|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2007) 1 ΑΑΔ 1076
11 Σεπτεμβρίου, 2007
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στές]
1. ΦΩΤΕΙΝΗ (ΦΩΦΗ) ΗΛΙΑΔΗ-ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ,
2. ΙΩΑΝΝΑ ΗΛΙΑΔΗ-ΛΟΪΖΟΥ,
Εφεσείουσες,
v.
ΑΚΙΝΗΤΑ Σ. Ζ. ΗΛΙΑΔΗΣ ΛΤΔ,
Εφεσίβλητης.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 47/2006)
Αποφάσεις και διατάγματα ― Προσωρινό απαγορευτικό διάταγμα το οποίο εκδόθηκε μετά από μονομερή αίτηση και στη συνέχεια οριστικοποιήθηκε ― Ακυρώθηκε κατ' έφεση λόγω κατάχρησης δικαστικής διαδικασίας.
Η εφεσίβλητη εταιρεία είναι οικογενειακή εταιρεία και είναι ιδιοκτήτρια ενός ακινήτου στο κέντρο της Λευκωσίας. Τα μέλη της οικογένειας, (οι γονείς Σωκράτης και Αγνή Ηλιάδη, οι δύο κόρες εφεσείουσες 1 και 2 και ο γιος Ζήνων Σ. Ηλιάδης), είναι και ατομικά συνιδιοκτήτες άλλου ακινήτου στην ίδια περιοχή κατά το 1/4 μερίδιο το καθένα από τα παιδιά και από 1/8 οι γονείς. Είναι παραδεκτό γεγονός ότι στις 26.9.1997 λήφθηκε κοινή απόφαση αξιοποίησης των δύο τεμαχίων, με την ανέγερση ενιαίου κτιριακού συγκροτήματος προορισμένου για οικονομική εκμετάλλευση. Αρχικά προέκυψε διαφορά μεταξύ της 1ης εφεσείουσας και των άλλων διαδίκων, και τώρα μεταξύ των δύο εφεσειουσών και των άλλων διαδίκων αναφορικά με το κατά πόσο η απόφαση για ανάπτυξη διέπεται από συγκεκριμένους όρους σύμβασης συναφθείσας μεταξύ τους και καταγραφείσας σε Πρακτικά Συνεδρίας του Διοικητικού Συμβουλίου της εφεσίβλητης εταιρείας. Παρόντες σ' αυτή τη συνεδρία ήταν μόνο οι Σωκράτης και Ζήνων Ηλιάδης. Υπέγραψαν τα πρακτικά ο πατέρας ως πρόεδρος και ο γιος, μια φορά ως γραμματέας, δεύτερη φορά ως σύμβουλος και τρίτη φορά «προσωπικά και ως πληρεξούσιος αντιπρόσωπος των Σωκράτη Ηλιάδη, Αγνής Ηλιάδη, Φώφης Καλησπέρα και Γιάννας Λοΐζου».
Λίγες ημέρες αργότερα, στις 30.9.1997, η εφεσίβλητη εταιρεία ανέθεσε σχεδόν όλες τις ευθύνες που είχε σε σχέση με την πιο πάνω συμφωνία στην εταιρεία Σ. Ζ. Ηλιάδης Λτδ, η οποία θα λάμβανε καθορισμένη αμοιβή επί του τελικού κατασκευαστικού κόστους του εμπορικού κέντρου και ποσοστό επί της αξίας των συμβολαίων ενοικίασης. Αυτή η διευθέτηση καταγράφηκε στα «Πρακτικά Συνεδρίας Διοικητικού Συμβουλίου της Εταιρείας Ακίνητα Σ. Ζ. Ηλιάδης Λτδ με τον Γενικό Διευθυντή της Εταιρείας Σ. Ζ. Ηλιάδης Λτδ». Παρόντες, και σε αυτή την περίπτωση, ήταν μόνο ο Σωκράτης Ηλιάδης και ο Ζήνων Ηλιάδης ο οποίος είχε διπλή ιδιότητα, ήτοι ως σύμβουλος, μαζί με τον πατέρα του, της πρώτης εταιρείας και ως γενικός διευθυντής της δεύτερης.
