|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2003) 1 ΑΑΔ 1148
8 Σεπτεμβρίου, 2003
[ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3, 9, 11 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ
(ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΑΡ. 33/64 ΚΑΙ ΤΑ
ΑΡΘΡΑ 144 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΔΗΜΟΥ
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΗ (ΑΡ.2) ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ
ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΜANDAMUS,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 11, 30, 33, 35, 53(4), 152 ΚΑΙ 158 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΑΡΘΡΟ 6 ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 2, 3, 5 ΤΟΥ Ν.14/60.
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 7/3/2001 ΤΟΥ ΜΟΝΙΜΟΥ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ 32706/2000.
(Αίτηση Αρ. 75/2003)
Προνομιακά εντάλματα — Σύνταγμα — Άρθρο 155.4 — Δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου δυνάμει του Άρθρου 155.4 του Συντάγματος — Δεν καλύπτει θέματα τα οποία εμπίπτουν εντός της δικαιοδοσίας που καθορίζει το Άρθρο 146 του Συντάγματος.
Ο αιτητής, ο οποίος είχε εξασφαλίσει χάρη του 1/4 της ποινής του από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, καταχώρησε αίτηση για χορήγηση άδειας καταχώρησης αίτησης προς έκδοση εντάλματος Mandamus, με το οποίο να διατάσσεται ο Διευθυντής Κεντρικών Φυλακών να αποφασίσει για τη μείωση της ποινής του κρίνοντας κατά πόσο επέδειξε καλή διαγωγή και εργατικότητα. Η αίτηση βασίσθηκε στο Άρθρο 12(1) του περί Φυλακών Νόμου του 1996 (Ν.62(1)/96), (ο νόμος). Την απόφαση για μείωση της ποινής ασκεί ο Διευθυντής των Φυλακών δυνάμει του Άρθρου 12(5) του νόμου όταν ο αιτητής εκτίσει ολόκληρο το μέρος της ποινής για το οποίο δεν δύναται να εξασφαλίσει περαιτέρω μείωση.
Ο Διευθυντής των Φυλακών αποφάσισε, ερμηνεύοντας το Άρθρο 14 του νόμου, ότι η τελευταία ημέρα λήξης της ποινής του αιτητή για την οποία δεν δικαιούται άλλης μείωσης ήταν η 17.10.2003. Ο αιτητής υποστήριξε ότι η τελευταία ημερομηνία ήταν η 29.8.2003. Θεωρεί ως εκ τούτου την κράτησή του αντισυνταγματική και παράνομη, αφού έπρεπε να αποφυλακισθεί στις 29.8.2003 εάν ο Διευθυντής αποφάσιζε ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις του νόμου για μείωση της ποινής του, οπότε και θα ήταν υπόχρεος να τον απολύσει.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η παράλειψη του Διευθυντή των Φυλακών για την οποία ζητείται αναθεώρηση δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι προέρχεται από δικαστική διαδικασία.
2. Δυνάμει του Άρθρου 155.4 του Συντάγματος, δεν χωρεί αναθεώρηση, με προνομιακό ένταλμα, μη δικαστικής απόφασης και ιδιαίτερα οποιασδήποτε διοικητικής απόφασης ενόψει του περιορισμού που θέτει το Άρθρο 146 του Συντάγματος. Κατά συνέπεια το τεθέν ζήτημα δεν εμπίπτει στη δικαιοδοσία δυνάμει του Άρθρου 155.4 του Συντάγματος για έκδοση προνομιακού εντάλματος.
Η αίτηση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Kanaris (1985) 1 C.L.R. 173,
Savvides (1979) 1 C.L.R. 323,
Κυριακίδου (1997) 1 Α.Α.Δ. 1459,
Frangos v. Medical Disciplinary Board a.o. (1983) 1 C.L.R. 256.
Aίτηση.
