την υπεράσπισή του, ο εφεσείων αμφισβήτησε το ύψος του ποσού των κοινοχρήστων που του αναλογούσε. Ταυτόχρονα, ήγειρε και ανταπαίτηση για ποσό £345 για λογιστικές και ελεγκτικές εργασίες προς τους εφεσίβλητους. Ο εφεσίβλητος παραδέχθηκε στην ανταπαίτησή του ότι όφειλε "κάποιο ποσό" στην Διαχειριστική Επιτροπή, όχι όμως αυτό που απαιτείτο με την αγωγή, καθότι, κατά την άποψή του, το απαιτούμενο ποσό δεν βασιζόταν σε ορθή κατανομή των κοινοχρήστων.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, αφού αξιολόγησε την εκατέρωθεν μαρτυρία, όπως και τα κατατεθέντα Τεκμήρια, αποδέχθηκε τη μαρτυρία των εφεσιβλήτων τόσο αναφορικά με την επεξήγηση του τρόπου κατανομής των κοινοχρήστων, όσο και αναφορικά με τη θέση τους ότι ουδέποτε δόθηκαν στον εφεσείοντα οδηγίες για λογιστικές και ελεγκτικές υπηρεσίες. Το Δικαστήριο δεν αποδέχθηκε τη μαρτυρία του εφεσείοντος όπως ούτε και την ανταπαίτησή του εφόσον, όπως τόνισε, δεν αποδείχθηκε οποιαδήποτε συμβατική υποχρέωση μεταξύ του ιδίου και της Διαχειριστικής Επιτροπής για συγκεκριμένη εργασία εκ μέρους του.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο κατέληξε σε εύρημα ότι με βάση τον τρόπο κατανομής των κοινοχρήστων, όπως εξηγήθηκε από τον ΜΕ1, τρόπο καθόλα νόμιμο, ο εφεσείων όφειλε το ποσό των £115.75 ως κοινόχρηστα για την προαναφερθείσα περίοδο. Το Δικαστήριο αναφέρθηκε στον περί Ακίνητης Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμηση) Νόμο, Κεφ.224, και, ειδικότερα στο Άρθρο 38.1 (Α).
Με την παρούσα έφεση αμφισβητείται η ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης με την οποία επιδικάστηκε το ποσό των £115.75 υπέρ των εφεσιβλήτων.
Αποφασίστηκε ότι:
Ο τρόπος υπολογισμού των κοινοχρήστων ήταν καθόλα νόμιμος. Ελλείψει κανονισμών της Διαχειριστικής Επιτροπής της πολυκατοικίας, όπως ορθά παρατήρησε το πρωτόδικο Δικαστήριο, η κατανομή των κοινοχρήστων με βάση το εμβαδόν της κάθε μονάδος ήταν εντός των πλαισίων του Νόμου. Τούτου δοθέντος, με βάση τη μαρτυρία που αποδέχθηκε ως αξιόπιστη, ορθά το πρωτόδικο Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι εφεσίβλητοι απέδειξαν την απαίτησή τους.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα εις βάρος του εφεσείοντος.
Έφεση.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, (Δρουσιώτης, Ε.Δ.), (Αγωγή Αρ. 4334/04), ημερομ. 23.11.05.
Λ. Χατζηδημητρίου, για τον Εφεσείοντα.
Στ. Βασιλείου, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γαβριηλίδης, Δ..
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Με αγωγή που καταχώρησαν στο Ε.Δ. Λεμεσού οι εφεσίβλητοι (ενάγοντες), ως Διαχειριστική Επιτροπή, αξίωσαν από τον εφεσείοντα (εναγόμενο), ιδιοκτήτη του διαμερίσματος 302, στην πολυκατοικία Απόλλων Κωρτ, στη Λεμεσό, το ποσό των £121.92, πλέον νόμιμους τόκους, ως οφειλόμενα κοινόχρηστα, για τους μήνες από 1.7.2003 μέχρι 30.6.2004. Με την υπεράσπισή του, ο εφεσείων αμφισβήτησε το ύψος του ποσού των κοινοχρήστων που του αναλογούσε. Ταυτόχρονα, ήγειρε και ανταπαίτηση για ποσό £345 για λογιστικές και ελεγκτικές εργασίες προς τους εφεσίβλητους.
