|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2007) 1 ΑΑΔ 903
12 Ιουλίου, 2007
[ΑΡΤΕΜΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στές]
ΠΡΟΚΟΠΗΣ (ΑΚΗΣ) ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ,
Εφεσείων - Εναγόμενος 2,
v.
ΑΔΕΛΦΟΙ ΤΥΜΒΙΟΙ ΛΤΔ,
Εφεσιβλήτων - Εναγόντων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 331/2005)
Συμβάσεις — Αντιπροσωπεία — Σύμβαση γενόμενη υπό αντιπροσώπου χωρίς αυτός να αποκαλύψει την ιδιότητά του ή το όνομα του αντιπροσωπευομένου — Δεσμεύει προσωπικά τον αντιπρόσωπο — Όταν ο αντιπρόσωπος έχει προσωπική ευθύνη, το πρόσωπο που συναλλάσσεται με αυτόν δύναται να στραφεί είτε εναντίον αυτού, είτε εναντίον του αντιπροσωπευομένου, είτε εναντίον και των δύο — Άρθρο 193 ??? περί Συμβάσεων Νόμου, Κεφ.149.
Με αγωγή τους εναντίον του εφεσείοντος και της συζύγου του, οι εφεσίβλητοι αξίωναν ποσό Λ.Κ.7.377,90 σ. υπόλοιπο λογαριασμού για την πώληση υλικών και για εκτελεσθείσες εργασίες.
Ο εφεσείων δέχθηκε ότι έγιναν οι εν λόγω εργασίες αλλά ισχυρίστηκε ότι δεν συνεβλήθη υπό την προσωπική του ιδιότητα αλλά ως αντιπρόσωπος της εταιρείας LIMASSOL CASH & CARRY της οποίας ετύγχανε να είναι διευθυντής. Αρνήθηκε ότι οφείλει στους εφεσίβλητους οποιοδήποτε υπόλοιπο και υποστήριξε ότι έκανε και υπερπληρωμή Λ.Κ.250.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο κατάληξε ότι οι εφεσίβλητοι απέδειξαν μέρος της αξίωσής τους για ποσό Λ.Κ. 3.135 εναντίον του εφεσείοντος μόνο και εξέδωσε απόφαση εναντίον του εφεσείοντος για το πιο πάνω ποσό με νόμιμο τόκο επί του ποσού των Λ.Κ.2.850 από 10.3.04 μέχρι εξόφλησης.
Ο εφεσείων εφεσίβαλε την απόφαση υποστηρίζοντας ότι εσφαλμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο κατέληξε ότι είχε προσωπική ευθύνη και ότι δεν ενήργησε ως αντιπρόσωπος της εταιρείας του.
Αποφασίστηκε ότι:
Η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου είναι ορθή εν όψει της ενωπιόν του μαρτυρίας η οποία και εξετάζεται κάτω από το φως των Άρθρων 190 - 193 του περί Συμβάσεων Νόμου, Κεφ.149. Απλή γνώση από πλευράς του ενός των συμβαλλομένων ότι ο αντισυμβαλλόμενος είναι μέτοχος και διευθυντής μιας εταιρείας δεν είναι αρκετή για να απαλλάξει τον πρώτο από προσωπική ευθύνη, όταν τα γεγονότα είναι τέτοια που δείχνουν ότι η σύμβαση την οποία σύνηψε δεν έγινε εκ μέρους του ως αντιπρόσωπος της εταιρείας.
Η έφεση απορρίφθηκε με Λ.Κ.850 έξοδα (περιλαμβανομένου Φ.Π.Α.) πλέον Λ.Κ.40 πραγματικά έξοδα υπέρ των εφεσιβλήτων και εναντίον του εφεσείοντος.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Ευαγγελίδης (Isiro Hotel Assoc.) v. Κοσμά κ.?. (1998) 1(Β) Α.Α.Δ. 932,
Γεωργιάδης v. Bernoulli Trading Co. Ltd (1994) 1 A.A.Δ. 629.
Έφεση.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού (Υπόθ. Αρ. 1610/04), ημερομ. 3.10.05.
Στ. Στυλιανίδης, για τον Εφεσείοντα-Εναγόμενο 2.
