|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2006) 1 ΑΑΔ 1063
27 Οκτωβρίου, 2006
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στής]
EVIA NAVIGATION COMPANY LTD,
Ενάγοντες,
v.
1. ΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ M/V "SOULA", ΥΠΟ ΣΗΜΑΙΑ
ΛΑΪΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΟΡΕΑΣ ΩΣ ΚΑΙ
ΤΩΝ ΝΑΥΛΩΝ ΑΥΤΟΥ,
2. ΤΩΝ ΙΔΙΟΚΤΗΤΩΝ ΤΟΥ ΦΟΡΤΙΟΥ ΠΟΥ ΕΥΡΙΣΚΕΤΑΙ
ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ M/V "SOULA",
Εναγομένων.
(Αγωγή Ναυτοδικείου Αρ. 6/2005)
Ναυτοδικείο ― Αξίωση για παρασχεθείσες υπηρεσίες διάσωσης πλοίου και φορτίου στη βάση συμφωνίας μεταξύ των διαδίκων ― Αποδοχή της αξίωσης και έκδοση απόφασης υπέρ των εναγόντων για το συμφωνηθέν ποσό της συμφωνίας το οποίο καταμερίσθηκε μεταξύ του εναγόμενου πλοίου και του φορτίου.
Οι ενάγοντες, ιδιοκτήτες του ρυμουλκού T/B PEGASUS (το ρυμουλκό), αξίωσαν από το εναγόμενο πλοίο (πρώτοι εναγόμενοι) και τους ιδιοκτήτες του φορτίου επί του πλοίου (δεύτεροι εναγόμενοι) το συνολικό ποσό των $104.700 δολαρίων Αμερικής ως αμοιβή και ως πραγματικά έξοδα διάσωσης του εναγόμενου πλοίου. Επικαλέσθηκαν συμφωνία με τον καπετάνιο του πλοίου και τους ιδιοκτήτες στη βάση της οποίας το συμφωνηθέν ποσό για τη διάσωση του πλοίου και του φορτίου ανερχόταν στο ποσό των $35.000 δολαρίων Αμερικής.
Το πλοίο βρισκόταν βορειοδυτικά της Πάφου και κοντά στα παράλια της Τουρκίας και ήταν σε κίνδυνο λόγω σφοδρής θαλασσοταραχής και λόγω ζημιών που είχε υποστεί εξ αιτίας της θαλασσοταραχής.
Οι πρώτοι εναγόμενοι στο δικόγραφό τους ισχυρίζονται ότι συμφώνησαν με τους ενάγοντες τη ρυμούλκηση του πλοίου τους από το μέρος στο οποίο βρισκόταν μέχρι τη Λεμεσό αντί αμοιβής $35.000 δολαρίων Αμερικής. Δεν παραδέχονται ότι επρόκειτο για διάσωση του πλοίου αλλά απλά για ρυμούλκησή του και δεν δέχονται οποιοδήποτε άλλο ισχυρισμό των εναγόντων. Λέγουν επίσης πως, εν πάση περιπτώσει, αυτοί δικαιούνται σε περιορισμό της ευθύνης τους. Με την ανταξίωσή τους ζητούν δήλωση του Δικαστηρίου ότι οι ιδιοκτήτες του εναγόμενου πλοίου Sonata Maritime Ltd δικαιούνται σε περιορισμό της οποιασδήποτε τυχόν ευθύνης τους για την αξίωση των εναγόντων και των άλλων αξιώσεων εναντίον τους και στην περίπτωση που βρεθεί ευθύνη του εναγόμενου πλοίου ή των ιδιοκτητών του, αυτοί ζητούν την έκδοση οδηγιών για διαπίστωση και διανομή του ποσού που οι ιδιοκτήτες του εναγόμενου πλοίου θα καταβάλουν στα πρόσωπα που δικαιούνται σε διανομή.
Οι δεύτεροι εναγόμενοι στο δικόγραφό τους ισχυρίζονται ότι η συμφωνία μεταξύ εναγόντων και εναγομένου πλοίου ήταν για ρυμούλκηση και όχι διάσωση λόγω μηχανικής βλάβης, και πως το συμφωνηθέν ποσό για τις υπηρεσίες των εναγόντων ήταν $35.000 και όχι $50.000 δολάρια. Με την ανταξίωσή τους ζητούν δήλωση ότι η δική τους αναλογία στην οποιαδήποτε αμοιβή των εναγόντων δεν θα είναι μεγαλύτερη από 73/231.2 (αναλογία φορτίου στη διασωθείσα αξία πλοίου, φορτίου και ναύλου Χ 35.000 δολάρια συμφωνηθείσα αμοιβή) επί της αμοιβής διάσωσης που θα επιδικαστεί.
