|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2005) 1 ΑΑΔ 882
27 Iουνίου, 2005
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π., ΚΡΑΜΒΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στές]
ΑΙΜΙΛΙΟΣ ΘΕΟΔΟΥΛΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΣΑΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΗΣ ΑΠΟΒΙΩΣΑΣΑΣ ΕΥΛΑΜΠΙΑΣ ΑΝΑΞΑΓΟΡΑ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΕ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ 261/98,
Εφεσείων-Αιτητής,
v.
1. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ
ΚΑΙ ΧΩΡΟΜΕΤΡΙΑΣ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ,
2. ΒΑΣΟΥ Ι. ΤΣΙΡΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ
ΣΑΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ
ΑΠΟΒΙΩΣΑΝΤΑ ΠΕΤΡΟΥ Ι. ΤΣΙΡΟΥ ΜΕ ΔΙΑΤΑΓΜΑ
ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ 188/84,
3. ΙΕΡΑΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗΣ ΚΥΠΡΟΥ,
Εφεσιβλήτων-Καθ' ων η αίτηση.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 12066)
Ακίνητη ιδιοκτησία ― Εξουσία του Διευθυντή του Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας για διόρθωση λαθών και παραλείψεων δυνάμει του Άρθρου 61 του περί Ακινήτου Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμηση) Νόμου, Κεφ. 224 ― Κατά πόσο η απόφαση του Διευθυντή με την οποία, σε αντίθεση με υφιστάμενη δικαστική απόφαση, ακυρώθηκε η εγγραφή μεριδίων σε ακίνητη ιδιοκτησία στο όνομα του ενάγοντος και διατάχθηκε η επανεγγραφή τους στο όνομα των προηγούμενων ιδιοκτητών τους, ευρίσκετο ή όχι μέσα στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων του Διευθυντή δυνάμει του Άρθρου 61.
Ο εφεσείων καταχώρησε την αγωγή 6201/89 στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού ως διαχειριστής της περιουσίας της αποβιώσασας Ευλαμπίας Αναξαγόρα Δημήτρη εναντίον των Όλγας Γιαννή Μεττούρη και Πολύκαρπου Γεωργίου, του τελευταίου ως διαχειριστή της περιουσίας της Ευανθίας Ι. Νεοφύτου και άλλων. Στις 19.5.1999 ο Πρόεδρος του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, με απόφασή του, διέταξε την ακύρωση της εγγραφής επ' ονόματι των εναγομένων 2-6 των μεριδίων 108/1440 σε κτήμα στο χωριό Πισσούρι, και την εγγραφή τους στο όνομα του εφεσείοντος. Το αρμόδιο τμήμα του Κτηματολογίου και Χωρομετρίας ενέγραψε τη μεταβίβαση της πιο πάνω κυριότητας στα επίδικα κτήματα στο όνομα του εφεσείοντος ως η απόφαση του Δικαστηρίου. Στις 17.4.2002 ο Διευθυντής του Κτηματολογίου ειδοποίησε τον εφεσείοντα για την πρόθεσή του να ακυρώσει την πιο πάνω εγγραφή και να επανεγγράψει τα σχετικά μερίδια στο όνομα των προηγούμενων ιδιοκτητών, δηλαδή των εναγομένων 2-6 στην αγωγή αρ. 6201/89 για τον λόγο πως εβαρύνονταν με πωλητήρια έγγραφα τα οποία είχαν κατατεθεί στο Επαρχιακό Κτηματολόγιο Λεμεσού, σύμφωνα με τον περί Πωλήσεως Γαιών (Ειδική Εκτέλεση) Νόμο, Κεφ. 232. Ο Διευθυντής έκρινε πως είχε εξουσία να διορθώσει το λάθος, όπως το χαρακτήρισε, στη βάση του Άρθρου 61(3) του περί Ακίνητης Ιδιοκτησίας Νόμου, Κεφ. 224. Η ένσταση του εφεσείοντος απορρίφθηκε και ο εφεσείων καταχώρησε αίτηση-έφεση ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού δυνάμει των προνοιών του Άρθρου 80 του Κεφ. 224 υποστηρίζοντας ότι ο Διευθυντής δεν είχε αρμοδιότητα να λάβει τη σχετική απόφαση δυνάμει του Άρθρου 61 του Κεφ. 224 και ότι με την εν λόγω απόφαση του ουσιαστικά και στην πράξη, ακύρωσε τη δικαστική απόφαση στην αγωγή 6201/89 σε εκτέλεση της οποίας έγινε η εγγραφή των επιδίκων μεριδίων στο όνομα του εφεσείοντος.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο αποδέχθηκε την εισήγηση των εφεσιβλήτων πως ο Διευθυντής διόρθωσε στα αρχεία του Κτηματολογίου ένα λάθος που έγινε εξ αβλεψίας και απέρριψε την έφεση.
