|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2006) 1 ΑΑΔ 272
27 Μαρτίου, 2006
[ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, KΡΑΜΒΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στές]
(Πολιτική Έφεση Αρ. 11707)
A. & G. PETROU HOLDINGS CO LTD,
Εφεσείοντες,
v.
ΧΡΙΣΤΟΥΛΛΑΣ ΠΑΛΑΙΟΜΥΛΙΤΟΥ,
Εφεσίβλητης.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 11725)
ΝΑΣΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ,
Εφεσείων,
v.
ΧΡΙΣΤΟΥΛΛΑΣ ΠΑΛΑΙΟΜΥΛΙΤΟΥ,
Εφεσίβλητης.
(Πολιτικές Εφέσεις Αρ. 11707, 11725)
Ακίνητη ιδιοκτησία ― Δικαίωμα συνιδιοκτήτη ακινήτου βάσει του Άρθρου 25 του περί Ακινήτου Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμηση) Νόμου, Κεφ. 224 ― Κατά πόσο ορθά το πρωτόδικο Δικαστήριο εξέτασε το θέμα που εγείρετο στην παρούσα υπόθεση, ως θέμα αποποίησης του δικαιώματος συνιδιοκτήτη ακινήτου, το οποίο δύναται να ασκήσει βάσει της προαναφερόμενης νομοθετικής πρόνοιας.
Η Ελένη Χατζηβασίλη, ιδιοκτήτρια κτήματος στο Στρόβολο, απεβίωσε στις 21/8/1991. Την περιουσία της κατέλειπε με διαθήκη σε αδέλφια ή τέκνα των αδελφών της. Μεταξύ των κληρονόμων ήταν και η εφεσίβλητη στην οποία κληροδοτήθηκε το 1/4 μερίδιο του πιο πάνω ακινήτου. Τα άλλα 3/4 μερίδια η αποβιώσασα κατέλειπε εξ ίσου σε άλλους τρεις κληρονόμους. Ο εφεσείων στην Π. Ε. 11725 (ο εφεσείων), ήταν ο εκτελεστής της διαθήκης.
Ο εφεσείων αποφάσισε να πωλήσει το κτήμα για να αντιμετωπιστούν διάφορα έξοδα, αλλά κυρίως ο φόρος κληρονομίας. Η εφεσίβλητη ενδιαφέρθηκε να της μεταβιβαστεί το 1/4 μερίδιο του ακινήτου καταβάλλοντας την αναλογία της στο φόρο κληρονομίας. Ο εφεσείων είχε κάποιες αντιρρήσεις να το πράξει που βασίζονταν στην κατάσταση που θα διαμορφωνόταν για τα άλλα 3/4 μερίδια. Πριν ο εφεσείων συμφωνήσει στη μεταβίβαση του 1/4 μεριδίου στο όνομα της εφεσίβλητης, δημοσίευσε προσφορές για την αγορά ολόκληρου του κτήματος, το οποίο αποφασίστηκε όπως πωληθεί τελικά σε κάποια Ανθή Πέτρου.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο δέκτηκε ότι η εφεσίβλητη γνώριζε την πρόθεση της Πέτρου να αγοράσει το κτήμα πριν γίνει σ' αυτήν η μεταβίβαση του 1/4 μεριδίου. Δέκτηκε, περαιτέρω ότι η εφεσίβλητη δεν είχε συμφωνήσει να παραιτηθεί των δικαιωμάτων της επί των 3/4 μεριδίων είτε πριν, είτε μετά τη μεταβίβαση.
Η δήλωση στο Κτηματολόγιο για τη μεταβίβαση στην εφεσίβλητη του 1/4 μεριδίου, έγινε στις 28/7/2000 και την ίδια μέρα έγινε γραπτή συμφωνία Πέτρου και εφεσείοντος για την αγορά των υπολοίπων 3/4 μεριδίων. Η Πέτρου μεταβίβασε το δικαίωμα της στους εφεσείοντες στην Π.Ε. 11707 (οι εφεσείοντες) οικογενειακή εταιρεία, η οποία συνεστήθη επί τούτου και η οποία τελικά αγόρασε τα 3/4 του ακινήτου.