Το πλοίο πωλήθηκε αντί ποσού $182.600 δολαρίων Αμερικής και οι διάδικοι συμφώνησαν ενώπιον του Δικαστηρίου ότι η αναλογία που αντιστοιχεί στο πλοίο και στο φορτίο θα είναι 105/175 για το πλοίο και 70/175 για το φορτίο.
Το Ναυτοδικείο, αφού προέβη σε εκτενή ανάλυση και αξιολόγηση της μαρτυρίας κατέληξε σε αριθμό συμπερασμάτων στη βάση των οποίων έκρινε ότι οι ενάγοντες δικαιούνται σε απόφαση υπέρ τους για ποσό $35.000 δολαρίων Αμερικής που αποτελεί το συμφωνηθέν ποσό για τη διάσωση του πλοίου και του φορτίου και ότι το προαναφερόμενο ποσό θα πρέπει να καταμεριστεί μεταξύ των δύο εναγομένων σύμφωνα με την προαναφερόμενη αναλογία. Οι υπόλοιπες αξιώσεις των εναγόντων κρίθηκαν αβάσιμες, όπως αβάσιμες κρίθηκαν και οι ανταξιώσεις των πρώτων και δεύτερων εναγομένων.
Το Ναυτοδικείο εξέδωσε απόφαση υπέρ των εναγόντων για ποσό $35.000 δολαρίων Αμερικής, το οποίο αποτελεί την αμοιβή τους για τη διάσωση του πλοίου και του φορτίου υπό τις προαναφερόμενες συνθήκες. Το ποσό αυτό θα επωμιστούν οι πρώτοι εναγόμενοι σε ποσοστό 105/175 (των $35.000 δολαρίων Αμερικής) και οι δεύτεροι εναγόμενοι σε ποσοστό 70/175 (των $35.000 δολαρίων Αμερικής). Υπέρ των εναγόντων επιδικάσθηκαν επίσης έξοδα στην ανάλογη κλίμακα, όπως θα υπολογιστούν από τον αρμόδιο Πρωτοκολλητή, τα οποία επίσης να καταβληθούν από τους πρώτους και δεύτερους εναγομένους σύμφωνα με την προαναφερόμενη αναλογία. Η ανταξίωση των πρώτων εναγομένων απορρίφθηκε με έξοδα εις βάρος τους και υπέρ των εναγόντων και η ανταξίωση των δευτέρων εναγομένων επίσης απορρίφθηκε με έξοδα εις βάρος τους και υπέρ των εναγόντων.
Εκδόθηκε απόφαση με έξοδα ως ανωτέρω.
Αγωγή Ναυτοδικείου.
Σ. Πίττας, για τους Ενάγοντες.
Α. Γιωρκάτζης, για τους Εναγομένους αρ. 1.
Α. Θεοφίλου, για τους Εναγομένους αρ. 2.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Είναι η θέση των εναγόντων, που είναι Κυπριακή ναυτιλιακή εταιρεία, ότι στις 19.12.2004, μετά από σχετικό μήνυμα που έλαβαν έστειλαν το ρυμουλκό τους με το όνομα T/B PEGASUS (το ρυμουλκό) για να διασώσει το πρώτο εναγόμενο πλοίο (το πλοίο) το οποίο βρισκόταν βορειοδυτικά της Πάφου και κοντά στα παράλια της Τουρκίας και το οποίο ήταν σε κίνδυνο λόγω σφοδρής θαλασσοταραχής και λόγω ζημιών που είχε υποστεί εξαιτίας της θαλασσοταραχής. Οι ενάγοντες συμφώνησαν με τον καπετάνιο του πλοίου και με τους ιδιοκτήτες ότι η αμοιβή τους για τη διάσωση και τη ρυμούλκηση του πλοίου στο λιμάνι Λεμεσού θα ανερχόταν στις 35.000 δολάρια Αμερικής. Η συμφωνία επιτεύχθηκε στη βάση των συντεταγμένων που οι πρώτοι εναγόμενοι είχαν δώσει στους ενάγοντες ως προς τη θέση του πλοίου κατά τον