Η 1η εφεσείουσα κίνησε διάφορες δικαστικές διαδικασίες, οι οποίες ακόμη εκκρεμούν, και αφορούν σε βασικές πτυχές των σχέσεων των διαδίκων. Μεταξύ αυτών είναι και η αγωγή υπ' αρ. 4675/04 του Ε.Δ. Λευκωσίας, με την οποία προβάλλεται ότι η φερόμενη από την εφεσίβλητη ως συμφωνία, ημερομηνίας 26 Σεπτεμβρίου 1997, δεν αποτελεί παρά μόνο κατασκεύασμα στο οποίο η εφεσείουσα ήταν αμέτοχη και, επομένως, ζητείται σχετική δήλωση όπως και διάταγμα ακύρωσης, ενώ η εφεσίβλητη εταιρεία ανταπαιτεί υπέρ της εγκυρότητας.
Η εφεσίβλητη εταιρεία καταχώρησε αγωγή εναντίον των εφεσειουσών για (α) αποζημιώσεις για «πρόκληση παράβασης συμφωνιών» τις οποίες αυτή συνήψε με ενοικιαστές και (β) διατάγματα που θα απαγόρευαν στις εφεσείουσες να εμποδίζουν την εφεσίβλητη ή να προκαλούν δυσκολία στην εκπλήρωση των υποχρεώσεων που ανέλαβε με βάση τη συμφωνία ημερομηνίας 26.9.1997. Η εφεσίβλητη εταιρεία εξασφάλισε προσωρινό απαγορευτικό διάταγμα στις ίδιες περίπου γραμμές. Το Δικαστήριο σημείωσε τις ήδη εκκρεμούσες δικαστικές διαδικασίες της 1ης εφεσείουσας.
Η παρούσα έφεση στρέφεται εναντίον της απόφασης για έκδοση του απαγορευτικού διατάγματος.
Η 1η εφεσείουσα υποστήριξε ότι η διαδικασία για την έκδοση προσωρινού διατάγματος στο πλαίσιο της παρούσας νέας αγωγής, ανεπίτρεπτα παρέκαμπτε την αγωγή υπ' αρ. 4675/04, προκαταλάμβανε εκτιμήσεις που δεν είχαν θέση έξω από το πλαίσιο της εν λόγω αγωγής και λάμβανε στη νέα αγωγή ως δεδομένο εκείνο που ήδη είναι το ζητούμενο στην προηγούμενη, απολήγοντας έτσι σε κατάχρηση της δικαστικής διαδικασίας.
Το Ανώτατο Δικαστήριο αποδέχθηκε την έφεση αφού θεώρησε ότι δεν υπήρχε καμιά αμφιβολία ως προς την ορθότητα της άποψης της 1ης εφεσείουσας.
Η έφεση επιτράπηκε με έξοδα πρωτοδίκως και κατ' έφεση υπέρ των εφεσειουσών. Το εκδοθέν προσωρινό διάταγμα ακυρώθηκε.
Έφεση.
Έφεση από τις εφεσείουσες εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Υπόθεση Αρ. 5028/05), ημερομ. 31/1/06.
Χρ. Κληρίδης, για την Εφεσείουσα 1.
Μ. Ηλιάδης, για την Εφεσείουσα 2.
Σπ. Ευαγγέλου, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Νικολάου.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Η εφεσίβλητη, Ακίνητα Σ. Ζ. Ηλιάδης Λτδ, είναι οικογενειακή εταιρεία. Οι γονείς Σωκράτης Ηλιάδης και Αγνή Ηλιάδη κατέχουν 10,000 συνήθεις μετοχές χωρίς δικαίωμα ψήφου, και τα παιδιά τους, Ζήνων Ηλιάδης και οι εφεσείουσες, από 30,000 μετοχές της ίδιας κατηγορίας. Η διοίκηση της εταιρείας βρίσκεται στα χέρια του πατέρα και του γιου, οι οποίοι κατέχουν ιδρυτικές μετοχές με δικαίωμα ψήφου, 60 ο πρώτος και 40 ο δεύτερος.
Η εφεσίβλητη εταιρεία είναι ιδιοκτήτρια ακινήτου στη γωνία των οδών Μνασιάδου και Ζήνας Ντε Τύρας, στο κέντρο της Λευκωσίας. Τα μέλη της οικογένειας είναι και ατομικά συνιδιοκτήτες άλλου ακινήτου, στη γωνία της Μνασιάδου με τη λεωφ. Αρχ. Μακαρίου Γ΄, κατά το 1/4 μερίδιο το καθένα από τα παιδιά και από 1/8 οι γονείς.
