|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2004) 1 ΑΑΔ 1559
22 Σεπτεμβρίου, 2004
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π., ΚΑΛΛΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στές]
ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ,
Εφεσείων-Εναγόμενος,
v.
ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΚΟΥΡΑΠΑΚΗ,
Εφεσιβλήτου-Ενάγοντα.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 11586)
Ευρήματα Δικαστηρίου ― Επέμβαση Εφετείου ― Έφεση κατά των ευρημάτων του πρωτόδικου Δικαστηρίου στα οποία κατέληξε κατόπιν ανάλυσης και αξιολόγησης της μαρτυρίας ― Απορρίφθηκε, δεν στοιχειοθετήθηκε λόγος επέμβασης στην κρίση του Δικαστηρίου ― Η αξιολόγηση της μαρτυρίας και η κατάληξη σε ευρήματα αξιοπιστίας μαρτύρων αποτελεί κατ' εξοχήν έργο του πρωτόδικου Δικαστηρίου και το Εφετείο σπάνια επεμβαίνει.
Ο εφεσίβλητος-ενάγων εξασφάλισε απόφαση εναντίον του εφεσείοντος-εναγομένου για ποσό £3.312,14 το οποίο αντιπροσώπευε την αξία κοσμημάτων, που ο εφεσίβλητος του είχε πωλήσει. Ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου υπήρχε ουσιαστικά μόνο προφορική μαρτυρία από τους διαδίκους και το Δικαστήριο αφού την αξιολόγησε στη βάση της αξιοπιστίας των διαδίκων διαπίστωσε πως η εκδοχή του εφεσίβλητου ήταν αληθής.
Ο εφεσείων εφεσίβαλε την απόφαση προβάλλοντας λόγους που στρέφονται εναντίον των ευρημάτων του πρωτόδικου Δικαστηρίου τα οποία στηρίχτηκαν αποκλειστικά στην αξιολόγηση της μαρτυρίας.
Το Εφετείο αφού ανέλυσε τους λόγους για τους οποίους σπάνια επεμβαίνει σε εφέσεις με τις οποίες αμφισβητούνται τα ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου που στηρίζονται στην αξιοπιστία των μαρτύρων, απέρριψε την έφεση και αποφάνθηκε ότι δεν τεκμηριώθηκε λόγος για επέμβασή του στην παρούσα υπόθεση.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τον εναγόμενο κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας που δόθηκε στις 5/12/02 (Αρ. Αγωγής 2500/98) με την οποία αποδέχτηκε την αγωγή του ενάγοντα εναντίον του και επιδίκασε το αξιούμενο απ' αυτόν ποσό £3.312,14.- το οποίο σύμφωνα με τη μαρτυρία του, προέκυψε από εκκρεμούσα οφειλή του εφεσείοντα προς αυτόν, η οποία και αντιπροσώπευε την αξία κοσμημάτων, που ο εφεσίβλητος πώλησε στον εφεσείοντα.
Α. Χουβαρτάς, για τον Εφεσείοντα.
Ρ. Προδρόμου για Χρ. Περγαντή, για τον Εφεσίβλητο.
Ex tempore
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π.: Ο εφεσείων-εναγόμενος επιδιώκει την ακύρωση της πρωτόδικης απόφασης, που εκδόθηκε στις 5.12.2002 υπέρ του εφεσίβλητου-ενάγοντα, για ποσό £3.312,14.
Η αξίωση του εφεσίβλητου, σύμφωνα με τη μαρτυρία του, προέκυψε από εκκρεμούσα οφειλή του εφεσείοντα προς αυτόν, η οποία και αντιπροσώπευε την αξία κοσμημάτων, που ο εφεσίβλητος πώλησε στον εφεσείοντα. Ο τελευταίος αρνήθηκε την οφειλή, προβάλλοντας τον ισχυρισμό πως στις μεταξύ τους συναλλαγές πλήρωνε πάντοτε τοις μετρητοίς. Ενώπιον του Δικαστηρίου δόθηκε προφορική μαρτυρία από τους διάδικους, και επειδή ουσιαστικά δεν υπήρχε άλλο αποδεικτικό υλικό, η δικαστής θα' πρεπε να αξιολογήσει αυτή τη μαρτυρία στη βάση της αξιοπιστίας των διαδίκων. Έτσι και έγινε. Η δικαστής, αφού παρέθεσε την εκατέρωθεν δοθείσα μαρτυρία, διαπίστωσε πως η εκδοχή του εφεσίβλητου ήταν αληθής. Αιτιολόγησε δε την κρίση της, αφού περιέγραψε τη γενική εικόνα που άφησε η συμπεριφορά των μαρτύρων στο εδώλιο, μοναδική ευκαιρία που πάντοτε έχει το δικάζον Δικαστήριο.
