|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2007) 1 ΑΑΔ 219
20 Φεβρουαρίου, 2007
[ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
ALI ALSWIDANI,
Εφεσείων,
v.
Δ. ΣΤΑΜΑΤΗΣ (ΑΡΤΟΠΟΙΕΙΟΝ) ΛΤΔ,
Εφεσιβλήτων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 12053)
Συμπεράσματα Δικαστηρίου ? Συμπεράσματα πρωτόδικου Δικαστηρίου επί των πραγματικών γεγονότων και της αξιοπιστίας των μαρτύρων σε αγωγή για αποζημιώσεις για προσωπικές βλάβες οι οποίες προκλήθηκαν στον ενάγοντα σε ισχυριζόμενο ατύχημα κατά την εκτέλεση της εργασίας του ? Έφεση κατά των πιο πάνω συμπερασμάτων και διαπιστώσεων ? Απορρίφθηκε, δεν στοιχειοθετήθηκε λόγος επέμβασης στην κρίση του πρωτόδικου Δικαστηρίου.
Ο εφεσείων αξίωσε από τους εφεσίβλητους γενικές και ειδικές αποζημιώσεις για ζημιές και απώλειες που υπέστη λόγω εργατικού ατυχήματος το οποίο συνέβηκε στις 10/6/1996 ενώ βρισκόταν στην υπηρεσία των εφεσιβλήτων και κατά την εκτέλεση ανατεθείσας εργασίας. Οι εφεσίβλητοι παραδέχθηκαν ότι κατά τον ουσιώδη χρόνο ο εφεσείων βρισκόταν στην υπηρεσία τους, αρνήθηκαν όμως ότι συνέβη το επίδικο εργατικό ατύχημα και ότι ο εφεσείων υπέστη οποιαδήποτε βλάβη ή ζημιά από δική τους υπαιτιότητα.
Η εκδοχή του εφεσείοντος ήταν ότι ενώ χειριζόταν μόνος του μηχανή παρασκευής ειδών αρτοποιείου που βρισκόταν εγκατεστημένη στο φούρνο των εφεσιβλήτων, το αριστερό του χέρι πιάστηκε στους περιστρεφόμενους κυλίνδρους της μηχανής με αποτέλεσμα τον τραυματισμό του μεσαίου δ?κτ?λου του. Ο εφεσείων κατέθεσε ότι παρόλο ότι είχε πόνο δεν επισκέφθηκε γιατρό επειδή οι εφεσίβλητοι τον απείλησαν ότι θα τον σταματούσαν. Επισκέφθηκε το γιατρό (ΜΕ.4) στις 31/1/1997 δηλαδή, επτά περίπου μήνες μετά το ατύχημα και υποβλήθηκε σε εγχείρηση του δακτύλου. Επέστρεψε στην εργασία του στις 3/3/1997 μετά την αναρρωτική άδεια.
Οι εφεσίβλητοι προέβαλαν την εκδοχή ότι ο εφεσείων έπασχε από ρευματοειδή αρθρίτιδα, η οποία προκαλεί, μεταξύ άλλων, πόνο και δυσκαμψία στις αρθρώσεις και ότι αυτοί γνώριζαν όταν τον προσέλαβαν για την πάθησή του. Αμφισβήτησαν επίσης τον ισχυρισμό του εφεσείοντος ότι εχειρίζετο μόνος του τη μηχανή κατά τη στιγμή του ατυχήματος.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε αναξιόπιστο τον εφεσείοντα για το γεγονός ότι αποφάσισε να επισκεφθεί το γιατρό 6 - 7 μήνες μετά το «ατύχημα» παρόλον ότι όλο αυτό το διάστημα ένοιωθε αδυναμία στο χέρι. Η αξιοπιστία του εφεσείοντος κλονίστηκε σοβαρά και από σειρά ουσιωδών άλλων αντιφάσεων. Το Δικαστήριο εξέφρασε αμφιβολία και προς την αξιοπιστία του Μ.Ε. 4 επειδή αυτός δεν ήταν σε θέση να προσδιορίσει το χρόνο που είχε προκληθεί «παλαιό τραύμα» που εντόπισε στο μεσαίο δάκτυλο του αριστερού χεριού του εφεσείοντος, ζήτημα άμεσα σχετικό με το ζητούμενο δηλαδή, κατά πόσο το εν λόγω παλαιό τραύμα ήταν όντως τραύμα που προκλήθηκε εξ αιτίας του επίδικου ατυχήματος ή επρόκειτο για κάποιο άλλο τραυματισμό άσχετο με το επίδικο ατύχημα. Το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την αγωγή με έξοδα εναντίον του εφεσείοντος.
