|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2008) 1 ΑΑΔ 616
14 Μαΐου, 2008
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π., ΚΡΑΜΒΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
YIANNAKI BROS HOTELS LTD,
Εφεσείοντες - Ενάγοντες,
ν.
ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΛΤΔ,
Εφεσιβλήτων - Εναγομένων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 137/2006)
Αγωγή ― Τελική διεύθετηση χρέους εναγόντων προς την εναγόμενη τράπεζα με κοινή συμφωνία ― Κατά πόσο δημιουργούσε κώλυμα στην έγερση αγωγής από τους ενάγοντες εναντίον της τράπεζας για ισχυριζόμενες οικονομικές απαιτήσεις στον τομέα μετατροπής ξένου συναλλάγματος.
Η παρούσα έφεση στρέφεται εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας με την οποία απερρίφθη η αγωγή των εφεσειόντων - εναγόντων εναντίον της εναγόμενης - εφεσίβλητης τράπεζας για ποσό πέραν του £1.000.000. Το ποσό αυτό αποτελούσε την οικονομική ζημιά που οι εφεσείοντες ισχυρίζονταν ότι υπέστησαν λόγω της άρνησης της τράπεζας να μετατρέψει το ξένο συνάλλαγμα συγκεκριμένων χωρών σε αυτό άλλων χωρών. Η τελική κρίση του Δικαστηρίου βασίζεται στο πραγματικό γεγονός πως το χρέος των εφεσειόντων προς την τράπεζα τελικά διευθετήθηκε με κοινή συμφωνία με την οποία μάλιστα η τράπεζα έκαμε σημαντική έκπτωση του οφειλόμενου προς αυτή χρέους κατά £290.000. Το γεγονός αυτό, σύμφωνα με το Δικαστήριο δημιουργούσε κώλυμα στην προώθηση της αγωγής.
Ο δικηγόρος των εφεσειόντων προσπάθησε να δώσει διαφορετική ερμηνεία στην πιο πάνω τελική διευθέτηση, λέγοντας πως ο διευθυντής των εφεσειόντων είχε προφορικά επιφυλάξει τα δικαιώματά τους για τις απαιτήσεις που είχαν εναντίον της τράπεζας. Επιπλέον, ισχυρίστηκε πως αυτή η διευθέτηση δεν οδήγησε στην εγκατάλειψη των όποιων απαιτήσεων είχαν εναντίον της τράπεζας.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η διαπίστωση του πρωτόδικου Δικαστηρίου πως από τα τεκμήρια που κατατέθηκαν δεν προέκυπτε η ισχυριζόμενη από τους εφεσείοντες υποχρέωση της τράπεζας είναι ορθή.
2. Είναι οι ίδιοι οι εφεσείοντες που ζήτησαν από την τράπεζα έκπτωση του ποσού της οφειλής τους, με αναφορά ακριβώς σ' αυτήν την ισχυριζόμενη ζημιά, για να εξοφλήσουν το προς αυτή χρέος τους. Προφανώς η τράπεζα προτίμησε να εισπράξει το λαβείν της, κάνοντας την προαναφερθείσα έκπτωση προς πλήρη διευθέτηση της μεταξύ των διαδίκων συναλλαγής.
Η έφεση απορρίφθηκε με €6.000 έξοδα, περιλαμβανομένου του Φ.Π.Α.
Έφεση.
Έφεση από τους εφεσείοντες εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Μιχαηλίδου, Π.Ε.Δ.), (Αγωγή Αρ. 759/02), ημερομ. 22.2.06.
Κ. Χ"Ιωάννου, για τους Εφεσείοντες,
Μ. Κωνσταντίνου, για την Εφεσίβλητη.
Ex tempore
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π.: Η απαίτηση των εφεσειόντων-εναγόντων εναντίον της εφεσίβλητης-εναγόμενης τράπεζας, στα επόμενα η τράπεζα, ήταν πέραν του £1.000.000. Μολονότι, και εξ αντικειμένου, η επίδικη διαφορά είναι μεγάλη εντούτοις η ουσία της υπόθεσης δεν παρουσιάζει καμιά δυσκολία ώστε να οδηγηθεί με περιεκτική αιτιολογία στην τελική κρίση.
