|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2005) 1 ΑΑΔ 734
7 ΙΟΥΝΊΟΥ, 2005
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π., ΚΡΑΜΒΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στές]
ΧΡΙΣΤΟΦΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΗ, ΔΙΑ ΤΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΤΟΥ
ΑΝΔΡΕΑ ΚΑΙ ΑΝΔΡΟΥΛΛΑΣ ΧΡΙΣΤΟΦΗ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ
ΑΣΚΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗ ΓΟΝΙΚΗ ΤΟΥ ΜΕΡΙΜΝΑ,
Εφεσείων,
v.
ΑΝΔΡΕΑ ΧΡΙΣΤΟΦΗ,
Εφεσιβλήτου.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 11722)
Αμέλεια ― Τροχαίο ατύχημα ― Απόδοση αποκλειστικής ευθύνης για πρόκληση του ατυχήματος σε παιδί ηλικίας 6 ετών το οποίο εισήλθε στο δρόμο αιφνιδίως και τραυματίστηκε από το αυτοκίνητο του εναγομένου.
Ευρήματα Δικαστηρίου ― Επέμβαση Εφετείου ― Προϋποθέσεις επέμβασης Εφετείου.
Μαρτυρία ― Αξιολόγηση μαρτυρίας ― Έργο του πρωτόδικου Δικαστηρίου ― Προϋποθέσεις επέμβασης του Εφετείου στα ευρήματα αξιοπιστίας και γεγονότων του πρωτόδικου Δικαστηρίου.
Σε τροχαίο ατύχημα που έγινε στην οδό Δημοκρατίας στην Αγλαντζιά, ο εφεσίβλητος που οδηγούσε στην αριστερή πλευρά του δρόμου κτύπησε με το αυτοκίνητό του τον εφεσείοντα, ο οποίος κατά το χρόνο του δυστυχήματος ήταν ηλικίας έξι ετών. Αναφορικά με τις συνθήκες του ατυχήματος προβλήθηκαν διαφορετικές εκδοχές. Η εκδοχή του εφεσείοντος ήταν ότι το δυστύχημα συνέβηκε ενώ αυτός βρισκόταν στο δρόμο αναμένοντας πίσω από τη μητέρα του για να εισέλθει σε σταθμευμένο αυτοκίνητο στην απέναντι πλευρά του δρόμου. Η μητέρα του εφεσείοντος κατέθεσε συναφώς πως ενώ είχαν ήδη διασταυρώσει και ήταν έτοιμη να ανοίξει την πόρτα του αυτοκινήτου, ένοιωσε «αέρα», κοίταξε και είδε τον εφεσείοντα κτυπημένο από το αυτοκίνητο του εφεσίβλητου.
Ο εφεσίβλητος ισχυρίστηκε ότι δεν είδε το αυτοκίνητο στο οποίο θα επιβιβαζόταν ο εφεσείων επειδή ήταν σταθμευμένο πίσω από ένα μεγαλύτερο σε όγκο αυτοκίνητο. Ούτε τον εφεσείοντα είδε πριν από το δυστύχημα γι' αυτό και δεν χρησιμοποίησε τα φρένα του. Η μητέρα του εφεσείοντος υπέδειξε το σημείο σύγκρουσης «Χ1» που απείχε 3,30 μ. από την αριστερή πλευρά του δρόμου. Ο εφεσίβλητος υπέδειξε το σημείο «Χ» ως σημείο σύγκρουσης που απείχε 2,90 μ. από το ίδιο σημείο.
Το Επαρχιακό Δικαστήριο απέρριψε την αγωγή του εφεσείοντος εναντίον του εφεσίβλητου για αποζημιώσεις και έκρινε ότι αποκλειστικά υπεύθυνος για την πρόκληση του ατυχήματος ήταν ο ίδιος ο εφεσείων.
Το Δικαστήριο έκρινε ότι η μαρτυρία του εφεσείοντος και της μητέρας του ήταν αναξιόπιστη ενώ εκείνη του εφεσίβλητου αξιόπιστη. Αναφορικά με τη μαρτυρία της μητέρας του εφεσείοντος το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι αυτή από ένα σημείο και μετά δεν είχε οπτική επαφή με το παιδί και εφόσον δεν το έβλεπε πριν το δυστύχημα σίγουρα δεν ήταν σε θέση να καταθέσει για τις κινήσεις του στο δρόμο κατά τον κρίσιμο χρόνο αμέσως πριν το δυστύχημα. Καθόσον αφορά τη μαρτυρία του εφεσείοντος το Δικαστήριο επεσήμανε πως, κατ' αντίθεση προς ό,τι κατέθεσαν η μητέρα και η αδελφή του, αυτός κατέθεσε πως δεν διασταύρωνε το δρόμο είτε μόνος είτε με τη μητέρα του. Και χωρίς να ήταν σε θέση να περιγράψει πως έγινε το δυστύχημα, απλά ανέφερε πως πριν από αυτό στεκόταν πίσω από τη μητέρα του.
