|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2006) 1 ΑΑΔ 161
23 Φεβρουαρίου, 2006
[ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, KΡΑΜΒΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στές]
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΠΑΥΛΟΥ,
Εφεσείων,
v.
JOSANT ENTERPRISES HOTEL LTD,
Εφεσιβλήτων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 12196)
Εργοδότης και εργοδοτούμενος ― Τερματισμός απασχολήσεως ― Παράνομος τερματισμός ― Αποζημιώσεις ― Βάρος αποδείξεως ― Ασάφεια πρακτικού Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών ― Οδήγησε σε αποδοχή της έφεσης εναντίον της απόφασης με την οποία απορρίφθηκαν οι αξιώσεις του εργοδοτούμενου και σε διαταγή για επανεκδίκαση.
Εφετείο ― Παρατηρήσεις Εφετείου σε σχέση με την απόρριψη από το πρωτόδικο Δικαστήριο υπόθεσης λόγω απουσίας διαδίκου ― Η επιτυχία της έφεσης κατά της απορριπτικής απόφασης πρωτόδικου Δικαστηρίου δεν πρέπει να εκληφθεί ως αποδοκιμασία της γραμμής που αυτό ακολούθησε.
Οι αξιώσεις του εφεσείοντος-αιτητή για αποζημίωση για παράνομο τερματισμό της απασχόλησής του και για πληρωμή αποζημίωσης αντί προειδοποίησης, ημεραργίες, άδειες, εορτές, υπερωρίες κ.λ.π. απορρίφθησαν από το Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών, λόγω έλλειψης μαρτυρίας (ο αιτητής ήταν απών κατά τη δίκη), επειδή μετά την παραδοχή κάποιων γεγονότων το βάρος απόδειξης βρισκόταν στους ώμους του.
Ο εφεσείων υποστηρίζει, με την παρούσα έφεση, ότι το πρωτόδικο δικαστήριο λανθασμένα απέρριψε την υπόθεση, γιατί το βάρος απόδειξης για ορισμένες αξιώσεις του, όπως οι αποζημιώσεις για παράνομο τερματισμό της απασχόλησής του και για πληρωμή αντί προειδοποίησης, έφεραν οι εφεσίβλητοι, οι οποίοι δεν προσέφεραν καμιά μαρτυρία.
Το Ανώτατο Δικαστήριο αποδέχθηκε την έφεση λόγω ασάφειας του πρακτικού, σε σχέση με το κατά πόσο το βάρος απόδειξης βρισκόταν ή όχι στην πλευρά του εφεσείοντος, και διέταξε επανεκδίκαση της υπόθεσης από άλλο μέλος του Δικαστηρίου.
Η έφεση επιτράπηκε. Διατάχθηκε επανεκδίκαση ως ανωτέρω. Δεν εκδόθηκε διαταγή ως προς τα έξοδα.
Παρατηρήσεις Εφετείου:
Η επιτυχία της έφεσης δεν πρέπει να εκληφθεί ως αποδοκιμασία της γραμμής που το δικαστήριο τήρησε λόγω της παράλειψης του εφεσείοντος-αιτητή να παρουσιαστεί στη δίκη και να αποδείξει την υπόθεσή του.
Έφεση.
Έφεση από τον αιτητή εναντίον της απόφασης του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών (Υπ. Αρ. 115/03) ημερ. 6/10/04.
Ν. Χαραλαμπίδου για Ζ. Νικολάου, για τον Εφεσείοντα.
Γ. Παπαντωνίου, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστήριου δίδεται από τον Νικολαΐδη, Δ..
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Με την παρούσα έφεση αξιώνεται η ακύρωση της απόφασης του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών που συνεδρίαζε στη Λάρνακα, με την οποία απορρίφθηκε η αξίωση του εφεσείοντα, επειδή παρέλειψε να προσκομίσει κατάλληλη μαρτυρία προς απόδειξη των ισχυρισμών του.
Στις 6.10.2004 που η υπόθεση ήταν ορισμένη για ακρόαση, ο ευπαίδευτος συνήγορος των καθ' ων η αίτηση-εφεσιβλήτων, προέβη σε δήλωση επί συγκεκριμένων γεγονότων. Το δικαστήριο, χωρίς τα γεγονότα αυτά να επιβεβαιωθούν από την άλλη πλευρά, ανέφερε:
«Δικαστήριο: Εφόσον η περίοδος απασχόλησης είναι αποδεκτή, καθώς και ο τερματισμός και ο Αιτητής δεν πληρώθηκε αποζημίωση παραμένει να αποδειχθούν οι απαιτήσεις από το 2-8 της αίτησής του. Το βάρος απόδειξης των ισχυρισμών το φέρει ο Αιτητής.»
