|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
(2007) 1 ΑΑΔ 1327
17 Δεκεμβρίου, 2007
[ΑΡΤΕΜΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στές]
1. ΧΡΙΣΤΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ,
2. ΑΠΟΣΤΟΛΑ ΧΡ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ,
3. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΡ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ,
4. ΦΩΤΟΥΛΑ Α. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ,
5. ΜΟΝΙΚΑ ΚΟΝΙΑΛΗ,
Εφεσείοντες - Εναγόμενοι,
ν.
ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ (ΚΥΠΡΟΥ) ΛΤΔ,
Εφεσιβλήτων - Εναγόντων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 161/2006)
Συμβάσεις ― Γραπτές συμβάσεις εγγυήσεως τραπεζικών δανείων ― Κατά πόσο ήσαν εξ υπαρχής άκυρες ως συνομολογηθείσες κατά παράβαση των Άρθρων 100 και 101 του περί Συμβάσεων Νόμου, Κεφ.149 ― Κατά πόσο υπήρξε ή όχι συμμόρφωση με όρο των συμβάσεων εγγυήσεως σε σχέση με την πληροφόρηση των εγγυητών για τον τερματισμό των συμβάσεων και την κλήση των εγγυητών να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους.
Οι εφεσείοντες εναγόμενοι είχαν εγγυηθεί την εταιρεία Premixco Asphalting Company Limited για πληρωμή των χρεών της, προς τους εφεσίβλητους - ενάγοντες, τραπεζικό οργανισμό, που προέκυψαν με βάση τέσσερις συμφωνίες παροχής πιστώσεως και δανείων που είχαν συνάψει με τον τραπεζικό αυτό οργανισμό.
Οι εφεσίβλητοι τερμάτισαν τις συμφωνίες με βάση τους όρους τους και κάλεσαν την εταιρεία και τους εφεσείοντες να πληρώσουν το υπόλοιπο. Είχαν, τελικά, συμφωνηθεί τα ποσά και το οφειλόμενο υπόλοιπο από την εταιρεία προς τους εφεσίβλητους - ενάγοντες και το μόνο θέμα που παρέμεινε για εκδίκαση ήταν το εάν το ποσό και ο τόκος επ' αυτού είχε καταστεί πληρωτέο και από τους εγγυητές, εφεσείοντες-εναγομένους 1-5.
Οι εφεσίβλητοι - ενάγοντες ήγειραν αγωγή εναντίον των εφεσειόντων - εναγομένων, υπό την ιδιότητά τους ως εγγυητών της πιο πάνω εταιρείας.
Με την υπεράσπισή τους οι εφεσείοντες ισχυρίστηκαν ότι υπέγραψαν τις προαναφερθείσες συμφωνίες υπό την επίδραση που ασκούσε σε αυτούς η ενάγουσα εταιρεία, εκμεταλλευόμενη τη δεσπόζουσα θέση της και χωρίς να τους δοθεί η ευκαιρία να διαβάσουν τις συμφωνίες και να λάβουν ανεξάρτητη νομική συμβουλή. Περαιτέρω, ισχυρίστηκαν ότι οι εφεσίβλητοι - ενάγοντες τους απέκρυψαν τη δυσμενή οικονομική κατάσταση, στην οποία βρισκόταν η εταιρεία Premixco. Ως εκ τούτου, πρόβαλαν ότι οι συμφωνίες εγγυήσεως ήταν εξ υπ' αρχής άκυρες, βασιζόμενοι προφανώς, όπως επεσήμανε και το πρωτόδικο Δικαστήριο, στα Άρθρα 100 και 101 του περί Συμβάσεων Νόμου, Κεφ.149. Τέλος προέβαλαν τη θέση ότι δεν τους στάληκαν προσωπικές ειδοποιήσεις ούτως ώστε να δημιουργείται υποχρέωση πληρωμής. Η θέση βασίστηκε στον όρο 9 των συμφωνιών εγγυήσεως. Η εισήγηση της υπεράσπισης ήταν στην ουσία ότι η επιστολή θα έπρεπε να αποσταλεί και να απευθύνεται στους ιδίους και με αυτή να πληροφορούνται ότι έκλεισαν οι λογαριασμοί και να καλούνται να πληρώσουν το ποσό της οφειλής.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε τις υπερασπίσεις των εφεσειόντων τις οποίες επαναπροβάλλουν τώρα με την έφεσή τους.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Δεν δόθηκε μαρτυρία ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου που να αποδεικνύει οποιαδήποτε εξαπάτηση, αφήνοντας έτσι τον σχετικό ισχυρισμό των εφεσειόντων - εναγομένων αόριστο και μετέωρο.
