|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2007) 1 ΑΑΔ 368
21 Μαρτίου, 2007
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π., ΚΡΟΝΙΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στές]
ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΑΣΟΥΡΑΣ,
Εφεσείων,
ν.
ΧΡΥΣΤΑΛΛΕΝΗΣ ΠΑΠΑΜΑΡΚΟΥ,
Εφεσίβλητης.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 212/2006)
Συμβάσεις ― Συμφωνία μετά τη διάλυση του γάμου των διαδίκων για παραχώρηση χρήσης κατοικίας στον τέως σύζυγο, η οποία ανεγέρθηκε σε οικόπεδο το οποίο διαχειρίζεται η Υπηρεσία Μερίμνης, με αντάλλαγμα την καταβολή χρηματικού ποσού από αυτόν προς την σύζυγο ― Κατά πόσο οι συμβαλλόμενοι τίμησαν τις εκατέρωθεν συμβατικές τους υποχρεώσεις.
Η εφεσίβλητη αξίωνε με την αγωγή της από τον εφεσείοντα το ποσό των Θ20.000 στη βάση συμφωνίας που έκαμε με αυτόν μετά τη διάλυση του γάμου τους. Η συμφωνία αφορούσε τη χρήση μιας κατοικίας που ανηγέρθη με κοινά έξοδά τους και της Υπηρεσίας Μερίμνης, σε οικόπεδο που διαχειρίζεται η τελευταία. Η εφεσίβλητη ανέλαβε να παραχωρήσει την κατοικία στο σύζυγό της και αυτός να της δώσει, ως αντάλλαγμα το προαναφερθέν ποσό. Η εφεσίβλητη τήρησε το μέρος της συμφωνίας που την αφορούσε, όχι όμως και ο εφεσείων.
Η υπεράσπιση του εφεσείοντος είναι πως η εφεσίβλητη ανέλαβε να «μεταβιβάσει και εγγράψει» επ' ονόματι του το σπίτι, κάτι που αυτή δεν έκαμε.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο υπέδειξε πως αυτό που εννοούσαν οι διάδικοι και επ' αυτού κοινή ήταν η πρόθεσή τους, ότι η συμφωνία αφορούσε στο δικαίωμα χρήσης του σπιτιού μιας και δεν μπορούσαν να μιλούν για εγγραφή και έκδοση τίτλου ακινήτου που δεν τους ανήκε. Αυτή η χρήση ήταν το αντικείμενο της συμφωνίας τους, την οποία η εφεσίβλητη τίμησε, όχι όμως και ο εφεσείων, επιμένοντας στην προαναφερθείσα εισήγησή του.
Ο εφεσείων εφεσίβαλε την απόφαση.
Το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ήταν ορθή και απέρριψε την έφεση με Θ2.000 έξοδα εναντίον του εφεσείοντος.
Η έφεση απορρίφθηκε με £2.000 έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Υπόθ. Αρ. 6003/98), ημερ. 17.6.05.
Γ. Χριστοφίδης, για τον Εφεσείοντα.
Κ. Χ"Πιέρας, για την Εφεσίβλητη.
Ex tempore
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π.: Το πρωτόδικο Δικαστήριο κλήθηκε να ερμηνεύσει έγγραφη συμφωνία που συνήψαν οι διάδικοι στις 15.6.2000 μετά τη διάλυση του γάμου τους στις 14.12.1998. Η συμφωνία αφορούσε τη χρήση μιας κατοικίας που ανηγέρθη με κοινά έξοδα τους και της Υπηρεσίας Μερίμνης, σε οικόπεδο που διαχειρίζεται η τελευταία. Η εφεσίβλητη ανέλαβε να παραχωρήσει την κατοικία στο σύζυγο της και αυτός να της δώσει, ως αντάλλαγμα, £20.000. Στη συμφωνία προβλεπόταν πως όταν ο γιος των διαδίκων ενηλικιωθεί ο εφεσείων θα παραχωρήσει σ΄αυτόν τη χρήση της οικίας. Η εφεσίβλητη τήρησε το μέρος της συμφωνίας που την αφορούσε, παραχώρησε τη χρήση της οικίας στον εφεσείοντα, ο οποίος όμως δεν της κατέβαλε το ποσό των £20.000.
Η υπεράσπιση που ήγειρε ο εφεσείων στο πρωτόδικο Δικαστήριο, και επανέλαβε ενώπιον μας, είναι πως με τη συμφωνία η εφεσίβλητη ανέλαβε να «μεταβιβάσει και εγγράψει» επ' ονόματι του εφεσείοντα το σπίτι, κάτι το οποίο δεν έκανε. Ο δικηγόρος κατέστησε σαφές πως εννοεί την εγγραφή στο κτηματολόγιο και την έκδοση τίτλου εγγραφής επ΄ονόματι του εφεσείοντα.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο υπέδειξε, και πολύ ορθά, το αυτονόητο. Και οι δύο διάδικοι δεν μπορούσαν να μιλούν για εγγραφή και έκδοση τίτλου ακινήτου που δεν τους ανήκε. Σαφώς αυτό που και οι δύο εννοούσαν, και επ' αυτού κοινή ήταν η πρόθεση τους, πως η συμφωνία αφορούσε στο δικαίωμα χρήσης του σπιτιού, το οποίο κτίστηκε με κοινά έξοδα σε οικόπεδο που ανήκει στην Υπηρεσία Μερίμνης. Αυτή η χρήση ήταν το αντικείμενο της συμφωνίας τους, την οποία η εφεσίβλητη τίμησε, ενώ ο εφεσείων επιμένει στην ολωσδιόλου αβάσιμη εισήγηση του.
Η έφεση απορρίπτεται με £2.000 έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται με £2.000 έξοδα.