|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2008) 1 ΑΑΔ 603
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση Αρ. 382/2006)
13 Μαΐου, 2008
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ, ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ/στές]
1. ΤΟ ΠΛΟΙΟ M/V "SOULA" ΥΠΟ ΣΗΜΑΙΑΣ ΛΑΪΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΟΡΕΑΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΛΕΜΕΣΟΥ ΩΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΝΑΥΛΩΝ ΑΥΤΟΥ,
2. ΟΙ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΦΟΡΤΙΟΥ ΠΟΥ ΕΥΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ M/V "SOULA" ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΕΥΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΛΕΜΕΣΟΥ,
Εφεσείοντες-Εναγόμενοι 1,
ΚΑΙ
EVIA NAVIGATION COMPANY LTD,
Εφεσίβλητη-Ενάγουσα,
- - - - - -
Α. Γιωρκάτζης, για τους Εφεσείοντες.
Σ. Πήττας, για την Εφεσίβλητη.
- - - - - -
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γαβριηλίδης, Δ.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Η εφεσίβλητη είναι Κυπριακή ναυτιλιακή εταιρεία με έδρα τη Λεμεσό. Διεξάγει, μεταξύ άλλων, εργασίες διάσωσης (salvage) και ρυμούλκησης (towage) πλοίων και περιουσιών που αντιμετωπίζουν προβλήματα στη θάλασσα. Είναι ιδιοκτήτρια του ρυμουλκού T/B PEGASUS υπό Κυπριακή σημαία (το ρυμουλκό). Το εφεσείον M/V "SOULA" είναι πλοίο υπό σημαία της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας (το πλοίο).
Περί τις 22.30 της 19.12.2004, η εφεσίβλητη, μετά από σχετικό μήνυμα που έλαβε από τον καπετάνιο του πλοίου, έστειλε το ρυμουλκό για να διασώσει και ρυμουλκήσει το πλοίο στο Λιμάνι της Λεμεσού. Ο καπετάνιος είχε αναφέρει ότι το πλοίο βρισκόταν στη θαλάσσια περιοχή 30 ναυτικά μίλια βορειοδυτικά της Πάφου. Όμως, το ρυμουλκό εντόπισε το πλοίο κοντά στα παράλια της Τουρκίας, αντί βορειοδυτικά της Πάφου. Το ρυμουλκό κατόρθωσε να διασώσει και ρυμουλκήσει το πλοίο στο αγκυροβόλιο Λεμεσού. Έφθασε εκεί στις 4.25 το πρωί της 22.12.2004. Επειδή, όμως, το πλοίο δεν είχε άγκυρα, το ρυμουλκό παρέμεινε προσδεδεμένο σε αυτό για τρεις μέρες, ήτοι από 22.12.2004 μέχρι 24.12.2004. Στις 24.12.2004 το ρυμουλκό ρυμούλκησε το πλοίο από το αγκυροβόλιο Λεμεσού στην περιοχή Dolphins του Λιμανιού Λεμεσού με τη βοήθεια άλλου ρυμουλκού, του T/B OPI.
Με την υπ΄ αριθμό 6/2005 Αγωγή Ναυτοδικείου που καταχώρησε στο Ανώτατο Δικαστήριο, η εφεσίβλητη αξίωσε από το πλοίο, όπως και από τους ιδιοκτήτες του φορτίου που βρισκόταν στο πλοίο, το συνολικό ποσό των 104.700 δολαρίων Αμερικής, ως αποζημιώσεις για τις υπηρεσίες που προσέφερε με το ρυμουλκό της στο πλοίο, στο πλήρωμα και στο φορτίο και τους ναύλους από 19.12.2004 μέχρι 24.12.2004 και/ή αποζημιώσεις για όλες τις δαπάνες και έξοδα στα οποία υποβλήθηκε για να προσφέρει τις εν λόγω υπηρεσίες στο πλοίο και το φορτίο.
