|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2007) 1 ΑΑΔ 1387
21 Δεκεμβρίου, 2007
[ΑΡΤΕΜΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στές]
ΔΗ.ΜΑ.ΡΩ ΛΤΔ,
Εφεσείουσα,
ν.
KS SOCRATOUS LTD,
Εφεσίβλητης.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 240/2006)
Πολιτική Δικονομία ? Απόφαση που λήφθηκε ερήμην της εναγομένης σε αγωγή για καταβολή συγκεκριμένου ποσού ως υπόλοιπο χρέους, το οποίο, κατ' ισχυρισμό, αποτελούσε εύλογη αμοιβή της ενάγουσας για την εκτέλεση ηλεκτρολογικών εργασιών σε οικοδομή της εναγομένης ? Απόρριψη αίτησης για παραμερισμό της απόφασης ? Κατά πόσο το πρωτόδικο Δικαστήριο ενήργησε εντός των ορθών πλαισίων ? Αρνητική η απάντηση στο ερώτημα.
Στις 2.3.2006 το πρωτόδικο Δικαστήριο εξέδωσε απόφαση ερήμην της εφεσείουσας - εναγόμενης όταν δεν υπήρξε εμφάνιση εκ μέρους της κατά τη διαδικασία της ακρόασης. Η εφεσείουσα, εντός ολίγων ημερών, καταχώρησε αίτηση για παραμερισμό της απόφασης, εξηγώντας με την ένορκη δήλωση που συνόδευε την αίτηση πως η μη εμφάνισή της οφειλόταν σε λάθος της ιδιαιτέρας του δικηγόρου της. Επιπλέον, η ένορκη δήλωση βεβαίωνε τους ισχυρισμούς της υπεράσπισης, στους οποίους αναφερόταν λεπτομερώς, προς αντίκρουση της αξίωσης της εφεσίβλητης - ενάγουσας.
Με την εκκαλούμενη απόφαση, ημερ. 21.7.2006, το Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση. Έκρινε ότι ο δοθείς λόγος για τη μη εμφάνιση στις 2.3.2006, δεν ήταν ικανοποιητικός και επίσης ότι η εφεσείουσα δεν είχε «επιδείξει καλή υπεράσπιση».
Με την έφεση αμφισβητείται η ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης.
Αποφασίστηκε ότι:
Ο τρόπος με τον οποίο διαμορφώθηκε η αντιδικία στην παρούσα υπόθεση, καθιστούσε παρακινδυνευμένο τον αποκλεισμό της υπεράσπισης. Όπου υπάρχει τέτοιου είδους διάσταση, πρέπει να βαραίνει το δικαίωμα πρόσβασης στο Δικαστήριο για εξέταση της ουσίας των ισχυρισμών στο προβλεπόμενο πλαίσιο δίκης και όχι να αποκλείεται ο διάδικος ως αποτέλεσμα συγκρίσεων και συσχετισμών έξω από αυτό το πλαίσιο.
Η έφεση επιτράπηκε με έξοδα υπέρ της εφεσείουσας. Τα πρωτόδικα έξοδα της αίτησης παραμερισμού επιδικάσθηκαν υπέρ της εφεσίβλητης.
Έφεση.
Έφεση από την εφεσείουσα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου (Υπόθ. Αρ. 1693/04), ημερομ. 21.7.2006.
Α. Μάγος, για την Εφεσείουσα.
Χρ. Γεωργιάδης με Ανδ. Χ"Χαραλάμπους, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Νικολάου.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Με αγωγή εναντίον της εφεσείουσας, η εφεσίβλητη αξίωνε ποσό £6.034,05 ως υπόλοιπο χρέους συνολικού ύψους £10.434,05 το οποίο, κατά τον ισχυρισμό της, αποτελούσε εύλογη αμοιβή για την εκτέλεση ηλεκτρολογικών εργασιών και, συναφώς, την αξία υλικών τα οποία προμήθευσε για ανεγειρόμενο κτιριακό συγκρότημα της εφεσείουσας, κατόπιν εντολής του αρχιτέκτονα του έργου. Η εφεσείουσα, με την υπεράσπιση της, αρνήθηκε ότι είχε δημιουργηθεί μεταξύ αυτής και της εφεσείβλητης οποιαδήποτε νομική σχέση η οποία να υποθεμελίωνε την αξίωση και, επιπλέον, ισχυρίστηκε ότι είχε αναθέσει την ανέγερση του συγκροτήματος εξ ολοκλήρου σε εργολάβο τον οποίο πλήρωσε για τις ηλεκτρικές εργασίες, σύμφωνα με τις οδηγίες του αρχιτέκτονα, και ότι η εφεσίβλητη, ως υπεργολάβος, ενήργησε εκ μέρους του εργολάβου προς τον οποίο θα έπρεπε ως εκ τούτου να στρεφόταν αν δεν είχε πληρωθεί πλήρως. Η εφεσίβλητη αντέτεινε ότι οι εργασίες, για τις οποίες αξίωνε πληρωμή, ήταν επιπρόσθετες εργασίες μη προβλεπόμενες στο συμβόλαιο και ότι, σε σχέση με αυτές, η εφεσείουσα δεν πλήρωσε τον εργολάβο.
Η αγωγή ορίστηκε για ακρόαση στις 2 και 3 Μαρτίου 2006 διότι, καθώς υπολογίστηκε, χρειάζονταν δύο ημέρες. Έτσι η ακρόαση θα άρχιζε στις 2 Μαρτίου 2006 και θα συνεχιζόταν την επομένη. Στις 2 Μαρτίου 2006 δεν υπήρξε εμφάνιση εκ μέρους της εφεσείουσας. Επομένως η εφεσίβλητη προχώρησε σε απόδειξη της αξίωσης και, κατά την ίδια ημερομηνία, το Δικαστήριο εξέδωσε απόφαση υπέρ της.