Η Πρόεδρος του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας απέρριψε την αγωγή των εφεσειόντων. Στην εκκαλούμενη απόφαση της εξηγούνται με λεπτομέρεια οι εκατέρωθεν ισχυρισμοί, η δε τελική κρίση της Προέδρου βασίζεται στο πραγματικό γεγονός πως το χρέος των εφεσειόντων προς την τράπεζα τελικά διευθετήθηκε με κοινή συμφωνία. Οι εφεσείοντες εξόφλησαν τις υποχρεώσεις τους προς την τράπεζα, η οποία δέχθηκε και σημαντική έκπτωση του οφειλόμενου προς αυτή χρέους κατά £290.000. Η Πρόεδρος του Δικαστηρίου, ενόψει του πιο πάνω γεγονότος, έκρινε πως υπήρχε κώλυμα στην προώθηση της αγωγής εκ μέρους των εφεσειόντων. Η κρίση της είναι ορθή. Επικεντρωνόμαστε κι΄εμείς σ΄αυτή τη διάσταση της υπόθεσης για να απορρίψουμε την έφεση.
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης ο δικηγόρος των εφεσειόντων προσπάθησε να δώσει διαφορετική ερμηνεία στην πιο πάνω τελική διευθέτηση, λέγοντας πως ο διευθυντής των εφεσειόντων είχε προφορικά επιφυλάξει τα δικαιώματα τους για τις απαιτήσεις που είχαν εναντίον της τράπεζας. Επιπλέον, ισχυρίστηκε πως αυτή η διευθέτηση δεν οδήγησε στην εγκατάλειψη των όποιων απαιτήσεων είχαν εναντίον της τράπεζας. Οι εισηγήσεις αυτές δεν βρίσκουν έρεισμα στη μαρτυρία, όπως έγινε αποδεκτή πρωτοδίκως, αλλά μήτε και στη λογική. Δεν ήταν δυνατό η τράπεζα να δεχθεί τελική διευθέτηση των υποχρεώσεων των εφεσειόντων, αν οι τελευταίοι επιφύλασσαν άλλες απαιτήσεις και μάλιστα να δεχθεί έκπτωση των υποχρεώσεων αυτών, στο ύψος του ποσού που ήδη αναφέραμε.
Για την πληρότητα της υπόθεσης να αναφέρουμε πως οι εφεσείοντες, οι οποίοι με σχετική άδεια της Κεντρικής Τράπεζας δανείστηκαν μέρος του ποσού από την τράπεζα σε ξένο συνάλλαγμα, ζητούσαν κατά καιρούς από την τράπεζα να μετατρέψει το ξένο συνάλλαγμα συγκεκριμένων χωρών σε αυτό άλλων χωρών. Η τράπεζα δεν συναινούσε στο αίτημα των εφεσειόντων. Είναι στη βάση αυτής της άρνησης που οι εφεσείοντες ισχυρίζονται πως υπέστησαν σοβαρές οικονομικές ζημιές. Η Πρόεδρος συζητά και αυτό το θέμα, το οποίο καταλαμβάνει μάλιστα το μεγαλύτερο μέρος της απόφασης της. Καταλήγει δε, και πολύ ορθά στην κρίση μας, πως από τα τεκμήρια που κατατέθηκαν δεν προέκυπτε τέτοια υποχρέωση της τράπεζας. Η δικηγόρος της τράπεζας μας υπέδειξε πως αντίθετα υπάρχει όρος στα έγγραφα δανεισμού που δεν επιτρέπει κάτι τέτοιο, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της Τράπεζας. Δεν θα μας απασχολεί όμως το ζήτημα, ενόψει αυτών που αναφέρουμε στην αρχή της απόφασης μας. Αγγίξαμε όμως το σημείο για να υποδείξουμε πως είναι οι ίδιοι οι εφεσείοντες που ζήτησαν από την τράπεζα έκπτωση του ποσού της οφειλής τους, με αναφορά ακριβώς σ΄αυτή την ισχυριζόμενη ζημιά, για να εξοφλήσουν το προς αυτή χρέος τους. Προφανώς η τράπεζα προτίμησε να εισπράξει το λαβείν της, κάνοντας την έκπτωση που αναφέραμε πιο πάνω προς πλήρη διευθέτηση της μεταξύ των διαδίκων συναλλαγής.
Η έφεση απορρίπτεται με €6.000 έξοδα, περιλαμβανομένου του Φ.Π.Α..
Η έφεση απορρίπτεται με €6.000 έξοδα, περιλαμβανομένου του Φ.Π.Α.