Κανείς δεν έχει αμφισβητήσει ότι λήφθηκε κοινή απόφαση αξιοποίησης των δύο τεμαχίων, με την ανέγερση ενιαίου κτιριακού συγκροτήματος προορισμένου για οικονομική εκμετάλλευση, συμπεριλαμβανομένης και της ενοικίασης μεγάλων χώρων σε εμπορικές επιχειρήσεις, τράπεζες και γραφεία. Διαφορά προέκυψε, αρχικά μεταξύ της 1ης εφεσείουσας και των άλλων διαδίκων και τώρα μεταξύ των δύο εφεσειουσών και των άλλων διαδίκων, αναφορικά με το κατά πόσο η απόφαση για ανάπτυξη διέπεται από συγκεκριμένους όρους σύμβασης συναφθείσας μεταξύ τους και καταγραφείσας σε «Πρακτικά Συνεδρίας του Διοικητικού Συμβουλίου της Εταιρείας Ακίνητα Σ. Ζ. Ηλιάδης Λτδ με τους ιδιοκτήτες του ακινήτου με αρ. τεμαχίου 949 Φύλλο/Σχέδιο ΧΧΙ/54.2.1Γ στη Λεωφόρο Μακαρίου Γ΄ στη Λευκωσία» ημερ. 26 Σεπτεμβρίου 1997. Παρόντες ήταν μόνο ο Σωκράτης Ηλιάδης και ο Ζήνων Ηλιάδης. Υπέγραψαν τα πρακτικά ο πατέρας ως πρόεδρος και ο γιος, μια φορά ως γραμματέας, δεύτερη φορά ως σύμβουλος και τρίτη φορά «προσωπικά και ως πληρεξούσιος αντιπρόσωπος των Σωκράτη Ηλιάδη, Αγνής Ηλιάδη, Φώφης Καλησπέρα και Γιάννας Λοΐζου». Με βάση τα καταγραφέντα, η εφεσίβλητη εταιρεία θα αναλάμβανε όλες τις πτυχές του προγραμματισμού και της διεκπεραίωσης του έργου, συμπεριλαμβανομένης και της χρηματοδότησης όπως και τη διαχείριση του έργου μετά τη συμπλήρωση του, έναντι ποσοστού 5% επί της αξίας των συμβολαίων ενοικίασης και, στο τέλος, αφού θα εξοφλούντο τα δάνεια και άλλες υποχρεώσεις, το καθαρό εισόδημα από ενοίκια θα κατανέμετο στους ιδιοκτήτες κατ' αναλογίαν.
Λίγες ημέρες αργότερα, στις 30 Σεπτεμβρίου 1997, η εφεσίβλητη εταιρεία ανέθεσε σχεδόν όλες τις εν λόγω ευθύνες της στην εταιρεία Σ. Ζ. Ηλιάδης Λτδ, η οποία θα λάμβανε ως αμοιβή «2.5% επί του τελικού κατασκευαστικού κόστους του εμπορικού κέντρου και 5% επί της αξίας των συμβολαίων ενοικίασης τα οποία θα εξασφαλίσει για τους χώρους του εμπορικού κέντρου». Αυτή η διευθέτηση καταγράφηκε στα «Πρακτικά Συνεδρίας Διοικητικού Συμβουλίου της Εταιρείας Ακίνητα Σ. Ζ. Ηλιάδης Λτδ με τον Γενικό Διευθυνή της Εταιρείας Σ. Ζ. Ηλιάδης Λτδ». Παρόντες, και σε αυτή την περίπτωση, ήταν μόνο ο Σωκράτης Ηλιάδης και ο Ζήνων Ηλιάδης ο οποίος είχε διπλή ιδιότητα, ήτοι ως σύμβουλος, μαζί με τον πατέρα του, της πρώτης εταιρείας και ως γενικός διευθυντής της δεύτερης.
Με την αγωγή, από την οποία προέρχεται η παρούσα έφεση, η εφεσίβλητη εταιρεία αξιώνει εναντίον των εφεσειουσών (α) αποζημιώσεις για «πρόκληση παράβασης συμφωνιών» τις οποίες αυτή συνήψε με ενοικιαστές - παραλείπουμε τις εξειδικεύσεις - όπως και αποζημιώσεις για «πρόκληση παράβασης» της συμφωνίας ημερ. 26 Σεπτεμβρίου 1997· και (β) διατάγματα με τα οποία να απαγορεύεται στις εφεσείουσες να εμποδίζουν την εφεσίβλητη ή να της προκαλούν δυσκολίες στην εκπλήρωση των υποχρεώσεων που ανέλαβε με βάση τη συμφωνία ημερ. 26 Σεπτεμβρίου 1997 όπως και τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την ιδιότητα της ως διαχειρίστριας του κτιριακού συγκροτήματος, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τις ενοικιάσεις.
