|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2005) 1 ΑΑΔ 1440
16 Δεκεμβρίου, 2005
[ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, KΡΑΜΒΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στές]
RAVIL NIGMEDZIANOV,
Εφεσείων,
v.
KOYΛΑΣ ΠΑΝΑΓΙΔΟΥ,
Εφεσίβλητης.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 11876)
Ιδιοκτήτης και ενοικιαστής ― Σύμβαση ενοικίασης ― Αγωγή στη βάση αθέτησης σύμβασης ενοικίασης και εξασφάλιση απόφασης εναντίον του ενοικιαστή για ποσά που αντιπροσώπευαν τα ενοίκια για την περίοδο κατά την οποία το υποστατικό παρέμεινε ανοικίαστο ― Ανατροπή απόφασης κατ' έφεση, το πρωτόδικο Δικαστήριο, κατά την ανάλυση της μαρτυρίας, δεν έλαβε υπόψη παραδεκτό γεγονός που αφορούσε τον λόγο για τον οποίο ο ενοικιαστής είχε εγκαταλείψει το υποστατικό και που λόγω του γεγονότος αυτού δεν αποδείχθηκε η αθέτηση της σύμβασης.
Ο εφεσείων, αντιπρόσωπος της Δημοκρατίας του Ταταρτσ?ν της Ρωσικής Ομοσπονδίας, στην Κύπρο, ενοικίασε από την εφεσίβλητη μια κατοικία στη Λευκωσία για περίοδο δύο ετών, από 1.12.1997 μέχρι 30.11.1999, έναντι μηνιαίου ενοικίου £350. Σύμφωνα με τον όρο 2(β) της σύμβασης ενοικίασης, αν καθ' οιονδήποτε χρόνο, για οποιονδήποτε λόγο, ο ενοικιαστής μετατίθετο σε άλλη χώρα ή θα έπρεπε να εγκαταλείψει την Κύπρο, θα είχε το δικαίωμα να τερματίσει τη σύμβαση ενοικίασης, ύστερα από ενός μηνός έγγραφη ειδοποίηση ή την καταβολή προς την ιδιοκτήτρια ενοικίου ενός μηνός.
Στις 15.4.1998, ο εφεσείων απέστειλε στην εφεσίβλητη επιστολή στην οποία επικαλείται τον όρο αυτό, ισχυριζόμενος επίσης ότι την είχε ειδοποιήσει σχετικά και προφορικά στις 15.3.1998.
Η εφεσίβλητη ήγειρε αγωγή εναντίον του εφεσείοντος. Υποστήριξε αθέτηση της σύμβασης ενοικίασης, αφού ο εφεσείων, παρά τον ισχυρισμό του για μετάθεση, εξακολουθούσε να παραμένει στην Κύπρο. Κατάφερε να εξασφαλίσει απόφαση για £1.575 που αντιπροσώπευαν τα ενοίκια για 41/2 μήνες, κατά τους οποίους, σύμφωνα με τις διαπιστώσεις του δικαστηρίου, το υποστατικό της παρέμεινε ανοικίαστο. Το Δικαστήριο αξιολογώντας τη μαρτυρία αποδέκτηκε πλήρως την κατάθεση της εφεσίβλητης και απέρριψε ως αλλοπρόσαλλη τη μαρτυρία του εφεσείοντος.
Κατά την έναρξη της πρωτόδικης διαδικασίας κατατέθηκε εκ συμφώνου αριθμός εγγράφων, μεταξύ των οποίων και δήλωση του Εμπορικού Ακόλουθου της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην Κύπρο (τεκμήριο Γ), σύμφωνα με την οποία ενώ ο εφεσείων αρχικά πήρε οδηγίες να σταματήσει τις δραστηριότητες του στην Κύπρο μέχρι τις 15.3.1998 και να είναι έτοιμος να επιστρέψει στη Ρωσική Ομοσπονδία στις 15.4.1998, στη συνέχεια αποφασίστηκε να διατηρηθεί η λειτουργία της αντιπροσωπείας του Ταταρτσάν στην Κύπρο.