Σύμφωνα με την αναφορά, η εφεσίβλητη είχε συμφωνήσει με τον καπετάνιο του πλοίου και με τους ιδιοκτήτες του ότι η αμοιβή της για τη διάσωση και τη ρυμούλκηση του πλοίου στο αγκυροβόλιο Λεμεσού θα ανερχόταν στις 35.000 δολάρια Αμερικής. Η συμφωνία επιτεύχθηκε στη βάση των συντεταγμένων που είχε δώσει το πλοίο ως προς τη θέση του. Μετά που απέπλευσε από το Λιμάνι της Λεμεσού, το πρωί της 20.12.2004, το ρυμουλκό αντιμετώπισε πρόβλημα στην αντλία της κύριας μηχανής του, ένεκα των πολύ κακών καιρικών συνθηκών που επικρατούσαν. Αφού, κάτω από αντίξοες συνθήκες, έγινε κατορθωτό να διορθωθεί η αντλία, το ρυμουλκό κατόρθωσε να πλησιάσει το πλοίο το απόγευμα της 20.12.2004. Όταν το ρυμουλκό πλησίασε στο πλοίο, σε αυτό δεν υπήρχαν συρματόσχοινα ρυμούλκησης ή σχοινιά και, έτσι, χρησιμοποιήθηκαν τα συρματόσχοινα του ρυμουλκού με πολύ μεγάλη, όμως, δυσκολία, ενόψει των ισχυρών ανέμων 9 μποφόρ και της καταιγίδας που υπήρχε. Η κατάσταση ήταν ακόμη πιο δύσκολη, καθότι το βίντσι της πλώρης του πλοίου δεν λειτουργούσε, με αποτέλεσμα αυτό να σύρεται από τους ισχυρούς ανέμους ακυβέρνητο και χωρίς άγκυρα. Τελικά, μετά από μεγάλες προσπάθειες, η εφεσίβλητη κατόρθωσε να σώσει και ρυμουλκήσει το πλοίο στο αγκυροβόλιο Λεμεσού στις 4.25 το πρωί της 22.12.2004. Ένεκα της διαφορετικής, μακρύτερης από την Κύπρο, σε σύγκριση με εκείνη που είχε αναφέρει ο καπετάνιος θέσης, όπου το ρυμουλκό εντόπισε, τελικά, το πλοίο, η εφεσίβλητη αξίωσε επιπλέον ποσό 15.000 δολαρίων Αμερικής, δηλαδή συνολική αμοιβή 50.000 δολαρίων Αμερικής για τις υπηρεσίες διάσωσης και ρυμούλκησης του πλοίου. Πρόσθετα, επειδή το πλοίο, όταν έφθασε στο αγκυροβόλιο Λεμεσού, δε είχε άγκυρα, οι αντιπρόσωποί του ζήτησαν από την εφεσίβλητη όπως το ρυμουλκό της παραμείνει προσδεδεμένο στο πλοίο. Η εφεσίβλητη δέχτηκε το αίτημα, αφού ανέφερε πως για τις υπηρεσίες της θα χρέωνε 3.500 δολάρια Αμερικής ημερησίως. Επειδή το ρυμουλκό παρέμεινε προσδεδεμένο στο πλοίο για τρεις μέρες, η εφεσίβλητη διεκδίκησε επιπλέον ποσό 10.500 δολαρίων Αμερικής. Επίσης, για τη ρυμούλκηση του πλοίου από το αγκυροβόλιο Λεμεσού στην περιοχή Dolphins, με τη βοήθεια του OPI, η εφεσίβλητη αξίωσε περαιτέρω ποσό 2.500 δολαρίων Αμερικής ως έξοδα και/ή αμοιβή που θα κατέβαλλε στο ρυμουλκό OPI. Τέλος, η εφεσίβλητη αξίωσε 41.700 δολάρια Αμερικής ως αποζημιώσεις για τις δαπάνες και/ή τα έξοδα και/ή τις απώλειες που υπέστη για να μπορέσει να παράσχει τις υπηρεσίες της στο πλοίο και το φορτίο του.
Με την απάντησή του, το πλοίο παραδέχθηκε τη θέση ότι συμφώνησε με την εφεσίβλητη τη ρυμούλκησή του, από το μέρος που βρισκόταν μέχρι το αγκυροβόλιο Λεμεσού, έναντι αμοιβής 35.000 δολαρίων Αμερικής. Δεν παραδέχθηκε, δηλαδή, ότι επρόκειτο για διάσωση του πλοίου, προβάλλοντας τον ισχυρισμό ότι επρόκειτο απλώς για ρυμούλκησή του. Κατά τα λοιπά, το πλοίο απέρριψε όλους τους ισχυρισμούς της εφεσίβλητης.
