|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2003) 1 ΑΑΔ 1185
18 Σεπτεμβρίου, 2003
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΑΡΤΕΜΗΣ, ΑΡΕΣΤΗΣ, Δ/στές]
ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΓΙΔΑΚΟΥ,
Εφεσείων,
v.
D. STAVROU LTD,
Εφεσιβλήτων.
(Πoλιτική Έφεση Αρ. 11213)
Μαρτυρία ― Αξιολόγηση μαρτυρίας ― Έφεση κατά των διαπιστώσεων του πρωτόδικου Δικαστηρίου στις οποίες κατέληξε κατόπιν ανάλυσης και αξιολόγησης της μαρτυρίας ― Απορρίφθηκε, δεν στοιχειοθετήθηκε λόγος επέμβασης στην κρίση του Δικαστηρίου.
Η έφεση αυτή στρέφεται εναντίον της απόφασης του πρωτόδικου Δικαστηρίου με την οποία είχε επιδικασθεί υπέρ των εναγόντων-εφεσιβλήτων και εναντίον του εναγόμενου-εφεσείοντος, το ποσό των £1.991,00 υπόλοιπο πώλησης και παράδοσης από τους εφεσίβλητους στον εφεσείοντα, διαφόρων εμπορευμάτων.
Ο βασικός λόγος της έφεσης στηρίζεται στην εισήγηση του δικηγόρου του εφεσείοντος πως η μαρτυρία της πωλήτριας στο κατάστημα των εφεσιβλήτων, που κατέθεσε εκ μέρους τους, στηριζόταν αποκλειστικά στην πρόχειρη ιδιόγραφη σημείωση της για να φρεσκάρει τη μνήμη της, για τη χρήση της οποίας όμως, δεν τηρήθηκαν οι γνωστές προϋποθέσεις της νομολογίας.
Αποφασίστηκε ότι:
Η χρήση της επίμαχης σημείωσης έγινε αφού, καθώς είναι φανερό από τα πρακτικά, τέθηκε το αναγκαίο υπόβαθρο. Επιπλέον, τη σημείωση αυτή θα μπορούσε αν ήθελε να δει και ο δικηγόρος του εφεσείοντος για σκοπούς ενδεχόμενης αντεξέτασης, πράγμα που δεν έπραξε. Το Δικαστήριο ανέλυσε και αξιολόγησε ορθά τη μαρτυρία, δίδοντας επαρκείς λόγους γιατί δέχθηκε ως αληθή τη μαρτυρία των εφεσιβλήτων, απορρίπτοντας την εκδοχή του εφεσείοντος.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τον εναγόμενο κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού που δόθηκε στις 5/10/01 (Αρ. Αγωγής 6162/99) με την οποία αποδέχθηκε την αγωγή των εναγόντων με την οποία αυτοί αξίωναν από τον εναγόμενο ποσό £1.991,- ως υπόλοιπο πώλησης και παράδοσης σ' αυτόν διαφόρων εμπορευμάτων.
Στ. Στυλιανού, για τον Εφεσείοντα.
Αλ. Κουμουνδούρος, για τους Εφεσίβλητους.
Εx tempore
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Με την αγωγή τους οι ενάγοντες-εφεσίβλητοι αξίωναν από τον εναγόμενο-εφεσείοντα ποσό £1.991,00 υπόλοιπο πώλησης και παράδοσης σ' αυτόν διαφόρων εμπορευμάτων. Ο εφεσείων αρνήθηκε ότι όφειλε το πιο πάνω, ή οποιοδήποτε ποσό, στους εφεσίβλητους.
Είναι κοινώς παραδεκτό γεγονός πως υπήρχε εμπορική συνεργασία μεταξύ των διαδίκων, κατά την οποία ο εφεσείων πλήρωνε κάποτε τοις μετρητοίς ή του διδόταν πίστωση χρόνου. Κατά τις τελευταίες όμως δοσολοψίες, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς των εφεσιβλήτων, ο εφεσείων δεν πλήρωσε τα εμπορεύματα που παρέλαβε, η αξία των οποίων ανερχόταν στο επίδικο ποσό.
Κατά την ακρόαση κατέθεσε εκ μέρους των εφεσιβλήτων η υπεύθυνη πωλήτρια στο κατάστημα τους, καθώς και ο διευθυντής τους. Η μάρτυρας ανέφερε στην κατάθεση της πως η ίδια, ως υπεύθυνη του καταστήματος, έκανε τις διάφορες δοσολοψίες με τον εφεσείοντα ο οποίος όμως δεν πλήρωσε την αξία των τελευταίων παραλαβών του. Κατά τη διάρκεια της μαρτυρίας της χρησιμοποίησε ιδιόγραφη σημείωση, στην οποία κατέγραφαν τα είδη, την αξία και τις ημερομηνίες πώλησης των διαφόρων εμπορευμάτων που παρέδωσε στον εφεσείοντα. Ο διευθυντής της εφεσίβλητης ανέφερε στο Δικαστήριο πως επικοινώνησε προσωπικά με τον εφεσείοντα από τον οποίο και ζήτησε την πληρωμή του ποσού που οφειλόταν. Ο τελευταίος υποσχόταν να εξοφλήσει, αλλά ουδέποτε το έπραξε. Όταν του στάληκε σχετική επιστολή ο δικηγόρος του απάντησε πως δεν όφειλε τίποτε στους εφεσίβλητους.
Ο βασικός λόγος της έφεσης στηρίζεται στην εισήγηση του δικηγόρου του εφεσείοντα πως η μαρτυρία της πωλήτριας, που κατέθεσε εκ μέρους των εφεσιβλήτων στηριζόταν αποκλειστικά στην πρόχειρη ιδιόγραφη σημείωση της, για να φρεσκάρει τη μνήμη της, για τη χρήση της οποίας όμως δεν τηρήθηκαν οι γνωστές προϋποθέσεις της νομολογίας. Η εισήγηση αυτή επικεντρώθηκε στη θέση του δικηγόρου του εφεσείοντα πως το ίδιο το Δικαστήριο θα έπρεπε να εξετάσει τη σημείωση.
Κρίνουμε πως η πιο πάνω εισήγηση είναι νομικά εσφαλμένη. Η χρήση της επίμαχης σημείωσης έγινε αφού, καθώς είναι φανερό από τα πρακτικά, τέθηκε το αναγκαίο υπόβαθρο. Η ίδια η πωλήτρια ανέφερε πως κατέγραψε τις ημερομηνίες, τα είδη και την τιμή των εμπορευμάτων ταυτόχρονα με την πώληση. Επιπλέον, τη σημείωση αυτή θα μπορούσε αν ήθελε να δει και ο δικηγόρος του εφεσείοντα για σκοπούς ενδεχόμενης αντεξέτασης, κάτι το οποίο δεν έπραξε. Το πρωτόδικο δικαστήριο ανέλυσε την ενώπιον του μαρτυρία και αφού την αξιολόγησε δέχθηκε ως αληθή αυτή των εφεσιβλήτων, απορρίπτοντας την εκδοχή του εφεσείοντα. Για την αξιολόγηση αυτή το Δικαστήριο δίδει επαρκείς λόγους.
Κρίνουμε, επομένως, πως δεν υπάρχει περιθώριο επέμβασης μας στην αξιολόγηση αυτή της μαρτυρίας.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Η�έφεση απορρίπτεται με έξοδα.