Ο εφεσείων εφεσίβαλε την απόφαση, προβάλλοντας τη θέση ότι το Δικαστήριο παρέλειψε να λάβει σοβαρά υπόψιν το τεκμήριο Γ, παρόλο ότι ήταν παραδεκτό γεγονός. Ο εφεσείων υποστήριξε πως, σημασία έχει ότι κατά τον ουσιώδη χρόνο ο εφεσείων είχε κληθεί να εγκαταλείψει την Κύπρο, ασχέτως αν στη συνέχεια η μετάθεση του ανακλήθηκε.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η εκδοχή που έδωσε ο εφεσείων για την μετάθεσή του και την παραμονή του στην Κύπρο και το λόγο του τερματισμού της μεταξύ των διαδίκων συμφωνίας, δεν είναι ιδιαίτερα πειστική.Όμως, το τεκμήριο Γ δεν παύει να είναι ένα παραδεκτό και από την εφεσίβλητη γεγονός, όσον αφορά και το περιεχόμενο του και συνεπώς, παρά την ισχνότητα των ισχυρισμών του εφεσείοντα, δεν μπορούσε να παραβλεφθεί.
2. Η εφεσίβλητη, λόγω του τεκμηρίου Γ, είχε αποτύχει να αποδείξει την αθέτηση της σύμβασης ενοικίασης, πάνω στην οποία βασιζόταν η αγωγή της. Έτσι η πρωτόδικη απόφαση πρέπει να παραμεριστεί.
3. Ο εφεσείων υποχρεούται στη καταβολή του ενοικίου του μηνός Απριλίου. Υποχρεούται επίσης να δώσει προειδοποίηση ενός μηνός, από 1.5.1998. Συνεπώς, υποχρεούται ουσιαστικά να καταβάλει το ποσό των ενοικίων δύο μηνών, δηλαδή £700. Σ' αυτό το ποσό θα πρέπει να προστεθεί και ποσό £25 για τον καθαρισμό της κεντρικής θέρμανσης που, σύμφωνα και με την δική του παραδοχή, χρωστούσε. Από το συνολικό ποσό των £725 θα πρέπει να αφαιρεθεί το ποσό των £350 που αντιπροσωπεύει την προκαταβολή η οποία, σύμφωνα με τον όρο 6(h) ήταν επιστρεπτέα κατά τη λήξη της συμφωνηθείσας περιόδου ή καθ' οιονδήποτε ενωρίτερο τερματισμό της σύμβασης, χωρίς τόκο.
Έτσι, η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται και εκδίδεται απόφαση υπέρ της εφεσίβλητης-ενάγουσας για ποσό £375, πλέον έξοδα πρωτοδίκως, εναντίον του εφεσείοντα, στη σχετική κλίμακα. Τα έξοδα της έφεσης θα βαρύνουν την εφεσίβλητη.
Η έφεση επιτράπηκε. Εκδόθηκε απόφαση και διαταγή εξόδων ως ανωτέρω.
Έφεση.
Έφεση από τον εναγόμενο εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, Υπ. Αρ. 1741/00, ημερ. 21/7/03, με την οποία το Δικαστήριο αποδέκτηκε πλήρως τη μαρτυρία της ενάγουσας και επεδίκασε υπέρ αυτής και εναντίον του εναγόμενου ποσό £1.575 το οποίο αντιπροσώπευε τα ενοίκια 4 ½ μηνών για μια κατοικία την οποία ενοικίαζε από την ενάγουσα στην Έγκωμη Λευκωσίας, κρίνοντας ότι υπήρξε εκ μέρους του αθέτηση της σύμβασης ενοικίασης.
Σ. Δράκος, για τον Εφεσείοντα.
Ε. Μυριανθέας, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΔIKAΣTHPIO: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστήριου δίδεται από το Νικολαΐδη, Δ..
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Η εφεσίβλητη ενοικίασε στον εφεσείοντα, δυνάμει ενοικιαστηρίου εγγράφου ημερ. 22.11.1997, μια κατοικία στην οδό Αρχιεπισκόπου Λεοντίου, 15, στην Έγκωμη Λευκωσίας, για περίοδο δύο ετών, από 1.12.1997 μέχρι 30.11.1999, έναντι μηνιαίου ενοικίου £350.
