|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2007) 1 ΑΑΔ 532
14 Μαΐου, 2007
[ΑΡΤΕΜΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στές]
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΡΑΣΑ,
Eφεσείουσα - Εναγόμενη,
ν.
IKEEA G. S. SIAKOLA LTD,
Εφεσιβλήτων - Εναγόντων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 202/2005)
Πώληση αγαθών ? Παράβαση σύμβασης πώλησης αγαθών από τον αγοραστή μετά από τη μεταβίβαση σ' αυτόν της κυριότητας τους ? Ο πωλητής δύναται να εναγάγει τον αγοραστή για το τίμημα των αγαθών ? Άρθρο 56(1) των περί Πωλήσεως Αγαθών Νόμων 1994-1999 ? Εφαρμοστέες αρχές σε σχέση με τη μεταβίβαση της κυριότητας αγαθών στον αγοραστή ? Άρθρο 19 των προαναφερθέντων νόμων.
Η εφεσείουσα-εναγόμενη παρήγγειλε για αγορά από τους εφεσίβλητους-ενάγοντες έπιπλα «δυνάμει συμφωνίας πωλήσεως ή και άλλως πως», τα οποία θα έπρεπε να παραδοθούν εντός ευλόγου χρόνου. Πλήρωσε £300 στο στάδιο της παραγγελίας το δε ποσό του υπολοίπου που ανερχόταν σε £4.965 θα καταβαλλόταν πριν ή ταυτόχρονα με την παράδοση των επίπλων. Σε κάποιο στάδιο η εφεσείουσα-εναγόμενη ζήτησε από τους εφεσίβλητους-ενάγοντες να καθυστερήσουν την παράδοση των επίπλων μέχρι τέλους του 2002 το αργότερο, εν αναμονή της συμπλήρωσης της κατοικίας της. Παρά τις προειδοποιήσεις των εφεσιβλήτων-εναγόντων, η εναγόμενη παρέλειψε να παραλάβει τα έπιπλα και να πληρώσει το οφειλόμενο υπόλοιπο. Το εν λόγω υπόλοιπο, οι εφεσίβλητοι-ενάγοντες διεκδίκησαν με αγωγή τους. Η εφεσείουσα-εναγόμενη, με την υπεράσπισή της, παρόλο ότι δεχόταν την ύπαρξη της συμφωνίας, ισχυριζόταν ότι, μετά την παράκλησή της για καθυστέρηση στην παράδοση, τα συμβαλλόμενα μέρη είχαν συμφωνήσει να ακυρωθεί η σύμβαση και οι εφεσίβλητοι να κρατήσουν την προκαταβολή των £300.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την υπεράσπιση και την ανταπαίτησή της για δήλωση του Δικαστηρίου ότι η συμφωνία τερματίστηκε κοινή συναινέσει και εξέδωσε απόφαση για το προαναφερθέν ποσό του υπολοίπου πλέον νόμιμο τόκο επί αυτού μέχρι πλήρους εξοφλήσεως.
Η εφεσείουσα-εναγόμενη εφεσίβαλε την απόφαση και υποστήριξε ότι κακώς το Δικαστήριο εφάρμοσε το Άρθρο 56 των περί Πωλήσεως Αγαθών Νόμων 1994-1999, κρίνοντας ότι είχε μεταβιβαστεί η κυριότητα των αγαθών. Υπέβαλε πως η απαίτηση της εφεσίβλητης-ενάγουσας θα έπρεπε να ήταν για αποζημιώσεις για παράβαση συμφωνίας.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Το εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου για μεταβίβαση της κυριότητας των αγαθών στον αγοραστή, δηλαδή στην εφεσείουσα-εναγόμενη, ήταν λογικό υπό τις περιστάσεις, λαμβάνοντας υπόψη όλα τα στοιχεία που περιέβαλλαν τη συμφωνία και το αντικείμενο της, και με βάση τις πρόνοιες του Άρθρου 19. Ιδιαίτερης σημασίας επί του προκειμένου είναι το γεγονός ότι παρά το ότι τα έπιπλα ήταν έτοιμα για παραλαβή, η εφεσείουσα-εναγόμενη είχε ζητήσει από τους εφεσίβλητους να καθυστερήσουν την παράδοση και να τα κρατήσουν προφανώς για λογαριασμό της, μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου, 2002.