Ο εφεσείων εφεσίβαλε την απόφαση στο Ανώτατο Δικαστήριο.
Αποφασίστηκε ότι:
Η πρωτόδικη απόφαση είναι νομικά εσφαλμένη. Με την επίδικη απόφασή του ο Διευθυντής ακύρωσε την καθ' υποχρέωση εκτέλεση της απόφασης του Δικαστηρίου στην αγωγή 6201/89.
Η έφεση επιτράπηκε με έξοδα εναντίον όλων των εφεσιβλήτων. Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίσθηκε. Εκδόθηκε διάταγμα με το οποίο κηρύσσεται άκυρη η επίδικη απόφαση του Διευθυντή Κτηματολογίου.
Έφεση.
Έφεση από τον αιτητή-εφεσείοντα κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού που δόθηκε στις 1/6/04 (Αρ. Αίτησης 180/02) με την οποία απέρριψε την αίτηση-έφεσή του κατά της απόφασης του καθ' ου η αίτηση 1 Διευθυντή να ακυρώσει την δυνάμει δικαστικής απόφασης στην αγωγή 6201/89 ακύρωση της εγγραφής επ' ονόματι των εναγομένων 2-6 μεριδίων σε κτήμα στο χωριό Πισσούρι και την εγγραφή τους στο όνομα του ιδίου, επαναφέροντας το ιδιοκτησιακό καθεστώς στον προς της δικαστικής απόφασης χρόνο.
Αιμ. Θεοδούλου, για τον Εφεσείοντα-Αιτητή.
Χρ. Α. Ιωαννίδης, Δικηγόρος για Γενικό Εισαγγελέα, για τον Εφεσίβλητο 1.
Κ. Κακουλλή, για τους Εφεσίβλητους-Καθ'ων η αίτηση 2 και 3.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π.: Στις 19.5.1999 ο Πρόεδρος του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού εξέδωσε την απόφαση του στην αγωγή 6201/89. Η αγωγή ήταν μεταξύ του ενώπιον μας εφεσείοντα, ως διαχειριστή της περιουσίας της αποβιώσασας Ευλαμπίας Αναξαγόρα Δημήτρη και των: Όλγας Γιαννή Μεττούρη και Πολύκαρπου Γεωργίου, του τελευταίου ως διαχειριστή της περιουσίας της Ευανθίας Ιωάννου Νεοφύτου και άλλων. Με την απόφαση εκδόθηκε διάταγμα ακύρωσης της εγγραφής επ' ονόματι των εναγομένων 2-6, των μεριδίων στο κτήμα υπ' αριθμό εγγραφής 24712 στο χωριό Πισσούρι, και εγγραφής τους στο όνομα του εφεσείοντα. Τα υπό αναφορά μερίδια είναι 108/1440.