Με τη δική τους απάντηση, οι ιδιοκτήτες του φορτίου παραδέχθηκαν και αυτοί τη θέση ότι η συμφωνία μεταξύ της εφεσίβλητης και του πλοίου ήταν η ρυμούλκησή του έναντι αμοιβής 35.000 δολαρίων Αμερικής. Δεν παραδέχθηκαν όμως ούτε αυτοί ότι επρόκειτο για διάσωση του πλοίου, προβάλλοντας τον ισχυρισμό ότι επρόκειτο απλώς για ρυμούλκηση του πλοίου. Επιπρόσθετα, ισχυρίστηκαν ότι οι αξιώσεις της εφεσίβλητης ήταν υπερβολικές και διογκωμένες, δεν αφορούσαν τη διάσωση του πλοίου, αλλά υπηρεσίες προς το πλοίο, και, ως εκ τούτου, δεν τους αφορούσαν.
Ενώπιον του συναδέλφου μας που εκδίκασε την αγωγή, έδωσαν μαρτυρία δύο μάρτυρες για την εφεσίβλητη, οι κ.κ. Λ. Μαύρος, υπεύθυνος του Τμήματος Διασώσεων της εφεσίβλητης, και Χρ. Παπαβασιλείου, Διευθύνων Σύμβουλος της εφεσίβλητης. Για το πλοίο έδωσαν μαρτυρία ο κ. Κ. Καντούνας, Μηχανικός Α, Προϊστάμενος παράκτιου σταθμού Cyprus Radio, και για τους ιδιοκτήτες του φορτίου ο κ. Π. Τέρλας, Πρωτοκολλητής Ναυτοδικείου στο Ανώτατο Δικαστήριο. Κατατέθηκαν και 19 έγγραφα τεκμήρια.
Αφού αξιολόγησε την ενώπιόν του μαρτυρία, ο συνάδελφός μας κατέληξε στα ακόλουθα ευρήματα και συμπεράσματα (στο βαθμό που άπτονται της έφεσης και της αντέφεσης - πιο κάτω):
"(α) Μεταξύ εναγόντων και πρώτων εναγομένων έγινε συμφωνία διάσωσης και ρυμούλκησης του πλοίου "SOULA" από το σημείο που βρισκόταν μέχρι την άφιξη του σε ασφαλές λιμάνι και συγκεκριμένα στο λιμάνι της Λεμεσού.
(β) Όταν έγινε η προαναφερόμενη συμφωνία, οι πρώτοι εναγόμενοι είχαν δώσει στους ενάγοντες συγκεκριμένες συντεταγμένες ως προς τη γεωγραφική θέση του πλοίου ενώ όταν έφθασε το ρυμουλκό των εναγόντων στο πλοίο, το πλοίο βρισκόταν σε θέση διαφορετική δηλαδή πιο μακριά από την Πάφο και πιο κοντά στις ακτές της Τουρκίας.
(γ) Οι συνθήκες στις οποίες βρισκόταν το πλοίο όταν έφθασε σ΄ αυτό το ρυμουλκό ήταν όπως τις περιέγραψε ο Μ.Ε.1 κ. Λάκης Μαύρος και το ίδιο ισχύει για τις καιρικές συνθήκες και για την κατάσταση του ρυμουλκού και τις μεγάλες δυσκολίες που έπρεπε να υπερπηδηθούν για να μπορέσει το ρυμουλκό να ρυμουλκήσει το πλοίο και να το φέρει σε ασφαλές λιμάνι. Δεν υπάρχει οποιαδήποτε αμφιβολία ότι το πλοίο, το πλήρωμα και το φορτίο, κατά τον ουσιώδη χρόνο, βρίσκονταν σε άμεσο κίνδυνο βύθισής τους ένεκα της κακής κατάστασης στην οποία βρισκόταν το πλοίο, δηλαδή ακυβέρνητο χωρίς μηχανή που να λειτουργεί, χωρίς άγκυρα και με ζημιές που είχαν ως αποτέλεσμα να μπάζει νερά, υπό καιρικές συνθήκες πολύ άσχημες με θαλασσοταραχή, καταιγίδα και ανέμους 9 μποφόρ και με φορτίο από μάρμαρα που αν μετακινούνταν ο κίνδυνος βύθισης θα ήταν μεγαλύτερος.