ουσιώδη χρόνο. Τη νύχτα της 19.12.2004 το ρυμουλκό των εναγόντων απέπλευσε από το λιμάνι της Λεμεσού. Αντιμετώπισε πρόβλημα στην αντλία της κύριας μηχανής του το πρωί τις 20.12.2004, ένεκα των πολύ κακών καιρικών συνθηκών που επικρατούσαν και το απόγευμα της 20.12.2004 κατόρθωσε να πλησιάσει το πρώτο εναγόμενο πλοίο αφού στο μεταξύ έγινε κατορθωτό να διορθωθεί η αντλία. Όμως υπέστηκε βλάβη ο ένας από τους ασυρμάτους του ρυμουλκού και πάλι εξαιτίας της καταιγίδας την οποία συνάντησε. Όταν το ρυμουλκό πλησίασε το εναγόμενο πλοίο σ' αυτό δεν υπήρχαν συρματόσχοινα ρυμούλκησης ή σχοινιά και έτσι χρησιμοποιήθηκαν τα συρματόσχοινα του ρυμουλκού με πολύ μεγάλη δυσκολία όμως, ενόψει των ισχυρών ανέμων 9 μποφόρ που έπνεαν και της καταιγίδας που υπήρχε. Η κατάσταση ήταν ακόμη πιο δύσκολη εξαιτίας και του ότι το βίντσι της πλώρης του εναγομένου πλοίου δεν λειτουργούσε και το πλοίο συρόταν από τους πολύ ισχυρούς ανέμους, ακυβέρνητο και χωρίς άγκυρα. Μετά από προσπάθειες και υπό τις προαναφερόμενες πολύ κακές καιρικές συνθήκες αλλά και του κινδύνου μετατόπισης του φορτίου του πλοίου που αποτελείτο από μάρμαρα, οι ενάγοντες κατόρθωσαν να σώσουν το εναγόμενο πλοίο από σοβαρό κίνδυνο βύθισής του και να το ρυμουλκήσουν στο αγκυροβόλιο του λιμανιού της Λεμεσού στις 22.12.2004 στις 4.25 το πρωί.
Είναι ισχυρισμός των εναγόντων ότι ένεκα της διαφορετικής, μακρυνότερης από την Κύπρο, θέσης στην οποία βρήκαν τελικά το πρώτο εναγόμενο πλοίο σε σύγκριση με το τι τους είχε λεχθεί, αυτοί απαίτησαν από τους πρώτους εναγομένους επιπλέον ποσό 15.000 δολαρίων Αμερικής, δηλαδή συνολική αμοιβή 50.000 δολαρίων Αμερικής για τις υπηρεσίες διάσωσης.
Οι ενάγοντες ακόμη ισχυρίζονται ότι επειδή το πρώτο εναγόμενο πλοίο όταν έφθασε στο αγκυροβόλιο Λεμεσού δεν είχε άγκυρα, οι αντιπρόσωποί του ζήτησαν από τους ενάγοντες όπως το ρυμουλκό τους παραμείνει προσδεδεμένο στο πλοίο. Οι ενάγοντες δέχτηκαν αφού ανέφεραν πως για τις υπηρεσίες τους ζητούσαν 3.500 δολάρια ημερησίως. Το ρυμουλκό παρέμεινε προσδεδεμένο από 22.12.2004 μέχρι 24.12.2004 και για αυτή την εξυπηρέτηση οι ενάγοντες διεκδικούν ποσό 10.500 δολαρίων Αμερικής (3.500 δολάρια ημερησίως Χ 3 μέρες = 10.500 δολάρια Αμερικής).
Στις 24.12.2004 το ρυμουλκό των εναγόντων ρυμούλκησε το πλοίο από το αγκυροβόλιο της Λεμεσού στην περιοχή Dolphins του λιμανιού Λεμεσού με τη βοήθεια άλλου ρυμουλκού, του T/B OPI, και ως εκ τούτου οι ενάγοντες αξιώνουν περαιτέρω ποσό 2.500 δολαρίων Αμερικής για την αμοιβή του ΟΡΙ την οποία διευθέτησαν οι ενάγοντες. Η συνδρομή του ΟΡΙ ήταν αναγκαία επειδή το πλοίο δεν είχε μηχανές και ήταν ακυβέρνητο.
