|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2007) 1 ΑΑΔ 250
22 Φεβρουαρίου, 2007
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π., ΗΛΙΑΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
C. & A. PELEKANOS ASSOCIATES LTD.,
Εφεσείοντες - Ενάγοντες,
ν.
ΑΝΔΡΕΑ ΠΕΛΕΚΑΝΟΥ,
Εφεσιβλήτου - Εναγoμένου.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 12142)
Εταιρείες ? Αγωγή εταιρείας εγγεγραμμένης στην Κύπρο εναντίον διευθυντή και μετόχου της για, μεταξύ άλλων θεραπειών, και την παρουσίαση λογαριασμών όλων των χρημάτων τα οποία εισέπραξε ως διευθυντής εταιρείας εγγεγραμμένης στη Σαουδική Αραβία με ποσοστό 51% του μετοχικού κεφαλαίου της να ανήκει στους Σαουδάραβες και 49% στην κυπριακή εταιρεία.
Η εφεσείουσα εταιρεία ιδρύθηκε το 1979 από τα αδέλφια Χριστόφορο, Γιώργο, Αντώνη και Ανδρέα Πελεκάνο (εφεσίβλητο) και τον Ιωάννη Πελεκάνο γιο του Χριστόφορου Πελεκάνου. Οι δραστηριότητες της εφεσείουσας εταιρείας, ως εργοληπτικής εταιρείας, επεκτάθηκαν και στη Σαουδική Αραβία γύρω στο 1980, με την ίδρυση και εγγραφή εκεί της εταιρείας "Peleza" στην οποία ποσοστό 51% του μετοχικού κεφαλαίου θα ανήκε στους Σαουδάραβες και ποσοστό 49% στην εφεσείουσα. Ο εφεσίβλητος μετείχε στη διοίκηση ως Διευθυντής και είχε τον τεχνικό και οικονομικό έλεγχο της "Peleza". Η εταιρεία ανέλαβε την εκτέλεση μεγάλων έργων και οι εργασίες της διεξάγονταν ομαλά μέχρι το 1985, όταν προέκυψαν διαφορές με τους Σαουδάραβες συνεταίρους οι οποίες οδήγησαν στην καταχώρηση αγωγών για την είσπραξη των οφειλομένων στην "Peleza" και στην εφεσείουσα ποσών.
Οι Σαουδάραβες αρνήθηκαν να καταβάλουν στην εφεσείουσα το ποσό των 10.391.883 ριάλς Σαουδικής Αραβίας, που οφειλόταν για την ανέγερση δύο οικοδομών, η "Peleza" τέθηκε την 16/2/86 υπό εκκαθάριση και ο εφεσίβλητος ανέθεσε σε δικηγόρο στη Σαουδική Αραβία την είσπραξη του πιο πάνω ποσού.
Στις 31/3/89 η εφεσείουσα καταχώρησε αγωγή εναντίον του εφεσίβλητου με την οποία ζητούσε,
(i) Λογαριασμό όλων των χρημάτων που είχαν εισπραχθεί από τον εφεσίβλητο.
(ii) Δήλωση ότι ο εφεσίβλητος θα έπρεπε να καταβάλει προσωπικά όσα είχε εισπράξει στη Σαουδική Αραβία.
(iii) Διαταγή καταβολής από τον εφεσίβλητο όλων των χρημάτων τα οποία οφείλονταν στην εταιρεία.
(iv) Διαταγή παράδοσης από τον εφεσίβλητο όλων των εξελεγμένων λογαριασμών της εταιρείας "Peleza".
(v) Διαταγή παροχής εκ μέρους του εφεσίβλητου όλων των πληροφοριών που είχαν περιέλθει σε γνώση του σε σχέση με τις εργασίες της εταιρείας "Peleza".
