|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2003) 1 ΑΑΔ 1120
1 Αυγούστου, 2003
[ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΩΝ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΟΠΩΣ ΑΥΤΗ ΕΧΕΙ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΕΙ
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ 33/64, 35/75, 72/77, 59/81, 3/87 ΚΑΙ 158/88
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ
ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΚΟΝΤΕ-ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ ΛΤΔ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΕΞΩΣΗΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΕΝΟΙΚΙΑΣΕΩΣ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 27 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1997 ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ Ε258/96 ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ
ΑΠΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΣΤΙΣ 6 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2001
ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ Κ79/00
(Αίτηση Αρ. 61/2003)
Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari ― Αίτηση για άδεια καταχώρησης αίτησης Certiorari προς ακύρωση διαταγμάτων έξωσης εκδοθέντων κατόπιν συναίνεσης των αιτητών, με τον ισχυρισμό ότι τα εν λόγω διατάγματα έξωσης είχαν εκδοθεί καθ' υπέρβαση δικαιοδοσίας και χωρίς να ικανοποιηθεί η προϋπόθεση των προνοιών του Άρθρου 11(1)(η) του περί Ενοικιοστασίου Νόμου του 1983 και τροποποιήσεων ― Δεν αποδείχθηκε εκ πρώτης όψεως υπόθεση για χορήγηση της αιτούμενης άδειας.
Οι αιτητές, οι οποίοι κατείχαν υποστατικό στη Λευκωσία ως θέσμιοι ενοικιαστές, ζητούν άδεια καταχώρησης αίτησης για έκδοση εντάλματος Certiorari προς ακύρωση εκδοθέντος εναντίον τους διατάγματος έξωσης ημερομηνίας 27.1.1997 και του τροποποιηθέντος αυτού διατάγματος ημερομηνίας 6.2.2001. Ζητούν επίσης αναστολή εκτέλεσης των πιο πάνω διαταγμάτων μέχρι την καταχώρηση και την πλήρη και οριστική εκδίκαση της αίτησης Certiorari. Τα πιο πάνω διατάγματα είχαν εκδοθεί κατόπιν συναίνεσης των αιτητών.
Οι αιτητές ισχυρίσθηκαν ότι το διάταγμα έξωσης είχε εκδοθεί καθ' υπέρβαση της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου και κατά παράβαση του Άρθρου 11(1)(η) του περί Ενοικιοστασίου Νόμου, του 1983 και τροποποιήσεων (ο Νόμος).
Αποφασίστηκε ότι:
1. Το πρωτόδικο Δικαστήριο, ενήργησε στην προκείμενη περίπτωση στη βάση των ρυθμίσεων που τα μέρη υιοθέτησαν προς επίλυση της διαφοράς η οποία, εκ των πραγμάτων, κατέστησε άνευ αντικειμένου το καθήκον του Δικαστή να πεισθεί εάν όντως οι ιδιοκτήτες του υποστατικού είχαν εξασφαλίσει άδεια κατεδάφισής του συμφώνως των προνοιών του Άρθρου 11(1)(η) του Νόμου.
2. Ο πρωτόδικος Δικαστής ενήργησε στα πλαίσια της δικαιοδοσίας του και συνεπώς δεν είναι νομικά εφικτή η αναθεώρηση του επίδικου διατάγματος με προνομιακό ένταλμα Certiorari.
Η αίτηση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Κλεάνθους (1998) 1 Α.Α.Δ. 1298.
Αίτηση.
Αίτηση με την οποία οι αιτητές ζητούν άδεια καταχώρισης αίτησης για έκδοση εντάλματος Certiorari προς ακύρωση του διατάγματος έξωσης του Δικαστηρίου Ελέγχου Ενοικιάσεων ημερομηνίας 27/1/97 και του τροποποιητικού διατάγματος το οποίο εκδόθηκε με απόφαση του ιδίου Δικαστηρίου, στις 6/2/01.
Λ. Βραχίμης, για τους Αιτητές.
Cur. adv. vult.
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων Λευκωσίας, κατόπιν συναίνεσης των αιτητών, εξέδωσε εναντίον τους διάταγμα ανάκτησης κατοχής υποστατικού το οποίο κατείχαν οι αιτητές ως θέσμιοι ενοικιαστές.