Ο εφεσείων αμφισβητεί την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης και επιδιώκει τον παραμερισμό της. Προβλήθηκαν ως λόγοι έφεσης ότι η αιτιολόγηση της πρωτόδικης απόφασης είναι ανεπαρκής και ότι λόγω εσφαλμένης αξιολόγησης της μαρτυρίας το Δικαστήριο κατέληξε σε λανθασμένα συμπεράσματα και διαπιστώσεις, τόσο αναφορικά με την αξιοπιστία των μαρτύρων όσο και επί των πραγματικών γεγονότων της υπόθεσης. Ο εφεσείων, παραπονείται επίσης ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο, αντίθετα προς την κρατούσα πρακτική, παρέλειψε να εκτιμήσει τις αποζημιώσεις στις οποίες θα εδικαιούτο αν επιτύγχανε η αγωγή.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, αφού συνεκτίμησε όλα τα στοιχεία της έφεσης που τέθηκαν ενώπιον του, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν εδικαιολογείτο η παρέμβασή του για παραμερισμό της εφεσιβαλλόμενης απόφασης.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα εις βάρος του εφεσείοντος.
Έφεση.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου (Υπόθ. Αρ. 2434/99), ημερ. 26.4.04.
Δ. Αριστείδου, για τον Εφεσείοντα.
Κ. Κωνσταντίνου, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Α. Κραμβής.
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων αξίωσε από τους εφεσίβλητους γενικές και ειδικές αποζημιώσεις για ζημιές και απώλειες που υπέστη λόγω εργατικού ατυχήματος ενώ βρισκόταν στην υπηρεσία των εφεσιβλήτων και κατά την εκτέλεση ανατεθείσας εργασίας. Οι εφεσίβλητοι παραδέχθηκαν ότι κατά τον ουσιώδη χρόνο ο εφεσείων βρισκόταν στην υπηρεσία τους, αρνήθηκαν όμως ότι συνέβη το επίδικο εργατικό ατύχημα και ότι ο εφεσείων υπέστη οποιαδήποτε βλάβη ή ζημιά από δική τους υπαιτιότητα.
Η εκδοχή του εφεσείοντα είναι ότι το ατύχημα συνέβη στις 10.6.1996 ενώ χειριζόταν μόνος του μηχανή παρασκευής ειδών αρτοποιείου που βρισκόταν εγκαταστημένη στο φούρνο των εφεσιβλήτων. Σε κάποια στιγμή, πιάστηκε το αριστερό του χέρι στους περιστρεφόμενους κυλίνδρους της μηχανής με αποτέλεσμα να τραυματιστεί το μεσαίο δάκτυλο του. Ο χειρισμός της συγκεκριμένης μηχανής γίνεται κανονικά από δύο άτομα από τα οποία το ένα, τοποθετεί το ζυμάρι και το άλλο το παραλαμβάνει, μετά την επεξεργασία που μεσολαβεί. Στην προκείμενη περίπτωση, χειρίστηκε μόνος του τη μηχανή ύστερα από οδηγίες του εργοδότη του. Εκ των πραγμάτων, ήταν αναγκασμένος να στέκεται πολύ κοντά στη μηχανή για να μπορεί να βάζει το ζυμάρι από τη μια πλευρά και να το παίρνει επεξεργασμένο από την άλλη. Η μηχανή ξεκινούσε και σταματούσε με το πάτημα του ίδιου κουμπιού και δεν είχε προστατευτικό κάλυμμα. Όταν πιάστηκε το χέρι του στους κυλίνδρους, η μηχανή σταμάτησε. Στη σκηνή, ήλθαν μέλη του προσωπικού, ο δε διευθυντής