Για τους εφεσίβλητους έδωσαν μαρτυρία ο Νίκος Βαλανίδης (ΜΕ1), εισπράκτορας της Διαχειριστικής Επιτροπής, και ο Ανδρέας Θεοφίλου (ΜΕ2), Πρόεδρος της Διαχειριστικής Επιτροπής. Κατατέθηκαν και 24 Τεκμήρια. Για τον εφεσείοντα έδωσε μαρτυρία ο ίδιος. Κατέθεσε και 16 Τεκμήρια. Το μεγαλύτερο μέρος της μαρτυρίας του Ανδρέα Θεοφίλου (ΜΕ2) και του εφεσείοντος δεν αφορούσε τα επίδικα θέματα, αλλά στις μεταξύ τους διαφορές. Το πρωτόδικο Δικαστήριο, ορθά πράττοντας, δεν ασχολήθηκε με τις διαφορές αυτές. Περιορίστηκε, όπως τόνισε, στα επίδικα και μόνο θέματα, ήτοι στα θέματα που αφορούσαν την απαίτηση και την ανταπαίτηση.
Ο Νίκος Βαλανίδης (ΜΕ1) κατέθεσε ότι τα έξοδα της πολυκατοικίας του τα έδινε ο Ταμίας, αυτός δε, με βάση τα τετραγωνικά μέτρα που αναλογούσαν στο κάθε διαμέρισμα, τα διένειμε. Για το διαμέρισμα του εφεσείοντος, εξέδωσε τιμολόγια για την περίοδο από 1.7.2003 μέχρι 30.6.2004, που αφορούσαν το συνολικό ποσό των £121.92. Επειδή, όμως, όπως εξήγησε, υπήρξε διαφορά ως προς τα τετραγωνικά μέτρα, για τα οποία έπρεπε να χρεώνεται το διαμέρισμα 104, τροποποίησε τα έξοδα, λαμβάνοντας υπόψη τα τετραγωνικά μέτρα όπως αυτά είναι καταχωρημένα στο Κτηματολόγιο. Η αναπροσαρμογή των τετραγωνικών μέτρων προς όφελος του εφεσείοντος, πάντοτε για την περίοδο από 1.7.2003 μέχρι 30.6.2004, και ειδικά το συνολικό ποσό που θα έπρεπε να καταβάλει, ήταν £115.75, αντί 121.92, ως η απαίτηση στην αγωγή. Ο καθορισμός των κοινοχρήστων, ανάλογα με τα τετραγωνικά μέτρα, συμπλήρωσε, ήταν ο ίδιος και όταν μέλος της Διαχειριστικής Επιτροπής ήταν και ο εφεσείων.
Ο Ανδρέας Θεοφίλου (ΜΕ2), αφού αναφέρθηκε στη σύγκληση της Διαχειριστικής Επιτροπής στις 22.7.2003, στις αποφάσεις που λήφθηκαν και στο θέμα του καθορισμού των κοινοχρήστων (μετά από επιστολή του εφεσείοντος ημερομηνίας 22.12.2003), αντέκρουσε την ανταπαίτηση του εφεσείοντος, προβάλλοντας τη θέση ότι ουδέποτε δόθηκαν στον εφεσείοντα οποιεσδήποτε οδηγίες από τη Διαχειριστική Επιτροπή για οποιεσδήποτε λογιστικές και/ή ελεγκτικές εργασίες. Εκείνο που αποφασίστηκε ήταν η παραπομπή των λογαριασμών σε ανεξάρτητο ελεγκτή, όπως και έγινε.
Ο εφεσείων, αφού κατέθεσε ότι με επιστολές του ζήτησε επανειλημμένα από τη Διαχειριστική Επιτροπή τον επανακαθορισμό του τρόπου κατανομής των κοινοχρήστων, χωρίς να λαμβάνει οποιαδήποτε απάντηση, προχώρησε με την ανταπαίτησή του, προβάλλοντας τη θέση ότι η Διαχειριστική Επιτροπή του όφειλε το ποσό των £345 για επαγγελματικές υπηρεσίες, που τις προσέφερε σε σχέση με λογιστικές και ελεγκτικές υπηρεσίες, για την περίοδο από 1.3.2003 μέχρι 30.6.2003. Ισχυρίστηκε, συναφώς, ότι ναι μεν δεν του είχαν δοθεί οδηγίες από τη Διαχειριστική Επιτροπή για ετοιμασία λογιστικών βιβλίων, όμως, λόγω του ότι αποφασίστηκε η παραπομπή των οικονομικών της Διαχειριστικής Επιτροπής σε έλεγχο από ανεξάρτητο λογιστή, έπρεπε να ετοιμαστούν λογιστικά βιβλία και αυτά τα ετοίμασε ο ίδιος, μετά από συνεννόηση με τον ανεξάρτητο λογιστή, ο δε χρόνος που εργάστηκε για το σκοπό αυτό αποτιμάται σε £345. Τέλος, παραδέχθηκε ότι όφειλε "κάποιο ποσό" στη Διαχειριστική Επιτροπή, όχι όμως αυτό που απαιτείτο με την αγωγή, καθότι, κατά την άποψή του, το απαιτούμενο ποσό δεν βασιζόταν σε ορθή κατανομή των κοινοχρήστων.
