|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2003) 1 ΑΑΔ 633
15 Μαΐου, 2003
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
ΚΩΣΤΑΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ,
Εφεσείων,
ν.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑΣ Χ"ΕΥΤΥΧΙΟΥ,
Εφεσίβλητης.
(Έφεση Αρ. 160)
Αγωγή ― Αναβολή ακροάσεως αγωγής ― Συνιστά θέμα διακριτικής εξουσίας του Δικαστηρίου ― Η αίτηση για αναβολή συναρτήθηκε προς την ανάγκη τροποποίησης δικογράφου ― Κατά πόσο η απόρριψη της ήταν ορθή.
Απόδειξη ― Απόδειξη ύπαρξης καταδίκης του συζύγου για άσκηση βίας εναντίον της συζύγου του ― Η καταδίκη ήταν ένα γεγονός και δεν υπήρχε οποιοδήποτε δικονομικό κώλυμα στην εισαγωγή μαρτυρίας προς απόδειξή του.
Το Οικογενειακό Δικαστήριο ενέκρινε αίτημα του εφεσείοντος-καθ' ου η αίτηση για τροποποίηση της υπεράσπισης η οποία είχε καταχωρηθεί σε αίτηση διαζυγίου λόγω ισχυρού κλονισμού της έγγαμης σχέσης. Το Δικαστήριο απέρριψε όμως παράλληλο αίτημα για αναβολή της ακρόασης, το οποίο εβασίζετο αφ' ενός στο ότι ο δικηγόρος του εφεσείοντος - ο οποίος είχε διοριστεί μετά από την απόσυρση του προηγούμενου του δικηγόρου - δεν είχε επαρκή χρόνο να ετοιμασθεί για την ακρόαση και αφ' ετέρου στην ανάγκη τροποποίησης των δικογράφων σαν αποτέλεσμα της εγκριθείσας αίτησης για τροποποίηση πριν συνεχίσει η ακρόαση. Απορρίπτοντας το αίτημα για αναβολή το Δικαστήριο παρέπεμψε στην παρατήρησή του, όταν έδιδε την προηγούμενη αναβολή που είχε ζητηθεί για το διορισμό νέου δικηγόρου, ότι η ακρόαση θα συνεχίζετο, εν πάση περιπτώσει, κατά τη νέα δικάσιμο. Ανέφερε επίσης ότι η έγκριση της τροποποίησης δεν συνιστούσε λόγο για αναβολή της ακρόασης. Το Δικαστήριο απέρριψε και επόμενο αίτημα του εφεσείοντος για αναβολή λόγω ισχυριζόμενης υπερκόπωσης του.
Ο εφεσείων παραπονείται για την απόρριψη του πρώτου αιτήματος του για αναβολή και επίσης για την απόρριψη του επόμενου αιτήματός του για αναβολή λόγω της απουσίας του, εισηγούμενος ότι, εφ' όσον αντιμετώπιζε πρόβλημα υγείας, θα έπρεπε να είχε δοθεί η αναβολή. Η άρνηση αναβολής, υποστήριξε, του στέρησε το δικαίωμά του να ακουσθεί. Ο εφεσείων παραπονείται επίσης για την αποδοχή του φακέλου ποινικής υπόθεσης και της περιεχόμενης σ' αυτό καταδίκης του για άσκηση βίας εναντίον της συζύγου του, εφεσίβλητης στην παρούσα διαδικασία. Η εν λόγω καταδίκη είχε επικυρωθεί κατ' έφεση. Ο εφεσείων υποστήριξε ότι στερήθηκε του δικαιώματος να τύχει δίκαιης δίκης.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η καταδίκη του εφεσείοντος ήταν ένα γεγονός που μπορούσε να αποδειχθεί, και η άσκηση βίας είχε δικογραφηθεί ως το κλονιστικό γεγονός το οποίο οδήγησε και στη διακοπή της συμβίωσης. Εν πάση δε περιπτώσει, η διαπίστωση του ισχυρού κλονισμού στην απόφαση, βασίσθηκε στη μαρτυρία της εφεσίβλητης και όχι στην καταδικη του εφεσείοντος.
