|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2003) 1 ΑΑΔ 496
21 Απριλίου, 2003
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΝΙΚΗΤΑΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
SMT SHIPMANAGEMENT & TRANSPORT LIMITED,
Εφεσείουσα-Εναγομένη,
ν.
CYPRUS TRADE & TOURS LIMITED,
Εφεσίβλητης-Ενάγουσας.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 11141)
Ευρήματα Δικαστηρίου ― Επέμβαση Εφετείου ― Έφεση κατά των ευρημάτων του πρωτόδικου Δικαστηρίου στα οποία κατέληξε κατόπιν ανάλυσης και αξιολόγησης της μαρτυρίας ― Απορρίφθηκε, δεν στοιχειοθετήθηκε λόγος επέμβασης στην κρίση του Δικαστηρίου.
Η έφεση προσβάλλει απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού με την οποία είχε επιδικασθεί υπέρ της εφεσίβλητης - ενάγουσας ποσό £4.734,79, υπόλοιπο χρεωστικού λογαριασμού για τουριστικές και ταξιδιωτικές υπηρεσίες που παρείχε σε τρίτα πρόσωπα, με την έκδοση αεροπορικών και άλλων ταξιδιωτικών εισιτηρίων, για λογαριασμό και κατ' εντολή της εφεσείουσας - εναγομένης. Οι λόγοι έφεσης στρέφονται αποκλειστικά κατά των ευρημάτων του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι η εφεσίβλητη ενήργησε στα πλαίσια καθιερωμένης πρακτικής συνεργασίας μεταξύ της και της εφεσείουσας και ότι τα επίδικα τιμολόγια παραδόθηκαν και έγιναν αποδεκτά από την εφεσείουσα.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Το πρωτόδικο Δικαστήριο αποδεχόμενο τη μαρτυρία που προσκόμισε η εφεσίβλητη, διαπίστωσε ότι αυτή ενήργησε σύμφωνα με την πρακτική συνεργασίας που είχε συμφωνηθεί μεταξύ της και της εφεσείουσας και ότι δεν αμφισβητήθηκε, παρά μόνο ένα περίπου χρόνο αργότερα, η ορθότητα οποιουδήποτε από τα επίδικα τιμολόγια.
2. Τα ευρήματα του Δικαστηρίου ήταν το αποτέλεσμα ανάλυσης και ορθής αξιολόγησης της μαρτυρίας και δεν έχει τεκμηριωθεί λόγος για επέμβαση του Εφετείου προς ανατροπή τους.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από την εναγομένη κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού που δόθηκε στις 4/5/01 (Αρ. Αγωγής 4682/96) με την οποία επιδικάσθηκε υπέρ της εφεσίβλητης-ενάγουσας ποσό £4.734,79 υπόλοιπο χρεωστικού λογαριασμού για τουριστικές και ταξιδιωτικές υπηρεσίες που παρείχε σε τρίτα πρόσωπα, με την έκδοση αεροπορικών και άλλων ταξιδιωτικών εισητηρίων, για λογαριασμό και κατ' εντολή της εφεσείουσας- εναγομένης.
Α. Σολουκίδου, για την Εφεσείουσα.
Κ. Αιμιλιανίδης, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Ρ. Γαβριηλίδης.
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Η εφεσείουσα (εναγομένη) είναι εταιρεία διαχείρισης πλοίων και μία από τις βασικές της εργασίες είναι η αποστολή προσωπικού για την επάνδρωσή τους. Η εφεσίβλητη (ενάγουσα) είναι εταιρεία παροχής τουριστικών και ταξιδιωτικών υπηρεσιών.
Περί το 1993 η εφεσίβλητη συμφώνησε με την εφεσείουσα να παρέχει τουριστικές και ταξιδιωτικές υπηρεσίες σε τρίτα πρόσωπα, με την έκδοση αεροπορικών και άλλων ταξιδιωτικών εισιτηρίων, για λογαριασμό και κατ' εντολή της εφεσείουσας. Περαιτέρω, συμφώνησε να ανοιχθεί, όπως και ανοίχθηκε, σχετικός λογαριασμός στα βιβλία της εφεσίβλητης όπου η εφεσίβλητη να χρεώνει την εφεσείουσα με την αξία των εκάστοτε εκδιδομένων στα τρίτα πρόσωπα εισιτηρίων και να την πιστώνει με τα ποσά τα οποία η εφεσείουσα κατέβαλλε εκάστοτε έναντι ή με πιστωτικές σημειώσεις τις οποίες εδικαιούτο.