Δημ. Αριστείδου, για τους Εφεσίβλητους-Ενάγοντες.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Δικαστή Μ. Φωτίου.
ΦΩΤΙΟΥ, Δ.: Οι εφεσίβλητοι-ενάγοντες, που ασχολούνται με μεταλλικές κατασκευές και την προμήθεια κατασκευαστικών υλικών, καταχώρησαν εναντίον του εφεσείοντα και άλλου προσώπου (της συζύγου του Ευδοκίας Προκοπίου) την αγωγή 1610/2004 στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού με την οποία αξίωναν το ποσό των Λ.Κ.7.377,90 σ. ως υπόλοιπο αμοιβής για την πώληση υλικών και για εκτελεσθείσες εργασίες, δηλαδή την κατασκευή μιας μεταλλικής οροφής σχετικά με επέκταση υπεραγοράς, έναντι του συμφωνηθέντος ποσού των Λ.Κ.39.600 (Λ.Κ.36.000 πλέον Λ.Κ.3.600 Φ.Π.Α.).
Ήταν περαιτέρω ο ισχυρισμός των εφεσιβλήτων ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου, ότι πέραν των πιο πάνω ποσών «κατόπιν εντολής ή οδηγιών ή παράκλησης των εναγομένων» τους προμήθευσαν με υλικά και εκτέλεσαν επιπλέον εργασίες αντί του συμφωνηθέντος ποσού των Λ.Κ.£6.389 πλέον Λ.Κ.£638,90 Φ.Π.Α. δηλαδή σύνολο Λ.Κ.£7.028,90. Αφού εκτέλεσαν την όλη εργασία, περί το τέλος Αυγούστου με αρχές Σεπτεμβρίου 2000 παρέδωσαν αυτήν στους εναγόμενους οι οποίοι ικανοποιήθηκαν πλήρως και υποσχέθηκαν να πληρώσουν το υπόλοιπο των Λ.Κ.£7.377,90 πράγμα όμως που αρνήθηκαν και/ή παρέλειψαν να πράξουν.
Οι εναγόμενοι (συμπεριλαμβανομένου του εφεσείοντα) δέχθηκαν ότι έγιναν οι εν λόγω εργασίες αλλά ο ισχυρισμός τους ήταν ότι, ούτε ο εφεσείων ούτε και η εναγόμενη 1 συνεβλήθησαν υπό την προσωπική τους ιδιότητα. Απλώς ο εφεσείων ως διευθυντής της εταιρείας E.A.P. GALAXY (LIMASSOL) CASH & CARRY LTD. γνωστής στον εμπορικό κόσμο ως LIMASSOL CASH & CARRY, προέβηκε στην εν λόγω συμφωνία ενεργώντας εκ μέρους της εταιρείας. Αρνήθηκαν επίσης ότι η συνολική αξία των υλικών και εργασιών ήταν Λ.Κ.39.600. Δέχονται όμως ότι έγιναν επιπλέον εργασίες, αλλά ισχυρίστηκαν ότι η συνολική αξία όλων των εργασιών και υλικών ήταν Λ.Κ.39.000 και ότι όχι μόνο δεν οφείλουν στους εφεσίβλητους, αλλά έκαναν και υπερπληρωμή Λ.Κ.250.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο άκουσε δύο μάρτυρες (τον Λοΐζο Τύμβιο, διευθυντή των εφεσιβλήτων από τη μια και τον εφεσείοντα Προκόπη (Άκη) Προκοπίου, εναγόμενο 2, διευθυντή της προαναφερθείσας εταιρείας από την άλλη) και έκρινε αμφότερους ότι κατάθεσαν μερικώς την αλήθεια. Έτσι με βάση και την υπόλοιπη μαρτυρία που αποτελούσε κοινό έδαφος, κατάληξε ότι οι εφεσίβλητοι απέδειξαν μέρος της αξίωσης τους, δηλαδή για ποσό Λ.Κ.3.135 εναντίον του εφεσείοντα μόνο. Έτσι απέρριψε την αγωγή εναντίον της εναγόμενης 1 (συζύγου του εφεσείοντα) και εξέδωσε απόφαση εναντίον του εφεσείοντα για Λ.Κ.3.135 με νόμιμο τόκο επί του ποσού των Λ.Κ.2.850 από 10.3.04 μέχρι εξόφλησης, με αποτέλεσμα την παρούσα έφεση από τον εφεσείοντα/εναγόμενο 2.