των εφεσιβλήτων, ο κ. Σταμάτης, του έβαλε φάρμακο στο χέρι και του είπε να το κινεί για να του περάσει. Όταν ρώτησε κατά πόσο θα έπρεπε να εξεταστεί από γιατρό, ο κ. Σταμάτης τον απέτρεψε λέγοντας πως δεν ήταν κάτι σοβαρό και δεν χρειαζόταν ιατρική εξέταση. Ο πόνος συνέχισε και τις επόμενες ημέρες ενώ σταδιακά, ένιωθε το χέρι του να αδυνατίζει. Όταν είπε πως θα πήγαινε στο γιατρό, οι εφεσίβλητοι τον απείλησαν με απόλυση. Όσο περνούσε ο καιρός, ο πόνος γινόταν πιο έντονος οπότε αποφάσισε να επισκεφθεί γιατρό. Στις 31.1.1997 δηλαδή, επτά περίπου μήνες μετά το ατύχημα, επισκέφθηκε το γιατρό Φωτίου (ΜΕ4). Υποβλήθηκε σε εγχείρηση του δακτύλου και ύστερα από αναρρωτική άδεια, επέστρεψε στην εργασία του στις 3.3.1997. Οι εφεσίβλητοι δεν τον δέχθηκαν στην υπηρεσία τους και του έδωσαν επιστολή τερματισμού των υπηρεσιών του. Ο γιατρός Φωτίου (ΜΕ4), κατέθεσε ότι εξέτασε τον εφεσείοντα και έκρινε πως έπρεπε να υποβληθεί αμέσως σε εγχείρηση. Διαπίστωσε εμφανές μεγάλο οίδημα στη μεσοφάλαγγη άρθρωση του μεσαίου δακτύλου σε σημείο όπου υπήρχε παλαιά κάκωση. Η κάμψη των δακτύλων προκαλούσε πόνο στον ασθενή. Επειδή η κάκωση ήταν παλαιά δεν υπήρχε ερέθισμα. Κατά τη διάνοιξη, εντοπίστηκε οστεοχονδρικό τεμάχιο στην άρθρωση το οποίο αφαίρεσε. Στο χονδρικό τμήμα υπήρχαν ελαφρά ασβεστώματα, ένδειξη προγενέστερης βλάβης. Η εγχείρηση έγινε χωρίς να προηγηθεί ακτινογραφία του χεριού. Μετά την εγχείρηση υπήρξε κατά 97% αποκατάσταση της λειτουργίας του δακτύλου.
Η εκδοχή των εφεσιβλήτων είναι ότι ο εφεσείων έπασχε από ρευματοειδή αρθρίτιδα, πάθηση η οποία προκαλεί πρήξιμο, έντονο πόνο και δυσκαμψία στις αρθρώσεις των χεριών. Γνώριζαν για την πάθηση αυτή του εφεσείοντα από τον καιρό που τον προσέλαβαν στην υπηρεσία τους. Τα χέρια του, ένεκα της πάθησης, ήταν κατά καιρούς φουσκωμένα και ο ίδιος παραπονείτο για τους πόνους που ένιωθε. Όλες οι μηχανές που υπήρχαν και λειτουργούσαν στο αρτοποιείο κατά τον ουσιώδη χρόνο ήταν ευρωπαϊκών προδιαγραφών, εφοδιασμένες με συστήματα ασφάλειας και προστατευτικά καλύμματα. Στη συγκεκριμένη μηχανή, που κατ' ισχυρισμό του εφεσείοντα συνέβηκε το ατύχημα, υπήρχε σύστημα ασφάλειας το οποίο αμέσως ενεργοποιείται όταν ξένο σώμα, εδώ το χέρι, περάσει το όριο της απόστασης ασφάλειας οπότε η λειτουργία της μηχανής σταματά αυτόματα. Οι εφεσίβλητοι, αντικρούοντας ισχυρισμό του εφεσείοντα ότι κατά το φερόμενο ως κρίσιμο χρόνο ασχολείτο με την παρασκευή λιβανέζικης πίττας, ανέφεραν ότι δεν παρασκευάζουν στο αρτοποιείο τους τέτοιο προϊόν και ότι για τη χρήση της μηχανής χρειάζονται όχι δύο άτομα, όπως ισχυρίστηκε ο εφεσείων, αλλά τέσσερα και ότι σε καμιά περίπτωση μπορεί να γίνει χρήση της μηχανής μόνο από ένα άτομο.