(δ) Το ρυμουλκό των εναγόντων αφού κατόρθωσε να προσδεθεί στο πλοίο, υπό τις προαναφερόμενες δύσκολες συνθήκες, κατόρθωσε τελικά με επιτυχία να διασώσει και να ρυμουλκήσει το πλοίο αρχικά στο αγκυροβόλιο Λεμεσού και στη συνέχεια στο λιμάνι Λεμεσού σε συγκεκριμένη θέση, αφού παρέμεινε προσδεδεμένο στο πλοίο για τρεις μέρες επειδή το πλοίο δεν είχε άγκυρα και δεν θα ήταν ασφαλές να μείνει ασυνόδευτο.
(ε) Δεν υπάρχει ισχυρισμός στα δικόγραφα ότι έγινε συμπληρωματική συμφωνία μεταξύ εναγόντων και πρώτων εναγομένων για επιπρόσθετο ποσό 15.000 δολαρίων, το οποίο οι πρώτοι εναγόμενοι θα πλήρωναν στους ενάγοντες ένεκα της τελικής θέσης στην οποία βρέθηκε το πλοίο και της επιδείνωσης των καιρικών συνθηκών. Ακόμα θεωρώ ότι δεν υπάρχει ενώπιον του Δικαστηρίου επαρκής και ικανοποιητική μαρτυρία που να δείχνει ότι οι ενάγοντες δικαιούνται σ΄ αυτό το επιπρόσθετο ποσό στη βάση του quantum meruit, ενόψει του ότι για το ποσό αυτό έδωσαν απλά τη γνώμη τους οι Μ.Ε.1 και 2, δεν έδωσαν όμως στοιχεία στη βάση των οποίων το δικαστήριο μπορεί να επιδικάσει οποιοδήποτε επιπρόσθετο ποσό.
(στ) Οι υπόλοιπες αξιώσεις των εναγόντων δεν ευσταθούν για τους εξής λόγους: Το ποσό των 10.500 δολαρίων Αμερικής που οι ενάγοντες αξιώνουν επειδή το ρυμουλκό τους παρέμεινε προσδεδεμένο στο πλοίο για τρεις μέρες, από 22.12.2004 μέχρι 24.12.2004, γιατί αυτό ήταν απαραίτητο για την ασφάλεια του πλοίου, δεν το δικαιούνται εφόσον θεωρώ ότι η υποχρέωση των εναγόντων να διασώσουν το πλοίο και να το φέρουν με επιτυχία σε ασφαλές λιμάνι περιλάμβανε και αυτή την υποχρέωση, του να παραμείνει δηλαδή το ρυμουλκό προσδεδεμένο στο πλοίο μέχρι την άφιξη του πλοίου, με ασφάλεια στο λιμάνι. Το ποσό των 2.500 δολαρίων που οι ενάγοντες διεκδικούν διότι χρησιμοποίησαν και δεύτερο ρυμουλκό, το T/B OPI, για τη μετάβαση του πλοίου από το αγκυροβόλιο Λεμεσού στην περιοχή Dolphins του λιμανιού Λεμεσού, επίσης δεν το δικαιούνται οι ενάγοντες εφόσον όταν έγινε η συμφωνία για τις 35.000 δολάρια γνώριζαν την κατάσταση στην οποία βρισκόταν το πλοίο και ανέλαβαν τη διάσωσή του και τη μεταφορά του σε ασφαλές λιμάνι, με οτιδήποτε αυτό συνεπαγόταν. ...............
(ζ) .................................
(η) .................................
(θ) .................................
Με βάση τα προαναφερόμενα συμπεράσματα θεωρώ ότι οι ενάγοντες δικαιούνται σε απόφαση υπέρ τους για ποσό 35.000 δολαρίων Αμερικής που αποτελεί το συμφωνηθέν ποσό για τη διάσωση του πλοίου και του φορτίου και ότι το προαναφερόμενο ποσό θα πρέπει να καταμεριστεί μεταξύ των δύο εναγομένων σύμφωνα με την προαναφερόμενη αναλογία. Οι υπόλοιπες αξιώσεις των εναγόντων είναι αβάσιμες, όπως αβάσιμες είναι και οι ανταξιώσεις των πρώτων και δεύτερων εναγομένων."
