|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2005) 1 ΑΑΔ 1215
28 Σεπτεμβρίου, 2005
[ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στές]
1. ΦΩΤΑΚΗΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ,
2. FOTIS KYPRIANOU CASUAL LTD,
Εφεσείοντες,
v.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΟΤΣΑΠΑΣ & ΥΙΟΙ ΛΤΔ,
Εφεσίβλητης,
ΑΝΩΤΑΤ(Πολιτική Έφεση Αρ. 11611)
Δικαστική απόφαση ― Αρχή της δεσμευτικότητας δικαστικής απόφασης ― Απόφαση Εφετείου ως προς τη δικαιοδοσία Επαρχιακού Δικαστηρίου για εκδίκαση υπόθεσης μεταξύ ιδιοκτήτη και ενοικιαστή ― Είναι δεσμευτική και τελεσίδικη και κανένα Δικαστήριο δεν μπορεί να προβεί σε επανεξέταση του ζητήματος της δικαιοδοσίας.
Ευρήματα Δικαστηρίου ― Επέμβαση Εφετείου ― Δεν ικανοποιήθηκαν οι προϋποθέσεις για επέμβαση του Εφετείου σε απόφαση του Δικαστηρίου Eλέγχου Ενοικιάσεων με την οποία διατάχθηκε η καταβολή οφειλομένων ενοικίων.
Στις 13/1/2003 το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων εξέδωσε απόφαση υπέρ της εφεσίβλητης, ιδιοκτήτριας, δύο καταστημάτων στη Λεμεσό, για ποσό £1,980, πλέον έξοδα. Το εν λόγω ποσό αντιπροσώπευε τα ενοίκια των πρώτων έξη μηνών των δύο πιο πάνω καταστημάτων τα οποία ενοικίασε ο 1ος εφεσείων για περίοδο δύο ετών από 1/1/1995 μέχρι 31/12/1997 από την εφεσίβλητη, με την εγγύηση της δεύτερης εφεσείουσας και τα οποία δεν πλήρωσε με αποτέλεσμα η εφεσίβλητη να τερματίσει την ενοικίαση και ο 1ος εφεσείων να καταστεί θέσμιος ενοικιαστής.
Η εφεσίβλητη αρχικά καταχώρησε αγωγή στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού, η οποία και απερρίφθη λόγω έλλειψης δικαιοδοσίας και η πρωτόδικη απόφαση επικυρώθηκε κατ' έφεση.
Ενώπιον του Δικαστηρίου Ελέγχου Ενοικιάσεων ο 1ος εφεσείων κατέθεσε ότι από 1η Ιουλίου 1995 το δικαίωμα ενοικίων είχε εκχωρηθεί από την εφεσίβλητη σε τρία άλλα πρόσωπα, μεταξύ των οποίων ήταν και ο Ν. Κότσαπας, τα οποία ο ίδιος θεωρούσε ως τους νέους ιδιοκτήτες οι οποίοι και τον απάλλαξαν από την οφειλή των ενοικίων με αντάλλαγμα την παράδοση των καταστημάτων με όλο τον εξοπλισμό τους. Η μαρτυρία του 1ου εφεσείοντος δεν έγινε αποδεκτή. Το Δικαστήριο είχε επίσης απορρίψει ένσταση του εφεσείοντος για έλλειψη δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου Ελέγχου Ενοικιάσεων.
Ο εφεσείων εφεσίβαλε την απόφαση. Με τους λόγους έφεσης αμφισβητείται η πρωτόδικη άποψη περί της δικαιοδοσίας και επίσης η ορθότητα της αξιολόγησης της μαρτυρίας και των σχετικών με αυτή συμπερασμάτων, όπως και η τελική κατάληψη ότι η εφεσίβλητη δεν είχε απαλλάξει τους εφεσείοντες από την οφειλή τους.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Δεν επιτρέπετο η επανεξέταση του ζητήματος της δικαιοδοσίας από οποιονδήποτε Δικαστήριο μετά την επ' αυτού τελεσίδικη απόφαση του Εφετείου.
2. Δεν υπήρξε μαρτυρία με την οποία να δικαιολογηθεί εύρημα ότι ο Ν. Κότσαπας είχε εξουσιοδότηση να δεσμεύσει την εφεσίβλητη για τα ενοίκια που της όφειλαν οι εφεσείοντες πριν από την 1η Ιουλίου 1995 ή για οτιδήποτε άλλο.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τους καθ' ων η αίτηση κατά της απόφασης του Δικαστηρίου Ελέγχου Ενοικιάσεων που δόθηκε στις 13/1/03 (Αρ. Αίτησης 43/01) με την οποία αποδέκτηκε την αξίωση της αιτήτριας εταιρείας και επιδίκασε υπέρ αυτής και εναντίον των καθ' ων η αίτηση το συνολικό ποσό των £1.980.- το οποίο αντιπροσώπευε τα οφειλόμενα ενοίκια των έξι πρώτων μηνών της ενοικίασης από την εταιρεία δύο καταστημάτων της στη Λεμεσό.