2. Το θέμα της ειδοποίησης είναι θέμα ουσίας και όχι τύπου και δεν αφορά το πώς θα έπρεπε να ήταν η επιστολή και πως να διατυπώνεται. Η ουσία είναι ότι θα έπρεπε να πληροφορούνται για τον τερματισμό των συμφωνιών οι εγγυητές και να καλούνται να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους. Έτσι, υπήρχε πλήρης συμμόρφωση με το πνεύμα του όρου 9 των συμφωνιών εγγυήσεων και ορθά η εισήγηση αυτή απορρίφθηκε.
Η έφεση απορρίφθηκε με £3.500 έξοδα, περιλαμβανομένου του Φ.Π.Α.
Έφεση.
Έφεση από τους εφεσείοντες εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Υπόθ. Αρ. 10146/01), ημερομ. 11.5.2006.
Α. Λεμονάρης, για τους Εφεσείοντες.
Α. Δημητρίου, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Π. Αρτέμη, Δ..
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Οι εφεσίβλητοι-ενάγοντες, που είναι τραπεζικός οργανισμός, ήγειραν αγωγή εναντίον των εφεσειόντων-εναγομένων ως εγγυητών της εταιρείας Premixco Asphalting Company Limited για πληρωμή των χρεών της, που προέκυψαν με βάση τέσσερις συμφωνίες παροχής πιστώσεως και δανείων, που είχαν συνάψει με τον τραπεζικό αυτό οργανισμό.
Κατά τη διάρκεια της πρωτόδικης διαδικασίας, κατατέθηκαν διάφορα τεκμήρια, περιλαμβανομένων των πιο πάνω συμφωνιών, καθώς και των συμφωνιών εγγυήσεως. Οι εφεσίβλητοι τερμάτισαν τις συμφωνίες με βάση τους όρους τους και κάλεσαν την εταιρεία και τους εφεσείοντες να πληρώσουν το υπόλοιπο. Είχαν, τελικά, συμφωνηθεί τα ποσά και το οφειλόμενο υπόλοιπο από την εταιρεία προς τους εφεσίβλητους-ενάγοντες και το μόνο θέμα που παρέμεινε για εκδίκαση ήταν το εάν το ποσό και ο τόκος επ΄αυτού είχε καταστεί πληρωτέο και από τους εγγυητές, εφεσείοντες-εναγομένους 1-5.
Με την υπεράσπισή τους οι εφεσείοντες παραδέχτηκαν τη σύναψη των συμφωνιών με την εταιρεία Premixco Asphalting Company Limited και ότι ανέλαβαν οι ίδιοι προσωπικά ως εγγυητές την υποχρέωση για πληρωμή των χρεών της, αλλά ισχυρίστηκαν ότι υπέγραψαν υπό την επίδραση που ασκούσε σε αυτούς η ενάγουσα εταιρεία, εκμεταλλευόμενη τη δεσπόζουσα θέση της και χωρίς να τους δοθεί η ευκαιρία να διαβάσουν τις συμφωνίες και να λάβουν ανεξάρτητη νομική συμβουλή. Περαιτέρω, ισχυρίστηκαν ότι οι εφεσίβλητοι-ενάγοντες τους απέκρυψαν τη δυσμενή οικονομική κατάσταση, στην οποία βρισκόταν η εταιρεία Premixco. Ως εκ τούτου, πρόβαλαν ότι οι συμφωνίες εγγυήσεως ήταν εξ υπ΄αρχής άκυρες, βασιζόμενοι προφανώς, όπως επεσήμανε και το πρωτόδικο Δικαστήριο, στα άρθρα 100 και 101 του περί Συμβάσεων Νόμου, Κεφ. 149, τα οποία προνοούν τα ακόλουθα:
«100. Εγγύηση που εξασφαλίστηκε με ψευδή παράσταση που έγινε από πιστωτή, ή εν γνώσει και με τη συγκατάθεση αυτού, η οποία αφορά ουσιαστικό μέρος της συναλλαγής, δεν είναι έγκυρη.