Στις 28/3/2001, η εφεσίβλητη πληροφόρησε τον εφεσείοντα ότι αξίωνε τη μεταβίβαση και των υπόλοιπων 3/4 μεριδίων του κτήματος. Ο εφεσείων δεν συμμορφώθηκε γιατί υπήρχε προηγούμενη συμφωνία με τους εφεσείοντες. Η εφεσίβλητη προχώρησε δικαστικώς και το πρωτόδικο Δικαστήριο τη δικαίωσε.
Οι εφεσείοντες υποστήριξαν κατ' έφεση ότι η απόφαση του Δικαστηρίου να μη δεκτεί ότι σε συνάντηση στο γραφείο του εφεσείοντος υπήρξε συμφωνία μεταξύ της εφεσίβλητης και της Ανθής Πέτρου, όπως η τελευταία εγκαταλείψει το δικαίωμα να αποκτήσει ολόκληρο το επίδικο κτήμα και να περιοριστεί στην αγορά των 3/4 μεριδίων, αφήνοντας το 1/4 στην εφεσίβλητη, ήταν εσφαλμένη και εναντίον της υφιστάμενης μαρτυρίας. Υποστήριξαν επίσης ότι το δικαστήριο λανθασμένα περιορίστηκε στο να εξετάσει κατά πόσο η εφεσίβλητη παραιτήθηκε από το δικαίωμα που της δίδει το Άρθρο 25 του Κεφ. 224, ενώ όφειλε να αξιολογήσει τις νομικές συνέπειες της συμφωνίας.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Σύμφωνα με τα γεγονότα που έγιναν δεκτά από το πρωτόδικο Δικαστήριο, η Πέτρου και κατά συνέπεια οι εφεσείοντες, είχαν αποκτήσει δικαίωμα αγοράς ολόκληρου του επίδικου κτήματος, ύστερα από προσφορά που έγινε αποδεκτή. Στη συνέχεια, σε συνάντηση στο γραφείο του εφεσείοντος, η Πέτρου δέκτηκε να εγκαταλείψει το δικαίωμα να αποκτήσει ολόκληρο το επίδικο κτήμα και να περιοριστεί στην αγορά των 3/4, αφήνοντας το 1/4 στην εφεσίβλητη με προφανή λόγο την από κοινού αξιοποίηση του ακινήτου με την εφεσίβλητη.
2. Η εφεσίβλητη κωλυόταν λόγω της συμφωνίας και των παραστάσεων στις οποίες είχε προβεί κατά τη συνάντηση με την Πέτρου και της εν γένει διαγωγής και συμπεριφοράς της στη συνάντηση αυτή, να ασκήσει το δικαίωμα συνιδιοκτήτη του Άρθρου 25 του Κεφ. 224. Το δικαστήριο λανθασμένα έθεσε το θέμα ως ζήτημα αποποίησης του δικαιώματος του συνιδιοκτήτη, ενώ ορθότερα θα έπρεπε να εξετάσει κατά πόσο η εφεσίβλητη, εν όψει των παραστάσεων στις οποίες είχε προβεί κατά τη συνάντηση, παρεμποδιζόταν από του να ασκήσει το δικαίωμα αυτό για να μην προκληθεί στους εφεσείοντες καταφανής αδικία.
3. Το συμπέρασμα, το οποίο το δικαστήριο έπρεπε να εξαγάγει στη βάση της μαρτυρίας, ήταν ότι η Πέτρου είχε ωθηθεί να εγκαταλείψει το δικαίωμά της να αγοράσει ολόκληρο το κτήμα και να επιτρέψει στην εφεσίβλητη να διατηρήσει το 1/4.
4. Η κατάληξη του πρωτόδικου δικαστηρίου ότι η εφεσίβλητη δεν μπορούσε, κάτω από οποιεσδήποτε περιστάσεις, να αποποιηθεί ή να παραιτηθεί του δικαιώματός της βάσει του Άρθρου 25 του Κεφ. 224, δεν ευσταθεί. Το Άρθρο 25 σκοπό έχει την ενοποίηση της ακίνητης περιουσίας και την αποφυγή ύπαρξης πολλών συνιδιοκτητών.