Ενόψει των προαναφερομένων, οι ενάγοντες με την παρούσα αγωγή τους διεκδικούν από τους πρώτους εναγομένους ποσό 50.000 δολαρίων Αμερικής ως αποζημιώσεις και/ή αμοιβή τους για σώστρα, 10.500 δολάρια Αμερικής ως αμοιβή τους και/ή αποζημιώσεις για τις υπηρεσίες (πρόσδεσης) που πρόσφεραν κατόπιν παράκλησης των αντιπροσώπων του πρώτου εναγομένου πλοίου από 22.12.2004 μέχρι 24.12.2004, 2.500 δολάρια Αμερικής ως έξοδα και/ή αμοιβή που θα πληρώσουν οι ενάγοντες στο ρυμουλκό ΟΡΙ, και 41.700 δολάρια Αμερικής ως αποζημιώσεις για τις δαπάνες και/ή τα έξοδα και/ή τις απώλειες που υπέστησαν οι ενάγοντες για να μπορέσουν να παράσχουν τις ανωτέρω υπηρεσίες διάσωσης στο εναγόμενο πλοίο και το φορτίο του. Το ποσό των 41.700 δολαρίων Αμερικής αναλύεται στο δικόγραφο των εναγόντων ως εξής:
(α) 10.000 δολάρια Αμερικής για μισθούς του καπετάνιου διάσωσης, υπερωρίες και φιλοδωρήματα διάσωσης για την περίοδο 19-24.12.2004,
(β) 7.600 δολάρια Αμερικής υπερωρίες και φιλοδωρήματα διάσωσης στο πλήρωμα του ρυμουλκού για την προαναφερόμενη περίοδο,
(γ) 2.000 δολάρια Αμερικής έξοδα συντήρησης και τροφοδότησης του πληρώματος του ρυμουλκού για την ίδια περίοδο,
(δ) 9.000 δολάρια Αμερικής καύσιμα και λιπαντικά που χρησιμοποιήθηκαν από το ρυμουλκό των εναγόντων για την ανωτέρω περίοδο,
(ε) 3.000 δολάρια Αμερικής έξοδα για την επιδιόρθωση της αντλίας και του ασυρμάτου που υπέστη το ρυμουλκό κατά τη διάρκεια της διάσωσης,
(στ) 100 δολάρια Αμερικής έξοδα επικοινωνίας με το πρώτο εναγόμενο πλοίο μέσω του Cyprus Radio, και
(ζ) 10.000 δολάρια Αμερικής που οι ενάγοντες είναι υπόχρεοι να πληρώσουν στην εταιρεία L & M Seamasters Ltd για επιδιορθώσεις ρηγμάτων του πρώτου εναγόμενου πλοίου στις οποίες η προαναφερόμενη εταιρεία έχει προβεί και για τις οποίες οι ενάγοντες είναι υπόχρεοι να καταβάλουν την αμοιβή.
Το συνολικό ποσό των 104.700 δολαρίων Αμερικής ως αμοιβή και ως πραγματικά έξοδα διάσωσης, οι ενάγοντες το διεκδικούν τόσο από το πρώτο εναγόμενο πλοίο όσο και από τους δευτέρους εναγομένους, ιδιοκτήτες του φορτίου επί του πλοίου, κατά τον ουσιώδη χρόνο.
Οι πρώτοι εναγόμενοι στο δικόγραφο τους ισχυρίζονται ότι συμφώνησαν με τους ενάγοντες τη ρυμούλκιση του πλοίου τους από το μέρος στο οποίο βρισκόταν μέχρι τη Λεμεσό αντί αμοιβής 35.000 δολαρίων Αμερικής. Δεν παραδέχονται ότι επρόκειτο για διάσωση του πλοίου αλλά απλά για ρυμούλκηση του και δεν δέχονται οποιοδήποτε άλλο ισχυρισμό των εναγόντων. Οι πρώτοι εναγόμενοι επίσης λέγουν ότι εν πάση περιπτώσει αυτοί δικαιούνται σε περιορισμό της ευθύνης τους στη βάση της κειμένης νομοθεσίας και δεδομένου ότι η χωρητικότητα του εναγόμενου πλοίου είναι 1.614 τόνοι. Με την ανταξίωση των πρώτων εναγομένων ζητείται δήλωση του δικαστηρίου ότι οι ιδιοκτήτες του εναγόμενου πλοίου Sonata Maritime Ltd δικαιούνται σε περιορισμό της οποιασδήποτε τυχόν ευθύνης τους για την αξίωση των εναγόντων και των άλλων αξιώσεων εναντίον τους και στην περίπτωση που βρεθεί ευθύνη του εναγόμενου πλοίου ή των ιδιοκτητών του, αυτοί ζητούν την έκδοση οδηγιών για διαπίστωση και διανομή του ποσού που οι ιδιοκτήτες του εναγόμενου πλοίου θα καταβάλουν στα πρόσωπα που δικαιούνται σε διανομή.
