|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2007) 1 ΑΑΔ 986
20 Ioυλίου, 2007
[ΑΡΤΕΜΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στές]
GLOBAL CAPITAL LTD,
Εφεσείουσα - Καθ' ης η αίτηση,
v.
ΜΑΡΙΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑ,
Εφεσιβλήτου - Αιτητή.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 370/2005)
Εργοδότης και εργοδοτούμενος — Τερματισμός απασχολήσεως — Σύμβαση εργοδότησης — Δεδουλευμένες προμήθειες — Κατά πόσο εργοδοτούμενος του οποίου η εργοδότηση τερματίστηκε, εδικαιούτο να εισπράξει το ποσό που αντιπροσώπευε την προμήθειά του στη βάση όρου της σύμβασης εργοδότησης — Κατά πόσο η καταβολή της προμήθειας πήγαζε από τη σχέση εργοδότη και εργοδοτούμενου ή από κάποια άλλη σχέση.
Με την παρούσα έφεση, η εφεσείουσα, εργοδότρια εταιρεία του εφεσίβλητου, αμφισβητεί την απόφαση του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών, με την οποία, μεταξύ άλλων, του είχε επιδικαστεί το ποσό των ΛΚ 4.234,21 ως δεδουλευμένες προμήθειες. Η βασική θέση της είναι ότι το Δικαστήριο ερμήνευσε λανθασμένα τον όρο 6 της σύμβασης εργοδότησης που προνοούσε για πληρωμή προμήθειας και ισχυρίστηκε ότι οι προμήθειες θα πληρώνονταν όταν η εφεσείουσα θα εισέπραττε τα ποσά από τους πελάτες που ο εφεσίβλητος θα της εισήγαγε. Αντίθετα, ο τελευταίος ισχυρίστηκε ότι η πράξη της συναλλαγής είχε συμπληρωθεί από τη στιγμή που οι μετοχές μεταβιβάστηκαν επ' ονόματι του πελάτη (αφού το θέμα αφορούσε τη μεταβίβαση μετοχών) και η εφεσείουσα εταιρεία είχε ήδη αποκτήσει δικαίωμα διεκδίκησης των οφειλομένων ποσών.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η κατάληξη του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση η γέννηση του δικαιώματος για πληρωμή της προμήθειας στη βάση του όρου 6 της σύμβασης εργοδότησης, δεν απαιτεί ως αποκλειστική προϋπόθεσή του και την είσπραξη του οφειλόμενου ποσού, είναι ορθή. Η εισαγωγή του πελάτη δεν αμφισβητείται ότι έγινε από τον εφεσίβλητο και αφ' ης στιγμής υπήρξε δεσμευτική σύμβαση συναλλαγής μεταξύ του πελάτη και της εφεσείουσας εταιρείας «γεννήθηκε» το δικαίωμα να απαιτηθεί η συμφωνηθείσα προμήθεια. Ήταν πια θέμα της εφεσείουσας εταιρείας να λάβει τα αναγκαία μέτρα, όπως και έπραξε, για να εισπράξει το λαβείν της.
2. Το δικαίωμα του εφεσίβλητου για προμήθεια προκύπτει άμεσα από τον όρο 6 της σύμβασης εργοδότησης και είναι ως εκ τούτου αξίωση που πηγάζει από τη σχέση εργοδότη και εργοδοτούμενου. Η θέση της εφεσείουσας εταιρείας ότι η προμήθεια δεν πήγαζε από την προαναφερθείσα σχέση είναι ανεδαφική και απορρίπτεται.
3. Ορθή είναι επίσης η θέση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι δεν τέθηκε ποτέ η υπεράσπιση του κωλύματος, για να αποκλείεται η αξίωση για αποζημιώσεις και προμήθειες του εφεσίβλητου, επειδή η εφεσείουσα εταιρεία, σύμφωνα με ισχυρισμό της, έδωσε ποσό £1.500 προς πλήρη διευθέτηση της υπόθεσης.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα εναντίον της εφεσείουσας εταιρείας, τα οποία θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.
Έφεση.
Έφεση από την εφεσείουσα εναντίον της απόφασης του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών Λευκωσίας (Υπόθ. Αρ. 99/01), ημερομ. 22.9.05.
Α. Γιωρκάτζης, για την Εφεσείουσα.
Κ. Χατζηκωστής, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Π. Αρτέμη, Δ..