Οι εφέσεις επιτράπηκαν. Η αγωγή απορρίφθηκε με έξοδα, πρωτοδίκως και κατ' έφεση, εναντίον της εφεσίβλητης. Δεν εκδόθηκε διαταγή εξόδων στην Π. Ε. 11725. Επιδικάσθηκαν μόνο τα πραγματικά έξοδα της υπόθεσης.
Εφέσεις.
Εφέσεις από τους εφεσείοντες εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Υπ. Αρ. 3326/01), ημερ. 16/5/03.
Κ. Ταλαρίδης μαζί με τους Ν. Παπαδόπουλο και Ε. Μιχαήλ, για τους Εφεσείοντες στην Π.Ε. 11707.
Π. Αγγελίδης, για την Εφεσίβλητη στην Π.Ε. 11707.
Ο Εφεσείων παρουσιάζεται προσωπικά στην Π.Ε. 11725.
Π. Αγγελίδης, για την Εφεσίβλητη, στην Π.Ε. 11725.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστήριου δίδεται από τον Νικολαΐδη, Δ.:
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Η Ελένη Χατζηβασίλη, ιδιοκτήτρια του κτήματος υπ' αρ. εγγραφής 8/539, Φ/Σχ. 30/13 Ε 1, τεμ. 585, έκτασης 26 δεκ. και 710 τ.μ. που βρίσκεται στο Στρόβολο, απεβίωσε στις 21.8.1991. Την περιουσία της κατέλειπε με διαθήκη σε αδέλφια ή τέκνα των αδελφών της. Μεταξύ των κληρονόμων ήταν και η εφεσίβλητη στην οποία κληροδοτήθηκε το 1/4 μερίδιο του πιο πάνω ακινήτου. Τα άλλα 3/4 μερίδια η αποβιώσασα κατέλειπε εξ ίσου σε άλλους τρεις κληρονόμους. Ο εφεσείων στην Π..Ε. 11725 (στο εξής «ο εφεσείων»), διορίστηκε δυνάμει όρου της διαθήκης ως ο εκτελεστής της.
Για να αντιμετωπιστούν διάφορα έξοδα, αλλά κυρίως ο φόρος κληρονομίας, ο εφεσείων αποφάσισε την πώληση του κτήματος. Η εφεσίβλητη ενδιαφέρθηκε να της μεταβιβαστεί το 1/4 μερίδιο του ακινήτου καταβάλλοντας την αναλογία της στο φόρο κληρονομίας. Φαίνεται ότι ο εφεσείων είχε κάποιες αντιρρήσεις γι' αυτό, που βασίζονταν στην κατάσταση που θα διαμορφωνόταν για τα άλλα 3/4 μερίδια.
Ο σύζυγος της εφεσίβλητης, όπως ο ίδιος παραδέκτηκε, είπε στον εφεσείοντα να μεταβιβάσει στην εφεσίβλητη το 1/4 μερίδιο και να κάμει ό,τι θέλει με τα υπόλοιπα. Πριν ο εφεσείων συμφωνήσει στη μεταβίβαση του 1/4 μεριδίου στο όνομα της εφεσίβλητης, δημοσίευσε προσφορές για την αγορά ολόκληρου του κτήματος. Ενδιαφέρτηκαν διάφοροι και τελικά αποφασίστηκε όπως το κτήμα πωληθεί σε κάποια Ανθή Πέτρου.
Σε κάποιο στάδιο έγινε συνάντηση στο γραφείο του εφεσείοντα μεταξύ του συζύγου της εφεσίβλητης και του συζύγου της Πέτρου. Το πρωτόδικο δικαστήριο δέκτηκε ότι η εφεσίβλητη γνώριζε την πρόθεση της Πέτρου να αγοράσει το κτήμα πριν γίνει σ' αυτήν η μεταβίβαση του 1/4 μεριδίου. Δέκτηκε, περαιτέρω, ότι η εφεσίβλητη δεν είχε συμφωνήσει να παραιτηθεί των δικαιωμάτων της επί των 3/4 μεριδίων είτε πριν, είτε μετά τη μεταβίβαση.