Οι δεύτεροι εναγόμενοι στο δικόγραφο τους ισχυρίζονται ότι η συμφωνία μεταξύ εναγόντων και πρώτου εναγόμενου πλοίου ήταν για βοήθεια ρυμούλκησης και όχι βοήθεια διάσωσης λόγω μηχανικής βλάβης και λέγουν πως οι καιρικές συνθήκες κατά τον ουσιώδη χρόνο ήταν δύσκολες με ανέμους 4-5 μποφόρ και κύματα 3-4 μέτρων αλλά ότι ουδέποτε το πλοίο, το πλήρωμα και το φορτίο του τέθηκαν σε άμεσο κίνδυνο. Οι δεύτεροι εναγόμενοι ακόμα ισχυρίζονται πως η αξιούμενη αμοιβή είναι υπερβολική και διογκωμένη, δεν αφορά την δήθεν διάσωση του πλοίου αλλά υπηρεσίες προς το πλοίο και ως εκ τούτου δεν αφορά τους εναγόμενους 2. Ισχυρίζονται πως το συμφωνηθέν ποσό για τις υπηρεσίες των εναγόντων ήταν 35.000 και όχι 50.000 δολάρια και ότι οι ενάγοντες δεν δικαιούνται σε οτιδήποτε άλλο. Η συνδρομή των δευτέρων εναγομένων στο οιονδήποτε ποσό επιδικαστεί υπέρ των εναγόντων δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερη από 73/231.2 (αναλογία φορτίου στη διασωθείσα αξία πλοίου, φορτίου και ναύλου Χ 35.000 δολάρια συμφωνηθείσα αμοιβή) δηλαδή δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερη από ποσό 11.051 δολαρίων Αμερικής. Με την ανταξίωση τους οι δεύτεροι εναγόμενοι ζητούν δήλωση του δικαστηρίου ότι η δική τους αναλογία στην οποιαδήποτε αμοιβή των εναγόντων δεν θα υπερβαίνει τα 73/231.2 επί της αμοιβής διάσωσης που θα επιδικαστεί.
Ενώπιον του Δικαστηρίου έδωσαν μαρτυρία δύο μάρτυρες για τους ενάγοντες, δηλαδή οι κ.κ. Λάκης Μαύρος και Χρυσόστομος Παπαβασιλείου. Για την Υπεράσπιση των πρώτων εναγομένων έδωσε μαρτυρία ο κ. Κωνσταντής Καντούνας και για την Υπεράσπιση των δευτέρων εναγομένων ο κ. Παύλος Τέρλας, Πρωτοκολλητής Ναυτοδικείου στο Ανώτατο Δικαστήριο. Ενώπιον του Δικαστηρίου επίσης κατατέθηκαν 19 τεκμήρια.
Παρακολούθησα με προσοχή τους μάρτυρες που έδωσαν μαρτυρία ενώπιόν μου και διάβασα με προσοχή την κατάθεση του κ. Λάκη Μαύρου που έγινε υπό μορφή μέρους της κυρίως εξετάσεως του. Δέχομαι τη μαρτυρία του Μ.Ε. 1 κ. Λάκη Μαύρου ως προς τη συμφωνηθείσα αμοιβή των 35.000 δολαρίων Αμερικής την οποία ο ίδιος συμφώνησε με τον καπετάνιο του πλοίου και οι ενάγοντες συμφώνησαν με τους πρώτους εναγόμενους. Δέχομαι επίσης τη μαρτυρία του Μ.Ε. 1 ως προς τις συνθήκες που επικρατούσαν όταν το ρυμουλκό προσέγγισε το πλοίο, ως προς την κατάσταση του πλοίου κατά τον ουσιώδη χρόνο και τον κίνδυνο βύθισης του πλοίου και του φορτίου και ως προς τη γεωγραφική θέση στην οποία το ρυμουλκό συνάντησε τελικά το πλοίο. Η μαρτυρία του Μ.Ε.1 ως προς αυτά τα θέματα ήταν απόλυτα φυσική και πειστική και χωρίς οποιοδήποτε ενδοιασμό τη δέχομαι. Αναφορικά όμως με το τι δικαιούνται οι ενάγοντες από τους εναγομένους θεωρώ ότι αυτό είναι το καίριο ερώτημα στο οποίο πρέπει να απαντήσει το ίδιο το Δικαστήριο και ως εκ τούτου δεν θα λάβω υπόψη τις απόψεις και τη γνώμη του μάρτυρα αυτού.