Με την καταχώριση της αγωγής κατατέθηκε και μονομερής αίτηση για προσωρινό απαγορευτικό διάταγμα στις ίδιες περίπου γραμμές. Το Επαρχιακό Δικαστήριο έδωσε οδηγίες για επίδοση της αίτησης. Οι εφεσείουσες υπέβαλαν ένσταση και διεξήχθη ακρόαση. Με την εκκαλούμενη απόφαση, ημερ. 31 Ιανουαρίου 2006, το Δικαστήριο εξέδωσε τα διατάγματα, με ελάχιστη διαφοροποίηση.
Το Επαρχιακό Δικαστήριο δεν παρέλειψε να σημειώσει ότι ήδη εκκρεμούν διάφορες δικαστικές διαδικασίες τις οποίες έχει κινήσει η 1η εφεσείουσα και οι οποίες αφορούν σε βασικές πτυχές των σχέσεων των διαδίκων. Ιδιαίτερα σημαντική από αυτή την άποψη είναι η αγωγή υπ' αρ. 4675/04 Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, με την οποία προβάλλεται ότι η φερόμενη από την εφεσίβλητη ως συμφωνία, ημερ. 26 Σεπτεμβρίου 1997, δεν αποτελεί παρά μόνο κατασκεύασμα στο οποίο η εφεσείουσα ήταν αμέτοχη και, επομένως, ζητείται σχετική δήλωση όπως και διάταγμα ακύρωσης, ενώ η εφεσίβλητη ανταπαιτεί υπέρ της εγκυρότητας. Εξ άλλου σε δύο άλλες αγωγές της 1ης εφεσείουσας, προβάλλεται ότι τα φερόμενα ως πληρεξούσια έγγραφα, με βάση τα οποία ο αδελφός της Ζήνων Ηλιάδης ενήργησε εκ μέρους της, δεν ήταν έγκυρα. Ωστόσο, το Δικαστήριο θεώρησε ότι υπήρχαν σοβαρές ενδείξεις «περί των δικαιωμάτων που επικαλείται η αιτήτρια και που στηρίζονται τόσο στην προφορική όσο και γραπτή συμφωνία ημερ. 26/9/97.»
Η 1η εφεσείουσα παραπονείται για το πλαίσιο στο οποίο το Δικαστήριο εξέτασε τις διαφορές μεταξύ των διαδίκων. Το έθεσε ως εξής:
«Διερωτάται κανείς εάν θα ήταν ορθό και δίκαιο για μία αμφισβητούμενη έκδηλα εκ των υστέρων γενόμενη ψεύτικη "συμφωνία" που ουδέποτε υπέγραψα, να εκδοθούν διατάγματα ουσιαστικά ειδικής εκτέλεσης της συμφωνίας αυτής την στιγμή που η εγκυρότητα της "συμφωνίας" είναι αντικείμενο άλλης αγωγής. Η ορθή διαδικασία είναι να εκδικαστεί η ουσία της αγωγής αρ. 4672/04 ανωτέρω όπως και οι υπόλοιπες και ανταπαίτηση της Ενάγουσας και η εγκυρότητα, νομιμότητα και ή δεσμευτικότητα της εν λόγω συμφωνίας να αποφασιστούν στο πλαίσιο εκείνων των αγωγών που προηγούνται.»
Υποστήριξε επομένως την άποψη ότι η διαδικασία για την έκδοση προσωρινού διατάγματος στο πλαίσιο της παρούσας νέας αγωγής, ανεπίτρεπτα παρέκαμπτε την αγωγή υπ' αρ. 4675/04, προκαταλάμβανε εκτιμήσεις που δεν είχαν θέση έξω από το πλαίσιο της εν λόγω αγωγής και λάμβανε στη νέα αγωγή ως δεδομένο εκείνο που ήδη είναι το ζητούμενο στην προηγούμενη, απολήγοντας έτσι σε κατάχρηση της δικαστικής διαδικασίας.
Συμμεριζόμαστε αυτή την άποψη η ορθότητα της οποίας είναι πρόδηλη και δεν έχουμε να προσθέσουμε οτιδήποτε.
Η έφεση επιτυγχάνει. Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται. Το εκδοθέν προσωρινό διάταγμα ακυρώνεται. Έξοδα, πρωτόδικα και της έφεσης, υπέρ των εφεσειουσών.
Η έφεση επιτρέπεται με έξοδα πρωτοδίκως και κατ' έφεση υπέρ των εφεσειουσών. Το εκδοθέν προσωρινό διάταγμα ακυρώνεται.