Κ. Μελάς, για τους Εφεσείοντες.
Κ. Κακουλλή, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου δίδεται από το Δικαστή Γ. Νικολάου.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Με γραπτή σύμβαση, ημερ. 6 Δεκεμβρίου 1994, ο 1ος εφεσείων ενοικίασε από την εφεσίβλητη, με την εγγύηση της 2ης εφεσείουσας, δύο καταστήματα στη Λεμεσό για περίοδο δύο ετών από 1 Ιανουαρίου 1995 μέχρι 31 Δεκεμβρίου 1997. Ο 1ος εφεσείων ανέλαβε κατοχή αλλά δεν πλήρωνε τα συμφωνηθέντα ενοίκια, ύψους £330 μηνιαίως. Εν τέλει η εφεσίβλητη του απέστειλε επιστολή τερματισμού, ημερ. 6 Ιουλίου 1995. Ακολούθησε η Αγωγή αρ. 1400/97 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, με την οποία η εφεσίβλητη αξίωνε εναντίον των εφεσειόντων τα ενοίκια των πρώτων έξι μηνών, συνολικού ύψους £1.980. Οι εφεσείοντες προέβαλαν επιτυχώς ότι το Επαρχιακό Δικαστήριο στερείτο δικαιοδοσίας επειδή ο 1ος εφεσείων είχε καταστεί θέσμιος ενοικιαστής. Ασκήθηκε έφεση η οποία απορρίφθηκε: βλ. Ιωάννης Κότσαπα &Υιοί ν. Κυπριανού κ.ά. (2001) 1 Α.Α.Δ. 261. Κρίθηκε ότι ορθά απορρίφθηκε η αγωγή γιατί πράγματι ο 1ος εφεσείων είχε καταστεί θέσμιος και επομένως δικαιοδοσία, σε σχέση με την αξίωση, είχε μόνο το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων.
Έπειτα από την εν λόγω δικαστική διαπίστωση η εφεσίβλητη στράφηκε προς το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων. Με την Αίτηση αρ. Ε43/2001 αξίωσε το ίδιο ποσό ενοικίων. Αυτή τη φορά οι εφεσείοντες ήγειραν ένσταση ότι δικαιοδοσία είχε μόνο το Επαρχιακό Δικαστήριο και όχι το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων. Αντίστροφα δηλαδή από ό,τι προηγουμένως. Με ενδιάμεση απόφαση, ημερ. 16 Απριλίου 2002, το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων απέρριψε την ένσταση. Επί της ουσίας της αξίωσης, η απάντηση των εφεσειόντων συνίστατο στα εξής:
«4. Οι Καθ' ων η αίτηση παραδέχονται τα γεγονότα των λεπτομερειών ενοικίασης, όχι όμως τα ισχυριζόμενα νομικά αποτελέσματα.
5. Οι Καθ' ων η αίτηση παραδέχονται τα γεγονότα των ουσιαστικών γεγονότων, όχι όμως τα νομικά ισχυριζόμενα αποτελέσματα και ισχυρίζονται ότι δεν οφείλουν κανένα ποσό, γιατί συμφώνησαν με τους Αιτητές και/ή τους αντιπροσώπους τους να παραδώσουν κατοχή των καταστημάτων μαζί με την διακόσμηση και την υπάρχουσα τότε επίπλωση και να απαλλάξουν από τα οφειλόμενα όλα ενοίκια, πράγμα που έγινε.»
Διεξήχθη ακρόαση. Ο 1ος εφεσείων κατέθεσε ότι γνώριζε πως από 1 Ιουλίου1995 «το δικαίωμα ενοικίων εκχωρήθηκε από τους αιτητές στους Φοίβο, Λίνο και Νίκο Κότσαπα» τους οποίους θεωρούσε ως τους νέους ιδιοκτήτες. Αναφέρθηκε, ως προς αυτό, σε εγκύκλιο την οποία είχε πάρει από τους ιδιοκτήτες και η οποία κατατέθηκε ως τεκμήριο. Παραθέτουμε το περιεχόμενο της:
«Διά της παρούσης φέρομεν εις γνώσιν σας ότι όλα τα υποστατικά μας της ΣΤΟΑΣ ΚΟΤΣΑΠΑ έχουν εκχωρηθεί εις τους κ.κ. Φοίβον Ι. Κότσαπαν, Λίνον Φ. Κότσαπαν και Νίκον Φ. Κότσαπαν, και τα ενοίκια των θα πληρώνωνται, από της 1ης Ιουλίου 1995, προς αυτούς.