Η έφεση βασίζεται σε τέσσερις λόγους, η ουσία όμως των οποίων είναι ότι εσφαλμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο κατάληξε ότι ο εφεσείων είχε προσωπική ευθύνη και ότι δεν ενήργησε ως αντιπρόσωπος της εταιρείας του.
Πρέπει εδώ να αναφέρουμε ότι τα ευρήματα περί αξιοπιστίας των μαρτύρων δεν προσβάλλονται. Αυτό που ισχυρίζεται ο εφεσείων είναι ότι με τη μαρτυρία, όπως την αποδέχθηκε το πρωτόδικο Δικαστήριο και νοουμένου ότι ερμήνευε ορθά τις σχετικές πρόνοιες και νομολογία, έπρεπε να είχε απαλλάξει τον εφεσείοντα από οποιανδήποτε ευθύνη.
Εξετάσαμε με προσοχή την πρωτόδικη απόφαση από την οποία παραθέτουμε και σχετικό απόσπασμα από το οποίο προκύπτει και το όλο σκεπτικό του Δικαστηρίου. Αφού αναφέρθηκε στην απόφαση Ευαγγελίδης (Isiro Hotel Assoc.) v. Κοσμά κ.ά. (1998) 1(Β) Α.Α.Δ. 932 κατάληξε ως ακολούθως:-
«Από τα πιο πάνω καθίσταται σαφές, ότι ασχέτως οποιασδήποτε μεταγενέστερης γνώσης περί αντιπροσωπείας και να είχαν οι εφεσίβλητοι - ενάγοντες δεν επηρεαζόταν το δικαίωμα τους να επιλέξουν να εγείρουν την αγωγή εναντίον του αντιπροσώπου, όπως έπραξαν στην παρούσα περίπτωση.
Μέσα από την μαρτυρία καθίσταται σαφές ότι ο εναγόμενος 2, ήταν το πρόσωπο που έδωσε την εντολή στους ενάγοντες σε σχέση με την αρχική εργασία και προέβηκε στη σύναψη της αρχικής συμφωνίας στην οποία ακολούθως ενσωματώθηκε και η συμφωνία για την εκτέλεση έξτρα εργασιών.
Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Μ.Ε.1 μετά από σχετική ερώτηση που τέθηκε στην αντεξέταση απάντησε ότι ο κος Άκης Προκοπίου από την πρώτη ημέρα που συναντήθηκαν του είπε ότι η υπεραγορά Limassol Cash and Carry Ltd. ανήκει στους εναγόμενους.
Οι ενάγοντες παρέλαβαν τα σχέδια (Τεκμήριο 1), για ετοιμασία προσφοράς, στα σχέδια αυτά αναφέρεται ως εργοδότης Ευδοκία και Προκόπης Προκοπίου, στην προσφορά που ακολούθησε (Τεκμήριο 2), οι ενάγοντες ενέγραψαν μόνο Άκης Προκοπίου με Θέμα Επέκταση Υπεραγοράς Limassol Chris Cash & Carry Ltd. Ο Μ.Ε.1 έκδιδε αποδείξεις στο όνομα Limassol Chris Cash & Carry Ltd. βάσει των επιταγών που παραλάμβανε. Στις 5.5.2000 ο Μ.Ε.1 έλαβε ποσό Λ.Κ.500.- από τον κατηγορούμενο Άκη Προκοπίου τοις μετρητοίς σε σχέση με την συμφωνία ως έναντι και εξέδωσε απόδειξη είσπραξης (βλ. Τεκμήριο 8) για το πιο πάνω ποσό με εξής αναφορά «Ελήφθη παρά Limassol Chris Cash & Carry Ltd.".