Το προαναφερόμενο διάταγμα εκδόθηκε στις 27.1.1997 στα πλαίσια της αίτησης Αρ. Ε258/96. Η εκτέλεση του διατάγματος ανεστάλη μέχρι τις 31.12.2000 υπό τον όρο καταβολής £300 μηνιαίως ως ενδιάμεσα οφέλη από 1.1.1997 μέχρι παραδόσεως της ελευθέρας κατοχής του επίδικου υποστατικού.
Η συναίνεση των αιτητών για έκδοση του διατάγματος ανάκτησης του υποστατικού εμπεριέχεται στην πιο κάτω δήλωση της δικηγόρου που εκπροσώπησε (τότε) τους αιτητές ενώπιον του Δικαστηρίου.
«Παραδεχόμαστε τους ισχυρισμούς της αίτησης ότι το επίδικο υποστατικό θα κατεδαφιστεί και δεχόμαστε διάταγμα έξωσης. Ζητούμε αναστολή εκτελέσεως μέχρι 31.12.2000. Θα συνεχίσουμε να καταβάλλουμε £300 μηνιαία ενδιάμεσα οφέλη μέχρι παραδόσεως ελευθέρας κατοχής και δεν ζητούμε οποιεσδήποτε αποζημιώσεις λόγω του χρόνου που μας δίδεται για παράταση και η κάθε πλευρά τα έξοδά της.»
Κατόπιν μεταγενέστερης αίτησης των αιτητών, υποβληθείσας στα πλαίσια της αρχικής, οι αιτητές ζήτησαν τροποποίηση του διατάγματος ημερομηνίας 27.1.1997 και το Δικαστήριο, συναινούντων των διαδίκων, προέβη στην τροποποίηση του αρχικού διατάγματος ημερομηνίας 27.1.1997. Η σχετική τροποποίηση έγινε στις 6.2.2001. Η απόφαση ημερομηνίας 6.2.2001 δυνάμει της οποίας τροποποιήθηκε το αρχικό διάταγμα ημερομηνίας 27.2.1997 διαλαμβάνει:
«ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥΤΟ ΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ όπως η απόφαση ημερ. 27.1.1997 τροποποιηθεί και δια του παρόντος τροποποιείται έτσι ώστε να αναγινώσκεται ως ακολούθως:
(α) Οπως οι Καθ' ων η Αίτηση εκκενώσουν και παραδώσουν στον Αιτητή κενή και ελεύθερη κατοχή του υποστατικού επί της οδού Σανταρόζα 8-10 στη Λευκωσία, με αναστολή εκτελέσεως του διατάγματος εξώσεως μέχρι 31.7.2003.
(β) Οπως οι Καθ' ων η Αίτηση καταβάλλουν £300.- μηνιαίως ενδιάμεσα οφέλη από 1.1.2001 μέχρι παραδόσεως κενής και ελεύθερης κατοχής των επιδίκων υποστατικών.
(γ) Οπως οι Καθ' ων η Αίτηση καταβάλουν τυχόν καθυστερημένα ενοίκια περιόδου μέχρι 31.12.2000.
(δ) Ουδεμία διαταγή δίδεται ως προς τα έξοδα.»
Με την υπό κρίση αίτηση οι αιτητές ζητούν άδεια καταχώρισης αίτησης για έκδοση εντάλματος της φύσεως Certiorari προς ακύρωση του διατάγματος έξωσης ημερομηνίας 27.1.1997 και κατ' επέκταση, του διατάγματος ημερομηνίας 6.2.2001. Ζητούν επίσης αναστολή εκτέλεσης των πιο πάνω διαταγμάτων μέχρι την καταχώριση και την πλήρη και οριστική εκδίκαση της αίτησης Certiorari.
Οι λόγοι για τους οποίους οι αιτητές επιζητούν τις πιο πάνω θεραπείες είναι οι ακόλουθοι:
«α. Σύμφωνα με το άρθρο 11(1)(η) των περί Ενοικιοστασίου Νόμων, διάταγμα έξωσης με βάση το άρθρο αυτό μπορεί να εκδοθεί μόνο εφόσον το Δικαστήριο πεισθεί ότι ο ιδιοκτήτης εξασφάλισε την απαιτούμενη άδεια για διενέργεια της κατεδάφισης, επανοικοδόμησης ή άλλης ριζικής αλλαγής του ενοικιαζόμενου υποστατικού την οποία ο ιδιοκτήτης επικαλείται ως λόγο έξωσης του θέσμιου ενοικιαστή από αυτό.