Η εφεσείουσα έλαβε γνώση αυτής της εξέλιξης την επομένη, 3 Μαρτίου 2006, όταν ο εκ Λευκωσίας δικηγόρος της μετέβη για διεξαγωγή της ακρόασης στο Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου. Εντός ολίγων ημερών κατατέθηκε αίτηση για παραμερισμό της απόφασης. Με την ένορκη δήλωση που συνόδευε την αίτηση εξηγήθηκε, εκ μέρους της εφεσείουσας, ότι η μη εμφάνιση κατά την πρώτη δικάσιμο οφειλόταν σε λάθος της ιδιαιτέρας του δικηγόρου, η οποία είχε σημειώσει στο ημερολόγιο ως ημερομηνία ακρόασης μόνο την 3 Μαρτίου 2006. Επιπλέον, η ένορκη δήλωση βεβαίωνε τους ισχυρισμούς της υπεράσπισης, στους οποίους αναφερόταν λεπτομερώς, προς αντίκρουση της αξίωσης της εφεσίβλητης.
Με την εκκαλούμενη απόφαση, ημερ. 21 Ιουλίου 2006, το Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση. Έκρινε ότι ο δοθείς λόγος για τη μη εμφάνιση στις 2 Μαρτίου 2006, δεν ήταν ικανοποιητικός:
«... αποτελεί μεν δικαιολογία για τη μη εμφάνιση αλλά δεν αποτελεί επαρκή αιτιολογία δικαιολογούσα τον παραμερισμό της απόφασης...Τυχόν αποδοχή του επικαλούμενου λόγου θα καθιστούσε το Δικαστήριο και το πρόγραμμα του εξαρτώμενο, όσον αφορά τη διεκπεραίωση των ακροάσεων του, από τις γραμματείς των δικηγορικών γραφείων οι οποίες για κάποιους λόγους, τους οποίους εδώ δεν εξηγούν, θα αφήνουν να διαλανθάνει της προσοχής τους η σωστή ημερομηνία.
Θα αποτελούσε δε εύσχημο τρόπο αποφυγής μιας δικασίμου η επίκληση της λανθασμένης εγγραφής της ημερομηνίας, με αποτέλεσμα τις ατελέσφορες διαδικασίες.»
Το Δικαστήριο αναφέρθηκε εκτενώς σε νομολογία η οποία αποτυπώνει, πράγματι, μια αυστηρή γραμμή. Έχουμε όμως, με κάθε σεβασμό, την άποψη ότι από τη στιγμή που δέχεται κανείς, με αναφορά στις περιστάσεις της συγκεκριμένης υπόθεσης, ότι επρόκειτο περί αθώου λάθους, δεν έχει θέση η γενίκευση με αναφορά στον κίνδυνο δυνητικά της επίκλησης ανύπαρκτου λάθους με σκοπό τη ματαίωση της ακρόασης. Επομένως δεν μπορεί να υποστηριχθεί η πρωτόδικη κατάληξη ότι δεν δόθηκε ικανοποιητική εξήγηση για τη μη εμφάνιση.
Η αίτηση για παραμερισμό απορρίφθηκε και για το λόγο, όπως κρίθηκε πρωτοδίκως, ότι η εφεσείουσα δεν είχε «επιδείξει καλή υπεράσπιση». Το Δικαστήριο εξέφρασε κατ' αρχάς την άποψη ότι, με την ένορκη δήλωση που συνόδευε την αίτηση, η εφεσείουσα δεν παρέσχε λεπτομέρειες της υπεράσπισης της. Έπειτα το Δικαστήριο, αφού προέβη σε διάφορες παρατηρήσεις σε σχέση με τους αντίστοιχους ισχυρισμούς των διαδίκων, θεώρησε πως η εφεσείουσα δεν αντέδρασε επαρκώς για να αμφισβητήσει, είτε με αντεξέταση είτε με συμπληρωματική ένορκη δήλωση, «στοιχεία, τεκμήρια και καταστάσεις» που είχαν τεθεί με την ένσταση.
Έχουμε την άποψη ότι ο τρόπος με τον οποίο διαμορφώθηκε η αντιδικία στην παρούσα υπόθεση, καθιστούσε παρακινδυνευμένο τον αποκλεισμό της υπεράσπισης. Όπου υπάρχει τέτοιου είδους διάσταση, πρέπει να βαραίνει το δικαίωμα πρόσβασης στο Δικαστήριο για εξέταση της ουσίας των ισχυρισμών στο προβλεπόμενο πλαίσιο δίκης και όχι να αποκλείεται ο διάδικος ως αποτέλεσμα συγκρίσεων και συσχετισμών έξω από αυτό το πλαίσιο.
Η έφεση επιτυγχάνει. Η εκκαλούμενη απόφαση παραμερίζεται. Η αίτηση για παραμερισμό εγκρίνεται και η απόφαση στην αγωγή παραμερίζεται. Το Επαρχιακό Δικαστήριο να ορίσει την υπόθεση ξανά για ακρόαση. Επιδικάζονται υπέρ της εφεσείουσας τα έξοδα της έφεσης. Και υπέρ της εφεσίβλητης επιδικάζονται τα πρωτόδικα έξοδα της αίτησης παραμερισμού.
Η έφεση επιτρέπεται με έξοδα υπέρ της εφεσείουσας. Τα πρωτόδικα έξοδα της αίτησης παραμερισμού επιδικάζονται υπέρ της εφεσίβλητης.