|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2003) 1 ΑΑΔ 1313
3 Οκτωβρίου, 2003
[ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 12.2 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 19 ΤΟΥ ΚΕΦ. 154, ΤΟ ΑΡΘΡΟ 69 ΤΟΥ ΚΕΦ. 155
ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΑΠΟΛΟΓΙΑ AUTREFOIS ACQUIT.
KAI
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 1/8/03
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΗ.
(Αίτηση Αρ. 90/2003)
Προνομιακά εντάλματα — Certiorari — Αίτηση για άδεια καταχώρησης αίτησης Certiorari προς ακύρωση ενδιάμεσης απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού με την οποία είχε απορριφθεί η ειδική απάντηση προηγούμενης αθωωτικής απόφασης (autrefois acquit) σε προγενέστερη ποινική υπόθεση του αιτητή αναφορικά με τα συνεχιζόμενα αδικήματα (α) της κατοχής οικοδομής χωρίς πιστοποιητικό έγκρισης και (β) της χρήσης οικοδομής χωρίς πιστοποιητικό έγκρισης — Απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου κρίθηκε ορθή και απορρίφθηκε η αίτηση για χορήγηση άδειας.
Ποινική Δικονομία — Κατηγορία — Πολλαπλότητα — Συνεχιζόμενα αδικήματα — Μπορούν να αποτελέσουν το αντικείμενο μίας κατηγορίας ή το αντικείμενο περισσοτέρων της μίας κατηγοριών — Ποία είναι η καλύτερη πρακτική σύμφωνα με την υπόθεση Chiltern D.C. v. Hodgetts and another [1983] A.C. 120, H.L.
Στην Ποινική Υπόθεση 23565/2002, το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού απέρριψε την εκ μέρους του αιτητή ειδική απάντηση προηγούμενης αθωωτικής απόφασης (autrefois acquit) στην Ποινική Υπόθεση 5966/2001 αναφορικά με τα αδικήματα (α) της κατοχής οικοδομής χωρίς πιστοποιητικό έγκρισης και (β) της χρήσης οικοδομής χωρίς πιστοποιητικό έγκρισης. Στην Ποινική Υπόθεση 5966/2001 τα δύο αδικήματα είχαν διαπραχθεί σύμφωνα με το κατηγορητήριο "κατά το έτος 2000 και εις ημερομηνίαν άγνωστον διά την Κατηγορούσαν Αρχήν", ενώ στην Ποινική Υπόθεση 23565/2002 τα ίδια αδικήματα είχαν διαπραχθεί, αναφορικά με την ίδια οικοδομή, "κατά ή περί την 1.3.2001".
Ο αιτητής καταχώρησε την παρούσα αίτηση για άδεια του Δικαστηρίου για την καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari για ακύρωση της πιο πάνω ενδιάμεσης απόφασης του Δικαστηρίου. Η αίτηση στηρίζεται στα ακόλουθα δύο νομικά σημεία:
α) Το πρωτόδικο Δικαστήριο υπερέβη τη δικαιοδοσία του, και,
β) Υπάρχει νομικό σφάλμα στην όψη της απόφασης.
Ο δικηγόρος του αιτητή υποστήριξε ότι:
1) Τα "συνεχιζόμενα" ή "κατ' εξακολούθηση αδικήματα" συνιστούν ένα και μόνο αδίκημα για το οποίο κάποιος μπορεί να διωχθεί μόνο μια φορά. Αυτό προκύπτει ξεκάθαρα και από το γεγονός ότι ένα "συγκεκριμένο αδίκημα" μπορεί να περιληφθεί σε μια κατηγορία χωρίς αυτή να πάσχει λόγω πολλαπλότητας.
2) Για να αποδειχθούν οι εις βάρος του αιτητή δύο κατηγορίες στην Υπόθεση 23565/2002, η Κατηγορούσα Αρχή θα πρέπει να προσάξει μαρτυρία ότι αυτό που ο αιτητής κατείχε και χρησιμοποιούσε ήταν "οικοδομή" εντός της έννοιας του νόμου, και ότι την κατείχε και χρησιμοποιούσε "χωρίς πιστοποιητικό έγκρισης" πράγμα που θα σήμαινε ανατροπή της προηγούμενης αθωωτικής απόφασης στην Ποινική Υπόθεση 5966/2001 με την οποία, μαζί με τις σχετικές δύο κατηγορίες, εξαφανίστηκαν και τα γεγονότα που συνιστούσαν το υπόβαθρό τους, εφόσον και οι δύο υποθέσεις αφορούσαν το ίδιο ακριβώς υποστατικό.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Τα "συνεχιζόμενα αδικήματα" μπορούν να αποτελέσουν το αντικείμενο μιας κατηγορίας, ως ένα αδίκημα, που διαπράχθηκε μέσα σε ορισμένη χρονική περίοδο, χωρίς η κατηγορία να πάσχει λόγω πολλαπλότητας. Τα ίδια "συνεχιζόμενα αδικήματα" μπορούν να αποτελέσουν το αντικείμενο περισσοτέρων της μίας κατηγοριών, ως περισσότερα του ενός αδικήματα, που διαπράχθηκαν σε διάφορα χρονικά διαστήματα ή διάφορες ημερομηνίες χωρίς, σε τέτοια περίπτωση, να παραβιάζεται το Άρθρο 12.2 του Συντάγματος και/ή το Άρθρο 19 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154.