Ο Μ.Ε. 2 επίσης έδωσε στο δικαστήριο την εντύπωση αξιόπιστου μάρτυρα και δέχομαι τη μαρτυρία του ως αληθινή. Σημειώνω όμως ιδιαίτερα ότι η αναφορά του μάρτυρα σε συμφωνία αναφορικά και με τις επιπρόσθετες 15.000 δολάρια που ζήτησαν οι ενάγοντες από τους πρώτους εναγομένους εξαιτίας της θέσης που βρέθηκε τελικά το πλοίο και των καιρικών συνθηκών που επικρατούσαν, είναι εκτός δικογράφων, όπως το Δικαστήριο έκρινε και με ενδιάμεσες αποφάσεις του και επομένως αυτό το μέρος της μαρτυρίας του μάρτυρα δεν μπορεί να γίνει δεκτό. Δεν μπορεί να γίνει δεκτή ακόμη και η θέση του μάρτυρα για συμφωνία με τους πρώτους εναγόμενους για πληρωμή συνολικού ποσού 57.000 δολαρίων με σκοπό τη διευθέτηση της υπόθεσης.
Ο μάρτυρας των πρώτων εναγομένων κ. Κωνσταντής Καντούνας, υπάλληλος της Α.ΤΗ.Κ., έδωσε μαρτυρία αναφορικά με τις επικοινωνίες του πλοίου κατά τον ουσιώδη χρόνο και κατέθεσε και το τεκμήριο 16. Δεν αμφισβητήθηκε ουσιαστικά η μαρτυρία του και τη δέχομαι.
Ο μάρτυρας των δευτέρων εναγομένων κ. Τέρλας, επίσης ήταν τυπικός μάρτυρας, κατέθεσε τα τεκμήρια 17, 18 και 19, η μαρτυρία του δεν αμφισβητήθηκε και την δέχομαι ως ορθή.
Με βάση τα προαναφερόμενα ευρήματα καταλήγω στα εξής συμπεράσματα:
(α) Μεταξύ εναγόντων και πρώτων εναγομένων έγινε συμφωνία διάσωσης και ρυμούλκησης του πλοίου "SOULA" από το σημείο που βρισκόταν μέχρι την άφιξη του σε ασφαλές λιμάνι και συγκεκριμένα στο λιμάνι της Λεμεσού.
(β) Όταν έγινε η προαναφερόμενη συμφωνία, οι πρώτοι εναγόμενοι είχαν δώσει στους ενάγοντες συγκεκριμένες συντεταγμένες ως προς τη γεωγραφική θέση του πλοίου ενώ όταν έφθασε το ρυμουλκό των εναγόντων στο πλοίο, το πλοίο βρισκόταν σε θέση διαφορετική δηλαδή πιο μακριά από την Πάφο και πιο κοντά στις ακτές της Τουρκίας.
(γ) Οι συνθήκες στις οποίες βρισκόταν το πλοίο όταν έφθασε σ' αυτό το ρυμουλκό ήταν όπως τις περιέγραψε το Μ.Ε.1 κ. Λάκης Μαύρος και το ίδιο ισχύει για τις καιρικές συνθήκες και για την κατάσταση του ρυμουλκού και τις μεγάλες δυσκολίες που έπρεπε να υπερπηδηθούν για να μπορέσει το ρυμουλκό να ρυμουλκήσει το πλοίο και να το φέρει σε ασφαλές λιμάνι. Δεν υπάρχει οποιαδήποτε αμφιβολία ότι το πλοίο, το πλήρωμα του και το φορτίο, κατά τον ουσιώδη χρόνο, βρίσκονταν σε άμεσο κίνδυνο βύθισής τους ένεκα της κακής κατάστασης στην οποία βρισκόταν το πλοίο, δηλαδή ακυβέρνητο χωρίς μηχανή που να λειτουργεί, χωρίς άγκυρα και με ζημιές που είχαν ως αποτέλεσμα να μπάζει νερά, υπό καιρικές συνθήκες πολύ άσχημες με θαλασσοταραχή, καταιγίδα και ανέμους 9 μποφόρ και με φορτίο από μάρμαρα που αν μετακινούνταν ο κίνδυνος βύθισης θα ήταν μεγαλύτερος.
(δ) Το ρυμουλκό των εναγόντων αφού κατόρθωσε να προσδεθεί στο πλοίο, υπό τις προαναφερόμενες δύσκολες συνθήκες, κατόρθωσε τελικά με επιτυχία να διασώσει και να ρυμουλκήσει το πλοίο αρχικά στο αγκυροβόλιο Λεμεσού και στη συνέχεια στο λιμάνι Λεμεσού σε συγκεκριμένη θέση, αφού παρέμεινε προσδεδεμένο στο πλοίο για τρεις μέρες επειδή το πλοίο δεν είχε άγκυρα και δεν θα ήταν ασφαλές να μείνει ασυνόδευτο.