Με την ενώπιόν μας έφεση το εφεσείον πλοίο αμφισβητεί το μέρος της εις βάρος του απόφασης, ενώ με την αντέφεση η εφεσίβλητη αμφισβητεί την ορθότητα μέρους της εις βάρος της απόφασης.
Η Έφεση
Προβάλλεται ως λόγος έφεσης ότι εσφαλμένα ο συνάδελφός μας που εκδίκασε πρωτόδικα την αγωγή κατέληξε στο εύρημα ότι μεταξύ της εφεσίβλητης και του πλοίου υπήρξε συμφωνία διάσωσης και ρυμούλκησής του και όχι συμφωνία απλής ρυμούλκησής του, όπως και έγινε. Ο προβαλλόμενος λόγος έφεσης δεν ευσταθεί. Το πρωτόδικο Δικαστήριο, στηριζόμενο στη μαρτυρία του μάρτυρα της εφεσίβλητης κ. Λ. Μαύρου, την οποία και αποδέχθηκε ως αξιόπιστη, ορθά κατέληξε στο εύρημα ότι η συμφωνία ήταν για διάσωση και ρυμούλκηση του πλοίου, όπως και έγινε. Όπως είχε καταθέσει ο κ. Λ. Μαύρος, όταν το ρυμουλκό έφθασε στο πλοίο, αυτό βρισκόταν σε διαφορετική γεωγραφική θέση από εκείνη που δόθηκε από τον καπετάνιο και τους ιδιοκτήτες του. Βρισκόταν μακριά από την Πάφο και κοντά στις ακτές της Τουρκίας. Το πλοίο, το πλήρωμα και το φορτίο διέτρεχαν άμεσο κίνδυνο βύθισης, ένεκα των κακών συνθηκών στις οποίες βρισκόταν το πλοίο, ήτοι ακυβέρνητο, χωρίς άγκυρα, με ζημιές, που είχαν ως αποτέλεσμα να μπάζει νερά, αλλά και χωρίς μηχανή που να λειτουργεί, με θαλασσοταραχή, καταιγίδα και ανέμους 9 μποφόρ, πρόσθετα δε με φορτίο από μάρμαρα που, αν μετακινούνταν, ο κίνδυνος βύθισης ήταν ακόμα μεγαλύτερος. Η μαρτυρία του κ. Λ. Μαύρου ήταν σύμφωνη και με το "Σημείωμα Διαμαρτυρίας" (Sea Protest) (Τεκμήριο 14), που υπογράφεται από τον καπετάνιο του πλοίου και επιβεβαιώνει τα ακόλουθα γεγονότα:
(α) Ότι το εναγόμενο πλοίο, περί την 23.30 της 18.12.2004, αντιμετώπισε σοβαρή καταιγίδα με ανέμους 8-9 μποφόρ και κύμα θαλάσσης ύψους 4-5 μέτρων, με αποτέλεσμα η κύρια μηχανή του να μη λειτουργεί. Το πλοίο άρχισε να έχει κλίση 40° προς κάθε πλευρά και το κατάστρωμα αυτού άρχιζε να μπάζει νερά της θάλασσας.
(β) Ότι συνεπεία του προβλήματος της μηχανής, το πλοίο χρειαζόταν άμεση βοήθεια διάσωσης γιατί κινδύνευε από την πολύ σοβαρή κακοκαιρία και γι΄ αυτό το λόγο ο καπετάνιός του ζήτησε βοήθεια μέσω του Cyprus Radio.
(γ) Ότι μέσω του Cyprus Radio διευθετήθηκε η παροχή βοήθειας διάσωσης από το ρυμουλκό Flying Enterprises έναντι συμφωνηθείσας αμοιβής 35.000 δολαρίων Αμερικής.
