|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2003) 1 ΑΑΔ 1839
12 Δεκεμβρίου, 2003
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155(4) ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 3 ΤΟΥ ΠΕΡΙ
ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ)
ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964 [ΝΟΜΟΣ 33 ΤΟΥ 1964 ΟΠΩΣ ΑΥΤΟΣ
ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΜΕΤΑΓΕΝΕΣΤΕΡΑ],
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΜΙΛΙΟΥ ΘΩΜΑ, ΣΤΕΛΙΟΥ ΘΩΜΑ ΚΑΙ ΑΝΔΡΕΑ ΑΝΔΡΕΟΥ ΓΙΑ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΗΣ
ΦΥΣΗΣ CERTIORARI ΚΑΙ/Η PROHIBITION ΚΑΙ/Η MANDAMUS,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΣΤΙΣ 4.12.2003 ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΟΝΟΜΕΡΗ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΗΛΙΑΔΗ ΗΜΕΡ. 17.10.2003 ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ 13480/98, ΙΑΚΩΒΟΣ ΗΛΙΑΔΗΣ ν. ΑΙΜΙΛΙΟΥ ΘΩΜΑ Κ.Α. ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ, ΔΙΑΤΑΧΘΗΚΕ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΝ ΛΟΓΩ ΙΑΚΩΒΟΥ ΗΛΙΑΔΗ ΤΩΝ ΜΕΤΟΧΩΝ ΠΟΥ ΚΑΤΕΧΟΥΝ ΟΙ ΑΙΤΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ AMTHO HOLDINGS LTD.
(Αίτηση Αρ. 127/2003)
Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari ― Αίτηση για άδεια καταχώρησης αίτησης Certiorari προς ακύρωση διατάγματος εκδοθέντος με μονομερή αίτηση με την οποία εζητούντο επιβαρύνσεις δυνάμει του περί Επιβαρυντικών Διαταγμάτων Νόμου του 1992, Ν.31(Ι)/92 ― Παρόλον ότι υπήρχε θέμα δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου να εκδώσει το διάταγμα ex-parte λόγω απουσίας του στοιχείου του κατεπείγοντος η άλλων ιδιαίτερων περιστάσεων, η αίτηση για άδεια απορρίφθηκε λόγω ύπαρξης εναλλακτικού ένδικου μέσου.
Οι αιτητές καταχώρησαν την παρούσα αίτηση για άδεια καταχώρησης αίτησης Certiorari προς ακύρωση διατάγματος το οποίο είχε εκδοθεί με μονομερή αίτηση με την οποία εζητούντο επιβαρύνσεις δυνάμει του περί Επιβαρυντικών Διαταγμάτων Νόμου του 1992, Ν. 31(Ι)/92.
Η αίτηση καταχωρήθηκε μετά την έκδοση απόφασης σε αγωγή την οποία ο ενάγων είχε καταχωρήσει εναντίον των αιτητών και άλλων προσώπων προσωπικά όπως και αντιπροσωπευτικά εκ μέρους εταιρείας. Το διάταγμα είχε εκδοθεί στις 4.10.2003 και ορίστηκε επιστρεπτέο στις 12.12.2003.
Οι αιτητές υποστήριξαν ότι:
α) Το Δικαστήριο έσφαλε στην έκδοση του διατάγματος εφόσον παρέλειψε, μεταξύ άλλων, να εφαρμόσει τις διατάξεις του Άρθρου 3(2),
β) Το Δικαστήριο όρισε το διάταγμα επιστρεπτέο σε μεγαλύτερο του εύλογου χρόνου,
γ) Το Δικαστήριο δεν μπορούσε να εκδώσει το διάταγμα ex-parte στην απουσία οτιδήποτε κατεπείγοντος ή άλλων ιδιαιτέρων περιστάσεων που να δικαιολογούσαν την εξέταση αιτήσεως ex-parte.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Ο ισχυρισμός (α) ανωτέρω δεν αφορά θέματα τα οποία ουσιαστικά άπτονται της δικαιοδοσίας του Επαρχιακού Δικαστηρίου αλλά αφορά μάλλον θέματα ουσίας.