2. Η εισήγηση του δικηγόρου του αιτητή ότι η προσαγωγή της μαρτυρίας που αναφέρεται στην παράγραφο 2 ανωτέρω, θα συνεπαγόταν και την ανατροπή της προηγούμενης αθωωτικής απόφασης στην Ποινική Υπόθεση 5966/2001, με την οποία εξαφανίστηκαν και τα γεγονότα που συνιστούσαν το υπόβαθρο της, εφόσον και οι δύο υποθέσεις αφορούσαν την ίδια ακριβώς "οικοδομή" και την ίδια ακριβώς κατοχή, δεν είναι ορθή. Και τούτο διότι τα γεγονότα τα οποία εξαφανίστηκαν ως συνιστώντα το υπόβαθρο της Ποινικής Υπόθεσης 5966/2001 είναι μόνο εκείνα τα οποία τελούσαν σε άρρηκτη σύμπλεξη με το χρόνο διάπραξης των δύο αδικημάτων, ήτοι "κατά το έτος 2000 και εις ημερομηνίαν άγνωστον διά την Κατηγορούσαν Αρχήν", και όχι καθ' οιονδήποτε άλλο χρόνο.
Η επίδικη ενδιάμεση απόφαση είναι ορθή και, επομένως, η ζητούμενη άδεια για καταχώρηση αίτησης για την έκδοση εντάλματος Certiorari με την οποία να ακυρώνεται, δεν μπορεί να χορηγηθεί.
Η αίτηση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Araouzos & Son v. Police (1980) 2 C.L.R. 148,
Chiltern D.C. v. Hodgetts a.o. [1983] A.C. 120, H.L.
Αίτηση.
Αίτηση με την οποία ο αιτητής ζητά άδεια του Δικαστηρίου για καταχώρηση αίτησης για έκδοση εντάλματος Certiorari για ακύρωση ενδιάμεσης απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού στην Ποινική Υπόθεση 23565/2002 ημερομηνίας 1.8.2003, με την οποία απορρίφθηκε η εκ μέρους του ειδική απάντηση προηγούμενης αθωωτικής απόφασης (autrefois acquit) στην Ποινική Υπόθεση 5966/2001 αναφορικά με τα αδικήματα (α) της κατοχής οικοδομής χωρίς πιστοποιητικό έγκρισης και (β) της χρήσης οικοδομής χωρίς πιστοποιητικό έγκρισης.
Ε. Πουργουρίδης, για τον Αιτητή.
Cur. adv. vult.
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Με την παρούσα αίτηση ο αιτητής ζητά την άδεια του Δικαστηρίου για την καταχώρηση εκ μέρους του αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari για ακύρωση ενδιάμεσης απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού στην Ποινική Υπόθεση 23565/2002), ημερομηνίας 1.8.2003, με την οποία απορρίφθηκε η εκ μέρους του ειδική απάντηση προηγούμενης αθωωτικής απόφασης (autrefois acquit) στην Ποινική Υπόθεση 5966/2001 αναφορικά με τα αδικήματα (α) της κατοχής οικοδομής χωρίς πιστοποιητικό έγκρισης και (β) της χρήσης οικοδομής χωρίς πιστοποιητικό έγκρισης. Στην Ποινική Υπόθεση 5966/2001 τα δύο αδικήματα είχαν διαπραχθεί, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, "κατά το έτος 2000 και εις ημερομηνίαν άγνωστον διά την Κατηγορούσαν Αρχήν", ενώ στην Ποινική Υπόθεση 23565/2002 τα ίδια αδικήματα είχαν διαπραχθεί, αναφορικά με την ίδια οικοδομή, "κατά ή περί την 1.3.2001".