Ο εφεσίβλητος με την ανταπαίτησή του, ζητούσε τα έξοδα που είχε υποστεί κατά τη διάρκεια παραμονής του στη Σαουδική Αραβία για τις δραστηριότητες της εφεσείουσας όπως επίσης και οφειλόμενους μισθούς.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η εφεσείουσα και ο εφεσίβλητος συνεργάζονταν αρμονικά μέχρι το 1987. Όταν όμως ως αποτέλεσμα προστριβών που προέκυψαν σε σχέση με την ανέγερση δύο πολυκατοικιών στη Λευκωσία, ο εφεσίβλητος καταχώρησε αγωγές εναντίον της εφεσείουσας και του Χριστόφορου Πελεκάνου για επιστροφή ποσού £62.371.76 που εισέπραξε προς όφελος του ο αδελφός του Χριστόφορος Πελεκάνος, ο εφεσίβλητος παρέλειψε να κοινοποιεί στην εφεσείουσα τις πληροφορίες που εξασφάλιζε από τους εκκαθαριστές της "Peleza". Όμως αργότερα παρέδωσε τους λογαριασμούς για τα έτη 1981 και 1982, όπως επίσης και τους λογαριασμούς των εκκαθαριστών. Το πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι «με την πιο πάνω παράδοση όλων των λογαριασμών η θεραπεία, που επιδιώκουν οι ενάγοντες, έχει, ουσιαστικά ικανοποιηθεί».
Αναφορικά με το ποσό των £23.000 το οποίο καταβλήθηκε από την εφεσείουσα για την αντιμετώπιση των εξόδων είσπραξης των ποσών που οφείλονταν στην "Peleza", το πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι εφόσον υπήρχε ακόμα εκκρεμούσα διαφορά μεταξύ της "Peleza" (Σαουδικής Αραβίας) και "Peleza" (Κύπρου), ο εφεσίβλητος δεν είχε υποχρέωση να δώσει λογαριασμούς.
Αναφορικά με την ανταπαίτηση του εφεσίβλητου που περιλάμβανε, μεταξύ άλλων, πληρωμές για δικηγορικά έξοδα, μισθούς προσωπικού, έξοδα διαμονής, αεροπορικά εισιτήρια και μισθούς, που ανέρχονταν σε 586.270.600 ριάλς Σαουδικής Αραβίας, το πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι ο εφεσίβλητος δεν ενομιμοποιείτο να απαιτήσει το πιο πάνω ποσό και επιπρόσθετα δεν παρουσίασε οποιαδήποτε στοιχεία για να αποδείξει την ανταπαίτησή του.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε τόσο την αίτηση όσο και την ανταπαίτηση χωρίς οποιαδήποτε διαταγή εξόδων.
Η εφεσείουσα καταχώρησε έφεση και ο εφεσίβλητος αντέφεση.
Α. Έφεση
Η εφεσείουσα ισχυρίζεται ότι ο εφεσίβλητος συμμορφώθηκε μερικώς μετά την καταχώρηση της αγωγής, με την παρουσίαση ορισμένων λογαριασμών της "Peleza" και ότι το Δικαστήριο δεν εξέτασε και τις άλλες θεραπείες που εζητούντο από τον εφεσίβλητο σχετικά με τις πράξεις του ως αντιπρόσωπος της εφεσείουσας.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Το εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι οι μέτοχοι της εφεσείουσας και ο εφεσίβλητος ενεργούσαν ως αδέλφια παρά ως μέτοχοι και διευθυντές εταιρειών και ότι οι μέτοχοι της εφεσείουσας κατέφυγαν στους τύπους και τις διευθυντικές υποχρεώσεις του εφεσίβλητου μετά τη διατάραξη των σχέσεων μεταξύ τους, συνάδει με τη μαρτυρία και είναι ορθό.
2. Η εφεσείουσα ενημερωνόταν μέχρι το 1987 για τις δραστηριότητες της "Peleza" στη Σαουδική Αραβία από τον εφεσίβλητο αν και αυτός δεν είχε δεσμευτεί νομικά έναντι της εφεσείουσας να το πράξει.
3. Οι απαιτήσεις της εφεσείουσας εναντίον του εφεσίβλητου φαίνεται ότι έχουν ικανοποιηθεί με τα στοιχεία που ο τελευταίος έχει παρουσιάσει τόσο πριν από την καταχώρηση της αγωγής όσο και κατά την ακρόασή της.
Β. Αντέφεση
Η διαπίστωση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι ο εφεσίβλητος δεν μπορούσε να θεωρηθεί ως έμμισθος της εφεσείουσας, ότι μερικές από τις απαιτήσεις του ήταν εκ των υστέρων σκέψεις και ότι δεν είχε παρουσιάσει αποδείξεις πληρωμών για να αποδείξει τους ισχυρισμούς του, είναι ορθή. Ορθά λοιπόν το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την ανταπαίτηση.
