|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2006) 1 ΑΑΔ 303
17 Απριλίου, 2006
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στές]
ΑΛΒΕΡΤΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΟΣ,
Εφεσείων,
v.
ΜΕSΤΟFAS ENTERPRISES LTD,
Εφεσιβλήτων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 12036)
Πολιτική Δικονομία ― Αίτηση για επαναφορά αγωγής ― Άρνηση επαναφοράς αγωγής πρωτοδίκως ― Ακυρώθηκε κατ' έφεση, η διακριτική εξουσία του πρωτόδικου Δικαστηρίου ασκήθηκε λανθασμένα, λόγω συνυπολογισμού εξωγενών παραγόντων.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση του εφεσείοντος για παραμερισμό της πρωτόδικης απόφασης και για επαναφορά της αγωγής. Ο εφεσίβλητος είχε συγκατατεθεί στον παραμερισμό. Το Δικαστήριο έκρινε ότι η συμπεριφορά του εφεσείοντος ήταν καταφρονητική, κυρίως ενόψει του γεγονότος ότι από τις πολλές προηγούμενες αναβολές της υπόθεσης οι περισσότερες ήταν το αποτέλεσμα της δικής του πρωτοβουλίας.
Ο εφεσείων καταχώρησε έφεση.
Αποφασίστηκε ότι:
Εκείνο που έπρεπε να μετρήσει για το Δικαστήριο ήταν ο λόγος μη εμφάνισης του εφεσείοντος ή του δικηγόρου του κατά την ημέρα της ακρόασης, η απουσία αντίλογου εφόσον οι ένορκες δηλώσεις δεν είχαν αμφισβητηθεί από κανένα και στο πλαίσιο του συνόλου δεν θα μπορούσε να λεχθεί ότι αυτοτελώς όσα έγιναν την ημέρα της απόρριψης μπορεί να θεωρηθούν ως αποδεικτικά τέτοιας συμπεριφοράς που να δικαιολογούσε απόρριψη της αίτησης.
Η έφεση επιτράπηκε. Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίσθηκε και η αγωγή επαναφέρθηκε. Τα έξοδα της αίτησης για επαναφορά πρωτοδίκως, επιδικάσθηκαν υπέρ των εφεσιβλήτων. Δεν εκδόθηκε διαταγή εξόδων ως προς την έφεση.
Έφεση.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου (Υπ.�Αρ. 2207/99), ημερ. 30/4/03.
Λ. Κληρίδης για τον Eφεσείοντα.
Καμιά εμφάνιση για τους Eφεσίβλητους.
(Ex Tempore)
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Η υπόθεση είχε πράγματι αναβληθεί επανειλημμένα και συμμεριζόμαστε την ανησυχία του πρωτόδικου δικαστηρίου σε σχέση με όσα αφορούν στην εκδίκαση της υπόθεσης μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα. Επίσης, συμμεριζόμαστε τη θέση του πρωτόδικου δικαστηρίου πως η συγκατάθεση του αντιδίκου δεν στερεί από το Δικαστήριο και της δυνατότητας να καταλήξει διαφορετικά εφόσον έχει επί του θέματος διακριτική εξουσία. Συμφωνούμε, όμως με την εισήγηση του κ. Κληρίδη πως στην προκείμενη περίπτωση ασκήθηκε λανθασμένα η διακριτική εξουσία, εκδήλως αφού στην πραγματικότητα συνυπολογίστηκαν εξωγενείς παράγοντες. Δεν μπορούσε να λεχθεί στην προκείμενη περίπτωση ότι η επαναφορά της αγωγής θα παραγνώριζε τα δικαιώματα του αντιδίκου αφού ο αντίδικος συγκατατίθετο στον παραμερισμό, αλλά το πρωτόδικο δικαστήριο έκρινε ότι η συμπεριφορά του εφεσείοντα ήταν καταφρονητική, κυρίως ενόψει του γεγονότος ότι από τις πολλές προηγούμενες αναβολές της υπόθεσης οι περισσότερες ήταν το αποτέλεσμα δικής του πρωτοβουλίας. Σε κάθε όμως περίπτωση τα δεδομένα ετίθεντο ενώπιον του Δικαστηρίου και το Δικαστήριο ενέκρινε τις αναβολές. Ενώπιόν του ήταν πλέον ο λόγος για τον οποίο δεν είχαν εμφανιστεί κατά την ημέρα της ακρόασης ο εφεσείων ή ο δικηγόρος του, δεν υπήρχε αντίλογος εφόσον οι ένορκες δηλώσεις δεν είχαν αμφισβητηθεί από κανένα και στο πλαίσιο του συνόλου δεν θα λέγαμε ότι αυτοτελώς όσα έγιναν την ημέρα της απόρριψης μπορεί να θεωρηθούν ως αποδεικτικά συμπεριφοράς τέτοιας που να δικαιολογούσε απόρριψη της αίτησης.
Η έφεση επιτυγχάνει. Δεν θα υπάρξει, βεβαίως, διαταγή για έξοδα εδώ και σημειώνουμε πως ο εφεσίβλητος ουδέποτε εμφανίστηκε για να υποστηρίξει οτιδήποτε το διαφορετικό. Ως προς την πρωτόδικη διαδικασία ο εφεσίβλητος είχε δηλώσει τη συναίνεσή του νοουμένου ότι θα επιδικάζοντο υπέρ του τα έξοδα. Πιστεύουμε πως αυτή θα έπρεπε να ήταν και η διαταγή του πρωτόδικου δικαστηρίου. Επομένως, η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται και η αγωγή επαναφέρεται. Τα έξοδα της αίτησης για επαναφορά πρωτοδίκως, επιδικάζονται υπέρ των εφεσιβλήτων. Ως προς την έφεση δεν θα υπάρξει διαταγή για έξοδα.
Η έφεση επιτρέπεται. Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται και η αγωγή επαναφέρεται. Τα έξοδα της αίτησης για επαναφορά πρωτοδίκως, επιδικάζονται υπέρ των εφεσιβλήτων. Δεν εκδίδεται διαταγή εξόδων ως προς την έφεση.