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Η παρούσα έφεση αφορά απόφαση του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών σε Αίτηση για αδικαιολόγητο και/ή παράνομο τερματισμό απασχόλησης του εφεσίβλητου. Στην Αίτηση ο πρωτόδικος Δικαστής εξέδωσε απόφαση υπέρ του εφεσίβλητου-αιτητή και εναντίον της εργοδότριας εταιρείας-εφεσείουσας, ως ακολούθως:
«(α) ΛΚ750= ως αποζημίωση για τον τερματισμό της απασχόλησης του,
(β) ΛΚ4234,21 ως δεδουλευμένες προμήθειες,
(γ) ΛΚ375= ως αναλογία 13ου μισθού»
Με την έφεσή της η εργοδότρια εταιρεία αμφισβητεί μόνο την απόφαση κάτω από το (β) ανωτέρω. Η βασική της θέση είναι ότι το Δικαστήριο ερμήνευσε λανθασμένα τον όρο για πληρωμή προμήθειας και ισχυρίστηκε ότι οι προμήθειες θα πληρώνονταν μόνο όταν η εφεσείουσα θα εισέπραττε τα σχετικά ποσά. Το νομικό αυτό θέμα εξαρτάται από την ερμηνεία που δίδεται στον όρο 6 της σύμβασης εργοδότησης (τεκμήριο 1), που προνοεί τα ακόλουθα:
«The Employee shall also receive 50% of gross commission generated from clientele introduced by him directly to Benchmark Securities Ltd at the end of each month"
Σε μετάφραση:
«Ο εργοδοτούμενος θα λαμβάνει επίσης 50% της ακαθάριστης προμήθειας της γεννώμενης (ή εκπηγάζουσας) από πελατεία που ο ίδιος εισάγει απευθείας στην Benchmark Securities Ltd στο τέλος κάθε μήνα»
Συγκεκριμένα το Δικαστήριο είχε να αποφασίσει κατά πόσο ο όρος "generated" έδιδε το δικαίωμα για πληρωμή προμήθειας αφ΄ης στιγμής εισαγόταν και συστηνόταν πελάτης, ο οποίος κατέληγε σε συμφωνία με την εργοδότρια εταιρεία (ασχέτως του αν είχε ήδη αυτή πληρωθεί) ή εάν η προμήθεια ήταν πληρωτέα μόνο κατόπιν της είσπραξης του οφειλόμενου από τον πελάτη στην εταιρεία ποσού της συναλλαγής.
Ήταν η θέση της εργοδότριας εταιρείας, ότι από τη στιγμή που δεν είχε η ίδια εισπράξει από τον πελάτη το οφειλόμενο ποσό της συναλλαγής, η πράξη δεν είχε διεκπεραιωθεί και ως εκ τούτου ο αιτητής δεν είχε δικαίωμα ακόμη να απαιτήσει την προμήθειά του. Αντίθετα, ο τελευταίος ισχυρίστηκε ότι η πράξη της συναλλαγής είχε συμπληρωθεί από τη στιγμή που οι μετοχές μεταβιβάστηκαν επ΄ονόματι του πελάτη (αφού το θέμα αφορούσε τη μεταβίβαση μετοχών) και η εφεσείουσα εταιρεία είχε ήδη αποκτήσει δικαίωμα διεκδίκησης των οφειλομένων ποσών. Το πρωτόδικο Δικαστήριο κατέληξε ως ακολούθως επί του επίδικου αυτού θέματος:
«Έχοντας υπόψη τις πιο πάνω εκδοχές, σε συσχετισμό με τον όρο 6 της σύμβασης, τείνουμε να υιοθετήσουμε τη θέση του Αιτητή. Είμεθα της γνώμης ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση η γέννηση του δικαιώματος δεν απαιτεί ως αποκλειστική προϋπόθεση του και την είσπραξη του οφειλόμενου ποσού. Με τη μεταβίβαση των μετοχών ο Αιτητής απέκτησε ήδη το δικαίωμα του να απαιτήσει την προμήθεια του, όπως και η Εργοδότρια Εταιρεία απέκτησε δικαίωμα να διεκδικήσει το λαβείν της. Αυτή πιστεύουμε ότι θα πρέπει να είναι και η ερμηνεία που θα αποδώσουμε στο ρήμα generate.»