2. Η τροποποίηση της υπεράσπισης ουδόλως καθιστούσε αναγκαία την αναβολή της ήδη αρξαμένης ακρόασης και δη στο μέσο της μαρτυρίας της εφεσίβλητης μέχρις ότου καταχωρηθούν τα τροποποιημένα δικόγραφα.
3. Ο εφεσείων δεν στερήθηκε του δικαιώματος του να ακουσθεί. Απλά δεν το άσκησε για τους λόγους που αναφέρονται ανωτέρω. Η αντιμετώπιση του θέματος από το Δικαστήριο ήταν ορθή.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τον καθ' ου η αίτηση κατά της απόφασης του Οικογενειακού Δικαστηρίου Πάφου που δόθηκε στις 20/3/02 (Αρ. Αίτησης 101/99) με την οποία λύθηκε ο γάμος του με την αιτήτρια λόγω ισχυρού κλονισμού της έγγαμης σχέσης η οποία ανάγετο στο πρόσωπό του.
Ι. Παπαζαχαρία, για τον Εφεσείοντα.
Α. Πολυδώρου, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Δ. Χατζηχαμπής.
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Με απόφαση ημερομηνίας 20.3.2002 το Οικογενειακό Δικαστήριο έλυσε το γάμο του Εφεσείοντα και της Εφεσίβλητης για το λόγο, που είχε προβάλει η Εφεσίβλητη ως Αιτήτρια, του ισχυρού κλονισμού της έγγαμης σχέσης που ανάγετο στο πρόσωπο του Εφεσείοντα.
Ο Εφεσείων, ως Καθ΄ου η Αίτηση, είχε καταχωρίσει Υπεράσπιση και Ανταξίωση εδραζόμενη σε παραδοχή μεν του ισχυρού κλονισμού της έγγαμης σχέσης αλλά αποδιδόμενη στο πρόσωπο της Εφεσίβλητης, εξ ου και με την Ανταξίωση ζητούσε και ο ίδιος τη λύση του γάμου. Μετά όμως από την κυρίως εξέταση της Εφεσίβλητης, και αφού ο δικηγόρος του ζήτησε και πήρε άδεια να αποσυρθεί λόγω διαφωνίας του με τον Εφεσείοντα ως προς το χειρισμό της υπόθεσης, που είχε ως επακόλουθο την αναβολή της ακρόασης ώστε ο Εφεσείων να διόριζε άλλο δικηγόρο, ο Εφεσείων, μέσω του νέου δικηγόρου του την ημέρα που η υπόθεση είχε ορισθεί για συνέχιση της ακρόασης, υπέβαλε αίτηση για τροποποίηση της Υπεράσπισης και απόσυρση της Ανταξίωσής του. Η θέση του τώρα ήταν ότι δεν υπήρχε ισχυρός κλονισμός της έγγαμης σχέσης και έτσι ο γάμος δεν έπρεπε να λυθεί. Η αίτηση αυτή ενεκρίθη.
Δεν ενεκρίθη όμως παράλληλο αίτημα για αναβολή της ακρόασης βασιζόμενο αφ΄ενός στο ότι ο νέος δικηγόρος του Εφεσείοντα δεν είχε επαρκή χρόνο να ετοιμασθεί για την ακρόαση και αφ΄ετέρου στην ανάγκη τροποποίησης των δικογράφων σαν αποτέλεσμα της εγκριθείσας αίτησης για τροποποίηση πριν συνεχίσει η ακρόαση. Απορρίπτοντας το αίτημα, το δικαστήριο παρέπεμψε στην παρατήρηση του, όταν έδιδε την προηγούμενη αναβολή που είχε ζητηθεί για να διορισθεί νέος δικηγόρος, ότι η ακρόαση θα συνεχίζετο κατά τη νέα δικάσιμο είτε ο Εφεσείων είχε εξεύρει δικηγόρο είτε όχι και ότι ο νέος δικηγόρο θα έπρεπε να είναι έτοιμος να προχωρήσει στην αντεξέταση της Εφεσίβλητης. Ανέφερε επίσης ότι η έγκριση της τροποποίησης δεν συνιστούσε λόγο για αναβολή της ακρόασης.