(δ) Ότι τελικά το Flying Enterprises εγκατέλειψε την προσπάθειά του για να διασώσει το πλοίο γιατί εκόπηκαν τα συρματόσχοινά του και το βίντσι (winch) του έπαθε βλάβη. Ως εκ τούτου, το Flying Enterprises επέστρεψε στο λιμάνι της Λεμεσού για να επιδιορθώσει τις ζημιές του. Λόγω της κακοκαιρίας που επικρατούσε, οι εν λόγω ζημιές του Flying Enterprises δεν μπορούσαν να επιδιορθωθούν επί τόπου.
(ε) Ότι ο καπετάνιος του πλοίου ζήτησε από το Cyprus Radio τη διευθέτηση άμεσης βοήθειας διάσωσης από άλλο διαθέσιμο ρυμουλκό γιατί οι καιρικές συνθήκες ήταν κακές, οι άνεμοι ήταν 9 μποφόρ, τα κύματα 5-6 μέτρα ύψος, το δε κατάστρωμα του πλοίου γέμιζε θαλάσσιο νερό.
(στ) Ότι έγινε συμφωνία μεταξύ της εφεσίβλητης και του πλοίου, μέσω του καπετάνιου κ. Κυριάκου Λέκκα, για την παροχή βοηθείας διάσωσης και ρυμούλκησης έναντι της ίδιας αμοιβής, δηλαδή 35.000 δολαρίων Αμερικής.
(ζ) Ότι συνεπεία της κακοκαιρίας που επικρατούσε (άνεμοι 9 μποφόρ) χρειάστηκε 1½ ώρα μανούβρων του ρυμουλκού μέχρι να καταφέρει να προσδέσει στο πλοίο.
(Βλέπε σχετικά και την υπόθεση Yusra Shipping Co Ltd v. The Ship "YAMAMA" & Her Carco and Freight (1985) 1 CLR 328, σελ. 332-333, όπου το Δικαστήριο έλαβε υπόψη του και το περιεχόμενο του Σημειώματος Διαμαρτυρίας από τον καπετάνιο του πλοίου για να αποφανθεί αν οι υπηρεσίες που παρασχέθηκαν ήταν υπηρεσίες διάσωσης.)
Προβάλλεται, επίσης, ως λόγος έφεσης ότι εσφαλμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο αποδέχθηκε τη μαρτυρία του κ. Λ. Μαύρου ως προς τις συνθήκες που επικρατούσαν κατά το χρόνο που παρασχέθηκαν οι υπηρεσίες της εφεσίβλητης προς το πλοίο. Ούτε αυτός ο λόγος ευσταθεί. Οι αρχές με βάση τις οποίες το Εφετείο επεμβαίνει στην αξιολόγηση της μαρτυρίας από το πρωτόδικο Δικαστήριο και τα συνακόλουθα ευρήματά του αναφορικά με την αξιοπιστία των μαρτύρων είναι γνωστές. Το ζήτημα της αξιολόγησης της μαρτυρίας και, συνακόλουθα, της αξιοπιστίας των μαρτύρων ανήκει στο πρωτόδικο Δικαστήριο. Το Εφετείο επεμβαίνει μόνο αν η αξιολόγηση της μαρτυρίας ή τα ευρήματα ή τα συμπεράσματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου αντιστρατεύονται την κοινή λογική ή δεν δικαιολογούνται από τη μαρτυρία ή από τα ίδια τα ευρήματά του. Όσο δε αφορά τις αντιφάσεις στη μαρτυρία, το Εφετείο επεμβαίνει μόνον όπου αυτές είναι τέτοιες που να δημιουργούν ρήγμα στην υπόθεση. Πρέπει να είναι ουσιαστικής μορφής, δηλαδή να πλήττουν καίρια την αξιοπιστία ενός μάρτυρα ή να φανερώνουν διάθεσή του να ψευσθεί. Έχουμε διεξέλθει τις εισηγήσεις του δικηγόρου του πλοίου προς υποστήριξη αυτού του λόγου έφεσης. Οι λόγοι που δίδει ο συνάδελφος μας για την αποδοχή της μαρτυρίας του κ. Λ. Μαύρου ως αξιόπιστης είναι πειστικοί και υποστηρίζονται από την ενώπιόν του μαρτυρία. Συναφώς, δεν μας διαφεύγει και το γεγονός ότι η μαρτυρία του κ. Λ. Μαύρου, αν και αμφισβητήθηκε από την υπεράσπιση του πλοίου, εν τούτοις, δεν αντικρούστηκε. Ο καπετάνιος του πλοίου κ. Κ. Λέκκας δεν κλήθηκε ως μάρτυρας για την υπεράσπιση του πλοίου, το δε "Σημείωμα Διαμαρτυρίας" που υπέγραψε επιβεβαιώνει τα όσα κατέθεσε o κ. Λ. Μαύρος.