Η έφεση και η αντέφεση απορρίφθηκαν. Δεν εκδόθηκε διαταγή εξόδων.
Έφεση.
Έφεση από τους εφεσείοντες εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Υπόθ. Αρ. 2955/89), ημερ. 10.8.04.
Κ. Μιχαηλίδης, για τους Εφεσείοντες.
Α. Χαβιαράς, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Τ. Ηλιάδης.
ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.:
(α) Τα γεγονότα σύμφωνα με τους ισχυρισμούς των διαδίκων.
Οι ιδρυτές της C. & A. Pelekanos Associates Ltd. (η εφεσείουσα), που ιδρύθηκε το 1979, ήταν τα αδέλφια Χριστόφορος Πελεκάνος (με ποσοστό μετοχών 35%), Γιώργος Πελεκάνος (με ποσοστό μετοχών 10%), Αντώνης Πελεκάνος (με ποσοστό μετοχών 10%), Ανδρέας Πελεκάνος (εφεσίβλητος) (με ποσοστό μετοχών 35%) και ο γιος του Χριστόφορου Πελεκάνου, ο Ιωάννης Πελεκάνος (με ποσοστό μετοχών 10%). Με σχετική απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της εφεσείουσας αποφασίστηκε στις 6/11/1979 ότι οι Ανδρέας και Αντώνης Πελεκάνος θα αναλάμβαναν τη διαχείριση των εργασιών της εταιρείας στο εξωτερικό. Στις 10/6/1980 το Διοικητικό Συμβούλιο της εφεσείουσας διόρισε τον Ανδρέα Πελεκάνο ως πληρεξούσιο αντιπρόσωπο της για να διαπραγματευτεί την ίδρυση και εγγραφή στη Σαουδική Αραβία εργοληπτικής εταιρείας στην οποία θα συμμετείχαν ο Σαουδάραβας Nasser Ben Zaraa και η Σαουδική εταιρεία Raghi-Zaraa Company Ltd.
Ως αποτέλεσμα των πιο πάνω ο εφεσίβλητος μετέβη στη Σαουδική Αραβία και συνέστησε εργοληπτική εταιρεία με το όνομα Saudi Cyprus Construction Co. Ltd. (που θα έφερε την εμπορική επωνυμία "Peleza"), στην οποία ποσοστό 51% του μετοχικού κεφαλαίου θα ανήκε στους Σαουδάραβες και ποσοστό 49% στην εφεσείουσα. Ο εφεσίβλητος μετείχε στη διοίκηση ως Διευθυντής και είχε τον τεχνικό και οικονομικό έλεγχο της "Peleza". Η εταιρεία ανέλαβε την εκτέλεση μεγάλων έργων και οι εργασίες της διεξάγονταν ομαλά μέχρι το 1985, όταν προέκυψαν διαφορές με τους Σαουδάραβες συνεταίρους οι οποίες οδήγησαν στην καταχώριση αγωγών για την είσπραξη των οφειλομένων στην "Peleza" και στην εφεσείουσα ποσών. Ο εφεσίβλητος παρέμεινε μέχρι το τέλος του 1987 στη Σαουδική Αραβία και ακολούθως μετέβαινε μέχρι το 1989 σε τακτά χρονικά διαστήματα στη Σαουδική Αραβία. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Σαουδική Αραβία η εφεσείουσα εταιρεία του κατέβαλε το ποσό των £23.022.00. Οκτώ χρόνια μετά την ίδρυση της εταιρείας "Peleza" στη Σαουδική Αραβία, η εφεσείουσα ζήτησε από τον εφεσίβλητο με επιστολή των δικηγόρων της στις 29/1/88 λεπτομέρειες των λογαριασμών των δοσοληψιών της εταιρείας "Peleza" στη Σαουδική Αραβία και ο εφεσίβλητος τους παρέπεμψε να επιθεωρήσουν προς τούτο τα βιβλία της εταιρείας στη Σαουδική Αραβία. Μετά την παράλειψη του εφεσίβλητου να ανταποκριθεί σε νέα επιστολή της εφεσείουσας της 2/3/88, η εφεσείουσα καταχώρισε την παρούσα αγωγή στις 31/3/89 με την οποία ζητούσε,
(i) Λογαριασμό όλων των χρημάτων που είχαν εισπραχθεί από τον εφεσίβλητο,
(ii) Δήλωση ότι ο εφεσίβλητος θα έπρεπε να καταβάλει προσωπικά όσα είχε εισπράξει στη Σαουδική Αραβία,
(iii) Διαταγή καταβολής από τον εφεσίβλητο όλων των χρημάτων τα οποία οφείλονταν στην εταιρεία,
(iv) Διαταγή παράδοσης από τον εφεσίβλητο όλων των εξελεγμένων λογαριασμών της εταιρείας "Peleza",
(v) Διαταγή παροχής εκ μέρους του εφεσίβλητου όλων των πληροφοριών που είχαν περιέλθει σε γνώση του σε σχέση με τις εργασίες της εταιρείας "Peleza".