Αυτό όμως δεν ήταν το τέλος. Όταν εκλήθη η Εφεσίβλητη για αντεξέταση, ο νέος συνήγορος του Εφεσείοντα ζήτησε άδεια να αποσυρθεί για τον ίδιο λόγο που είχε προβάλει προηγουμένως σε στήριξη του αιτήματος για αναβολή, δηλαδή ότι δεν του είχε παρασχεθεί επαρκής χρόνος να προετοιμασθεί. Το αίτημα του απορρίφθηκε, το Δικαστήριο μάλιστα τονίζοντας ότι ο νέος δικηγόρος είχε ουσιαστικά δύο εβδομάδες για να προετοιμασθεί που ήταν επαρκέστατος χρόνος εν όψει μάλιστα της παρατήρησης του Δικαστηρίου ότι θα έπρεπε να ήταν έτοιμος. Προχώρησε έτσι και έγινε η αντεξέταση.
Ο μόνος άλλος μάρτυρας της Εφεσείουσας ήταν η Πρωτοκολλητής του Δικαστηρίου η οποία παρουσίασε το φάκελο ποινικής υπόθεσης εναντίον του Εφεσείοντα που αφορούσε καταδίκη του για άσκηση βίας εναντίον της Εφεσίβλητης, όπως αυτή ισχυρίζετο και στην Αίτηση της.
Ο Εφεσίβλητος δεν ήταν παρών για να δώσει μαρτυρία. Ο συνήγορος του ζήτησε αναβολή για το λόγο ότι ο Εφεσείων είχε εργασθεί πολύ και μέχρι αργά την προηγούμενη και του εδόθη από το Νοσοκομείο άδεια απουσίας από εργασία για δύο μέρες λόγω υπερκόπωσης, αλλά και για το λόγο ότι ο δικηγόρος του Εφεσείοντα δεν είχε προετοιμασθεί σε σχέση με το θέμα της καταδίκης του Εφεσείοντα στην ποινική υπόθεση. Ούτε είχε άλλους μάρτυρες. Το αίτημα απερρίφθη. Το δικαστήριο τόνισε και πάλι την υποχρέωση του δικηγόρου να ήταν έτοιμος για την ακρόαση. Και περαιτέρω, θεώρησε ότι η υπερκόπωση του Εφεσείοντα ήταν και υποκειμενικό πράγμα και προκληθείσα από επιλογή του ίδιου του Εφεσείοντα ο οποίος γνώριζε ότι θα έπρεπε να ήταν στο δικαστήριο την επόμενη. Εφ΄όσον ο Εφεσείων δεν είχε άλλο μάρτυρα, το Δικαστήριο θεώρησε την υπόθεση λήξασα και επεφύλαξε την απόφασή του.
Κρίναμε πρόσφορο να παραθέσουμε σε κάποια έκταση το υπόβαθρο της πορείας της υπόθεσης αφ΄ενός μεν διότι είναι αυτό που αφορούν οι λόγοι έφεσης αφ΄ετέρου δε διότι παρέχει και την καθοδήγηση ως προς την έκβαση τους. Ο Εφεσείων παραπονείται για την απόρριψη του πρώτου αιτήματος του για αναβολή, εισηγούμενος ότι, εφ΄όσον ενεκρίθη η τροποποίηση, θα έπρεπε να καταχωρηθούν τα τροποποιημένα δικόγραφα πριν συνεχίσει η ακρόαση και να ετοιμασθεί ο νέος δικηγόρος του ώστε να μπορούσε να προβάλει και προωθήσει σωστά την υπόθεσή του. Παραπονείται, επίσης, για την απόρριψη και του επόμενου αιτήματος του για αναβολή λόγω της απουσίας του, εισηγούμενος ότι, εφόσον αντιμετώπιζε πρόβλημα υγείας, θα έπρεπε να είχε δοθεί η αναβολή, με αποτέλεσμα να στερήθηκε του δικαιώματος του να ακουσθεί. Και, τέλος, παραπονείται για την αποδοχή του φακέλου της ποινικής υπόθεσης και της περιεχόμενης σε αυτό καταδίκης του που επικυρώθηκε και κατ΄έφεση, εισηγούμενος ότι τούτο δεν ήταν δικονομικά επιτρεπτό με αποτέλεσμα η στήριξη της απόφασης στην εν λόγω καταδίκη του να του στέρησε το δικαίωμα να τύχει δίκαιης δίκης.