101. Εγγύηση που εξασφαλίστηκε από τον πιστωτή τηρώντας σιωπή ως προς ουσιαστικό περιστατικό δεν είναι έγκυρη.»
Προβλήθηκε, περαιτέρω και η θέση ότι δεν είχαν σταλεί προσωπικές ειδοποιήσεις στους εφεσείοντες, ούτως ώστε να δημιουργείται υποχρέωση πληρωμής. Η θέση αυτή βασίστηκε στο λεκτικό των συμφωνιών εγγυήσεως, που είναι πανομοιότυπες και αναφέρουν τα εξής:
«(9). Η υποχρέωσις μου προς πληρωμήν θα άρχηται αφ΄ης στιγμής ειδοποιηθώ προς τούτο υπό της Τραπέζης δι΄επιστολής ταχυδρομουμένης εις την διεύθυνσιν μου ή παραδιδομένης προσωπικώς εις εμέ εις τον συνήθη τόπον εργασίας μου ή εις την συνήθη κατοικίαν μου Ακροπόλεως 20, Αγλαντζιά, Λευκωσία (για όλους)».
Το Δικαστήριο απέρριψε και τις δύο αυτές υπερασπίσεις των εφεσειόντων, τις οποίες τώρα επαναπροβάλλουν με την έφεσή τους.
Θεωρούμε ότι η έφεση είναι αβάσιμη.
Όπως εύστοχα παρατήρησε και το πρωτόδικο Δικαστήριο, ο πρώτος πιο πάνω ισχυρισμός της υπεράσπισης δεν θα μπορούσε να ευσταθήσει, αφού όλοι οι εφεσείοντες εργοδοτούνταν από την εταιρεία, Premixco και ο εφεσείων 1 ήταν και ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας, που ήταν οικογενειακή, η εφεσείουσα 2 είναι σύζυγος του πρώτου και ήταν και γραμματέας της εταιρείας και οι εφεσείοντες 3, 4 και 5 ήταν τα εργοδοτούμενα απ΄αυτούς παιδιά τους. Περαιτέρω, ορθά ο πρωτόδικος Δικαστής δέχθηκε τη μαρτυρία της κας Πελεκάνου, που κατέθεσε εκ μέρους των εφεσιβλήτων-εναγομένων, απορρίπτοντας τον ισχυρισμό της υπεράσπισης ότι η εταιρεία Premixco βρισκόταν σε πολύ άσχημη οικονομική κατάσταση, γεγονός που οι εφεσίβλητοι απέκρυψαν απ' αυτούς για να αποσπάσουν την υπογραφή τους στις εγγυήσεις. Όπως χαρακτηριστικά η μάρτυς δήλωσε, αν υφίστατο κάτι τέτοιο, ουδέποτε η τράπεζα θα παραχωρούσε τα δάνεια. Η επέλευση της άσχημης οικονομικής κατάστασης της Premixco ακολούθησε μετά από δύο χρόνια και προφανώς είναι λόγω αυτής της κατάστασης που τερματίστηκαν οι επίδικες συμφωνίες. Πολύ ορθά ο πρωτόδικος Δικαστής δέχθηκε τη μαρτυρία αυτή, η οποία συνάδει πλήρως με τη λογική. Περαιτέρω, παρατηρούμε πως τρεις από τους εφεσείοντες είχαν υπογράψει δήλωση με την οποία ανέφεραν ότι υπέγραψαν τις εγγυήσεις με την ελεύθερή τους βούληση. Εν πάση περιπτώσει, δεν δόθηκε μαρτυρία που να δείχνει οποιαδήποτε εξαπάτηση, αφήνοντας έτσι τον ισχυρισμό αυτό αόριστο και μετέωρο.