2. Εξ άλλου, η μόνη δικογραφημένη υπεράσπιση που εγέρθηκε πρωτόδικα από την εφεσείουσα-εναγόμενη ήταν η κοινή συναινέσει λύση της συμφωνίας, υπεράσπιση η οποία απορρίφθηκε ως αναληθής και εκ των υστέρων σκέψη.
Η έφεση απορρίφθηκε με £900 έξοδα εναντίον της εφεσείουσας-εναγόμενης.
Έφεση.
Έφεση από την εφεσείουσα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας (Υπόθ. Αρ. 1251/03), ημερομ. 17.6.05.
Γ. Λουκαΐδης, για την Εφεσείουσα.
Λ. Μουγής, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Π. Αρτέμη, Δ..
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Η απαίτηση των εφεσιβλήτων-εναγόντων, που είναι εταιρεία και ασχολείται με πωλήσεις επίπλων, εναντίον της εφεσείουσας-εναγομένης, ήταν για ποσό £4.965, ως υπόλοιπο τιμήματος πωλήσεως επίπλων «δυνάμει συμφωνίας πωλήσεως ή και άλλως πως».
Σύμφωνα με τη μαρτυρία και τα ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου, η εφεσείουσα-εναγόμενη παρήγγειλε αριθμό επίπλων, τα οποία θα έπρεπε να παραδοθούν εντός ευλόγου χρόνου. Σε κάποιο στάδιο η εφεσείουσα-εναγόμενη ζήτησε από τους εφεσίβλητους να καθυστερήσουν την παράδοση των επίπλων μέχρι τέλους του 2002 το αργότερο, εν αναμονή της συμπλήρωσης της κατοικίας της. Το ποσό του υπολοίπου, αφού είχαν ήδη πληρωθεί £300 στο στάδιο της παραγγελίας, θα καταβαλλόταν πριν ή ταυτόχρονα με την παράδοση των επίπλων.
Ήταν η θέση των εφεσίβλητων-εναγόντων ότι, παρά τις προειδοποιήσεις τους, η εναγόμενη μέχρι σήμερα παρέλειψε να παραλάβει τα έπιπλα και ούτε πλήρωσε το οφειλόμενο υπόλοιπο.
Με την υπεράσπισή της η εφεσείουσα-εναγόμενη, παρόλο ότι δεχόταν την ύπαρξη της συμφωνίας, εντούτοις ισχυρίστηκε ότι, μετά την παράκλησή της για καθυστέρηση στην παράδοση, τα συμβαλλόμενα μέρη είχαν συμφωνήσει μεταξύ τους να ακυρωθεί η σύμβαση και να κρατήσουν οι εφεσίβλητοι την προκαταβολή των £300.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την υπεράσπιση και την ανταπαίτησή της για δήλωση του Δικαστηρίου ότι η συμφωνία τερματίστηκε κοινή συναινέσει και εξέδωσε απόφαση για ποσό £4.965 πλέον νόμιμο τόκο επί του ποσού αυτού μέχρι πλήρους εξοφλήσεως.
Αναφορικά με τα πραγματικά ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου, με βάση τις γνωστές αρχές της νομολογίας, κρίνουμε ότι δεν χωρεί καμμιά επέμβασή μας. Το πρωτόδικο Δικαστήριο ανέλυσε τη μαρτυρία και αιτιολόγησε την κατάληξή του επί τούτων.