β. Οπως φαίνεται από το ίδιο το πρακτικό του Δικαστηρίου, το Δικαστήριο κατά παράβαση της ειρημένης διάταξης των περί Ενοικιοστασίου Νόμων παρέλειψε να βεβαιωθεί κατά το χρόνο έκδοσης του διατάγματος ότι όντως ο Ιδιοκτήτης είχε εξασφαλίσει άδεια κατεδάφισης του Υποστατικού. Περαιτέρω, είναι πραγματικό γεγονός ότι κατά τον ειρημένο χρόνο ο Ιδιοκτήτης δεν είχε εξασφαλίσει τέτοια άδεια.
γ. Ως εκ των ανωτέρω το διάταγμα έξωσης εκδόθηκε καθ' υπέρβαση της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου και κατά παράβαση των σχετικών άρθρων του Νόμου.»
Από το περιεχόμενο της δήλωσης της δικηγόρου των αιτητών κατά τη διαδικασία ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου στις 27.1.1997, διαφαίνεται ότι οι αιτητές δέχθηκαν πως πραγματική πρόθεση του ιδιοκτήτη του υποστατικού του οποίου ήταν θέσμιοι ενοικιαστές ήταν η κατεδάφιση τούτου και αποδέχθηκαν την έκδοση του προαναφερόμενου διατάγματος ανάκτησης κατοχής με αναστολή μέχρι τις 31.12.2000 υπό τον όρο καταβολής £300 μηνιαίως ενδιάμεσα οφέλη μέχρι παραδόσεως της ελεύθερης κατοχής. Είναι φανερό ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο, ενήργησε εν προκειμένω στη βάση των ρυθμίσεων που τα μέρη υιοθέτησαν προς επίλυση της διαφοράς η οποία, εκ των πραγμάτων, κατέστησε άνευ αντικειμένου το καθήκον του Δικαστή να πεισθεί περί της εξασφάλισης άδειας κατεδάφισης συμφώνως των προνοιών του άρθρου 11(1)(η) του περί Ενοικιοστασίου Νόμου του 1983 και τροποποιήσεων.
Ο Δικαστής θα έπρεπε να είχε πεισθεί ότι ο ιδιοκτήτης εξασφάλισε άδεια κατεδάφισης αν από πλευράς αιτητών υπήρχε αμφισβήτηση του αιτήματος ανάκτησης κατοχής για το συγκεκριμένο σκοπό ή σε περίπτωση που η ενώπιόν του διαδικασία διεξαγόταν στην απουσία του θέσμιου ενοικιαστή, για οποιοδήποτε λόγο, ή λόγω μη εκπροσώπησης του.
Το ζήτημα θα ήταν δικαιοδοτικό, όπως εισηγήθηκε ο ευπαίδευτος συνήγορος των αιτητών, αν τα πράγματα δεν έπαιρναν την τροπή που πήραν κατά την εξέλιξη της διαδικασίας και ειδικότερα κατά τον κρίσιμο χρόνο έκδοσης του επίδικου διατάγματος στις 27.1.1997. Τα εγειρόμενα θέματα δεν είναι θέματα που αφορούν ή άπτονται της δημόσιας τάξης. Αν συνέβαινε το αντίθετο, το Δικαστήριο θα είχε εν πάση περιπτώσει καθήκον να πεισθεί ότι συντρέχει συγκεκριμένη εκ του νόμου προϋπόθεση χωρίς την οποία δεν θα είχε το απαραίτητο δικαιοδοτικό πλαίσιο για οποιαδήποτε περαιτέρω ενέργεια όπως ήταν η περίπτωση που επικαλέστηκε ο κ. Βραχίμης στην Κλεάνθους (1998) 1 Α.Α.Δ. 1298.
Καταλήγω ότι ο πρωτόδικος Δικαστής ενήργησε στα πλαίσια της δικαιοδοσίας του και συνεπώς δεν είναι νομικά εφικτή η αναθεώρηση του επίδικου διατάγματος με το προνομιακό ένταλμα Certiorari.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Η αίτηση απορρίπτεται.