2. Ο ισχυρισμός (β) ανωτέρω αφορά θέμα δικαιοδοσίας. Όμως δεν ευσταθεί ενόψει των δεδομένων της παρούσας υπόθεσης.
3. Παρόλον ότι υπάρχει θέμα δικαιοδοσίας του πρωτόδικου Δικαστηρίου αφού δεν έχει καταδειχθεί το κατ' επείγον της αιτήσεως, η παρούσα αίτηση δεν μπορεί να γίνει δεκτή ενόψει της ύπαρξης εναλλακτικού ένδικου μέσου. Τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά αν το διάταγμα είχε γίνει απόλυτο οπόταν δεν θα παρείχετο πλέον η ευκαιρία αμφισβήτησής του ενώπιον του Δικαστηρίου, σε συνάρτηση βεβαίως πάντοτε με τη δυνατότητα εφέσεως.
Η αίτηση απορρίφθηκε.
Αίτηση.
Αίτηση από τους αιτητές για άδεια καταχώρισης αίτησης για έκδοση διαταγμάτων Certiorari, Prohibition και/ή Mandamus προς ακύρωση του διατάγματος του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας που εκδόθηκε στις 4.12.2003 μετά από μονομερή αίτηση του Ιάκωβου Ηλιάδη ημερ. 17.10.2003 στα πλαίσια της πολιτικής αγωγής 13480/98, Ιάκωβος Ηλιάδης ν. Αιμίλιου Θωμά κ.ά. με το οποίο, διατάχθηκε επιβάρυνση προς όφελος του εν λόγω Ιάκωβου Ηλιάδη των μετοχών που κατέχουν οι Αιτητές στην εταιρεία AMTHO HOLDINGS LTD.
Γ. Λοΐζου για Ευαγγέλου, για τους Αιτητές.
Ex-tempore
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Με την Αίτηση αυτή επιδιώκεται η εξασφάλιση άδειας για καταχώρηση αιτήσεως για έκδοση εντάλματος της φύσεως certiorari αναφορικά με διάταγμα το οποίο εξεδόθη από το Επαρχιακό Δικαστήριο επί μονομερούς αιτήσεως με την οποία εζητούντο επιβαρύνσεις δυνάμει του περί Επιβαρυντικών Διαταγμάτων Νόμου του 1992, Ν.31(I)/92.
Η αίτηση κατεχωρήθη αφού εξεδόθη απόφαση σε αγωγή την οποία ο Ενάγων είχε καταχωρήσει εναντίον των Αιτητών και άλλων προσώπων προσωπικά όπως και αντιπροσωπευτικά εκ μέρους εταιρείας. Ορισμένες από τις βάσεις της παρούσας Αιτήσεως αναφέρονται, όπως είχα την ευκαιρία να παρατηρήσω και κατά την ακρόαση της, σε θέματα τα οποία ουσιαστικά δεν άπτονται της δικαιοδοσίας του Επαρχιακού Δικαστηρίου αλλά μάλλον ουσίας, όπως είναι η παράγραφος 2(6)(γ) της Αιτήσεως στην οποία γίνεται αναφορά στο ότι το Δικαστήριο έσφαλε στην έκδοση των διαταγμάτων εφόσον παρέλειψε να εφαρμόσει τις διατάξεις του άρθρου 3(2) και η παράγραφος 2(6)(δ) στην οποία γίνεται αναφορά ότι το Δικαστήριο έσφαλε εκδίδοντας το διάταγμα σε σχέση με ολόκληρη την απόφαση και όχι το μέρος της απόφασης που αφορούσε τον Ενάγοντα. Ως προς το δεύτερο μάλιστα, να παρατηρήσω ότι η Αίτηση ζητούσε την επιβάρυνση μόνο προς όφελος του Ενάγοντα, μέρος της αποφάσεως έχοντας εκδοθεί προς όφελος του, και δεν θα θεωρούσα εν πάση περιπτώσει ότι υπάρχει νομικό σφάλμα σε σχέση με το θέμα αυτό.
