|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2003) 1 ΑΑΔ 417
11 Απριλίου, 2003
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
CHRISTODOULIDES, MARNEROS, PRASTITIS & CO,
Εφεσείοντες,
ν.
CHARALAMBOUS BROTHERS LTD,
Εφεσιβλήτων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 11240)
Συμβάσεις ― Απόρριψη αγωγής ομόρρυθμων εταίρων ελεγκτικού οίκου για συμφωνηθείσα αμοιβή τους στη βάση ισχυριζόμενης συμφωνίας για παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών ― Ασάφεια στην έκθεση απαιτήσεως και στην απάντηση ως προς την ισχυριζόμενη συμφωνία ― Αναντιστοιχία δικογράφων και μαρτυρίας ― Έλλειψη μαρτυρίας ως προς την προσφορά οποιωνδήποτε υπηρεσιών ― Επικύρωση της πρωτόδικης απόφασης κατ' έφεση.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την αγωγή των εφεσειόντων, με την οποία, ως ομόρρυθμοι εταίροι ελεγκτικού οίκου, αξίωναν ποσό £4.320 ως συμφωνηθείσα αμοιβή τους δυνάμει συμφωνίας για παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών προς τους εφεσίβλητους. Το Δικαστήριο έκρινε ότι η μαρτυρία για σύναψη συμφωνίας δεν αντιστοιχούσε με τη θέση των εφεσειόντων στα δικόγραφα και επίσης ότι η αποτυχία προσκόμισης αποδεκτής μαρτυρίας για προσφορά οποιωνδήποτε υπηρεσιών από τους εφεσείοντες προς τους εφεσίβλητους κατέτεινε προς την άποψη ότι δεν είχε γίνει η συμφωνία στην οποία αναφέρθηκε κατά τη μαρτυρία του ο μόνος μάρτυρας των εφεσειόντων.
Οι εφεσείοντες εφεσίβαλαν την απόφαση. Οι λόγοι έφεσης καλύπτουν ολόκληρο το σκεπτικό της απόφασης.
Αποφασίστηκε ότι:
Η μαρτυρία του μάρτυρα των εφεσειόντων καθίστατο, κατά το πλείστο εξ ακοής, αλλά και περιορισμένης εμβέλειας, εφόσον ο εν λόγω μάρτυρας δεν εχειρίζετο το θέμα, ώστε να μην καλύπτονται τα κενά της υπόθεσης των εφεσειόντων και η μαρτυρία που δόθηκε για τους εφεσίβλητους να υπερτερεί.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τους ενάγοντες κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας που δόθηκε στις 31/10/01 (Αρ. Αγωγής 4886/96) με την οποία, ως ομόρρυθμοι εταίροι ασχολούμενοι με την παροχή λογιστικών, ελεγκτικών και συμβουλευτικών υπηρεσιών, αξίωναν ποσό £4.320 ως συμφωνηθείσα αμοιβή τους δυνάμει συμφωνίας για παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών προς τους εφεσίβλητους.
Α. Ποιητής, για τους Εφεσείοντες.
Κ. Μούσκος, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο δικαστής Δ. Χατζηχαμπής.
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.:�Με την εφεσιβαλλόμενη απόφαση απορρίφθηκε αγωγή των Εφεσειόντων με την οποία, ως ομόρρυθμοι εταίροι ασχολούμενοι με την παροχή λογιστικών, ελεγκτικών και συμβουλευτικών υπηρεσιών, αξίωναν ποσό £4.320 ως συμφωνηθείσα αμοιβή τους δυνάμει συμφωνίας για παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών προς τους Εφεσίβλητους.