Ο εφεσίβλητος, ο οποίος ασκεί το επάγγελμα του αρχιτέκτονα και εργολάβου οικοδομών, ισχυρίστηκε ότι κατόπιν οδηγιών της εφεσείουσας εταιρείας συνέστησε την εταιρεία στη Σαουδική Αραβία καταβάλλοντας προς τούτο από προσωπικά του χρήματα το ποσό το οποίο αναλογούσε στην εφεσείουσα. Από τη σύσταση της το 1980 η εφεσείουσα λειτουργούσε ως νομικό πρόσωπο και οι λογιστές της ετοίμαζαν τους σχετικούς λογαριασμούς της. Μέχρι το 1985 ο αδελφός του Χριστόφορος Πελεκάνος, ο οποίος επισκεπτόταν τη Σαουδική Αραβία, έλεγχε τα λογιστικά βιβλία και ήταν ενήμερος για τους λογαριασμούς της εταιρείας. Επειδή οι Σαουδάραβες αρνήθηκαν να καταβάλουν στην εφεσείουσα το ποσό των 10.391.883 ριάλς Σαουδικής Αραβίας, που οφειλόταν για την ανέγερση δύο οικοδομών, η "Peleza" τέθηκε την 16/2/86 υπό εκκαθάριση και ο εφεσίβλητος ανέθεσε σε δικηγόρο στη Σαουδική Αραβία την είσπραξη του πιο πάνω ποσού. Ο εφεσίβλητος κατέβαλλε στην εφεσείουσα όλα τα εισπραττόμενα ποσά στη Σαουδική Αραβία χωρίς καθυστέρηση, σύμφωνα με τις εντολές της εφεσείουσας.
Λόγω των διαφορών που προέκυψαν μεταξύ της εφεσείουσας και των Σαουδαράβων, τόσο ο εφεσίβλητος όσο και ο Αντώνης Πελεκάνος υποχρεώθηκαν να παραμείνουν στη Σαουδική Αραβία, αφού τους είχε απαγορευτεί η έξοδος. Μετά όμως από επίπονα διαβήματα δόθηκε άδεια εξόδου στον εφεσίβλητο, αφού παρέσχε τις απαραίτητες εγγυήσεις ότι θα επέστρεφε στη Σαουδική Αραβία για τη διεξαγωγή της δίκης. Ο εφεσίβλητος ισχυρίστηκε ότι κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Σαουδική Αραβία είχε υποστεί αρκετά έξοδα για τις δραστηριότητες της εφεσείουσας, και κατέβαλε συνολικά το ποσό των 585.197.94 ριάλς Σαουδικής Αραβίας, τα οποία απαιτεί από την εφεσείουσα, όπως επίσης και ένα επιπρόσθετο ποσό 1.072.000 ριάλς Σαουδικής Αραβίας για οφειλόμενους μισθούς.