Ο εφεσείων ήταν τότε ο αντιπρόσωπος της Δημοκρατίας του Ταταρστάν της Ρωσικής Ομοσπονδίας, στην Κύπρο. Σύμφωνα με τον όρο 2(β) της σύμβασης ενοικίασης, αν καθ' οιονδήποτε χρόνο, για οποιονδήποτε λόγο, ο ενοικιαστής μετατίθετο σε άλλη χώρα ή θα έπρεπε να εγκαταλείψει την Κύπρο, θα είχε το δικαίωμα να τερματίσει τη σύμβαση ενοικίασης, ύστερα από ενός μηνός έγγραφη ειδοποίηση ή την καταβολή προς την ιδιοκτήτρια ενοικίου ενός μηνός.
Πράγματι, στις 15.4.1998, ο εφεσείων απέστειλε στην εφεσίβλητη επιστολή στην οποία επικαλείται τον όρο αυτό, ισχυριζόμενος επίσης ότι την είχε ειδοποιήσει σχετικά και προφορικά στις 15.3.1998.
Η εφεσίβλητη ήγειρε εναντίον του αγωγή. Υποστήριξε αθέτηση της σύμβασης ενοικίασης, αφού ο εφεσείων, παρά τον ισχυρισμό του για μετάθεση, εξακολουθούσε να παραμένει στην Κύπρο. Κατάφερε να εξασφαλίσει απόφαση για £1.575 που αντιπροσώπευαν τα ενοίκια για 4½ μήνες, κατά τους οποίους, σύμφωνα με τις διαπιστώσεις του δικαστηρίου, το υποστατικό της παρέμεινε ανοικίαστο.
Το δικαστήριο αξιολογώντας τη μαρτυρία που είχε δοθεί, αποδέκτηκε πλήρως την κατάθεση της εφεσίβλητης, ενώ, αντίθετα, έκρινε τη μαρτυρία του εφεσείοντα ως αλλοπρόσαλλη. Την κατάθεσή του χαρακτήριζε η παντελής έλλειψη θετικότητας και σαφήνειας. Το δικαστήριο επεσήμανε συνάμα και όλα τα σημεία στα οποία ο εφεσείων είχε περιέλθει σε αντιφάσεις και ανακρίβειες.
Η έφεση βασίστηκε ουσιαστικά σε ένα λόγο. Κατά την έναρξη της πρωτόδικης διαδικασίας κατατέθηκε εκ συμφώνου αριθμός εγγράφων, μεταξύ των οποίων και μια δήλωση του Εμπορικού Ακόλουθου της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην Κύπρο (τεκμήριο Γ), σύμφωνα με την οποία η κυβέρνηση της Δημοκρατίας του Ταταρστάν της Ρωσικής Ομοσπονδίας, είχε αποφασίσει να κλείσει την αντιπροσωπεία στην Κύπρο. Γι' αυτό ο εφεσείων πήρε οδηγίες να σταματήσει τις δραστηριότητές του στη Δημοκρατία της Κύπρου, μέχρι τις 15.3.1998 και να είναι έτοιμος να εγκαταλείψει τη χώρα, επιστρέφοντας στη Ρωσική Ομοσπονδία στις 15.4.1998. Στη συνέχεια, μετά την ανάλυση των εμπορικών και οικονομικών σχέσεων μεταξύ της Δημοκρατίας του Ταταρστάν και της Δημοκρατίας της Κύπρου και την ύπαρξη θετικών τάσεων για αυξημένους εμπορικούς και οικονομικούς δεσμούς με χώρες της Ανατολικής Μεσογείου, μέσω Κύπρου, αποφασίστηκε να διατηρηθεί η λειτουργία της αντιπροσωπείας του Ταταρστάν στην Κύπρο.
Τα κατατεθέντα εκ συμφώνου έγγραφα, σύμφωνα με το τηρηθέν πρακτικό, ήταν «παραδεκτά γεγονότα τόσο όσον αφορά την ανταλλαγή τους (ότι έχουν αποσταλεί) όσο και για το περιεχόμενό τους».