Αρχίζοντας από το τελευταίο αυτό θέμα, παρατηρούμε ότι δεν υπήρχε οποιοδήποτε δικονομικό κώλυμα στην εισαγωγή μαρτυρίας που αφορούσε την καταδίκη του Εφεσείοντα που αφορούσε βία κατά της Εφεσίβλητης. Η καταδίκη του ήταν ένα γεγονός που μπορούσε να αποδειχθεί. Ο δε ισχυρισμός του ότι η εν λόγω καταδίκη δεν είχε δικογραφηθεί με ρητή αναφορά στην Αίτηση παραβλέπει ότι στην Αίτηση υπήρχε αναφορά στο εν λόγω περιστατικό ως μάλιστα το αποκορύφωμα της συμπεριφοράς του που οδήγησε την ίδια μέρα και στη διακοπή της συμβίωσης τους. Εν πάση περιπτώσει δε, η διαπίστωση του ισχυρού κλονισμού στην απόφαση βασίσθηκε στην όλη μαρτυρία της Εφεσίβλητης και όχι στην καταδίκη του Εφεσείοντα.
Και οι άλλοι λόγοι έφεσης είναι αβάσιμοι. Η τροποποίηση της Υπεράσπισης ουδόλως καθιστούσε αναγκαία την αναβολή της ήδη μάλιστα αρξαμένης ακρόασης στο μέσο της μαρτυρίας της Εφεσίβλητης μέχρις ότου καταχωρηθούν τα τροποποιημένα δικόγραφα. Εξ άλλου, η πλευρά της Εφεσίβλητης δεν ζήτησε καν να επανέλθει στην κυρίως εξέταση της Εφεσίβλητης, η οποία είχε ήδη συμπληρωθεί, εν όψει της νέας υπεράσπισης. Ο δε δικηγόρος του Εφεσείοντα, που είχε υπόψη του τα τροποποιημένα δικόγραφα, μπορούσε να αντεξετάσει την Εφεσίβλητη στη βάση αυτών, όπως και έπραξε. Δεν υπάρχει η παραμικρή βάση για αντινομική παρεμπόδιση του Εφεσείοντα στην παρουσίαση της υπόθεσής του. Η άλλη πτυχή του παραπόνου του, που αφορούσε την ανεπάρκεια ευκαιρίας προετοιμασίας στο δικηγόρο του, προσκρούει και στο χρόνο των δύο εβδομάδων που αυτός είχε, με σαφείς οδηγίες του δικαστηρίου ότι θα έπρεπε να ήταν έτοιμος, αλλά και στο ίδιο το γεγονός της υποβολής της αίτησης για τροποποίηση που εξυπάκουε ότι είχε ήδη μελετήσει την υπόθεση.
Όσο για την απόρριψη του δεύτερου αιτήματος για αναβολή λόγω απουσίας του Εφεσείοντα, δεν υπάρχει οτιδήποτε που θα προσθέταμε στα λεχθέντα από το Δικαστήριο. Να τονίσουμε μόνο ότι ο λόγος που προβλήθηκε για την αναβολή εστερείτο όχι μόνο πειστικότητας αλλά και, επί των δικών του όρων, ισχύος. Ο Εφεσείων δε στερήθηκε του δικαιώματος να ακουσθεί. Δεν άσκησε το δικαίωμα που είχε. Και η μη άσκηση του ήταν το αποκορύφωμα της συνεχούς δυστροπίας για έγκαιρη και αποτελεσματική διεκπεραίωση της ακρόασης που αποκαλύπτει η αναδρομή στην πορεία της και που όμως αντιμετωπίσθηκε ορθά σε όλα τα στάδια από το Δικαστήριο.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εναντίον του Εφεσείοντα και υπέρ της Εφεσίβλητης.
H�έφεση απορρίπτεται με έξοδα.