Η δήλωση στο Κτηματολόγιο για τη μεταβίβαση στην εφεσίβλητη του 1/4 μεριδίου, έγινε στις 28.7.2000, την ίδια δηλαδή ημέρα της γραπτής συμφωνίας Πέτρου και εφεσείοντα για την αγορά των υπόλοιπων 3/4 μεριδίων. Η Πέτρου, όπως είχε δικαίωμα βάσει της συμφωνίας, μεταβίβασε το δικαίωμά της στους εφεσείοντες στην Π.Ε. 11707, (στο εξής «οι εφεσείοντες»), οικογενειακή εταιρεία, η οποία συνεστήθη επί τούτου και η οποία τελικά αγόρασε τα 3/4 του ακινήτου. Η θέση της Πέτρου και κατ΄ επέκταση των εφεσειόντων, η οποία και δεν αμφισβητήθηκε, ήταν ότι η αρχική συμφωνία ήταν για αγορά ολόκληρου του ακινήτου. Η Πέτρου τελικά δέκτηκε να αγοράσει τα 3/4 του κτήματος με την πρόθεση να αξιοποιήσει το ακίνητο μαζί με την εφεσίβλητη.
Η εφεσίβλητη, στις 28.3.2001, πληροφόρησε τον εφεσείοντα ότι αξίωνε τη μεταβίβαση και των υπόλοιπων 3/4 μεριδίων του κτήματος καταβάλλοντας την τιμή και τους τόκους του συμβολαίου, καθώς και τυχόν έξοδα. Ο εφεσείων αρνήθηκε να συμμορφωθεί γιατί υπήρχε προηγούμενη συμφωνία με τους εφεσείοντες. Έτσι, η εφεσίβλητη προχώρησε στην έγερση αγωγής και το πρωτόδικο δικαστήριο αφού δέκτηκε ότι δεν είχε παραιτηθεί του δικαιώματός της να διεκδικήσει τα 3/4 μερίδια, εξέδωσε δήλωση ότι εδικαιούτο σε εγγραφή των 3/4 του ακινήτου και ότι το δικαίωμα μεταβίβασης της πιο πάνω ιδιοκτησίας σ' αυτή προηγείτο των δικαιωμάτων των εφεσειόντων. Ακόμα, εξέδωσε διάταγμα με το οποίο διέτασσε τους εφεσείοντες όπως μεταβιβάσουν στην εφεσίβλητη τα 3/4 μερίδια του επίδικου κτήματος, εφόσον η εφεσίβλητη θα πλήρωνε μέσα σε 30 μέρες από την ημερομηνία της απόφασης το τίμημα του συμβολαίου και τα τέλη εγγραφής στο Κτηματολόγιο. Η πιο πάνω απόφαση προσβλήθηκε με δύο διαφορετικές εφέσεις οι οποίες συνεκδικάστηκαν.
Οι εφεσείοντες υποστηρίζουν ότι η απόφαση του δικαστηρίου να μη δεκτεί ότι κατά τη συνάντηση στο γραφείο του εφεσείοντα υπήρξε συμφωνία μεταξύ της εφεσίβλητης και της Ανθής Πέτρου, όπως η Πέτρου εγκαταλείψει το δικαίωμα να αποκτήσει ολόκληρο το επίδικο κτήμα και να περιοριστεί στην αγορά των 3/4 μεριδίων, αφήνοντας το 1/4 στην εφεσίβλητη, ήταν εσφαλμένη και εναντίον της υφιστάμενης μαρτυρίας.
Η έφεση ευσταθεί. Τα γεγονότα, όπως έχουν γίνει δεκτά από το πρωτόδικο δικαστήριο, κατευθύνουν στο πιο πάνω συμπέρασμα. Η Πέτρου και κατά συνέπεια οι εφεσείοντες, είχε αποκτήσει το δικαίωμα αγοράς ολόκληρου του επίδικου κτήματος, ύστερα από προσφορά που έγινε αποδεκτή. Στη συνέχεια, σε συνάντηση που έγινε στο γραφείο του εφεσείοντα, μεταξύ του συζύγου της Πέτρου και του συζύγου της εφεσίβλητης, η Πέτρου δέκτηκε να εγκαταλείψει το δικαίωμα να αποκτήσει ολόκληρο το επίδικο κτήμα και να περιοριστεί στην αγορά των 3/4, αφήνοντας το 1/4 στην εφεσίβλητη, με προφανή λόγο, όπως εξήγησε και ο σύζυγός της, την από κοινού αξιοποίηση του ακινήτου με την εφεσίβλητη. Δεν θα υπήρχε λόγος, να γίνει καν συνάντηση, απλώς για να πληροφορηθεί ο σύζυγος της εφεσίβλητης ότι τα 3/4 του κτήματος θα μεταβιβάζονταν στην Πέτρου. Ούτε και υπήρχε λόγος από την πλευρά της Πέτρου να αποποιηθεί του δικαιώματος να αποκτήσει ολόκληρο το κτήμα.