(β) Η πρωτόδικη απόφαση.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι τόσο οι μέτοχοι της εφεσείουσας όσο και ο εφεσίβλητος λειτουργούσαν ως αδέλφια παρά ως μέτοχοι και διευθυντές εταιρειών και ότι τους τύπους και τις διευθυντικές υποχρεώσεις η εφεσείουσα τις προέβαλε μετά τη διατάραξη των σχέσεων μεταξύ τους. Η εξουσιοδότηση που του είχε δοθεί για την ίδρυση της "Peleza" στη Σαουδική Αραβία είχε μια ιδιαίτερη μορφή, αφού ο εφεσίβλητος ως Σύμβουλος (Director) της "Peleza" ήταν υπόλογος στην "Peleza" και όχι κατ' ιδία στους μετόχους της εταιρείας. Όμως η σχέση με τους κατόχους του 49% του μετοχικού κεφαλαίου της "Peleza" του είχε προσδώσει μια επιπρόσθετη ευθύνη να ενημερώνει τους υπόλοιπους αδελφούς του. Σύμφωνα με το πρωτόδικο Δικαστήριο η θέση της εφεσείουσας ότι δεν υπήρξε καμιά γραπτή ενημέρωση της εφεσείουσας αναφορικά με τις δραστηριότητες της "Peleza" στη Σαουδική Αραβία δεν ήταν ορθή. Και τούτο γιατί ο Γενικός Διευθυντής της εφεσείουσας Χριστόφορος Πελεκάνος μέχρι το 1983 ενημερωνόταν πλήρως για τους λογαριασμούς της "Peleza". Σύμφωνα δε με την παραδοχή του μάρτυρα της εφεσείουσας Ιωάννη Πελεκάνου, η συνεργασία της εφεσείουσας με τον εφεσίβλητο μέχρι το 1987 ήταν αρμονική. Αυτό εξυπακούει ότι η εφεσείουσα είχε πλήρη επίγνωση της κατάστασης που επικρατούσε στην "Peleza" μέχρι το τέλος του 1987. Όταν όμως ως αποτέλεσμα προστριβών που είχαν προκύψει αναφορικά με την ανέγερση δύο πολυκατοικιών στη Λευκωσία ο εφεσίβλητος καταχώρισε την υπ' αρ. 377/88 (εναντίον της εφεσείουσας και του Χριστόφορου Πελεκάνου) και την 1184/88 (εναντίον του Χριστόφορου Πελεκάνου) για επιστροφή του ποσού των £62.371.76 που εισέπραξε προς όφελος του ο αδελφός του Χριστόφορος Πελεκάνος, ο εφεσίβλητος παρέλειψε να κοινοποιεί στην εφεσείουσα τις πληροφορίες που εξασφάλιζε από τους εκκαθαριστές της "Peleza". Όμως αργότερα παρέδωσε τους λογαριασμούς για τα χρόνια 1981 και 1982, όπως επίσης και τους λογαριασμούς των εκκαθαριστών. Το πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι "με την πιο πάνω παράδοση όλων των λογαριασμών η θεραπεία, που επιδιώκουν οι ενάγοντες, έχει, ουσιαστικά, ικανοποιηθεί".
Αναφορικά με το ποσό των £23.000 το οποίο καταβλήθηκε από την εφεσείουσα για την αντιμετώπιση των εξόδων είσπραξης των ποσών που οφείλονταν στην "Peleza", το πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι εφόσον υπήρχε ακόμα εκκρεμούσα διαφορά μεταξύ της "Peleza" (Σαουδικής Αραβίας) και "Peleza" (Κύπρου), ο εφεσίβλητος δεν είχε υποχρέωση να δώσει λογαριασμούς.
Αναφορικά με την ανταπαίτηση του εφεσίβλητου που περιλάμβανε μεταξύ άλλων πληρωμές για δικηγορικά έξοδα, μισθούς προσωπικού, έξοδα μεταφραστών και δακτυλογράφων, έξοδα διαμονής, αεροπορικά εισιτήρια και μισθούς, που ανέρχονταν σε 586.270.600 ριάλς Σαουδικής Αραβίας, το πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι ο εφεσίβλητος δεν ενομιμοποιείτο να απαιτήσει το πιο πάνω ποσό και επιπρόσθετα δεν παρουσίασε οποιαδήποτε στοιχεία για να αποδείξει την ανταπαίτηση του.
Μέσα στα πιο πάνω πλαίσια το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε τόσο την απαίτηση όσο και την ανταπαίτηση, χωρίς οποιαδήποτε διαταγή για έξοδα.
(γ) Η έφεση.