Άλλος λόγος έφεσης που προβάλλεται είναι ότι εσφαλμένα ο συνάδελφός μας θεώρησε ότι τα σώστρα θα έπρεπε να διαμεριστούν μεταξύ του πλοίου και των ιδιοκτητών του φορτίου και, μάλιστα, κατ΄ αναλογία 105/175 για το πλοίο και 70/175 για το φορτίο. Και τούτο διότι ο συνάδελφός μας παρερμήνευσε τη μεταξύ των διαδίκων συμφωνία που έγινε ενώπιόν του στις 15.4.2005. Και αυτός ο λόγος είναι αβάσιμος. Ορθά ο συνάδελφός μας επιμέρισε το ποσό που επιδίκασε προς όφελος της εφεσίβλητης, ως αμοιβή σώστρων, στο εναγόμενο πλοίο και στο εναγόμενο φορτίο ανάλογα με την αξία που αυτά πωλήθηκαν στο δημόσιο πλειστηριασμό. Στο σχετικό πρακτικό του Δικαστηρίου (Τεκμήριο 17) καταγράφεται συμφωνία ότι "Εις περίπτωση πώλησης του προαναφερομένου πλοίου και φορτίου η αναλογία που αντιστοιχεί στο πλοίο και στο φορτίο θα είναι 105/175 για το πλοίο και 70/175 για το φορτίο, από το εκπλειστηρίασμα."
Ο τελευταίος λόγος έφεσης που προσβάλλεται είναι ότι εσφαλμένα ο συνάδελφός μας αποφάσισε ότι η ανταξίωση του πλοίου θα έπρεπε να απορριφθεί, εφόσον τα άρθρα 502 και 503 του Merchant Shipping Act του 1894 δεν εφαρμόζονται στην περίπτωση συμφωνίας για διάσωση πλοίου με συγκεκριμένη αμοιβή. Και τούτο διότι εσφαλμένα έκρινε ότι η αξίωση της εφεσίβλητης στηριζόταν σε συμφωνία για διάσωση του πλοίου με συγκεκριμένη αμοιβή. Και αυτός ο λόγος είναι αβάσιμος. Για τους λόγους που ήδη εξηγήσαμε, ορθά ο συνάδελφός μας έκρινε ότι η αξίωση της εφεσίβλητης αφορούσε συμφωνία για διάσωση του πλοίου με συγκεκριμένη αμοιβή και, συνακόλουθα, ορθά ερμήνευσε ότι τα άρθρα 502 και 503 του Merchant Shipping Act του 1894 δεν είχαν εφαρμογή στην περίπτωση.
Η Αντέφεση
Προβάλλεται ως λόγος αντέφεσης ότι εσφαλμένα ο συνάδελφός μας, αξιολογώντας την ενώπιόν του μαρτυρία, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η εφεσίβλητη δεν εδικαιούτο στην πληρωμή 15.000 δολαρίων Αμερικής ως επιπρόσθετη αμοιβή διάσωσης και ρυμούλκησης, πέραν, δηλαδή, της συμφωνηθείσας αμοιβής των 35.000 δολαρίων Αμερικής. Και τούτο διότι, οι συνθήκες που επικρατούσαν, όταν το ρυμουλκό προσήγγισε το πλοίο, εκεί που το προσήγγισε, ως προς την κατάστασή του και τον κίνδυνο βύθισής του, όπως και του φορτίου, ήταν πολύ διαφορετικές από τις συνθήκες τις οποίες περιέγραψε ο καπετάνιος του πλοίου και/ή οι αντιπρόσωποί του και με βάση τις οποίες έγινε η συμφωνία διάσωσης και ρυμούλκησης έναντι 35.000 δολαρίων Αμερικής. Ο προβαλλόμενος λόγος αντέφεσης δεν ευσταθεί. Ορθά ο συνάδελφός μας θεώρησε την αξίωση της εφεσίβλητης για επιπλέον 15.000 δολάρια Αμερικής ως μη δικογραφημένη όπως, επίσης, ορθά θεώρησε ότι δεν υπήρχε ενώπιόν του επαρκής και ικανοποιητική μαρτυρία που να δείχνει ότι η εφεσίβλητη εδικαιούτο σε αυτό ή οποιοδήποτε άλλο ποσό στη βάση του quantum meruit. Μέσα στις συνθήκες που συνήφθη η συμφωνία διάσωσης και ρυμούλκησης, έναντι 35.000 δολαρίων Αμερικής, η μετακίνηση του πλοίου μέχρι να το πλησιάσει το ρυμουλκό, όπως και η αλλαγή των καιρικών συνθηκών προς το χειρότερο, ήταν ασφαλώς αναμενόμενα, ή, έστω, πιθανά γεγονότα, όταν συνήφθη η συμφωνία για διάσωση και ρυμούλκηση του πλοίου έναντι 35.000 δολαρίων Αμερικής.