(ε) Δεν υπάρχει ισχυρισμός στα δικόγραφα ότι έγινε συμπληρωματική συμφωνία μεταξύ εναγόντων και πρώτων εναγομένων για επιπρόσθετο ποσό 15.000 δολαρίων, το οποίο οι πρώτοι εναγόμενοι θα πλήρωναν στους ενάγοντες ένεκα της τελικής θέσης στην οποία βρέθηκε το πλοίο και της επιδείνωσης των καιρικών συνθηκών. Ακόμα θεωρώ ότι δεν υπάρχει ενώπιον του Δικαστηρίου επαρκής και ικανοποιητική μαρτυρία που να δείχνει ότι οι ενάγοντες δικαιούνται σ' αυτό το επιπρόσθετο ποσό στη βάση του quantum meruit, ενόψει του ότι για το ποσό αυτό έδωσαν απλά τη γνώμη τους οι Μ.Ε. 1 και 2, δεν έδωσαν όμως στοιχεία στη βάση των οποίων το δικαστήριο μπορεί να επιδικάσει οποιοδήποτε πρόσθετο ποσό.
(στ) Οι υπόλοιπες αξιώσεις των εναγόντων δεν ευσταθούν για τους εξής λόγους: Το ποσό των 10.500 δολαρίων Αμερικής που οι ενάγοντες αξιώνουν επειδή το ρυμουλκό τους παρέμεινε προσδεδεμένο στο πλοίο για τρεις μέρες, από 22.12.2004 μέχρι 24.12.2004, γιατί αυτό ήταν απαραίτητο για την ασφάλεια του πλοίου, δεν το δικαιούνται εφόσον θεωρώ ότι η υποχρέωση των εναγόντων να διασώσουν το πλοίο και να το φέρουν με επιτυχία σε ασφαλές λιμάνι περιλάμβανε και αυτή την υποχρέωση, του να παραμείνει δηλαδή το ρυμουλκό προσδεδεμένο στο πλοίο μέχρι την άφιξη του πλοίου, με ασφάλεια στο λιμάνι. Το ποσό των 2.500 δολαρίων που οι ενάγοντες διεκδικούν διότι χρησιμοποίησαν και δεύτερο ρυμουλκό, το Τ/Β ΟΡΙ, για τη μετάβαση του πλοίου από το αγκυροβόλιο Λεμεσού στην περιοχή Dolphins του λιμανιού Λεμεσού, επίσης δεν το δικαιούνται οι ενάγοντες εφόσον όταν έγινε η συμφωνία για τις 35.000 δολάρια γνώριζαν την κατάσταση στην οποία βρισκόταν το πλοίο και ανέλαβαν τη διάσωσή του και τη μεταφορά του σε ασφαλές λιμάνι, με οτιδήποτε αυτό συνεπαγόταν. Το ποσό των 10.000 δολαρίων Αμερικής που οι ενάγοντες διεκδικούν για να πληρώσουν την εταιρεία L & M Seamasters Ltd για επιδιορθώσεις ρηγμάτων του πλοίου επίσης δεν το δικαιούνται εφόσον αυτό το ποσό δεν σχετίζεται άμεσα με τη διάσωση του πλοίου αλλά συνιστά και αμοιβή τρίτου προσώπου που αν επιθυμεί να διεκδικήσει από τους πρώτους εναγόμενους οποιοδήποτε ποσό έχει το δικαίωμα να το πράξει. Όσον αφορά το ποσό των 41.700 δολαρίων ως αποζημιώσεις για δαπάνες, έξοδα κ.λ.π. και πάλι δεν το δικαιούνται οι ενάγοντες εφόσον όλα τα ποσά που περιλαμβάνει, όπως μισθοί, υπερωρίες και φιλοδωρήματα για τον καπετάνιο και τους ναυτικούς, έξοδα συντήρησης και τροφοδότησης του πληρώματος του ρυμουλκού, καύσιμα και λιπαντικά, έξοδα επιδιόρθωσης της αντλίας και του ασυρμάτου του ρυμουλκού και έξοδα επικοινωνίας είναι όλα ποσά που θα έπρεπε να τα είχαν λάβει υπόψη τους οι ενάγοντες όταν έκαναν τη συμφωνία διάσωσης με τους πρώτους εναγόμενους, αντί συνολικής αμοιβής 35.000 δολαρίων.