Το σχετικό απόσπασμα από την επίδικη ενδιάμεση απόφαση έχει ως εξής:
"Αναφορικά με την πέμπτη και έκτη κατηγορία τονίζω ότι και στα δύο κατηγορητήρια αφορούν τα αδικήματα της κατοχής και χρήσης οικοδομής χωρίς πιστοποιητικό έγκρισης. Αυτό το οποίο διαφέρει στα δύο κατηγορητήρια είναι η ημερομηνία διάπραξης των αδικημάτων. Στην υπό εξέταση υπόθεση αναφέρεται ως ημερομηνία διάπραξης των αδικημάτων η 1η Μαρτίου 2001 ενώ στο κατηγορητήριο της υπόθεσης 5966/01 το έτος 2000.
Είμαι της άποψης ότι τα αδικήματα της χρήσης και κατοχής οικοδομής είναι κατ΄εξακολούθηση αδικήματα και ο παραβάτης μπορεί να διωχθεί για διάφορες περιόδους και ημερομηνίες διάπραξης των αδικημάτων αυτών με διαφορετικά κατηγορητήρια που μπορούν να καταχωρηθούν διαδοχικά χωρίς να υπάρχει εμπόδιο στην προώθηση μεταγενέστερου χρονικά κατηγορητηρίου που περιέχει ίδιας φύσης αδικήματα από τυχόν καταδίκη ή αθώωση του κατηγορουμένου σε προγενέστερο χρονικά κατηγορητήριο με τα ίδια ως άνω αδικήματα αλλά με διαφορετική ημερομηνία διάπραξης τους. Κατά συνέπεια κρίνω ότι δεν πρόκειται για τα ίδια αδικήματα για τα οποία έχει αθωωθεί ο κατηγορούμενος.
Καταλήγω ότι στα αδικήματα των κατηγοριών υπ ΄αριθμό 5 και 6 ο κατηγορούμενος δεν έχει απαλλαγεί και αθωωθεί προηγουμένως και ως εκ τούτου η πέμπτη και έκτη κατηγορία μπορούν να προχωρήσουν εναντίον του."
Η ενώπιόν μου αίτηση στηρίζεται σε δύο νομικά σημεία:
(α) Ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο υπερέβη τη δικαιοδοσία του, και,
(β) Ότι υπάρχει νομικό σφάλμα στην όψη της απόφασης.
Σύμφωνα με το δικηγόρο του αιτητή, το σκεπτικό της επίδικης ενδιάμεσης απόφασης είναι εσφαλμένο για δύο λόγους:
(α) Τα "συνεχιζόμενα" ή "κατ΄εξακολούθηση αδικήματα" δεν εκφεύγουν των προνοιών του Άρθρου 12.2 του Συντάγματος και/ή του άρθρου 19 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154. Συνιστούν ένα και μόνο αδίκημα για το οποίο κάποιος μπορεί να διωχθεί μόνο μια φορά. Αυτό προκύπτει ξεκάθαρα και από το γεγονός ότι ένα "συνεχιζόμενο αδίκημα" μπορεί να περιληφθεί σε μια κατηγορία χωρίς αυτή να πάσχει λόγω πολλαπλότητας.
(β) Για να αποδειχθούν οι εις βάρος του αιτητή δύο κατηγορίες στην Υπόθεση 23565/2002, η Κατηγορούσα Αρχή θα πρέπει να προσάξει μαρτυρία ότι αυτό που ο αιτητής κατείχε και χρησιμοποιούσε ήταν "οικοδομή", εντός της έννοιας του νόμου, και ότι την κατείχε και χρησιμοποιούσε "χωρίς πιστοποιητικό έγκρισης", πράγμα που θα σήμαινε ανατροπή της προηγούμενης αθωωτικής απόφασης στην Ποινική Υπόθεση 5966/2001 με την οποία, μαζί με τις σχετικές δύο κατηγορίες, εξαφανίστηκαν και τα γεγονότα που συνιστούσαν το υπόβαθρο τους, εφόσον και οι δύο υποθέσεις αφορούσαν το ίδιο ακριβώς υποστατικό.