Ακολούθως, το πρωτόδικο Δικαστήριο, αφού αξιολόγησε την εκατέρωθεν μαρτυρία, όπως και τα κατατεθέντα Τεκμήρια, αποδέχθηκε τη μαρτυρία των μαρτύρων των εφεσιβλήτων, τόσο αναφορικά με την επεξήγηση του τρόπου κατανομής των κοινοχρήστων, όσο και αναφορικά με τη θέση τους ότι ουδέποτε δόθηκαν στον εφεσείοντα οδηγίες για λογιστικές και ελεγκτικές υπηρεσίες. Ερχόμενο στον εφεσείοντα, το πρωτόδικο Δικαστήριο, αφού σημείωσε ότι η αντίδρασή του για τον τρόπο υπολογισμού των κοινοχρήστων παρουσιάστηκε μόνο όταν ο ίδιος σταμάτησε να είναι ουσιαστικά μέλος της Διαχειριστικής Επιτροπής, στοιχείο που αποδυνάμωνε την αξιοπιστία του, και αφού παρατήρησε ότι η θέση του εφεσείοντος ήταν ότι θα έπρεπε να πληρώνει λιγότερα κοινόχρηστα, χωρίς όμως να προσδιορίζει πόσα, δεν αποδέχθηκε τη μαρτυρία του. Δεν αποδέχθηκε, επίσης, την ανταπαίτησή του εφόσον, όπως τόνισε, δεν αποδείχθηκε οποιαδήποτε συμβατική υποχρέωση μεταξύ του και της Διαχειριστικής Επιτροπής για συγκεκριμένη εκ μέρους του εργασία.
Καταληκτικά, το πρωτόδικο Δικαστήριο, αφού αναφέρθηκε στον περί Ακίνητης Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμηση) Νόμο, Κεφ. 224, και, ειδικότερα, στο Άρθρο 38.1(Α), στηριζόμενο στη μαρτυρία που αποδέχθηκε, κατέληξε στο εύρημα ότι, με βάση τον τρόπο κατανομής των κοινοχρήστων, όπως εξηγήθηκε από το Νίκο Βαλανίδη (ΜΕ1), τρόπος που ήταν καθόλα νόμιμος, ο εφεσείων όφειλε το ποσό των £115.75 ως κοινόχρηστα για την περίοδο από 1.7.2003 μέχρι 30.6.2004. Συνακόλουθα, εξέδωσε απόφαση υπέρ των εφεσιβλήτων για το ποσό των £115.75, πλέον νόμιμο τόκο, πλέον έξοδα. Την ανταπαίτηση την απέρριψε χωρίς διαταγή για έξοδα.
Με την ενώπιόν μας έφεση αμφισβητείται η ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης με την οποία επιδικάστηκε το ποσό των £115.75 υπέρ των εφεσιβλήτων.
Προβάλλεται ως λόγος έφεσης ότι εσφαλμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο αποδέχθηκε τη μαρτυρία των μαρτύρων των εφεσιβλήτων ως προς τον τρόπο υπολογισμού των κοινοχρήστων, καθότι αυτός είναι παράνομος και αυθαίρετος και, συνακόλουθα, εσφαλμένα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι εφεσίβλητοι απέδειξαν την απαίτησή τους για το ποσό των £115.75. Ο προβαλλόμενος λόγος είναι παντελώς αβάσιμος. Συμφωνούμε με το πρωτόδικο Δικαστήριο ότι ο τρόπος με τον οποίο υπολογίστηκαν τα κοινόχρηστα, με αποτέλεσμα να αποκρυσταλλωθεί η απαίτηση των εφεσιβλήτων εναντίον του εφεσείοντος για το ποσό των £115.75, ήταν καθόλα νόμιμος. Ελλείψει κανονισμών της Διαχειριστικής Επιτροπής της πολυκατοικίας, όπως ορθά παρατήρησε το πρωτόδικο Δικαστήριο, η κατανομή των κοινοχρήστων με βάση το εμβαδόν της κάθε μονάδος ήταν εντός των πλαισίων του Νόμου. Τούτου δοθέντος, με βάση τη μαρτυρία που αποδέχθηκε ως αξιόπιστη, ορθά το πρωτόδικο Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι εφεσίβλητοι απέδειξαν την απαίτησή τους.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος του εφεσείοντος.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος του εφεσείοντος.