Δεν συμφωνούμε ούτε με το συμπέρασμα του πρωτόδικου δικαστηρίου ότι όταν ο σύζυγος της εφεσίβλητης ανέφερε στον εφεσείοντα να τους μεταβιβάσει το 1/4 μερίδιο και να κάμει ό,τι θέλει με τα υπόλοιπα, εννοούσε ότι ενδιαφερόταν και για τα υπόλοιπα 3/4. Η διατύπωση είναι σαφής. Είναι προφανές ότι η εφεσίβλητη δεν ενδιαφερόταν για τα 3/4 μερίδια, άνκαι, κάτι τέτοιο, μικρή μόνο σημασία έχει κάτω από τις περιστάσεις. Είναι επίσης κατανοητή η διστακτικότητα του εφεσείοντα, ο οποίος και δεν θα μπορούσε εύκολα, αν καθόλου, να εξεύρει αγοραστή για τα 3/4 μερίδια, αφού είναι γνωστές οι δυσκολίες που υπάρχουν σε ακίνητα στα οποία υπάρχουν συνιδιοκτήτες. Αυτές οι δυσκολίες κάνουν ακόμα πιο πιστευτή την εκδοχή των εφεσειόντων για την ύπαρξη συμφωνίας για από κοινού αξιοποίηση του ακινήτου.
Χαρακτηριστικό είναι επίσης και το γεγονός ότι η μεταβίβαση του 1/4 μεριδίου έγινε στην εφεσίβλητη την ίδια μέρα της υπογραφής γραπτής συμφωνίας για μεταβίβαση των 3/4 στην Πέτρου. Η χρονική συνάφεια των δύο πράξεων δεν μπορεί να είναι συμπτωματική. Περαιτέρω, θα ήταν ανόητο εκ μέρους της Πέτρου να αποδεκτεί την αγορά 3/4 μεριδίων, περιορίζοντας το δικαίωμά της να αγοράσει ολόκληρο το κτήμα, αν ήξερε ότι διέτρεχε τον κίνδυνο η εφεσίβλητη να ασκήσει το δικαίωμά της με βάση το άρθρο 25 του περί Ακίνητης Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμηση) Νόμου, Κεφ. 224.
Η πιο πάνω κατάληξη μας φέρνει και στο δεύτερο λόγο έφεσης. Προβάλλεται ότι το δικαστήριο λανθασμένα περιορίστηκε στο να εξετάσει κατά πόσο η εφεσίβλητη παραιτήθηκε από το δικαίωμα που της δίδει το άρθρο 25 του Κεφ.224, ενώ όφειλε να αξιολογήσει τις νομικές συνέπειες της συμφωνίας. Και αυτός ο λόγος ευσταθεί. Βρίσκουμε ότι η εφεσίβλητη κωλυόταν, λόγω της συμφωνίας και των παραστάσεων στις οποίες είχε προβεί κατά τη συνάντηση με την Πέτρου και της εν γένει διαγωγής και συμπεριφοράς της στη συνάντηση αυτή, να ασκήσει το δικαίωμα συνιδιοκτήτη του άρθρου 25 του Κεφ.224. Το δικαστήριο λανθασμένα έθεσε το θέμα ως ζήτημα αποποίησης του δικαιώματος του συνιδιοκτήτη, ενώ ορθότερα θα έπρεπε να εξετάσει κατά πόσο η εφεσίβλητη, εν όψει των παραστάσεων στις οποίες είχε προβεί κατά τη συνάντηση, παρεμποδιζόταν από του να ασκήσει το δικαίωμα αυτό για να μην προκληθεί στους εφεσείοντες καταφανής αδικία.