Ο εφεσείων κρίθηκε αναξιόπιστος όπως και η υπόλοιπη μαρτυρία που προσκόμισε, γεγονός που οδήγησε στην απόρριψη της αγωγής με έξοδα εναντίον του.
Ο εφεσείων αμφισβητεί την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης και επιδιώκει τον παραμερισμό της. Προβλήθηκαν ως λόγοι έφεσης ότι η αιτιολόγηση της πρωτόδικης απόφασης είναι ανεπαρκής και ότι λόγω εσφαλμένης αξιολόγησης της μαρτυρίας το Δικαστήριο κατέληξε σε λανθασμένα συμπεράσματα και διαπιστώσεις, τόσο αναφορικά με την αξιοπιστία των μαρτύρων όσο και επί των πραγματικών γεγονότων της υπόθεσης. Ο εφεσείων, παραπονείται επίσης ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο, αντίθετα προς την κρατούσα πρακτική, παρέλειψε να εκτιμήσει τις αποζημιώσεις στις οποίες θα εδικαιούτο αν επιτύγχανε η αγωγή.
Ο βασικός λόγος για τον οποίο ο εφεσείων κρίθηκε αναξιόπιστος εστιάζεται στο γεγονός ότι αποφάσισε να επισκεφθεί το γιατρό 6-7 μήνες μετά «το ατύχημα» παρότι, κατά το χρονικό αυτό διάστημα ένιωθε, καθώς ο ίδιος ισχυρίστηκε, πόνους και αδυναμία στο χέρι. Ορθή επί του προκειμένου είναι η παρατήρηση του Δικαστηρίου ότι ο εφεσείων έστω και αν είχε ζητήσει να εξεταστεί από γιατρό και οι εφεσίβλητοι αρνήθηκαν, όπως ισχυρίστηκε, ο ίδιος θα μπορούσε να επισκεφθεί μόνος του οποιοδήποτε γιατρό σε μη εργάσιμες ώρες, κάτι που δεν έπραξε χωρίς να δώσει προς τούτο οποιαδήποτε σοβαρή εξήγηση ή δικαιολογία. Η αξιοπιστία του εφεσείοντα κλονίστηκε σοβαρά και από σειρά άλλων ουσιωδών αντιφάσεων και ασαφειών που αφορούν επιμέρους σημεία της μαρτυρίας του, όπως λεπτομερώς προσδιορίζονται στην εφεσιβαλλόμενη απόφαση. Θεωρούμε ορθή τη διαπίστωση ότι ο γιατρός (ΜΕ4) που περιέθαλψε τον εφεσείοντα δεν ήταν σε θέση να προσδιορίσει το χρόνο που είχε προκληθεί το «παλαιό τραύμα» που εντόπισε στο μεσαίο δάκτυλο του αριστερού χεριού του εφεσείοντα, ζήτημα άμεσα σχετικό με το ζητούμενο δηλαδή, κατά πόσο το εν λόγω παλαιό τραύμα ήταν όντως τραύμα που προκλήθηκε εξ αιτίας του επίδικου ατυχήματος ή επρόκειτο για κάποιο άλλο τραυματισμό άσχετο με το επίδικο ατύχημα. Βάσιμη θεωρούμε και την αμφιβολία του δικάσαντος δικαστηρίου ως προς την αξιοπιστία του εν λόγω μάρτυρα για τους λόγους που με αρκετή σαφήνεια εξηγούνται στην απόφαση και δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε.
Το πρωτόδικο δικαστήριο αξιολόγησε το σύνολο της μαρτυρίας που είχε ενώπιόν του και οι διαπιστώσεις που αφορούν στα επίδικα θέματα συνάδουν με τη μαρτυρία. Το δικαστήριο ασχολήθηκε εκτενώς με το ζήτημα της αξιοπιστίας των μαρτύρων και κατέληξε σε ορθά συμπεράσματα και διαπιστώσεις. Εχουμε συνεκτιμήσει όλα τα στοιχεία της έφεσης που έχουν τεθεί ενώπιόν μας και καταλήξαμε στο συμπέρασμα πως δεν υπάρχει οποιοδήποτε σφάλμα που θα δικαιολογούσε παραμερισμό της εφεσιβαλλόμενης απόφασης.
Η έφεση αποτυγχάνει και απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος του εφεσείοντα.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα εις βάρος του εφεσείοντα.