Η πιο πάνω κατάληξη του πρωτόδικου Δικαστηρίου μας βρίσκει απόλυτα σύμφωνους. Η εισαγωγή του πελάτη δεν αμφισβητείται ότι έγινε από τον εφεσίβλητο και αφ΄ης στιγμής υπήρξε δεσμευτική σύμβαση συναλλαγής μεταξύ του πελάτη και της εφεσείουσας εταιρείας, «γεννήθηκε» το δικαίωμα να απαιτηθεί η συμφωνηθείσα προμήθεια. Ήταν πια θέμα της εφεσείουσας εταιρείας να λάβει τα αναγκαία μέτρα, όπως και έπραξε, για να εισπράξει το λαβείν της.
Αναφορικά με το ποσό της προμήθειας, το πρωτόδικο Δικαστήριο παρατήρησε, αφού έκρινε ότι το βάρος απόδειξης των αυτοτελών αξιώσεων το είχε ο εφεσίβλητος-αιτητής, ότι για μέρος της υπό κρίση αξίωσης που αφορούσε ποσό £3.091,76 για συναλλαγή με πελάτη ονόματι Παναγιώτη Νεάρχου, δεν υπήρχε αμφισβήτηση, αφού εκ μέρους της εργοδότριας εταιρείας είχε γίνει παραδοχή από το μάρτυρά της, παρόλο ότι υπήρξε ισχυρισμός ότι δεν επέστη ακόμη ο χρόνος για να γίνει η πληρωμή.
Όσον αφορά το υπόλοιπο ποσό των ΛΚ1.142,45, το πρωτόδικο Δικαστήριο, αιτιολογώντας την κατάληξή του, έκρινε ότι από τη μαρτυρία συναγόταν ότι πράγματι η εργοδότρια εταιρεία όφειλε στον αιτητή και το εν λόγω ποσό. Η κατάληξη αυτή του πρωτόδικου Δικαστή ήταν απόλυτα αιτιολογημένη και δεν χωρεί επέμβαση μας.
Απορρίπτουμε και τη θέση της εφεσείουσας εταιρείας ότι η προμήθεια δεν πήγαζε από τη σχέση εργοδότη και εργοδοτούμενου, αλλά από άλλη ιδιότητα του εφεσίβλητου, δηλαδή το ότι αυτός ενήργησε ως πελάτης της εφεσείουσας ή ως σύμβουλος επενδύσεων, εκτελώντας χρηματιστηριακές συναλλαγές. Το δικαίωμα του για προμήθεια προκύπτει άμεσα από τον όρο 6 της σύμβασης εργοδότησης και είναι ως εκ τούτου αξίωση που πηγάζει από τη σχέση εργοδότη και εργοδοτούμενου.
Τέλος, η εφεσείουσα πρόβαλε τον ισχυρισμό ότι, παρόλο που το Δικαστήριο δέχθηκε ότι καταβλήθηκε ποσό £1.500 προς πλήρη διευθέτηση όλων των διαφορών του εφεσίβλητου με την εταιρεία, δεν έλαβε τούτο υπόψη κατά την επιδίκαση αποζημιώσεων και προμηθειών. Παρατηρούμε πως ήταν απλά ο ισχυρισμός που προτάθηκε εκ μέρους της εφεσείουσας εταιρείας ότι το ποσό των £1.500 δόθηκε προς πλήρη διευθέτηση, η δε κατάληξη του Δικαστηρίου ήταν ότι δεν τέθηκε ποτέ η υπεράσπιση του κωλύματος, για να αποκλείεται η αξίωση για αποζημιώσεις και προμήθειες από τον αιτητή. Το πρωτόδικο Δικαστήριο, αναφορικά με το ποσό αυτό, παρατήρησε ότι η θέση του αιτητή, προφανώς δεχόμενο τη θέση αυτή, ήταν ότι τούτο αντιπροσώπευε ποσό που η εργοδότρια εταιρεία υποσχέθηκε ότι θα του κατέβαλλε με την υπογραφή του συμβολαίου εργοδότησης, κάτι το οποίο προέκυπτε και από επιστολή προς την εταιρεία (τεκμήριο 4), με την οποία, μεταξύ άλλων, ο αιτητής απαιτούσε από την εταιρεία την καταβολή του.
Καταλήγοντας, θεωρούμε την έφεση ανεδαφική και την απορρίπτουμε με έξοδα εναντίον της εφεσείουσας εταιρείας, τα οποία να υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εναντίον της εφεσείουσας εταιρείας, τα οποία θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.