Οι λόγοι της έφεσης και οι εισηγήσεις του δικηγόρου του εφεσείοντα στοχεύουν ακριβώς τα ευρήματα του Δικαστηρίου, τα οποία στηρίχτηκαν αποκλειστικά στην αξιολόγηση της μαρτυρίας. Διατείνεται δε ο συνήγορος πως το Δικαστήριο θα' πρεπε να πιστέψει τον εφεσείοντα, γιατί, όπως ο ίδιος διατείνεται, αυτή συνήδε περισσότερο με τη φυσική και αναμενόμενη εξέλιξη των πραγμάτων στις ανθρώπινες σχέσεις. Έκανε δε αναφορά σε ασήμαντες μικρολεπτομέρειες της μαρτυρίας για να προωθήσει την εισήγηση του.
Κρίνουμε πως η έφεση είναι ολωσδιόλου αβάσιμη και απορρίπτεται. Αποτέλεσμα σχεδόν βέβαιο όταν γίνεται προσπάθεια να αμφισβητηθούν ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου που στηρίζονται στην αξιοπιστία των μαρτύρων. Και μολονότι η πιο πάνω αρχή έχει επανειλημμένα τεθεί σε πληθώρα αποφάσεων, φαίνεται πως δεν έχει εμπεδωθεί. Θα εξηγήσουμε, με δυο λόγια, γιατί ισχύει αυτή η αρχή, αλλά και ειδικότερα γιατί εφαρμόζεται από το εφετείο μας. Η πιο ουσιώδης αιτιολόγηση της αρχής είναι πως ενώπιον του δικάζοντος Δικαστηρίου γίνεται η κατ΄αντιπαράθεση συζήτηση της υπόθεσης. Σ' αυτή τη διαδικασία το Δικαστήριο εξετάζει το αποδεικτικό υλικό που παρουσιάζει η κάθε πλευρά και ακούει την δια ζώσης μαρτυρία που προσφέρεται από τους διαδίκους, σύμφωνα με τους Κανόνες της Πολιτικής Δικονομίας. Η αξιολόγηση της προφορικής μαρτυρίας, όπου δεν υπάρχει άλλο υλικό στο οποίο να στηρίξει το Δικαστήριο την αξιολόγηση της, γίνεται στη βάση του περιεχομένου της ίδιας της προφορικής μαρτυρίας, η οποία και εκτιμάται ανάλογα με την τιμή της αξιοπιστίας των μαρτύρων, όπως αυτή εκδηλώνεται στη ζωντανή δίκη. Ένας πρόσθετος, αλλά πολύ σοβαρός λόγος, για τον οποίο το Εφετείο μας ακολουθεί την αρχή που συζητούμε, είναι και η στην πράξη διαδικασία που ακολουθούν τα πρωτόδικα δικαστήρια μας αναφορικά με την εκδίκαση των υποθέσεων. Επί του προκειμένου έχουμε τη γνώμη πως δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ότι τα δικαστήρια μας κατά την ακρόαση ασχολούνται εις βάθος, εξονυχιστικά και βασανιστικά με το περιεχόμενο της υπόθεσης, προτού καταλήξουν στην απόφαση, η οποία και είναι επαρκέστατα αιτιολογημένη, όπως βεβαίως είναι το συνταγματικό τους χρέος. Στις περιπτώσεις όπου κρίνεται εκ του νόμου επιβεβλημένη η επέμβαση του Εφετείου, αυτό γίνεται. Αναμένεται όμως να παρουσιάζονται ενώπιον του σοβαροί και πειστικοί λόγοι.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.