Η συμφωνία, όπως αναφέρετο στην έκθεση απαίτησης χωρίς να προσδιορίζεται ο χρόνος σύναψης της και η διάρκεια της, ήταν για προσφορά συμβουλευτικών υπηρεσιών οποτεδήποτε ήθελε χρειασθεί έναντι μηνιαίας αμοιβής £1.000. Η δικογραφική θέση των Εφεσειόντων ήταν, περαιτέρω, ότι οι Εφεσείοντες άρχισαν να παρέχουν τις υπηρεσίες τους από το Φεβρουάριο 1996 και ότι, καθ΄όσον οι Εφεσίβλητοι παρέλειπαν να πληρώνουν, η συνεργασία των μερών ετερματίσθη κατά ή περί τον Ιούνιο 1996. Αξίωναν δε οι Εφεσείοντες ποσό £4.000 (πλέον £320 ΦΠΑ) ως αμοιβή τους για την προσφορά των υπηρεσιών τους για τέσσερις μήνες.
Οι Εφεσίβλητοι στην Υπεράσπισή τους αρνήθησαν εντελώς τη σύναψη τέτοιας συμφωνίας και την παροχή υπηρεσιών. Ανεφέρθησαν σε προηγούμενη συνεργασία τους με τον εκ των ομορρύθμων εταίρων κ. Χριστοδουλίδη τον οποίο όμως εξόφλησαν πλήρως. Στη συνέχεια, περί τα τέλη του 1995 ή τις αρχές του 1996, ο κ. Χριστοδουλίδης τους πληροφόρησε ότι είχε συστήσει τον εν λόγω συνεταιρισμό, ουδεμία όμως συμφωνία συνήφθη και οι Εφεσίβλητοι πληροφορήθησαν με έκπληξη το Μάρτιο 1996 ότι οι Εφεσείοντες είχαν αξίωση εναντίον τους για υπηρεσίες προσφερθείσες τον Ιανουάριο και Φεβρουάριο 1996, στη συνέχεια δε και για τους μήνες Μάρτιο και Απρίλιο 1996.
Κατόπιν τούτου, οι Εφεσείοντες στην Απάντησή τους διευκρίνισαν ότι ο συνεταιρισμός συνεστήθη το Νοέμβριο 1995 (η αναφορά στο 1996 είναι προδήλως εκ παραδρομής όπως είπε και ο ευπαίδευτος δικαστής) και ισχυρίσθησαν ότι, στη συνέχεια, ο κ. Χριστοδουλίδης συνέχισε να προσφέρει τις υπηρεσίες του στους Εφεσίβλητους για λογαριασμό του συνεταιρισμού. Οι δε εφεσίβλητοι αποδέχθησαν χωρίς διαμαρτυρία τα τιμολόγια των Εφεσειόντων για τους μήνες Ιανουάριο, Φεβρουάριο, Μάρτιο και Απρίλιο 1996 και μάλιστα το Φεβρουάριο 1996 επλήρωσαν £1.620 έναντι του λογαριασμού τους, ως και σχετική απόδειξη, αλλά και αναγνώρισαν την προσφορά των υπηρεσιών των Εφεσειόντων το Μάρτιο 1996.
Η μόνη μαρτυρία για τους Εφεσείοντες ήταν εκείνη του εκ των ομορρύθμων εταίρων κ. Πραστίτη, ο οποίος προσδιόρισε τη συμφωνία ως προφορική, συναφθείσα κατά τη συνάντηση του ιδίου και των άλλων ομορρύθμων εταίρων κ. Μαρνέρου και κ. Χριστοδουλίδη και του διευθυντή των Εφεσιβλήτων κ. Χαραλάμπους στις αρχές Δεκεμβρίου 1995 σε κάποιο καφέ. Οι £1.620 αντιπροσώπευαν εν μέρει την αμοιβή τους για το Δεκέμβριο και εν μέρει την αμοιβή του κ. Χριστοδουλίδη για προηγούμενες υπηρεσίες του. Ο κ. Πραστίτης δεν ήταν σε θέση να προσδιορίσει τι υπηρεσίες προσφέρθησαν στους Εφεσίβλητους, την εξυπηρέτηση των οποίων είχε αναλάβει ο κ. Χριστοδουλίδης. Ο κ. Χριστοδουλίδης, ο οποίος εν τω μεταξύ είχε αποχωρήσει από το συνεταιρισμό, δεν εκλήθη ως μάρτυρας.