Στρεφόμενοι τώρα στο δεύτερο ισχυρισμό της υπεράσπισης για τη μη αποστολή προσωπικής ειδοποίησης στους εφεσείοντες, παρατηρούμε τα ακόλουθα. Η Τράπεζα είχε αποστείλει την πιο κάτω επιστολή στην εταιρεία και την κοινοποίησε και στους εφεσείοντες-εναγομένους. Το περιεχόμενο της επιστολής ήταν το ακόλουθο:
«Κυρίους
Premixco Asphalting Co. Ltd
Οδός Αρχέρμου 14
Ι.Τ.Θ. 22450
1521 Λευκωσία
Σύμβαση Πίστωσης Τρεχουμένου Λογαριασμού αρ. 525/334403-8
Κατ΄εφαρμογή των δικαιωμάτων μας που απορρέουν από την πιο πάνω Σύμβαση σας γνωρίζουμε ότι η Τράπεζα ανακαλεί την πίστωση που σας χορηγήθηκε δυνάμει αυτής και κλείνει σήμερα τον αντίστοιχο Λογαριασμό μεταφέροντάς τον στις ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΕΙΣ με νέο αριθμό 525/394065-3.
Κατόπιν τούτου καλείστε όπως μέσα σε 7 μέρες ξοφλήσετε το υπόλοιπο του πιο πάνω λογαριασμού που ανέρχεται σε ΛΚ.578.684,51 έντοκο προς 9% από σήμερα επί ποσού ΛΚ527.914,20.
Αν δεν ανταποκριθείτε θετικά προς τα πιο πάνω η Τράπεζα θα προχωρήσει στην είσπραξη του λαβείν της με λήψη νομικών μέτρων οπότε θα επιβαρυνθείτε και με τα σχετικά έξοδα.
ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ (ΚΥΠΡΟΥ) ΛΤΔ
ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ -525-»
Μετά την υπογραφή ακολουθεί η εξής κοινοποίηση:
«Κοινοποίηση:
Χριστάκης Κωνσταντίνου Μόνικα Κόνιαλη
Αποστόλα Χρ. Κωνσταντίνου Κωνσταντίνος Χρ. Κωνσταντίνου
Φωτούλλα Α. Κωνσταντίνου Οδ. Ακροπόλεως 20
Οδ. Ακροπόλεως 20 2101 Λευκωσία
2101 Λευκωσία.
Η πιο πάνω ειδοποίηση προς τον οφειλέτη να θεωρηθεί και ειδοποίηση προς εσάς και γι' αυτό σύμφωνα με τις πρόνοιες της εγγύησής σας καλείστε όπως εκπληρώσετε την υποχρέωσή σας για πληρωμή της πιο πάνω οφειλής.
ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ (ΚΥΠΡΟΥ) ΛΤΔ
ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ -525-»
Η εισήγηση της υπεράσπισης ήταν στην ουσία ότι η επιστολή θα έπρεπε να αποσταλεί και να απευθύνεται στους ιδίους και με αυτή να πληροφορούνται ότι έκλεισαν οι λογαριασμοί και να καλούνται να πληρώσουν το ποσό της οφειλής.
Η θέση του πρωτόδικου Δικαστηρίου επί του προκειμένου μας βρίσκει απόλυτα σύμφωνους. Το θέμα πράγματι είναι θέμα ουσίας και όχι τύπου και δεν αφορά το πώς θα έπρεπε να ήταν η επιστολή και πώς να διατυπώνεται. Η ουσία είναι ότι θα έπρεπε να πληροφορούνται για τον τερματισμό των συμφωνιών οι εγγυητές και να καλούνται να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους. Έτσι, υπήρχε πλήρης συμμόρφωση με το πνεύμα του όρου 9 που παραθέσαμε πιο πάνω και ορθά η εισήγηση αυτή απορρίφθηκε.
Κατ΄ακολουθία των πιο πάνω, η έφεση απορρίπτεται. Τα έξοδα της έφεσης επιδικάζονται υπέρ των εφεσιβλήτων-εναγομένων και καθορίζονται σε £3.500, περιλαμβανομένου του ΦΠΑ.
Η έφεση απορρίπτεται με £3.500 έξοδα, περιλαμβανομένου του Φ.Π.Α.