Ο εφεσείων με την έφεσή του αμφισβητά την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης στην έκταση που αυτή αφορά στην απόδοση αποκλειστικής ευθύνης στον ίδιο. Οι λόγοι έφεσης αφορούν την αξιολόγηση της μαρτυρίας και τα ευρήματά του πρωτόδικου Δικαστηρίου αναφορικά με τις συνθήκες του ατυχήματος.
Αποφασίστηκε ότι:
Τα ευρήματα που αφορούν στα γεγονότα της υπόθεσης συνάδουν με τη μαρτυρία που κρίθηκε αξιόπιστη. Το συμπέρασμα ότι γενεσιουργός αιτία του δυστυχήματος ήταν η αιφνίδια (προφανώς) είσοδος του εφεσείοντος στο δρόμο είναι το μόνο λογικό συμπέρασμα που θα μπορούσε να εξαχθεί με βάση τη μαρτυρία που κρίθηκε αξιόπιστη. Δεν υπάρχει πεδίο επέμβασης προς ανατροπή είτε των ευρημάτων που αφορούν στην αξιοπιστία των μαρτύρων είτε στις διαπιστώσεις επί των γεγονότων.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τον ενάγοντα κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας που δόθηκε στις 6/5/03 (Αρ. Αγωγής 7350/99) με την οποία κρίθηκε ότι την αποκλειστική ευθύνη για το τροχαίο ατύχημα το οποίο συνέβη στην οδό Δημοκρατίας στην Αγλαντζιά στις 25/2/99 με αποτέλεσμα τον τραυματισμό του έφερε ο ίδιος και απόρριψε με έξοδα την αγωγή του κατά του εναγόμενου.
Κ. Κνώφος, για τον Εφεσείοντα.
Λ. Βραχίμης, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Κραμβής.
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων τραυματίστηκε σε τροχαίο δυστύχημα που συνέβηκε στις 25.2.99 στην οδό Δημοκρατίας στην Αγλαντζιά. Για τις ζημιές που υπέστη καταχώρησε αγωγή εναντίον του εφεσίβλητου για αποζημιώσεις. Κατόπιν δίκης, κρίθηκε ότι αποκλειστικά υπεύθυνος για το δυστύχημα ήταν ο ίδιος ο εφεσείων και η αγωγή του απορρίφθηκε με έξοδα. Η πρωτόδικος δικαστής, καθηκόντως εξέτασε και το θέμα των αποζημιώσεων καθορίζοντας το ύψος τους επί βάσεως πλήρους ευθύνης ώστε το ζήτημα να θεωρείται λυμένο πρωτόδικα σε περίπτωση ανατροπής της απόφασης από το Εφετείο.
Ο εφεσείων κατά το χρόνο του δυστυχήματος είχε συμπληρωμένο το έκτο έτος της ηλικίας του και συνοδευόταν από τη μητέρα του. Ο εφεσίβλητος οδηγούσε σαλούν αυτοκίνητο στην οδό Δημοκρατίας με κατεύθυνση προς το σωματείο «Άτλας». Ο δρόμος είναι διπλής κατεύθυνσης και στο σημείο του δυστυχήματος είχε πλάτος 6,10 μ. Αναφορικά με τις συνθήκες του δυστυχήματος προβλήθηκαν διαφορετικές εκδοχές. Η εκδοχή του εφεσείοντα είναι ότι το δυστύχημα συνέβηκε μόλις ο εφεσείων διασταύρωσε με τη μητέρα του κάθετα το δρόμο για να επιβιβαστούν σε σταθμευμένο αυτοκίνητο που τους περίμενε στην απέναντι πλευρά του δρόμου. Η μητέρα του εφεσείοντα, κατέθεσε συναφώς ότι αφού ήλεγξε το δρόμο και από τις δύο κατευθύνσεις και βεβαιώθηκε ότι δεν υπήρχαν αυτοκίνητα, άρχισαν να διασταυρώνουν κρατώντας το γιό της από το χέρι. Όταν έφθασαν απέναντι και ήταν έτοιμη να ανοίξει την πόρτα του αυτοκινήτου, ένοιωσε «αέρα», κοίταξε και είδε κτυπημένο τον εφεσείοντα που στεκόταν πίσω της. Είδε επίσης ένα αυτοκίνητο που σταμάτησε σε κάποια απόσταση και αναγνώρισε τον εφεσίβλητο που εξήλθε από τη θέση οδηγού του εν λόγω αυτοκινήτου. Βασικά, η εκδοχή του εφεσείοντα, σε συνάρτηση προς ό,τι και ο ίδιος κατέθεσε, είναι ότι το δυστύχημα συνέβηκε ενώ αυτός στεκόταν στο δρόμο αναμένοντας πίσω από τη μητέρα του για να εισέλθει στο σταθμευμένο αυτοκίνητο.