Ο κ. Χαραλάμπους για τους Εφεσίβλητους δεν αρνήθηκε τη συνάντηση του Δεκεμβρίου, αρνήθηκε όμως ότι κατ' αυτή, που ήταν τυχαία, συμφωνήθηκε ή προτάθηκε οποιαδήποτε συνεργασία. Εδέχθη επίσης την πληρωμή των £1.620 αλλά ως υπόλοιπο της προηγούμενης συνεργασίας με τον κ. Χριστοδουλίδη μέχρι το Δεκέμβριο 1995. Και ανεφέρθη σε αντίδραση του προς τα σταλέντα τιμολόγια, εκδηλωθείσα προς τον κ. Χριστοδουλίδη, αποτέλεσμα της οποίας ήταν να αναγνωρίσει ο κ. Χριστοδουλίδης ότι δεν υπήρχε οφειλή.
Το Δικαστήριο ερμήνευσε τη δικογραφική θέση των Εφεσειόντων όμως διαμορφώθηκε με την Απάντησή τους ως στηριζόμενη σε σιωπηρή υιοθέτηση από το συνεταιρισμό της προηγούμενης επαγγελματικής σχέσης του κ. Χριστοδουλίδη με τους Εφεσίβλητους και συνέχιση της μεταξύ Εφεσειόντων και Εφεσιβλήτων. Και θεώρησε ότι, αντί αυτής της συμφωνίας, ο κ. Πραστίτης πρόβαλε μια διαφορετική εκδοχή, βασιζόμενη σε συμφωνία συναφθείσα κατά τη συνάντηση στο καφέ, με αποτέλεσμα να μην αποδεικνύετο η δικογραφημένη θέση. Ο ευπαίδευτος Δικαστής θεώρησε περαιτέρω ότι και η αποτυχία προσκόμισης αποδεκτής μαρτυρίας για προσφορά οποιωνδήποτε υπηρεσιών από τους Εφεσείοντες προς τους Εφεσίβλητους κατέτεινε προς την άποψη ότι δεν είχε γίνει η συμφωνία στην οποία αναφέρθηκε ο κ. Πραστίτης. Αντίθετη προς τη δικογραφική θέση των Εφεσειόντων ότι άρχισαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους προς τους Εφεσίβλητους το Φεβρουάριο 1996 ήταν, θεώρησε ο ευπαίδευτος Δικαστής, και η αναφορά του κ. Πραστίτη στο καταβληθέν ποσό των £1.620 ως καλύπτον εν μέρει και υπηρεσίες του συνεταιρισμού προσφερθείσες το Δεκέμβριο 1995.
Οι λόγοι έφεσης καλύπτουν ολόκληρο το σκεπτικό της απόφασης. Δεν μας βρίσκουν όμως σύμφωνους. Είναι προφανής η ασάφεια της Έκθεσης Απαίτησης ως προς τη συμφωνία που ισχυρίζοντο οι Εφεσείοντες. Δεν προσδιορίζεται ο χρόνος σύναψης της, η δε διαζευκτική αναφορά σε "προφορική και/ή άλλη συμφωνία" δεν προάγει τα πράγματα. Ο χρόνος σύναψης της συμφωνίας όμως καθίσταται έτι περισσότερο σημαντικός σε συνάρτηση με την ύπαρξη προηγούμενης συνεργασίας των Εφεσιβλήτων με τον κ. Χριστοδουλίδη προσωπικά και την πλήρωμή του ποσού των £1.620. Η Απάντηση, αντί να μετακινήσει την ασάφεια, προσέθεσε σε αυτή, εφ΄ όσον τώρα η αναφορά σε συνέχιση, μετά τη σύσταση του συνεταιρισμού, παροχής των υπηρεσιών του κ. Χριστοδουλίδη για λογαριασμό του συνεταιρισμού καθιστούσε ακόμα πιο ασαφή τη θέση των Εφεσειόντων ως προς τη γένεση της συμφωνίας, όχι τόσο