Παραπονείται κυρίως, με την έφεσή της, η εφεσείουσα-εναγόμενη ότι κακώς το Δικαστήριο εφάρμοσε το άρθρο 56 των περί Πωλήσεως Αγαθών Νόμων 1994-1999, κρίνοντας ότι είχε μεταβιβαστεί η κυριότητα των αγαθών. Υπέβαλε ο ευπαίδευτος συνήγορος της εφεσείουσας - εναγόμενης ότι κακώς εφαρμόστηκε το άρθρο αυτό και κακώς θεωρήθηκε ότι μεταβιβάστηκε η κυριότητα των επίπλων. Υπέβαλε ότι η απαίτηση της ενάγουσας εταιρείας θα έπρεπε να ήταν για αποζημιώσεις για παράβαση συμφωνίας.
Το άρθρο 56(1) προνοεί τα ακόλουθα:
«Όταν, δυνάμει σύμβασης πώλησης, η κυριότητα των αγαθών μεταβιβαστεί στον αγοραστή και ο αγοραστής εσφαλμένα αμελεί ή αρνείται να πληρώσει για τα αγαθά σύμφωνα με τους όρους της σύμβασης, ο πωλητής δύναται να τον εναγάγει για το τίμημα των αγαθών.»
Η πρωτόδικος Δικαστής έκρινε ότι η κυριότητα των αγαθών είχε μεταβιβαστεί στον αγοραστή, δηλαδή την εφεσείουσα-εναγόμενη. Τέτοιο εύρημα ήταν λογικό υπό τις περιστάσεις, λαμβάνοντας υπόψη όλα τα στοιχεία που περιέβαλλαν τη συμφωνία και το αντικείμενό της, και με βάση τις πρόνοιες του άρθρου 19, που είναι οι ακόλουθες:
«19(1) Όταν υπάρχει σύμβαση πώλησης συγκεκριμένων αγαθών ή αγαθών που εξακριβώθηκαν, η κυριότητα αυτών μεταβιβάζεται στον αγοραστή σε τέτοιο χρόνο όπως είναι η πρόθεση των μερών για να μεταβιβαστεί.
(2) Για την εξακρίβωση της πρόθεσης των μερών λαμβάνονται υπόψη οι όροι της σύμβασης, η συμπεριφορά των μερών και οι περιστάσεις της υπόθεσης.
(3) Εκτός αν φαίνεται διαφορετική πρόθεση, οι κανόνες που περιέχονται στα άρθρα 20 μέχρι 24 είναι κανόνες για την εξακρίβωση της πρόθεσης των μερών αναφορικά με το χρόνο κατά τον οποίο η κυριότητα των αγαθών θα μεταβιβαστεί στον αγοραστή.»
Ιδιαίτερης σημασίας επί του προκειμένου, είναι, κατά την κρίση μας, το γεγονός ότι, παρά το ότι τα έπιπλα ήταν έτοιμα για παραλαβή, η εφεσείουσα-εναγόμενη είχε ζητήσει από τους εφεσίβλητους να καθυστερήσουν την παράδοση και να τα κρατήσουν, προφανώς για λογαριασμό της, μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου, 2002.
Περαιτέρω, επισημαίνουμε πως η μόνη δικογραφημένη υπεράσπιση που εγέρθηκε πρωτόδικα από την εφεσείουσα-εναγόμενη ήταν η κοινή συναινέσει λύση της συμφωνίας και καμμία άλλη. Υπεράσπιση και θέση που απορρίφθηκε από το πρωτόδικο Δικαστήριο ως αναληθής και εκ των υστέρων σκέψη.
Εν όψει των πιο πάνω, κρίνουμε την έφεση ανεδαφική και την απορρίπτουμε με £900 έξοδα εναντίον της εφεσείουσας-εναγόμενης.
Η έφεση απορρίπτεται με £900 έξοδα εναντίον της εφεσείουσας - εναγόμενης.