Προβάλλεται, επίσης, ως λόγος αντέφεσης ότι εσφαλμένα ο συνάδελφός μας απέρριψε την αξίωση της εφεσίβλητης για 10.500 δολάρια Αμερικής επειδή το ρυμουλκό παρέμεινε προσδεδεμένο στο πλοίο, για τρεις μέρες, από 22.12.2006 μέχρι 24.12.2004, στο αγκυροβόλιο Λεμεσού. Και τούτο διότι εσφαλμένα έκρινε ότι η παραμονή του ρυμουλκού προσδεδεμένου στο πλοίο ήταν υποχρέωση της εφεσίβλητης στη βάση της συμφωνίας για διάσωση και ρυμούλκηση του πλοίου έναντι 35.000 δολαρίων Αμερικής. Ούτε αυτός ο λόγος ευσταθεί. Ως είχαν τα γεγονότα τα οποία η ίδια η εφεσίβλητη επικαλέσθηκε, όταν συνήψε τη συμφωνία για διάσωση και ρυμούλκηση του πλοίου έναντι 35.000 δολαρίων Αμερικής, γνώριζε πολύ καλά την κατάστασή του και ανέλαβε τη διάσωση και ρυμούλκησή του με ασφάλεια στο λιμάνι Λεμεσού, με οτιδήποτε αυτό συνεπαγόταν. Όπως, εν προκειμένω, την πρόσδεση του ρυμουλκού στο πλοίο για τρεις μέρες προτού καταστεί δυνατή η μεταφορά του στην περιοχή Dolphins του λιμανιού Λεμεσού.
Ο τελευταίος λόγος αντέφεσης είναι ότι εσφαλμένα ο συνάδελφός μας απέρριψε την αξίωση της εφεσίβλητης για την πληρωμή 2.500 δολαρίων Αμερικής επειδή χρησιμοποίησε και δεύτερο ρυμουλκό, το OPI, για τη μεταφορά του πλοίου από το αγκυροβόλιο Λεμεσού στην περιοχή Dolphins του λιμανιού Λεμεσού. Και αυτός ο λόγος είναι αβάσιμος. Όπως ορθά έκρινε ο συνάδελφός μας "Το ποσό των 2.500 δολαρίων που οι ενάγοντες διεκδικούν διότι χρησιμοποίησαν και δεύτερο ρυμουλκό, το T/B OPI, για τη μεταβίβαση του πλοίου από το αγκυροβόλιο Λεμεσού στην περιοχή Dolphins του λιμανιού Λεμεσού, επίσης δεν το δικαιούνται οι ενάγοντες εφόσον, όταν έγινε η συμφωνία για τις 35.000 δολάρια, γνώριζαν την κατάσταση στην οποία βρισκόταν το πλοίο και ανέλαβαν τη διάσωσή του και τη μεταφορά του σε ασφαλές λιμάνι, με οτιδήποτε αυτό συνεπαγόταν."
Η έφεση απορρίπτεται, με έξοδα υπέρ της εφεσίβλητης, η δε αντέφεση επίσης απορρίπτεται, με έξοδα εις βάρος της εφεσίβλητης.
Δ.
Δ.
Δ.
Δ.
Δ.
/ΧΤΘ