Στα πλαίσια της μεταξύ τους συνεργασίας η εφεσίβλητη, στις 14.2.1996, απέστειλε στην εφεσείουσα ειδοποίηση σύμφωνα με την οποία ο χρεωστικός λογαριασμός της παρουσίαζε υπόλοιπο ποσό εκ £4.734,79 και αξίωσε την πληρωμή του. Εις απάντηση, η εφεσείουσα παρατήρησε ότι το αξιούμενο ποσό αφορούσε τιμολόγια αεροπορικών εισιτηρίων επ' ονόματι προσώπων "για τα οποία δεν ήταν υπεύθυνη", καθώς και πιστωτική σημείωση την οποία δεν μπορούσε να ωφεληθεί η εφεσίβλητη. Δέχθηκε ότι το μόνο οφειλόμενο ποσό ήταν £339 το οποίο και ήταν έτοιμη να καταβάλει αμέσως. Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι τα αμφισβητούμενα τιμολόγια (τρία) είχαν εκδοθεί ένα περίπου χρόνο προηγουμένως, στις 19.1.1995, 10.4.1995 και 29.4.1995.
Λόγω της άρνησης της εφεσείουσας να καταβάλει το ποσό των £4.734,79, όπως η αξίωση της εφεσίβλητης, η τελευταία ήγειρε την υπ΄αρ. 4682/96 αγωγή ενώπιον του Ε.Δ. Λεμεσού. Η εφεσείουσα, αφού καταχώρησε υπεράσπιση στην αγωγή, παραδέχθηκε ότι όφειλε μόνο £339, ποσό το οποίο και κατέθεσε στο Δικαστήριο.
Κατά την ακρόαση έδωσαν μαρτυρία, για μεν την εφεσίβλητη, ο Α. Γρηγορίου, Διευθυντής του ταξιδιωτικού γραφείου της εφεσίβλητης στη Λεμεσό, η Ν. Κούντουρου, υπεύθυνη του Λογιστηρίου της εφεσίβλητης, και ο Ι. Βασιλειάδης, Γενικός Διευθυντής της εφεσίβλητης, για δε την εφεσείουσα, η A. Lakin, του Τμήματος Πληρωμάτων, και η M. Grant, υπεύθυνη του Τμήματος Προσωπικού και Πληρωμάτων (Crewing Manager) της εφεσείουσας. Κατατέθηκαν, επίσης, ως τεκμήρια τα επίδικα τιμολόγια.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, αφού αξιολόγησε την εκατέρωθεν μαρτυρία, κατέληξε στο εύρημα ότι η εφεσίβλητη απέδειξε ότι εξέδωσε και παρέδωσε τα αεροπορικά εισιτήρια σε τρίτα πρόσωπα για λογαριασμό και κατ' εντολή της εφεσείουσας και, επομένως, απέδειξε, στο ισοζύγιο των πιθανοτήτων, την υπόθεσή της εναντίον της εφεσείουσας. Συνεπακόλουθα, εξέδωσε απόφαση υπέρ της εφεσίβλητης ως η απαίτηση.
Η έφεση επικεντρώθηκε στην εισήγηση ότι το εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι η εφεσίβλητη ενήργησε στα πλαίσια καθιερωμένης πρακτικής συνεργασίας μεταξύ της και της εφεσείουσας και ότι τα επίδικα τιμολόγια παραδόθηκαν και έγιναν αποδεκτά από την εφεσείουσα είναι εσφαλμένο και, επίσης, είναι εσφαλμένο το εύρημα ότι η εφεσείουσα έδωσε οδηγίες στην εφεσίβλητη για την έκδοση των αεροπορικών εισιτηρίων "γιατί δεν υπάρχει τέτοια μαρτυρία που να αναφέρεται στις οδηγίες για έκδοση των αεροπορικών εισιτηρίων, την παραλαβή και χρέωσή τους από τους εναγομένους ή εκ μέρους αυτών ή με την έγκρισή τους.". Αντίθετα, υπάρχουν οι αποδεκτές από το πρωτόδικο Δικαστήριο αναφορές των μαρτύρων υπεράσπισης, ΜΥ1 A Lakin και ΜΥ2 M. Grant, "ότι δεν έδωσαν οδηγίες για την έκδοση εισιτηρίων και ότι δεν είχαν αποδεχθεί το περιεχόμενο των τιμολογίων".