Ο εφεσείων-αιτητής δεν ήταν παρών και γι΄αυτό δόθηκε σύντομη διακοπή για να αναζητηθεί. Αφού μετά το διάλειμμα ο εφεσείων εξακολουθούσε να είναι απών, το δικαστήριο απέρριψε την υπόθεση, λόγω έλλειψης μαρτυρίας, επειδή μετά την παραδοχή κάποιων γεγονότων το βάρος απόδειξης βρισκόταν στους ώμους του εφεσείοντα.
Ο εφεσείων υποστηρίζει ότι το πρωτόδικο δικαστήριο λανθασμένα απέρριψε την υπόθεση, γιατί το βάρος απόδειξης για ορισμένες αξιώσεις του, όπως οι αποζημιώσεις για παράνομο τερματισμό της απασχόλησής του και για πληρωμή αντί προειδοποίησης, έφεραν οι εφεσίβλητοι, οι οποίοι δεν προσέφεραν καμιά μαρτυρία.
Πράγματι, οι αξιώσεις του αιτητή είναι για αποζημίωση για παράνομο τερματισμό της απασχόλησής του, αλλά και για πληρωμή αποζημίωσης αντί προειδοποίησης, ημεραργίες, άδειες, εορτές, αμοιβή για εργασία την Κυριακή και υπερωρίες, επίδομα διακεκομμένου ωραρίου, κλπ. (αξιώσεις 2-8).
Οι εφεσίβλητοι-καθ' ων η αίτηση έδωσαν τη δική τους εκδοχή για κάποια γεγονότα τα οποία το δικαστήριο αποδέκτηκε, χωρίς αυτά να επιβεβαιωθούν από την άλλη πλευρά. Με βάση τα γεγονότα αυτά, το δικαστήριο προχώρησε για να αποφασίσει ότι το βάρος απόδειξης είχε μετατοπιστεί στους ώμους του εφεσείοντα.
Από το τηρηθέν πρακτικό δεν είναι καθαρή η κατάληξη του πρωτόδικου δικαστηρίου. Δεν είναι φανερό αν με τη φράση «εφόσον η περίοδος απασχόλησης είναι αποδεκτή καθώς και ο τερματισμός και ο αιτητής δεν πληρώθηκε αποζημίωση .........», το δικαστήριο δέχεται ότι ο τερματισμός απασχόλησης του εφεσείοντα ήταν παράνομος ή όχι.
Αν πράγματι σημαίνει ότι ο τερματισμός απασχόλησης ήταν παράνομος, τότε πράγματι το βάρος απόδειξης μετατίθεται στους ώμους του αιτητή. Πέραν, όμως, των πιο πάνω, αν το δικαστήριο πράγματι είχε δεκτεί ότι ο τερματισμός ήταν παράνομος, θα έπρεπε να προχωρήσει στον υπολογισμό των αποζημιώσεων που ο εφεσείων εδικαιούτο λόγω παράνομου τερματισμού, όπως και η αξίωση (1) για την οποία, όπως φαίνεται από το τηρηθέν πρακτικό, το δικαστήριο δεν θεωρεί ότι το βάρος απόδειξης βρισκόταν επί των ώμων του.
Λόγω της ασάφειας του πρακτικού θα πρέπει να δεκτούμε την έφεση. Η υπόθεση παραπέμπεται στο Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών για επανεκδίκαση από την αρχή, από άλλο βέβαια μέλος του Δικαστηρίου.
Όμως, η επιτυχία της έφεσης δεν θα πρέπει να εκληφθεί ως αποδοκιμασία της γραμμής που το δικαστήριο τήρησε λόγω της παράλειψης του αιτητή-εφεσείοντα να παρουσιαστεί κατά την ημέρα της δίκης του και να αποδείξει την υπόθεσή του. Πράγματι, σε περιπτώσεις όπου η απουσία διαδίκων δεν είναι δικαιολογημένη, η αντιμετώπιση του δικαστηρίου μας βρίσκει απόλυτα σύμφωνους.
Η έφεση επιτυγχάνει και η υπόθεση επιστρέφεται στο Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών για επανεκδίκαση, ως ανωτέρω. Κάτω από τις περιστάσεις, αποφασίζουμε όπως και κατ' έφεση μη εκδοθεί οποιαδήποτε διαταγή ως προς τα έξοδα.
Η έφεση επιτρέπεται. Διατάσσεται επανεκδίκαση ως ανωτέρω. Δεν εκδίδεται διαταγή ως προς τα έξοδα.