Με την παρούσα έφεση η εφεσείουσα ισχυρίζεται ότι ο εφεσίβλητος συμμορφώθηκε μερικώς μετά την καταχώριση της αγωγής, με την παρουσίαση ορισμένων λογαριασμών της "Peleza" και ότι το Δικαστήριο δεν εξέτασε και τις άλλες θεραπείες που εζητούντο από τον εφεσίβλητο σχετικά με τις πράξεις του ως αντιπρόσωπος της εφεσείουσας είτε δυνάμει του πληρεξουσίου εγγράφου είτε ως αντιπρόσωπος (de facto) της εφεσείουσας.
Έχουμε ήδη αναφερθεί στο εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι οι μέτοχοι της εφεσείουσας και ο εφεσίβλητος ενεργούσαν ως αδέλφια παρά ως μέτοχοι και διευθυντές εταιρειών και ότι οι μέτοχοι της εφεσείουσας κατέφυγαν στους τύπους και τις διευθυντικές υποχρεώσεις του εφεσίβλητου μετά τη διατάραξη των σχέσεων μεταξύ τους. Η πιο πάνω προσέγγιση συνάδει με τη μαρτυρία που έχει παρουσιαστεί και είναι ορθή. Χαρακτηριστικά θα ηθέλαμε να αναφερθούμε προς τούτο στο περιεχόμενο της επιστολής της εφεσείουσας της 10/9/1986, στην οποία τόσο η εφεσείουσα όσο και ο Χριστόφορος Πελεκάνος με μια συγκινητική κίνηση αναλαμβάνουν να καλύψουν οικονομικά τόσο τον εφεσίβλητο όσο και τα μέλη της οικογένειας του σε περίπτωση μη εξασφάλισης άδειας εξόδου από τη Σαουδική Αραβία. Κρίνουμε σκόπιμο να παραθέσουμε το κείμενο της πιο πάνω δήλωσης του Χριστόφορου Πελεκάνου, η οποία τοποθετεί τις σχέσεις του εφεσίβλητου με την εφεσείουσα πάνω στη βάση ανθρώπινων σχέσεων και όχι πάνω σε επαγγελματική βάση.
"Επειδή γνωρίζω και κατανοώ πλήρως τες ανησυχίες του αδελφού και συνεταίρου μου Ανδρέα Πελεκάνου να επιστρέψη εις Σαουδική Αραβία προς εξασφάλιση των συμφερόντων της εταιρείας και επειδή πραγματικά υπάρχει ο κίνδυνος να μην εξασφαλίση άδειαν εξόδου για σύντομη επιστροφή του στην Κύπρο επιβεβαιώνω και γραπτώς τα ακόλουθα:
Α) Αναλαμβάνω όπως η εταιρεία κι' εγώ προσωπικά σαν εγγυητής να πράξομεν ότι είναι δυνατό για να υπάρχουν διαθέσιμα αρκετά χρήματα όταν και εάν χρειασθή για τις ανάγκες της υπόθεσης μας εις Σαουδική Αραβία.
Β) Όπως η εταιρεία πληρώση εις μετρητά εις τον αδελφό μου Ανδρέα Πελεκάνο ή εις περίπτωση θανάτου του εις την σύζυγο του μόλις μου ζητηθή το ποσό των £96,951.- (ενενήντα έξη χιλιάδες ενιακόσιες πενήντα μία λίρες Κύπρου) που του χρωστή η εταιρεία καθώς και οιαδήποτε άλλα ποσά δικά του χρησιμοποίησα ή θα χρησιμοποιήσω με τους σχετικούς τόκους προς 9%.
Γ) Εις περίπτωση που η εταιρεία αδυνατή να πληρώση τες ως άνω υποχρεώσεις της αναλαμβάνω εγώ προσωπικά να του τα πληρώσω είτε από χρήματα του στην Κύπρο ή αν δεν έχω στην Κύπρο διαθέσιμα χρήματα από τον λογαριασμό που έχω εις την British Bank of the Middle East του Λονδίνου."
Με βάση τα πιο πάνω έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η πρωτόδικη απόφαση, σύμφωνα με την οποία οι μέτοχοι της εφεσείουσας συμπεριφέρονταν ως αδέλφια και όχι ως μέτοχοι και διευθυντές εταιρειών, ήταν αιτιολογημένη.