Η εκδοχή του εφεσίβλητου είναι ότι οδηγούσε σε κάποια απόσταση από την αριστερή πλευρά του δρόμου με χαμηλή ταχύτητα. Από την αντίθετη κατεύθυνση δεν υπήρχε κίνηση οχημάτων. Πρόσεξε ότι στη δεξιά πλευρά του δρόμου υπήρχε σταθμευμένο ένα αυτοκίνητο και αμέσως μετά αντιλήφθηκε ότι υπήρχε και δεύτερο, πίσω από το πρώτο, το οποίο όμως δεν φαινόταν επειδή μπροστά του υπήρχε το πρώτο που ήταν μεγαλύτερο σε όγκο. Καθώς προχωρούσε, άκουσε ένα κτύπημα στη δεξιά πλευρά του αυτοκινήτου που οδηγούσε και αμέσως γύρισε και είδε ένα μικρό παιδάκι που είχε κτυπήσει στο αυτοκίνητο, μεταξύ του δεξιού μπροστινού φτερού και της πόρτας. Πριν από το δυστύχημα δεν είδε ούτε τον εφεσείοντα ούτε άλλους πεζούς και βέβαια, δεν προέκυψε ανάγκη χρησιμοποίησης φρένων. Η σκηνή και οι συνθήκες του δυστυχήματος εξετάστηκαν από την αστυνομία. Ο εφεσίβλητος υπέδειξε επί τόπου στον αστυνομικό εξεταστή το σημείο της σύγκρουσης το οποίο σημειώθηκε στο σχέδιο με το γράμμα «Χ». Η μητέρα του εφεσείοντα υπέδειξε διαφορετικό σημείο σύγκρουσης που σημειώθηκε στο σχέδιο ως «Χ1». Το σημείο «Χ» απέχει 2,90 μ. από την αριστερή πλευρά του δρόμου σύμφωνα με την κατεύθυνση του εφεσίβλητου, το δε «Χ1» απέχει 3,30 μ. από το ίδιο σημείο.
Η εκδοχή του εφεσείοντα κρίθηκε πως δεν ήταν πειστική για τη θεμελίωση ευρημάτων αναφορικά με τις συνθήκες του δυστυχήματος. Το δικαστήριο, αξιολογώντας τη μαρτυρία της μητέρας του εφεσείοντα, διαπίστωσε ότι η μάρτυρας παρότι δεν υπέπεσε σε αντιφάσεις, προσήλθε στο δικαστήριο «με μοναδικό σκοπό να παρουσιάσει μια συγκεκριμένη εκδοχή που υποβοηθούσε, κατά τη γνώμη της, τη θέση του γιού της στην υπόθεσή του». Ορθή θεωρούμε τη διαπίστωση ότι η εν λόγω μάρτυρας από ένα σημείο και μετά δεν είχε οπτική επαφή με το παιδί και εφόσον δεν το έβλεπε αμέσως πριν το δυστύχημα σίγουρα δεν ήταν σε θέση να καταθέσει για τις κινήσεις του στο δρόμο κατά τον κρίσιμο χρόνο αμέσως πριν από το δυστύχημα. Ως αναξιόπιστη κρίθηκε και η μαρτυρία της αδελφής του εφεσείοντα η οποία καθόταν στο αυτοκίνητο στο οποίο θα επιβιβάζονταν η μητέρα της και ο αδελφός της. Οι λόγοι για τους οποίους η μάρτυρας κρίθηκε αναξιόπιστη ανάγονται στο ύφος, στη στάση και γενικά στη συμπεριφορά της που κατά την κρίση της δικαστού εμφανώς αποκάλυπταν πρόθεση προώθησης της εκδοχής του εφεσείοντα πράγμα που ταυτόχρονα θα εξυπηρετούσε και τις ανάγκες της υπόθεσής του. Καθόσον αφορά τη μαρτυρία του εφεσείοντα, η ευπαίδευτη δικαστής επισημαίνει πως, κατ' αντίθεση προς ό,τι κατέθεσαν η μητέρα και η αδελφή του, αυτός κατέθεσε πως δεν διασταύρωσε το δρόμο είτε μόνος είτε με τη μητέρα του. Και χωρίς να ήταν σε θέση να περιγράψει πώς έγινε το δυστύχημα, απλά ανέφερε πως πριν από αυτό στεκόταν πίσω από τη μητέρα του.