Η εισήγηση δεν ευσταθεί. Το πρωτόδικο Δικαστήριο, αποδεχόμενο τη μαρτυρία που προσκόμισε η εφεσίβλητη, διαπίστωσε ότι αυτή ενήργησε σύμφωνα με την πρακτική συνεργασίας που είχε συμφωνηθεί μεταξύ της και της εφεσείουσας και ότι δεν αμφισβητήθηκε, παρά μόνο ένα περίπου χρόνο αργότερα, η ορθότητα οποιουδήποτε από τα επίδικα τιμολόγια. Η μαρτυρία του ΜΕ1 Α. Γρηγορίου, την οποία αποδέχθηκε το πρωτόδικο Δικαστήριο, αναφερόταν στις ενέργειες στις οποίες προέβη ο ίδιος, ως Διευθυντής του γραφείου της εφεσίβλητης στη Λεμεσό, σε σχέση με τα εισιτήρια που εκδόθηκαν και τα ανάλογα τιμολόγια. Αυτός ήταν το πρόσωπο που κρατούσε το στοκ των εισιτηρίων και αυτός ήταν ο αρμόδιος για τον περαιτέρω έλεγχο αφ΄ης στιγμής εκδιδόταν ένα εισιτήριο κατ΄εντολή και για λογαριασμό της εφεσείουσας. Ο ίδιος ήταν το πρόσωπο που έλεγχε και υπέγραφε τα τιμολόγια και, στη συνέχεια, τα έπαιρνε και τα παρέδιδε στα γραφεία της εφεσείουσας είτε την ίδια μέρα της έκδοσής τους είτε την επομένη. Αν υπήρχε αμφισβήτηση της ορθότητας κάποιου τιμολογίου θάπρεπε να ενημερωθεί ο ίδιος τις αμέσως επόμενες μέρες, κάτι που δεν έγινε στην περίπτωση των αμφισβητούμενων τριών τιμολογίων μέχρι την αποχώρησή του από την υπηρεσία της εφεσίβλητης, το τέλος Μαΐου 1995. Όσον αφορά την εισήγηση της εφεσίβλητης ότι υπάρχουν αποδεκτές από το πρωτόδικο Δικαστήριο αναφορές των ΜΥ1 και ΜΥ2 ότι δεν έδωσαν οδηγίες ούτε αποδέχθηκαν το περιεχόμενο των επίδικων τιμολογίων, παρατηρούμε ότι αυτή δεν είναι ορθή. Το πρωτόδικο Δικαστήριο, αν και αποδέχθηκε ότι η ΜΥ1 και ΜΥ2 δεν είπαν ψέματα, ούτε κατασκεύασαν οποιοδήποτε μέρος της μαρτυρίας τους, εν τούτοις, σχολιάζοντας τη μαρτυρία της ΜΥ1, ανέφερε ότι "παρά την κατ΄αρχήν θετική εικόνα της ΜΥ1 είναι φανερό ότι η εκδοχή της για το τι έγινε με τα συγκεκριμένα τιμολόγια βασιζόταν σε πιθανολόγηση και υπόθεση. Είναι χαρακτηριστικές οι εκφράσεις που κατά κόρον χρησιμοποίησε "πρέπει να το είχαμε παραλάβει", "θα ήταν για το προσωπικό", "εγώ θα το έλεγξα", "εγώ θα το έστελλα πίσω" και άλλες παρεμφερείς εκφράσεις που δείχνουν τη τάση της να υποθέτει παρά να παραπέμπει στη μνήμη." Όσον δε αφορά τη μαρτυρία της ΜΥ2 το πρωτόδικο Δικαστήριο ανέφερε ότι "αξιολογώντας με προσοχή τη μαρτυρία της και πάλι διαπιστώνω αόριστη και υποθετική τοποθέτηση". Τέλος δε, αναφορικά με τη μαρτυρία και των δύο μαρτύρων υπεράσπισης, ανέφερε και τα εξής: "Άλλωστε προκύπτει από την παράθεση της μαρτυρίας και των δύο ΜΥ ότι κανένα ουσιαστικό μέτρο δεν λήφθηκε για την ακύρωση των τιμολογίων. Η μαρτυρία της ΜΥ1 είναι υποθετική και για το σημείο αυτό.".
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος της εφεσείουσας.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.