Είναι η θέση του εφεσείοντα ότι το δικαστήριο παρέλειψε να λάβει σοβαρά υπ' όψιν το τεκμήριο Γ, παρόλο ότι ήταν παραδεκτό γεγονός. Ο εφεσείων υποστηρίζει πως, σημασία έχει ότι κατά τον ουσιώδη χρόνο ο εφεσείων είχε κληθεί να εγκαταλείψει την Κύπρο, ασχέτως αν στη συνέχεια η μετάθεσή του ανακλήθηκε.
Είναι αλήθεια ότι η εκδοχή που έδωσε ο εφεσείων για τη μετάθεσή του, την παραμονή του στην Κύπρο και το λόγο του τερματισμού της μεταξύ των διαδίκων συμφωνίας, δεν είναι ιδιαίτερα πειστική. Όμως, το τεκμήριο Γ δεν παύει να είναι ένα παραδεκτό και από την εφεσίβλητη γεγονός, όσον αφορά και το περιεχόμενό του και συνεπώς, παρά την ισχνότητα των ισχυρισμών του εφεσείοντα, δεν μπορούσε να παραβλεφθεί.
Θεωρούμε ότι εν όψει της πιο πάνω δήλωσης των συνηγόρων, το πρωτόδικο δικαστήριο δεν μπορούσε, κατά την ανάλυση της μαρτυρίας, να μη λάβει υπ' όψιν το πιο πάνω τεκμήριο. Είμαστε αναγκασμένοι να καταλήξουμε ότι η έφεση θα πρέπει να επιτύχει. Η εφεσίβλητη, λόγω του τεκμηρίου Γ, έχει αποτύχει να αποδείξει την αθέτηση της σύμβασης ενοικίασης, πάνω στην οποία βασιζόταν η αγωγή της. Έτσι, η πρωτόδικη απόφαση θα πρέπει να παραμεριστεί.
Ο εφεσείων έδωσε γραπτή ειδοποίηση για τον τερματισμό της σύμβασης στις 15.4.1998 εκπληρώνοντας έτσι τη συμβατική του υποχρέωση σύμφωνα με τόν όρο 2(b) του ενοικιαστηρίου. Ο ισχυρισμός του για προηγούμενη προφορική ειδοποίηση, ακόμα κι΄ αν είναι αληθής, δεν έχει οποιανδήποτε σημασία, γιατί το συμβόλαιο προβλέπει ρητά γραπτή ειδοποίηση.
Ο εφεσείων υποχρεούται στην καταβολή του ενοικίου του μηνός Απριλίου. Υποχρεούται επίσης να δώσει προειδοποίηση ενός μηνός, από 1.5.1998. Συνεπώς, υποχρεούται ουσιαστικά να καταβάλει το ποσό των ενοικίων δύο μηνών, δηλαδή £700. Σ' αυτό το ποσό θα πρέπει να προστεθεί και ποσό £25 για τον καθαρισμό της κεντρικής θέρμανσης που, σύμφωνα και με τη δική του παραδοχή, χρωστούσε. Έτσι, καταλήγουμε σε ποσό £725. Από αυτό το ποσό θα πρέπει να αφαιρεθεί το ποσό των £350 που αντιπροσωπεύει την προκαταβολή η οποία, σύμφωνα με τον όρο 6(h) ήταν επιστρεπτέα κατά τη λήξη της συμφωνηθείσας περιόδου ή καθ' οιονδήποτε ενωρίτερο τερματισμό της σύμβασης, χωρίς τόκο.
Έτσι, η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται και εκδίδεται απόφαση υπέρ της εφεσίβλητης-ενάγουσας για ποσό £375, πλέον έξοδα πρωτοδίκως, εναντίον του εφεσείοντα, στη σχετική κλίμακα. Τα έξοδα της έφεσης θα βαρύνουν την εφεσίβλητη.
Η έφεση επιτρέπεται. Εκδίδεται απόφαση και διαταγή εξόδων ως ανωτέρω.