Αίτηση από τον αιτητή για άδεια καταχώρισης αίτησης για έκδοση εντάλματος Mandamus με το οποίο να διατάσσεται ο Διευθυντής Κεντρικών Φυλακών να αποφασίσει για τη μείωση της ποινής του κρίνοντας κατά πόσο αυτός επέδειξε καλή διαγωγή και εργατικότητα βάσει του Άρθρου 12(1) &(5) του περί Φυλακών Νόμου, Ν.62(1)/96.
Σ. Αγγελίδης με Β. Χριστοδουλίδου, για τον Αιτητή.
Cur. adv. vult.
ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ.: Ο αιτητής επιδιώκει την έκδοση εντάλματος mandamus με το οποίο να διατάσσεται ο Διευθυντής Κεντρικών Φυλακών να αποφασίσει για τη μείωση της ποινής του αιτητή κρίνοντας κατά πόσο επέδειξε καλή διαγωγή και εργατικότητα. Με την παρούσα αίτηση ζητά την παραχώρηση άδειας προς καταχώρηση σχετικής αίτησης.
Συνοπτικά τα γεγονότα που συνθέτουν την παρούσα περίπτωση είναι ως εξής:
Ο αιτητής καταδικάστηκε στις 7.3.2001 σε φυλάκιση 4½ χρόνων από το Κακουργιοδικείο Λευκωσίας. Με βάση την καταδικαστικήν απόφαση ο αιτητής θα απολυθεί στις 4.9.2005.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ασκώντας τα συνταγματικά του δικαιώματα απένειμε στον αιτητή χάρη του 1/4 της ποινής του. Έτσι η ποινή του μειώθηκε σε 3 χρόνια, 4 μήνες και 15 μέρες.
Σύμφωνα με το άρθρο 12(1) του περί Φυλακών Νόμου αρ. 62(1)/96 ο αιτητής δύναται να εξασφαλίσει περαιτέρω μείωση της ποινής του, όπως αναφέρεται στο σχετικό πίνακα του νόμου, αν επιδείξει καλήν διαγωγή και εργατικότητα. Την απόφαση για μείωση της ποινής ασκεί ο Διευθυντής των Φυλακών δυνάμει του άρθρου 12(5) του νόμου όταν ο αιτητής εκτίσει ολόκληρο το μέρος της ποινής για το οποίο δεν δύναται να εξασφαλίσει περαιτέρω μείωση.
Ο Διευθυντής των Φυλακών απεφάσισε, ερμηνεύοντας το άρθρο 14 του νόμου, ότι η τελευταία ημέρα της λήξης της ποινής του αιτητή για την οποία δεν δικαιούται άλλης μείωσης ήταν η 17.10.2003. Την ημερομηνία αυτή ο Διευθυντής θα αποφασίσει δυνάμει του άρθρου 12(1) αν δικαιούται τη μείωση ο αιτητής.
Ο αιτητής, ερμηνεύοντας διαφορετικά το άρθρο του νόμου και τον Πίνακα, εισηγείται ότι η τελευταία ημερομηνία ήταν η 29.8.2003. Θεωρεί ως εκ τούτου την κράτησή του ως αντισυνταγματική και παράνομη, αφού έπρεπε να αποφυλακισθεί στις 29.8.2003 εάν ο Διευθυντής απεφάσιζε ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις του νόμου για μείωση της ποινής του αιτητή, οπότε και θα ήταν υπόχρεος να τον απολύσει.
Τα πιο πάνω αποτελούν στην ουσία και τους νομικούς λόγους που βασίζεται η παρούσα αίτηση του αιτητή.