(ζ) Το πλοίο τελικά πωλήθηκε αντί ποσού 182.600 δολαρίων Αμερικής και σύμφωνα με τη μεταξύ των διαδίκων συμφωνία ημερ. 15.4.2005, η οποία έγινε ενώπιον του Δικαστηρίου, η αναλογία που αντιστοιχεί στο πλοίο και στο φορτίο θα είναι 105/175 για το πλοίο και 70/175 για το φορτίο. Με βάση τις θεμελιωμένες αρχές του δικαίου θεωρώ πως είναι ορθό και δίκαιο οι εναγόμενοι 1 και 2 να συνεισφέρουν στο ποσό των 35.000 δολαρίων που θα επιδικαστεί υπέρ των εναγόντων για τη διάσωση του πλοίου και του φορτίου ανάλογα με τα προαναφερόμενα ποσοστά (τις διασωθείσες αξίες), δηλαδή 105/175 του ποσού των 35.000 θα πρέπει να επιβαρυνθεί το πλοίο και 70/175 του ποσού των 35.000 δολαρίων θα πρέπει να επιβαρυνθεί το φορτίο. Ανάλογη, κατά την κρίση μου, θα πρέπει να είναι και η ρύθμιση ως προς τα έξοδα.
(η) Η ανταξίωση των πρώτων εναγομένων που αφορά στον περιορισμό της ευθύνης των πλοιοκτητών και βασίζεται ουσιαστικά στα άρθρα 502 και 503 του Merchant Shipping Act του 1894 δεν μπορεί να πετύχει καθότι τα άρθρα εκείνα δεν αφορούν στην περίπτωση συμφωνίας για διάσωση πλοίου με συγκεκριμένη αμοιβή, όπως είναι η προκείμενη περίπτωση.
(θ) Η ανταπαίτηση των δευτέρων εναγομένων επίσης αποτυγχάνει εφόσον με αυτήν ζητείται όπως η οποιαδήποτε αμοιβή διάσωσης καταμεριστεί όχι μόνο μεταξύ των δύο εναγομένων σύμφωνα με την αναλογία της αξίας των διασωθεισών περιουσιών (πλοίου και φορτίου), αλλά λαμβανομένου υπόψη και του ναύλου που στα δικόγραφα τους ισχυρίζονται ότι πήρωσαν, αλλά δεν απέδειξαν με αξιόπιστη μαρτυρία. Υπό τις περιστάσεις θεωρώ ορθό να απορρίψω και αυτή την ανταξίωση, με έξοδα.
Με βάση τα προαναφερόμενα συμπεράσματα θεωρώ ότι οι ενάγοντες δικαιούνται σε απόφαση υπέρ τους για ποσό 35.000 δολαρίων Αμερικής που αποτελεί το συμφωνηθέν ποσό για τη διάσωση του πλοίου και του φορτίου και ότι το προαναφερόμενο ποσό θα πρέπει να καταμεριστεί μεταξύ των δύο εναγομένων σύμφωνα με την προαναφερόμενη αναλογία. Οι υπόλοιπες αξιώσεις των εναγόντων είναι αβάσιμες, όπως αβάσιμες είναι και οι ανταξιώσεις των πρώτων και δεύτερων εναγομένων.
Κατά συνέπεια εκδίδεται απόφαση υπέρ των εναγόντων για ποσό 35.000 δολαρίων Αμερικής, το οποίο αποτελεί την αμοιβή τους για τη διάσωση του πλοίου και του φορτίου υπό τις προαναφερόμενες συνθήκες. Το ποσό αυτό θα επωμιστούν οι πρώτοι εναγόμενοι σε ποσοστό 105/175 (των 35.000 δολαρίων Αμερικής) και οι δεύτεροι εναγόμενοι σε ποσοστό 70/175 (των 35.000 δολαρίων Αμερικής). Υπέρ των εναγόντων επιδικάζονται επίσης έξοδα στην ανάλογη κλίμακα, όπως θα υπολογιστούν από τον αρμόδιο Πρωτοκολλητή, τα οποία επίσης να καταβληθούν από των πρώτους και δευτέρους εναγομένους σύμφωνα με την προαναφερόμενη αναλογία. Η ανταξίωση των πρώτων εναγομένων απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος τους και υπέρ των εναγόντων και η ανταξίωση των δευτέρων εναγομένων επίσης απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος τους και υπέρ των εναγόντων.
Εκδίδεται απόφαση με έξοδα ως ανωτέρω.