Βρίσκουμε ότι η Πέτρου είχε ωθηθεί να εγκαταλείψει το δικαίωμά της να αγοράσει ολόκληρο το κτήμα και να επιτρέψει στην εφεσίβλητη να διατηρήσει το 1/4. Εν όψει της μαρτυρίας δεν μπορούμε να καταλήξουμε σε οποιοδήποτε διαφορετικό συμπέρασμα.
Δεν συμφωνούμε ούτε και με το χαρακτηρισμό από το πρωτόδικο δικαστήριο της αγωγής υπ' αρ. 3326/2001 που ασκήθηκε από τους εφεσείοντες εναντίον του εκτελεστή της διαθήκης και στην οποία εξεδόθη εκ συμφώνου απόφαση για την εγγραφή των 3/4 μεριδίων επ' ονόματι της εφεσείουσας ως συνωμοσίας. Η αγωγή αυτή ήταν ένας τρόπος, άνκαι όχι και ο πλέον ενδεδειγμένος, να αντιμετωπιστούν τα νομικά προβλήματα που είχαν δημιουργηθεί για να υλοποιηθεί η μεταξύ των διαδίκων συμφωνία. Ούτως ή άλλως το συμπέρασμα του δικαστηρίου ότι οι εφεσίβλητοι «συνωμότησαν μεταξύ τους ώστε το άρθρο 25 να είναι για την ενάγουσα γράμμα κενό» δεν βρίσκει έρεισμα στα δικόγραφα της υπόθεσης. Χαρακτηριστικά σημειώνουμε ότι σχετική αίτηση από την εφεσείουσα για τροποποίηση της έκθεσης απαίτησης προς περίληψη σχετικού ισχυρισμού απορρίφθηκε πρωτόδικα.
Όμως, δεν συμφωνούμε ούτε με την κατάληξη του πρωτόδικου δικαστηρίου ότι η εφεσίβλητη δεν μπορούσε, κάτω από οποιεσδήποτε περιστάσεις, να αποποιηθεί ή να παραιτηθεί του δικαιώματός της βάσει του άρθρου 25 του Κεφ. 224. Το άρθρο 25 σκοπό έχει την ενοποίηση της ακίνητης περιουσίας και την αποφυγή ύπαρξης πολλών συνιδιοκτητών. Δεν μπορούμε να δεκτούμε το επιχείρημα ότι η εφεσίβλητη δεν μπορούσε να αποποιηθεί του δικαιώματός της προτού η ίδια καταστεί συγκύριος, δηλαδή πριν να μεταβιβαστεί σ' αυτήν το 1/4 μερίδιο, έστω κι' αν αυτή γνώριζε την πώληση των 3/4 μεριδίων στην Ανθή Πέτρου και είχε συγκατανεύσει. Αν αυτή ήταν η ορθή νομική αντιμετώπιση, τότε θα αφηνόταν η εφεσίβλητη η οποία, έχοντας κατά νου να προχωρήσει και να διεκδικήσει στη συνέχεια την εγγραφή επ' ονόματί της και των άλλων 3/4, να καρπωθεί όφελος από τη συμπεριφορά της αυτή, είχε πείσει την άλλη πλευρά να δεκτεί τη μεταβίβαση των 3/4 μόνο μεριδίων, επί ζημία της. Καταλήγουμε ότι η εφεσίβλητη παρεμποδίζεται από του να ασκήσει το δικαίωμα αυτό.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους οι εφέσεις επιτυγχάνουν και η πρωτόδικη απόφαση ακυρώνεται. Η αγωγή απορρίπτεται, με έξοδα τόσο πρωτοδίκως, όσο και κατ' έφεση, εναντίον της εφεσίβλητης. Ως προς τα έξοδα της Π.Ε.11725 αποφασίσαμε να μην εκδόσουμε οποιοδήποτε διάταγμα, αφού ο εφεσείων χειρίστηκε την υπόθεσή του προσωπικά. Θα του επιδικάσουμε μόνο τα πραγματικά έξοδα της υπόθεσης.
Οι εφέσεις επιτρέπονται. Η αγωγή απορρίπτεται με έξοδα, πρωτοδίκως και κατ' έφεση, εναντίον της εφεσίβλητης. Δεν εκδίδεται διαταγή εξόδων στην Π. Ε. 11725. Επιδικάζονται μόνο τα πραγματικά έξοδα της υπόθεσης.