Έθεσα από την αρχή της ακροαματικής διαδικασίας τη θέση μου και ζήτησα τις απόψεις του ευπαιδεύτου δικηγόρου του αιτητή αν η νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου επιτρέπει την έκδοση προνομιακού εντάλματος (πλην του Habeas Corpus) για αναθεώρηση πράξης, παράλειψης ή απόφασης μη δικαστικής αρχής. Αν χωρεί δηλαδή η έκδοση προνομιακού εντάλματος εναντίον διοικητικών αρχών. Ο δικηγόρος του αιτητή επέμενε ότι είναι δυνατό να εκδοθεί προνομιακό ένταλμα κατά μη δικαστικής αρχής, παραπέμποντας με σε νομολογία και ιδιαίτερα στην Andreas Kanaris (1985) 1 C.L.R. 173 και Savvides (1979) 1 C.L.R. 323. Έχω μελετήσει τις πιο πάνω αποφάσεις και δεν είναι δυνατό να εξαχθεί θετικό συμπέρασμα απ' αυτές ότι χωρεί η έκδοση προνομιακού εντάλματος εναντίον μη δικαστικής αρχής. Πράξεις ή παραλείψεις οργάνων του κράτους, μη δικαστικών, ελέγχονται ή αναθεωρούνται με βάση το Άρθρο 146 του Συντάγματος το οποίο έδωσε αποκλειστική δικαιοδοσία στο Συνταγματικό Δικαστήριο.
Στην υπόθεση Χλόη Κυριακίδου (1997) 1 Α.Α.Δ. 1459 που αφορούσε την παραχώρηση άδειας για καταχώρηση αίτησης για έκδοση του προνομιακού εντάλματος Mandamus εναντίον του Διευθυντή του Κτηματολογίου να παραδώσει στην αιτήτρια πιστοποιητικά εγγραφής αναφορικά με διαίρεση ακίνητης ιδιοκτησίας της, ο Νικολάου Δ. στη σελίδα 1462 ανέφερε τα εξής:
«Εγείρεται κατ' αρχήν για εξέταση το κατά πόσο το ζήτημα εμπίπτει στη σφαίρα του ιδιωτικού δικαίου. Διότι αν η απάντηση είναι αρνητική, δεν παρέχεται δικαιοδοσία δυνάμει του Άρθρου 155.4 του Συντάγματος για την έκδοση προνομιακού εντάλματος ενόψει του απόλυτου διαχωρισμού με την αναθεωρητική δικαιοδοσία δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος: βλ. Ηoly See of Kitium v. Municipal Council of Limassol 1 R.S.C.C. 15, Hussein Ramadan v. Electricity Authority of Cyprus and Another 1 R.S.C.C. 49 και Frangos v. Medical Disciplinary Board (1983) 1 C.L.R. 256.»
Στην απόφαση της Πλήρους Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Emilios A. Frangos v. Medical Disciplinary Board and others (1983) 1 C.L.R. 256 αποφασίσθηκε ότι η δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου με βάση το Άρθρο 155.4 του Συντάγματος καλύπτει δικαστικές διαδικασίες και σκοπεύει την αναθεώρηση με το προνομιακό ένταλμα, ούτως ώστε να εξασφαλιστεί ότι τα κατώτερα Δικαστήρια λειτουργούν εντός της δικαιοδοσίας τους και ασκούν τις εξουσίες τους σύμφωνα με το νόμο. Βασική δε προϋπόθεση για άσκηση της δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου για έκδοση προνομιακών ενταλμάτων δυνάμει του Άρθρου 155.4 του Συντάγματος είναι όπως η επίδικη, υπό αναθεώρηση, απόφαση να προέρχεται από δικαστική διαδικασία. Δεν χωρεί αναθεώρηση, με προνομιακό ένταλμα, μη δικαστικής απόφασης και ιδιαίτερα οποιασδήποτε διοικητικής απόφασης ενόψει του περιορισμού που θέτει το Άρθρο 146 του Συντάγματος.
Από τα γεγονότα και περιστατικά όπως έχουν εκτεθεί πιο πάνω η πράξη ή η παράλειψη του Διευθυντή Φυλακών για την οποία ζητείται αναθεώρηση σαφώς δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι προέρχεται από δικαστικήν διαδικασία, πράγμα που και ο ίδιος ο δικηγόρος του αιτητή έχει παραδεχθεί.
Καταλήγω, κατά συνέπεια, ότι το τεθέν ζήτημα δεν εμπίπτει στη δικαιοδοσία δυνάμει του Άρθρου 155.4 του Συντάγματος για έκδοση προνομιακού εντάλματος.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Η αίτηση απορρίπτεται.