Έχει καταβληθεί μεγάλη προσπάθεια εκ μέρους της εφεσείουσας να αποδείξει ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο παρέλειψε να εξετάσει όλες τις απαιτήσεις της όπως αυτές είχαν περιληφθεί στην Έκθεση Απαίτησης και ότι η πρωτόδικη προσέγγιση ότι ο εφεσίβλητος έχει συμμορφωθεί με την παρουσίαση μερικών λογαριασμών που είχαν ετοιμαστεί από τους ελεγκτές της Σαουδαραβικής εταιρείας, δεν ικανοποιεί τις υποχρεώσεις που είχε να δώσει λεπτομέρειες των δοσοληψιών στις οποίες είχε προβεί ο ίδιος. Εδώ σημειώνουμε ότι σύμφωνα με το πληρεξούσιο που είχε δοθεί στον εφεσίβλητο (Τ. 3), τα καθήκοντα του περιορίζονταν μόνο στη διαπραγμάτευση και ίδρυση μιας εταιρείας στη Σαουδική Αραβία, χωρίς τον καθορισμό οποιωνδήποτε άλλων καθηκόντων ή υποχρεώσεων. Ο εφεσίβλητος ενήργησε σύμφωνα με τις πιο πάνω οδηγίες και ανέλαβε προς τούτο μια διευθυντική θέση στη νεοϊδρυθείσα σαουδική εταιρεία "Peleza". Αν και δεν είχε δεσμευτεί νομικά με την εφεσείουσα ότι θα την ενημέρωνε για τις επαγγελματικές του δραστηριότητες στη Σαουδική Αραβία (αφού οι σχέσεις του με τους άλλους μετόχους της εφεσείουσας ήταν αδελφικές και όχι αυστηρά επαγγελματικές), εντούτοις η εφεσείουσα ενημερωνόταν μέχρι το 1987 για τις δραστηριότητες της "Peleza" στη Σαουδική Αραβία.
Ανεξάρτητα από την πιο πάνω κατάληξη κρίνουμε ότι οι πληροφορίες που είχαν παρασχεθεί από τον εφεσίβλητο στην εφεσείουσα, έστω και σε κάπως καθυστερημένο στάδιο, ικανοποιούν τις αιτούμενες θεραπείες, σημειώνοντας προς τούτο τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε ο εφεσίβλητος να προμηθευτεί από τους εκκαθαριστές της "Peleza" στη Σαουδική Αραβία όλα εκείνα τα στοιχεία που ζητούσε η εφεσείουσα. Όλες οι απαιτήσεις της εφεσείουσας εναντίον του εφεσίβλητου φαίνεται ότι έχουν ικανοποιηθεί με τα στοιχεία που ο τελευταίος έχει παρουσιάσει τόσο πριν από την καταχώριση της αγωγής όσο και κατά την ακρόαση της αγωγής.
(δ) Η αντέφεση
Ο εφεσίβλητος ανταπαίτησε εναντίον της εφεσείουσας το συνολικό ποσό των 586.270.600 ριάλς Σαουδικής Αραβίας για διάφορα έξοδα τα οποία υπέστη κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Σαουδική Αραβία εξυπηρετώντας τους σκοπούς της εφεσείουσας. Το πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι ο εφεσίβλητος δεν μπορούσε να θεωρηθεί ως έμμισθος της εφεσείουσας, ότι μερικές από τις απαιτήσεις του (όπως π.χ. χρήση αυτοκινήτου) ήταν εκ των υστέρων σκέψεις και ότι δεν είχε παρουσιάσει αποδείξεις πληρωμών για να αποδείξει τους ισχυρισμούς του. Συμφωνούμε με την πιο πάνω προσέγγιση του πρωτόδικου Δικαστηρίου και υιοθετούμε την πρωτόδικη απόρριψη της ανταπαίτησης.
Τόσο η έφεση όσο και η αντέφεση απορρίπτονται. Έχοντας υπόψη τις ιδιάζουσες συνθήκες της παρούσας διαδικασίας, ουδεμία διαταγή για έξοδα εγκρίνεται.
Η έφεση και η αντέφεση απορρίπτονται. Δεν εκδίδεται διαταγή εξόδων.