σαν θέμα εισαγωγής νέας άποψης της συμφωνίας ως εξυπακουόμενης αλλά σαν θέμα προσδιορισμού της, προς τον οποίο προσδιορισμό θα έπρεπε ακόλουθα να έχει αντιστοιχία και η μαρτυρία. Ούτε ήταν αυτό θέμα που αφορούσε μόνο τη δυνατότητα παροχής λεπτομερειών, όπως το θέτει ο ευπαίδευτος συνήγορος για τους Εφεσείοντες στο περίγραμμα τους, όπως θα ήταν ενδεχομένως σε προηγούμενο στάδιο. Στο στάδιο της αξιολόγησης δικογράφων και μαρτυρίας για σκοπούς της απόφασης η αδυναμία αυτή είχε ανάλογες συνέπειες. Ακόμα, ενώ στην Έκθεση Απαίτησης οι Εφεσείοντες αναφέρονται σε έναρξη της προσφοράς των υπηρεσιών τους από το Φεβρουάριο 1996, στην Απάντηση αναφέρονται και σε τιμολόγιο του Ιανουαρίου. Η δε μαρτυρία του κ. Πραστίτη ότι η πληρωμή των £1.620 το Φεβρουάριο περιλάμβανε και υπηρεσίες προσφερθείσες από το συνεταιρισμό το Δεκέμβριο 1995 είναι σε πλήρη αντίθεση με όλα τα πιο πάνω. Η μαρτυρία απέληγε να είναι αναποτελεσματική όποια και να ήταν το περιεχόμενο των δικογράφων.
Ακόμα δε, υπήρχε η επιστολή της 6.2.1996 την οποία απέστειλε ο κ. Χριστοδουλίδης προς τους Εφεσίβλητους και στην οποία, όπως αναφέρεται, περιέχονται οι συμφωνηθέντες όροι της συνεργασίας. Η επιστολή αυτή όμως, που βέβαια αναιρέθηκε ως βεβαίωση της συμφωνίας με τη μαρτυρία του κ. Χαραλάμπους, αναφέρεται σε αμοιβή £1.000 για προσφορά υπηρεσιών κατ΄ελάχιστο για 50 ώρες μηνιαίως. Αυτό και ήταν αντίθετο με τη μαρτυρία του κ. Πραστίτη ότι η συναφθείσα στο καφέ συμφωνία αναφέρετο σε προσφορά υπηρεσιών οποτεδήποτε ήθελε χρειασθεί χωρίς αναφορά σε ελάχιστες ώρες μηνιαίως, όπως ήταν και η θέση στην Έκθεση Απαίτησης, και καθιστούσε την έλλειψη μαρτυρίας ως προς την προσφορά οποιωνδήποτε υπηρεσιών ακόμα πιο σημαντική ως αντιστρατευόμενη την ίδια την ύπαρξη συμφωνίας για προσφορά υπηρεσιών.
Να πούμε και πάλι ότι ο κ. Χριστοδουλίδης, ο οποίος ήταν στο επίκεντρο της υπόθεσης από πλευράς Εφεσιβλήτων, δεν εκλήθη ως μάρτυρας. Αυτό επηρέαζε καίρια την υπόθεση των Εφεσειόντων. Η μαρτυρία του κ. Πραστίτη καθίστατο, όπως επεσήμανε και ο ευπαίδευτος Δικαστής, κατά το πλείστο εξ ακοής, αλλά και περιορισμένης εμβέλειας, εφ' όσον ο κ. Πραστίτης δεν εχειρίζετο το θέμα και ουσιαστικά μόνο για τη συνάντηση στο καφέ μπορούσε να πει, ώστε και τα κενά της υπόθεσης των Εφεσειόντων να παρέμεναν και η μαρτυρία του κ. Χαραλάμπους να πλεονεκτούσε.
Η έφεση αποτυγχάνει και απορρίπτεται με έξοδα εναντίον των Εφεσειόντων και υπέρ των Εφεσιβλήτων.
Η�έφεση απορρίπτεται με έξοδα.