Υπάρχουν όμως δύο άλλες βάσεις της αιτήσεως οι οποίες εγείρουν θέμα δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου ή παραβίασης των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης. Η μια αφορά το χρόνο που μεσολάβησε από την έκδοση του διατάγματος μέχρι την ημέρα που ορίστηκε αυτό επιστρεπτέο ώστε η άλλη πλευρά να είχε την ευκαιρία να παρουσιαστεί και να το αμφισβητήσει. Το διάταγμα εξεδόθη στις 4.12.2003 και ορίστηκε επιστρεπτέο στις 12.12.2003. Θεωρώ ότι, υπό τα δεδομένα και τις περιστάσεις που ήσαν ενώπιον του Δικαστηρίου, δεν μπορεί να λεχθεί ότι το διάταγμα ορίστηκε επιστρεπτέο σε μεγαλύτερο του ευλόγου χρόνο, ουσιαστικά σε μια εβδομάδα περιλαμβάνουσα και Σαββατοκυρίακο.
Η κυριότερη βάση της αιτήσεως όμως είναι ότι το Δικαστήριο υπό τις περιστάσεις δεν θα μπορούσε να είχε εκδώσει το διάταγμα αυτό ex-parte. Γίνεται παραπομπή στο γεγονός ότι στην ένορκη δήλωση η οποία συνόδευε την αίτηση δεν υπάρχει αναφορά σε οτιδήποτε κατ' επείγον ή άλλες ιδιαίτερες περιστάσεις που να δικαιολογούσαν την εξέταση αιτήσεως ex-parte και γίνεται περαιτέρω αναφορά στο γεγονός ότι η ίδια η αίτηση, ενώ κατεχωρήθη στις 17.10.2003, ορίστηκε από το Πρωτοκολλητείο στις 4.12.2003 οπότε και βεβαίως εξετάστηκε. Με βρίσκει σύμφωνο η εισήγηση ότι δεν έχει καταδειχθεί το κατ' επείγον της αιτήσεως για τους λόγους που προαναφέρονται και, αν το θέμα εξαρτάτο μόνο από αυτό, θα έβλεπα την περίπτωση ως πρέπουσα να δοθεί άδεια για καταχώρηση αιτήσεως για έκδοση διατάγματος certiorari.
Έθεσα όμως το ερώτημα κατά την ακρόαση κατά πόσο η ύπαρξη άλλης θεραπείας θα έπρεπε να αποτρέψει το Δικαστήριο από του να δώσει την άδεια η οποία ζητείται. Το Επαρχιακό Δικαστήριο έχει εξουσία σε κάθε στάδιο της δικαιοδοσίας να εξετάσει θέμα δικαιοδοσίας του και, εφόσον, όπως αντιλαμβάνομαι, το διάταγμα είναι ορισμένο σήμερα ώστε να μπορέσουν οι Αιτητές να παρουσιαστούν και να το αμφισβητήσουν, τα θέματα αυτά μπορούν να τεθούν ενώπιον του Δικαστηρίου το οποίο θα είναι υποχρεωμένο να εξετάσει και αυτή την πτυχή του πράγματος στο πλαίσιο και των παρατηρήσεων που έχουν γίνει όσον αφορά το κεντρικό αυτό θέμα. Τα πράγματα θα ήσαν διαφορετικά αν το διάταγμα είχε γίνει απόλυτο οπόταν δεν θα παρείχετο πλέον η ευκαιρία αμφισβήτησής του ενώπιον του Δικαστηρίου, σε συνάρτηση βεβαίως πάντοτε με τη δυνατότητα εφέσεως. Δεν χρειάζεται όμως να εξετάσω αυτή την περίπτωση στο στάδιο αυτό εφόσον το διάταγμα, όπως ανέφερα, είναι ήδη επιστρεπτέο σήμερα και αναμένεται ότι το θέμα θα τύχει εξετάσεως από το Επαρχιακό Δικαστήριο.
Για τους λόγους αυτούς η Αίτηση απορρίπτεται.
Η αίτηση απορρίπτεται.