|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2005) 1 ΑΑΔ 1495
16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ, 2005
[ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στές]
1. WORWATH ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΤΑΙΡΟΙ,
2. ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ,
3. ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΖΑΓΚΟΥΛΟΣ,
4. ΡΟΗΣ ΠΟΤΑΜΙΤΗΣ,
5. ΧΡΙΣΤΟΣ ΦΩΤΙΑΔΗΣ,
Εφεσείοντες,
v.
ΣΤΕΛΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΙΤΗ,
Εφεσιβλήτου.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 11988)
Έφεση ― Δύναται να ασκηθεί μόνο εναντίον ενδιάμεσης ή τελικής απόφασης καθοριστικής ή δηλωτικής των δικαιωμάτων των διαδίκων ― Ενδιάμεση απόφαση η οποία άπτεται αμιγώς δικονομικού θέματος που δεν επηρεάζει άμεσα και καθοριστικά τα συμφέροντα των διαδίκων δεν είναι εφέσιμη.
Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού απέρριψε την αίτηση των εναγομένων-εφεσειόντων για αναστολή της διαδικασίας της αγωγής, που ήγειρε εναντίον τους ο ενάγων-εφεσίβλητος, και για παραπομπή της επίδικης διαφοράς για εκδίκαση ενώπιον Διαιτητή που διορίστηκε από τους διαδίκους.
Οι εφεσείοντες εφεσίβαλαν την απόφαση.
Το Ανώτατο Δικαστήριο εφαρμόζοντας τις αρχές του δεσμευτικού προηγούμενου της Χαρούς ν. Χαρούς (2003) 1 Α.Α.Δ. 1530, απέρριψε την έφεση και αποφάνθηκε ότι:
Δεν έχει καταδειχθεί ότι με την ενδιάμεση απόφαση η οποία εφεσιβάλλεται, επηρεάζονται άμεσα και καθοριστικά τα συμφέροντα των διαδίκων. Το αποτέλεσμα της εκκαλούμενης απόφασης, άπτεται αμιγώς δικονομικού θέματος που δεν επηρεάζει άμεσα και καθοριστικά τα συμφέροντα των διαδίκων.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Αναφερόμενη Υπόθεση:
Χαρούς ν. Χαρούς (2003) 1 (Γ) Α.Α.Δ. 1530.
Έφεση.
Έφεση από τους εναγόμενους εναντίον της ενδιάμεσης απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, Υπ. Αρ. 5577/02, ημερ. 27/2/04, με την οποία απέρριψε την αίτησή τους για αναστολή της δικαστικής διαδικασίας στην πιο πάνω αγωγή και την παραπομπή της μεταξύ των διαδίκων διαφοράς για εκδίκαση ενώπιον δικηγόρου ο οποίος διορίστηκε από τους διαδίκους ως Διαιτητής, δυνάμει του όρου 34 της μεταξύ τους συμφωνίας.
Σ. Φλουρέντζος, για τους Εφεσείοντες.
Δ. Αραούζος, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Α. Κραμβής.
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Αξιώσεις απορρέουσες από επαγγελματική διαφορά των διαδίκων αποτελούν το αντικείμενο αγωγής που καταχώρησε ο εφεσίβλητος εναντίον των εφεσειόντων στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού (αρ. αγωγής 5577/2002).
Στα πλαίσια της πιο πάνω αγωγής, οι εφεσείοντες ζήτησαν την αναστολή της δικαστικής διαδικασίας και παραπομπή της επίδικης διαφοράς για εκδίκαση ενώπιον του Δρα Χρίστου Κληρίδη, δικηγόρου από τη Λευκωσία, ο οποίος διορίστηκε από τους διαδίκους ως Διαιτητής δυνάμει του όρου 34 της μεταξύ τους συμφωνίας συνεταιρισμού ημερομηνίας 11.11.97.
Ο εφεσίβλητος υπέβαλε ένσταση στην αίτηση των εφεσειόντων. Το Δικαστήριο, κατόπιν ακρόασης, δεν αποδέχθηκε το αίτημα και απέρριψε την αίτηση για τους λόγους που εκτίθενται στην πρωτόδικη ενδιάμεση απόφαση, η ορθότητα της οποίας αμφισβητείται με την παρούσα έφεση.
Κρίθηκε πρωτοδίκως ότι υπήρχαν επαρκείς λόγοι για τους οποίους θεωρήθηκε ορθό και δίκαιο ότι έπρεπε να επιτραπεί στον ενάγοντα (εφεσίβλητο) να συνεχίσει την αγωγή του εναντίον των εναγομένων (εφεσειόντων) στο Επαρχιακό Δικαστήριο. Οι λόγοι αυτοί ανάγονται στη φύση των ισχυρισμών οι οποίοι, εύλογα, καθώς κρίθηκε, αναμένεται να προβληθούν από τους εναγόμενους εναντίον του ενάγοντα. Άλλος λόγος για τον οποίο απορρίφθηκε η αίτηση αναφέρεται στο πρόσωπο του κατονομαζόμενου διαιτητή ο οποίος, υπό το φως των γεγονότων που περιβάλλουν την υπόθεση, δεν έχει τα φαινομενικά εχέγγυα της αμεροληψίας και τον οποίο το δικαστήριο δεν θα μπορούσε να αντικαταστήσει χωρίς να υποχρεωθεί να προβεί σε έρευνα και ενέργειες για εξεύρεση άλλου κατάλληλου διαιτητή, πράγμα που θεωρήθηκε ότι το δικαστήριο δεν είχε καθήκον να πράξει στα πλαίσια της αίτησης.
Όταν άρχισε η ακρόαση της έφεσης, ζητήσαμε από τους ευπαίδευτους δικηγόρους των διαδίκων να τοποθετηθούν στο κατά πόσο η εκκαλούμενη ενδιάμεση απόφαση είναι εφέσιμη ενόψει του δεσμευτικού προηγούμενου της Χαρούς ν. Χαρούς (2003) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1530.
Στη Χαρούς, αποφασίστηκε ότι έφεση μπορεί να ασκηθεί εναντίον ενδιάμεσης απόφασης όταν αυτή είναι αφ' εαυτής καθοριστική ή δηλωτική των δικαιωμάτων των διαδίκων. Στην προκείμενη περίπτωση, οι εφεσείοντες απέτυχαν να καταδείξουν οτιδήποτε βάσιμο που θα δικαιολογούσε το παραδεκτό της έφεσης εναντίον της πρωτόδικης ενδιάμεσης απόφασης. Δεν έχει καταδειχθεί ότι με την ενδιάμεση απόφαση επηρεάζονται άμεσα και καθοριστικά τα συμφέροντα των διαδίκων. Το αποτέλεσμα της εκκαλούμενης απόφασης, άπτεται αμιγώς δικονομικού θέματος που δεν επηρεάζει άμεσα και καθοριστικά τα συμφέροντα των διαδίκων.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος των εφεσειόντων.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.