Το ζήτημα όμως στην κρινόμενη περίπτωση παρουσιάζει μια ιδιομορφία καθότι η εταιρεία πιστεύω ότι την 13.8.1998 (βλ. Τεκμήριο 17) άλλαξε όνομα και μετονομάστηκε σε E.A.P. GALAXY (LIMASSOL) CASH & CARRY LIMITED, η συμφωνία όμως έγινε τον Μάιο του 2000 και ο εναγόμενος 2 ως προέκυψε από την μαρτυρία του κατά την αντεξέταση είπε «δεν του εξήγησα τι ήταν το ακριβές όνομα αλλά ήξερε ότι ήταν για εταιρεία» ως εκ τούτου καθίσταται σαφές ότι ο εναγόμενος 2, κατά την δεδομένη στιγμή πίστευε και είχε την πεποίθηση ότι οι ενάγοντες και συγκεκριμένα ο κος Τύμβιος που συμβάλλετο μαζί του γνώριζε ότι συμβάλλετο με την πιο πάνω εταιρεία (E.A.P. GALAXY (LIMASSOL) CASH & CARRY LIMITED), χωρίς όμως ο ίδιος να το καταστήσει σαφές. Εφόσον η συμφωνία έγινε μετά την αλλαγή του ονόματος χωρίς να αποκαλυφθεί το όνομα της εταιρείας, δεν μπορούν να τύχουν ούτε εφαρμογής τα όσα το άρθρο 19(4) του Κεφ. 113 προνοεί.
Προκύπτει έτσι ότι ο εναγόμενος 2, ο οποίος συμβάλλετο με τους εναγομένους, δεν είχε αποκαλύψει το όνομα του αντιπροσωπευόμενου του, εφόσον κατά την δεδομένη στιγμή που ενεργούσε, ο ίδιος θεωρούσε ότι ενεργούσε ως αντιπρόσωπος της E.A.P. GALAXY (LIMASSOL) CASH & CARRY LIMITED και όχι της Limassol Chris Cash Carry Ltd. πράγμα το οποίο δεν είχε αποκαλύψει στους ενάγοντες.»
Μελετώντας την ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου μαρτυρία και εξετάζοντας αυτή κάτω από το φως των άρθρων 190-193 του περί Συμβάσεων Νόμου Κεφ. 149, καταλήγουμε ότι η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ορθή. Το γεγονός ότι ο εφεσείων και/ή η σύζυγος του (εναγόμενη 1) είχαν πει στον Μ.Ε.1 ότι έχουν εταιρεία, της οποίας εν πάση περιπτώσει το όνομα δεν ανάφεραν, δεν είναι αρκετό από μόνο του να δείξει ότι ο εφεσείων συνεβάλλετο ως αντιπρόσωπος και για λογαριασμό της εταιρείας. Απλή γνώση από πλευράς του ενός των συμβαλλομένων ότι ο αντισυμβαλλόμενος είναι μέτοχος και διευθυντής μιας εταιρείας, δεν είναι αρκετή για να απαλλάξει τον πρώτο από προσωπική ευθύνη, όταν τα γεγονότα είναι τέτοια που δείχνουν ότι η σύμβαση την οποία συνήψε δεν έγινε εκ μέρους του ως αντιπρόσωπος της εταιρείας. Όπως λέχθηκε και στην υπόθεση Γεωργιάδης ν. Bernoulli Trading Co. Ltd. (1994) 1 Α.Α.Δ. 629, σελ. 633 «είναι πράγματι δύσκολο σε μία τέτοια περίπτωση, ο αντιπρόσωπος να απεκδυθεί των ευθυνών του εκτός αν καταστήσει σαφή την πρόθεση του όπως φαίνεται από το παρακάτω απόσπασμα από την A.C. Dutt "The Indian Contract Act" 4η έκδοση, 1969, σελ. 1005».
Με βάση τα πιο πάνω η έφεση απορρίπτεται με Λ.Κ.850 έξοδα (περιλαμβανομένου του ΦΠΑ) πλέον Λ.Κ.40 πραγματικά έξοδα υπέρ των εφεσιβλήτων και εναντίον του εφεσείοντα.
Η έφεση απορρίπτεται με Λ.Κ.850 έξοδα (περιλαμβανομένου Φ.Π.Α.) πλέον Λ.Κ.40 πραγματικά έξοδα υπέρ των εφεσιβλήτων και εναντίον του εφεσείοντος.