Η εισήγηση του δικηγόρου του αιτητή δε με βρίσκει σύμφωνο για τους εξής λόγους:
(α) Τα "συνεχιζόμενα αδικήματα", ακριβώς ως εκ της φύσεώς τους, μπορούν να αποτελέσουν το αντικείμενο μιας κατηγορίας, ως ένα αδίκημα, που διαπράχθηκε μέσα σε ορισμένη χρονική περίοδο, χωρίς η κατηγορία να πάσχει λόγω πολλαπλότητας. Τούτο, όμως, δεν σημαίνει ότι τα ίδια "συνεχιζόμενα αδικήματα" δεν μπορούν να αποτελέσουν, και πάλι ως εκ της φύσεώς τους, το αντικείμενο περισσοτέρων της μίας κατηγοριών, ως περισσότερα του ενός αδικήματα, που διαπράχθηκαν σε διάφορα χρονικά διαστήματα ή διάφορες ημερομηνίες χωρίς, σε τέτοια περίπτωση, να παραβιάζεται το Άρθρο 12.2 του Συντάγματος και/ή το άρθρο 19 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154. (Βλέπε σχετικά την απάντηση του Εφετείου στο Νομικό Ερώτημα (c) στην Araouzos & Son v. The Police (1980) 2 C.L.R. 148-150, ιδιαίτερα τη σελίδα 150).
(β) Η εισήγηση του δικηγόρου του αιτητή ότι, για να αποδειχθούν οι εις βάρος του αιτητή δύο κατηγορίες στην Ποινική Υπόθεση 23565/2002, η Κατηγορούσα Αρχή θα πρέπει να προσάξει μαρτυρία ότι αυτό που ο αιτητής κατείχε και χρησιμοποιούσε ήταν "οικοδομή", εντός της έννοιας του νόμου, και ότι την κατείχε και χρησιμοποιούσε "χωρίς πιστοποιητικό έγκρισης", είναι ορθή. Δεν είναι όμως ορθή και η περαιτέρω εισήγηση ότι η προσαγωγή τέτοιας μαρτυρίας στην Ποινική Υπόθεση 23565/2002 θα συνεπαγόταν και την ανατροπή της προηγούμενης αθωωτικής απόφασης στην Ποινική Υπόθεση 5966/2001, με την οποία εξαφανίστηκαν και τα γεγονότα που συνιστούσαν το υπόβαθρό της, εφόσον και οι δύο υποθέσεις αφορούσαν την ίδια ακριβώς "οικοδομή" και την ίδια ακριβώς κατοχή και χρησιμοποίηση "χωρίς πιστοποιητικό έγκρισης". Και τούτο διότι τα γεγονότα τα οποία εξαφανίστηκαν ως συνιστώντα το υπόβαθρο της Ποινικής Υπόθεσης 5966/2001 είναι μόνο εκείνα τα οποία τελούσαν σε άρρηκτη σύμπλεξη με το χρόνο διάπραξης των δύο αδικημάτων, ήτοι "κατά το έτος 2000 και εις ημερομηνίαν άγνωστον διά την Κατηγορούσαν Αρχήν", και όχι καθ΄οιονδήποτε άλλο χρόνο.
Η υπόθεση Chiltern D.C. v. Hodgetts and another [1983] A.C. 120, H.L., στην οποία με παρέπεμψε ο δικηγόρος του αιτητή, δεν προωθεί τη θέση του. Εκείνο που προκύπτει από τη Chiltern είναι ότι ένα "συνεχιζόμενο αδίκημα" μπορεί να αποτελέσει το αντικείμενο μιας κατηγορίας, ως ένα ποινικό αδίκημα, που διαπράχθηκε μέσα σε ορισμένη χρονική περίοδο, χωρίς η κατηγορία να πάσχει λόγω πολλαπλότητας, και ότι η καλύτερη πρακτική θα ήταν όπως τα "συνεχιζόμενα αδικήματα" αποτελούν το αντικείμενο μιας κατηγορίας, ως ένα αδίκημα, που διαπράχθηκε μεταξύ της ημερομηνίας που άρχισε η παράβαση και της ημερομηνίας καταχώρησης του κατηγορητηρίου ή της ημερομηνίας συμμόρφωσης, οποιαδήποτε προηγείται χρονικά. Δεν προκύπτει ότι ένα "συνεχιζόμενο αδίκημα" δεν μπορεί, νομικά, να αποτελέσει και το αντικείμενο περισσοτέρων της μίας κατηγοριών, ως περισσότερα του ενός αδικήματα, που διαπράχθηκαν σε διάφορα χρονικά διαστήματα ή διάφορες ημερομηνίες. Ούτε προκύπτει ότι, σ΄αυτή την περίπτωση, εγείρεται ζήτημα autrefois convict ή acquit.
Ακολουθεί ότι η επίδικη ενδιάμεση απόφαση είναι ορθή και, επομένως, η ζητούμενη άδεια για καταχώρηση αίτησης για την έκδοση εντάλματος Certiorari με την οποία να ακυρώνεται, δεν μπορεί να χορηγηθεί.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Η αίτηση απορρίπτεται.