Το αρμόδιο τμήμα του Κτηματολογίου και Χωρομετρίας ενέγραψε τη μεταβίβαση της πιο πάνω κυριότητας στα επίδικα κτήματα στο όνομα του εφεσείοντα, ως η απόφαση του Δικαστηρίου. Στις 17.4.2002 όμως ο διευθυντής του κτηματολογίου ειδοποίησε τον εφεσείοντα για την πρόθεση του να ακυρώσει την πιο πάνω εγγραφή, και να επανεγγράψει τα σχετικά μερίδια στο όνομα των προηγούμενων ιδιοκτητών, δηλαδή των εναγομένων 2-6 στην αγωγή αρ. 6201/89. Ο λόγος που πρόβαλε ο διευθυντής ήταν πως τα επίμαχα μερίδια στο ακίνητο βαρύνονταν με πωλητήρια έγγραφα υπό στοιχεία: 198/72, 195/72 και 194/72, τα οποία είχαν κατατεθεί στο Επαρχιακό Κτηματολόγιο Λεμεσού, σύμφωνα με τον περί Πωλήσεως Γαιών (Ειδική Εκτέλεση) Νόμο, Κεφ.232. Ο διευθυντής έκρινε πως η εξουσία του να διορθώσει το λάθος, όπως το χαρακτήρισε, προκύπτει από το άρθρο 61(3) του περί Ακίνητης Ιδιοκτησίας Νόμου, Κεφ.224. Ο εφεσείων έφερε ένσταση στην πιο πάνω πρόθεση του διευθυντή, ο οποίος όμως την απέρριψε. Ο εφεσείων καταχώρισε αίτηση-έφεση ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, δυνάμει των προνοιών του άρθρου 80 του Κεφ.224. Εισηγήθηκε δε ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου πως, σύμφωνα με τη νομολογία που αφορά στην εξουσία του διευθυντή που του παραχωρείται με το άρθρο 61 του Κεφ.224, δεν είχε αρμοδιότητα να λάβει τη σχετική απόφαση. Συγκεκριμένα, ο συνήγορος υποστήριξε πως με την απόφαση του ο διευθυντής ουσιαστικά, και στην πράξη, ακύρωσε τη δικαστική απόφαση στην αγωγή 6201/89 σε εκτέλεση της οποίας έγινε η εγγραφή των επιδίκων μεριδίων στο όνομα του εφεσείοντα. Ο διευθυντής ακύρωσε την εγγραφή αυτή, επαναφέροντας το ιδιοκτησιακό καθεστώς στον προ της δικαστικής απόφασης χρόνο. Ο εφεσείων προτείνει επίσης πως, όταν έγινε η εγγραφή των επιδίκων μεριδίων σε συμμόρφωση με τη δικαστική απόφαση, ο διευθυντής είχε προφανώς εξετάσει το ζήτημα και διαπίστωσε πως τα αγοραπωλητήρια έγγραφα δεν συνιστούσαν πλέον εμπράγματο βάρος, γιατί δεν πληρούνταν οι προϋποθέσεις του άρθρου 7 στον περί Πωλήσεως Γης (Ειδική Εκτέλεση) Νόμο, Κεφ.232, όπως έχει τροποποιηθεί. Να σημειώσουμε εδώ πως τα πωλητήρια έγγραφα καταρτίστηκαν και καταχωρίστηκαν στο κτηματολόγιο το 1972, έκτοτε δε καμία ενέργεια δεν έγινε εκ μέρους του αγοραστή.
Η δικηγόρος των εφεσιβλήτων 2 και 3 εισηγήθηκε πως ο διευθυντής διόρθωσε στα αρχεία του κτηματολογίου ένα λάθος που έγινε εξ αβλεψίας. Δεν είχε δηλαδή προσέξει, κατά την εγγραφή των μεριδίων στο όνομα του εφεσείοντα μετά τη δικαστική απόφαση, πως αυτά βαρύνονταν με το εμπράγματο βάρος των αγοραπωλητηρίων εγγράφων. Ο διευθυντής του κτηματολογίου, κατά τη συνήγορο, δεν έκανε τίποτε άλλο παρά να εφαρμόσει το νόμο, που πράγματι προβλέπει πως δεν γίνεται καμιά εγγραφή ακινήτου το οποίο βαρύνεται με εμπράγματο βάρος. Η δικηγόρος, συνεχίζοντας την εισήγηση της, υποστήριξε πως η επίμαχη απόφαση του διευθυντή δεν ανατρέπει τη δικαστική απόφαση, η οποία είναι εκτελεστή, υπό την αίρεση όμως τήρησης των προϋποθέσεων που θέτει ο νόμος, και νοουμένου ότι δεν υπήρχαν εμπράγματα βάρη.