Επομένως όσοι εκ των ενοικιαστών μας καθυστερούν ενοίκια, οφείλουν να τα εξοφλήσουν προ της 30.6.95, άλλως θα ληφθούν δικαστικά μέτρα εναντίον των, προ της 1ης Ιουλίου 1995.»
Με τον ένα από τους αναφερθέντες, τον Νίκο Κότσαπα, ο οποίος του είπε πως ενεργούσε και εκ μέρους των άλλων, συνήψε στις 30 Μαΐου 1996 συμφωνία με βάση την οποία θα απαλλασσόταν από την οφειλή των ενοικίων με αντάλλαγμα την παράδοση των καταστημάτων «με όλο τον εξοπλισμό μέσα, ηλεκτρικά είδη, air condition, ράφια, πάγκους και ό,τι υπήρχε μέσα στο μαγαζί». Παρουσίασε, σε σχέση με την εν λόγω διευθέτηση, χειρόγραφο μνημόνιο το οποίο έλεγε τα εξής:
«Κατόπιν σχετικής μεταξύ μας συμφωνίας, παραλάβαμε σήμερα 30.5.96 την κατοχή των καταστημάτων 3, 4 στη ΣΤΟΑ ΚΟΤΣΑΠΑ από το κ. Φώτη Κυπριανού και απαλλάσουμε πλήρως από όλα τα μέχρι σήμερα οφειλόμενα ενοίκια.»
Ο Ν. Κότσαπας κατέθεσε, εκ μέρους της εφεσίβλητης, ότι με την εκχώρηση αυτός και τα άλλα δύο πρόσωπα στα οποία αναφερόταν η εγκύκλιος - πατέρας και αδελφός - πήραν το μερίδιο τους από την εφεσίβλητη εταιρεία κατόπιν μείωσης του κεφαλαίου της· ότι η μεταβίβαση έγινε τον φθινόπωρο του 1995· ότι δεν ήταν ποτέ ο ίδιος διευθυντής της εφεσίβλητης· ότι πράγματι, ενεργώντας εκ μέρους και των άλλων δύο, απάλλαξε τον 1ο εφεσείοντα από την πληρωμή ενοικίων αλλά μόνο των οφειλομένων μετά την 1 Ιουλίου 1995 που είχαν αυτοί το δικαίωμα να εισπράξουν και όχι των προηγουμένων που οφείλονταν στην εφεσίβλητη εταιρεία.
Το Δικαστήριο αποδέχθηκε τη μαρτυρία του Ν. Κότσαπα, απέρριψε τη μαρτυρία του 1ου εφεσείοντα και επεσήμανε πως εν πάση περιπτώσει δεν υπήρχε μαρτυρία από την οποία να προέκυπτε ότι η εφεσίβλητη είχε εξουσιοδοτήσει τον Ν. Κότσαπα να ενεργήσει εκ μέρους της επί του προκειμένου. Στις 13 Ιανουαρίου 2003 το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων εξέδωσε απόφαση υπέρ της εφεσίβλητης και εναντίον των εφεσειόντων για το ποσό των £1,980 πλέον έξοδα.
Με τους πρώτους δύο λόγους της έφεσης αμφισβητείται η πρωτόδικη άποψη περί της δικαιοδοσίας και με τους άλλους δύο αμφισβητείται η ορθότητα της πρωτόδικης αξιολόγησης της μαρτυρίας και των σχετικών με αυτή συμπερασμάτων, όπως και η εν τέλει κατάληξη ότι η εφεσίβλητη δεν είχε απαλλάξει τους εφεσείοντες από την οφειλή τους.
Αυτή η πάρα πολύ απλή υπόθεση απασχόλησε τα Δικαστήρια επί μακρόν, σε πρώτο και σε δεύτερο βαθμό. Λέχθηκαν και γράφτηκαν πολλά. Εμείς μπορούμε τώρα να είμαστε σύντομοι. Ως προς το ζήτημα της δικαιοδοσίας, είναι αρκετό να υποδείξουμε ότι δεν επιτρέπετο επανεξέταση από οποιοδήποτε Δικαστήριο μετά την επ' αυτού απόφαση του Εφετείου στην οποία ήδη αναφερθήκαμε. Ως προς την ουσία της υπόθεσης, το θέμα τελειώνει με το ότι δεν υπήρξε μαρτυρία με βάση την οποία θα μπορούσε να δικαιολογηθεί εύρημα ότι ο Ν. Κότσαπας είχε εξουσιοδότηση να δεσμεύσει την εφεσίβλητη για τα ενοίκια που της όφειλαν οι εφεσείοντες πριν από την 1 Ιουλίου 1995 ή για οτιδήποτε άλλο.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.