Η αξιοπιστία του εφεσίβλητου αξιολογήθηκε θετικά. Οι λόγοι που αφορούν στη συγκεκριμένη διαπίστωση εξηγούνται επαρκώς στην εκκαλούμενη απόφαση. Η εκδοχή του εφεσίβλητου για τις συνθήκες του δυστυχήματος, όπως την έχουμε παραθέσει πιο πάνω, έγινε αποδεκτή και στη βάση των γεγονότων που τη συνθέτουν, θεμελιώθηκε ο καταλογισμός της αποκλειστικής ευθύνης στον εφεσείοντα.
Το δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η γενεσιουργός αιτία του δυστυχήματος ήταν «η αιφνίδια (προφανώς) είσοδος του ενάγοντα στο δρόμο, ο οποίος δεν ήταν ούτε ορατός, ούτε θεατός από πλευράς εναγόμενου πριν την πρόκληση του επίδικου δυστυχήματος καθ' ην στιγμή ο εναγόμενος οδηγούσε το αυτοκίνητό του στην οδό Δημοκρατίας τηρώντας τη δική του λωρίδα κυκλοφορίας. Ενόψει του ότι ο εναγόμενος δεν είχε αντιληφθεί την παρουσία του ενάγοντα προ της σύγκρουσης δεν τίθετο θέμα λήψης μέτρων αποφυγής του δυστυχήματος».
Ο εφεσείων με την έφεσή του αμφισβητεί την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης στην έκταση που αυτή αφορά στην απόδοση ολόκληρης της ευθύνης στον ίδιο για το δυστύχημα. Οι λόγοι έφεσης περιστρέφονται γύρω από την αξιολόγηση της μαρτυρίας από το πρωτόδικο δικαστήριο και στα ευρήματα αναφορικά με τις συνθήκες του δυστυχήματος. Έχουμε τη γνώμη ότι η πρωτόδικος δικαστής άσκησε με προσοχή και σχολαστικά την πρωτογενή της εξουσία αξιολόγησης της μαρτυρίας στα ορθά πλαίσια. Τα ευρήματα που αφορούν στα γεγονότα της υπόθεσης συνάδουν με τη μαρτυρία που κρίθηκε αξιόπιστη. Το συμπέρασμα ότι γενεσιουργός αιτία του δυστυχήματος ήταν η αιφνίδια (προφανώς) είσοδος του εφεσείοντα στο δρόμο είναι το μόνο λογικό συμπέρασμα που θα μπορούσε να εξαχθεί με βάση τη μαρτυρία που κρίθηκε αξιόπιστη. Θεωρούμε πως δεν υπάρχει πεδίο επέμβασης προς ανατροπή είτε των ευρημάτων που αφορούν στην αξιοπιστία των μαρτύρων είτε στις διαπιστώσεις επί των γεγονότων. Το έργο αυτό ανήκει στο πρωτόδικο δικαστήριο και το Εφετείο επεμβαίνει μόνο αν τα ευρήματα ή τα συμπεράσματα του πρωτόδικου δικαστηρίου αντιστρατεύονται την κοινή λογική ή έρχονται σε αντίθεση με αδιαμφισβήτητα μέρη της μαρτυρίας ή δεν δικαιολογούνται από τη μαρτυρία ή από τα ίδια τα ευρήματά του.
Ενόψει των πιο πάνω παρέλκει η εξέταση του θέματος των αποζημιώσεων. Η έφεση αποτυγχάνει και απορρίπτεται με έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.