Ο δικηγόρος που εμφανίστηκε στο πρωτόδικο Δικαστήριο και ενώπιον μας εκ μέρους του διευθυντή του τμήματος κτηματολογίου και χωρομετρίας, ενεργώντας όμως ως εκπρόσωπος του Γενικού Εισαγγελέα, συμφώνησε με τον εφεσείοντα, υιοθετώντας τη θέση πως, με την επίδικη απόφαση του ο διευθυντής του τμήματος κτηματολογίου και χωρομετρίας ανέτρεψε στην πράξη τη δικαστική απόφαση. Εισηγήθηκε επίσης ότι, αν ο διευθυντής είχε την άποψη του πως τα επίδικα μερίδια βαρύνονταν με εμπράγματο βάρος θα' πρεπε να απευθυνθεί στο Δικαστήριο, που εξέδωσε την απόφαση, για οδηγίες.
Η πρωτόδικος δικαστής συμφώνησε με τη θέση των εφεσιβλήτων και απέρριψε την ενώπιον της έφεση.
Έχουμε τη γνώμη πως η πρωτόδικη απόφαση είναι νομικά εσφαλμένη. Η θέση που υποστήριξε ο εφεσείων, και που ορθά υιοθέτησε ο δικηγόρος που εμφανίστηκε εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα., είναι ορθή. Δεν χρειάζεται να την επαναλάβουμε. Την έχουμε ήδη παραθέσει πιο πάνω. Με την επίδικη απόφαση του ο Διευθυντής ακύρωσε την καθ΄υποχρέωση εκτέλεση της απόφασης του Δικαστηρίου στην αγωγή 6201/89.
Η έφεση επιτυγχάνει. Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται. Εκδίδεται διάταγμα με το οποίο κηρύσσεται άκυρη η επίδικη απόφαση του διευθυντή κτηματολογίου, που ελήφθη στις 16.5.2002. Ο εφεσείων δικαιούται στα έξοδα του εναντίον όλων των εφεσιβλήτων, μολονότι ο κ.Ιωαννίδης, που όπως είπαμε πιο πριν, εμφανίστηκε εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα για τον εφεσίβλητο 1, δηλαδή το διευθυντή του τμήματος κτηματολογίου και χωρομετρίας, εισηγήθηκε πως δεν πρέπει να επιβαρυνθεί με έξοδα, μια και συμφώνησε με τις θέσεις του εφεσείοντα. Αυτό είναι ορθό, αλλά προφανώς το αρμόδιο τμήμα, δηλαδή ο διευθυντής του τμήματος κτηματολογίου και χωρομετρίας, δεν ζήτησε τη γνώμη του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας προτού πάρει την επίδικη απόφαση. Γι' αυτό και προχώρησε κανονικά η διαδικασία ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου, και ακολούθως εδώ. Δεν δηλώθηκε εκ μέρους του κ.Ιωαννίδη πρωτοδίκως ή εδώ πως συμφωνεί με την ακύρωση της επίδικης απόφασης του διευθυντή, ώστε να μην προχωρήσει η δικαστική διαδικασία.
Η έφεση επιτρέπεται με έξοδα εναντίον όλων των εφεσιβλήτων. Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται. Εκδίδεται διάταγμα με το οποίο κηρύσσεται άκυρη η επίδικη απόφαση του Διευθυντή Κτηματολογίου.